Having a good time {Open}

Haar twee glimmende ogen waren gericht op een kleine kever die over het gras heen kroop, zoekend naar iets om mee te nemen naar zijn nest. In haar ogen was een speelse twinkeling te zien, die je normaal gesproken nooit bij haar zag. Toen de kever dichtbij kwam sprong ze erop af en voelde ze hoe het schild het begaf en hoe de insect in elkaar werd gedrukt. Ha, net goed!

Zijn ogen volgden een grassprietje, saai dit, de warrior die met hem mee was zat maar te leuteren en te zwetsen. Niet normaal zeg! Plots zag de kater een grijze vacht, een glimlach verspreidde zich. Langzaam, zonder de warrior die nog geestdriftig zijn verhaal tegen een boom aan het vertellen was, te storen kroop Tall weg. "Hey," Siste hij tegen de poes die hij tegengekomen was. "Let's get out of here,"

Toen de poes haar pootje ophaalde voelde deze een beetje kleverig aan, yuck. Ze keek rond en vond een blaadje waar ze haar pootje aan afsmeerde. Snel trippelde ze weg bij het plaats delict en keek toen wat verveeld om haar heen. Was er dan niks spannends om te doen hier? Plots dook er een kater voor haar op, een die verschrikkelijk veel op haar leek, maar dan wel een stukje groter was. "Hey," siste de kater toen naar hem en Amberpaw keek iet wat verbaasd op. "Let's get out of here," vervolgde de kater zijn andere korte groet toen. "Waarom?" mauwde ze, automatisch ook op een zachte toon.

Toen ze antwoordde was dat gelukkig genoeg ook zacht, Tall rolde even geamuseerd met zijn ogen en wenkte de twee moons jongere poes mee. Buiten gehoorsafstand van de saaie kater begon hij weer te praten. "Ik word in de gaten gehouden," Simpele uitleg, omvatte alles wel zo'n beetje.

De kater rolde even met zijn ogen en de poes keek hem vragend aan, kopje een beetje schuin houdend. Hij wenkte haar mee en zonder aarzelen volgde ze hem toen maar. "Ik word in de gaten gehouden," mauwde de kater toen. Er ging een klein lichtje bij haar brandden, maar ze besloot het voor zich te houden. "Oké, waar wil je heen dan?" mauwde ze en keek de kater toen vragend aan, en sprak nog altijd op een fluistertoon.

De ander sprak nog zacht, ook al waren ze bij de ander weg. Whatever, het maakte Tall niet al te veel uit, zolang ze maar niet ontdekt werden door de gekke bomenprater. "Gewoon weg van hier," Mauwde hij simpel met een schouderophaal, hij was er al weg, maar nu moesten hij en de poes inderdaad nog wat te doen vinden, dat ging nog leuk worden.

Amberpaw moest snel lopen om de kater bij te houden, maar zwak zou ze vast en zeker niet lijken als ze hem gewoon bij hield. "Gewoon weg van hier," mauwde de kater toen simpel en de poes knikte even als teken dat ze het begrepen had. De cyperse poes volgde de kater toen weer door het woud heen, nieuwsgierig waar hij heen zou gaan.

Tall keek zo nu en dan achterom of ze hem nog volgde, en stond uiteindelijk stil bij een klein stukje duinzand. "Kan je vechten?" Random vraag, maar hij had er zin in op het moment, niet normaal, leek hem leuk. Ook als ze het niet kon, kon hij het haar wel leren, deed hij graag.

De kater keek zo nu en dan om of Amberpaw nog volgde, maar natuurlijk deed ze dat! Ergens was de drang groot om opeens te verdwijnen in de struiken en als hij dan omkeek dat ze weg zou zijn. Maar nee, deze apprentice had iets geheimzinnigs met de warrior die hem telkens volgde en dus was ze wel nieuwsgierig geworden naar zijn verhaal, dat zou ze later vast wel te horen krijgen. "Kan je vechten?" mauwde hij toen hij stil bleef staan en haar aankeek. De poes hield haar kopje een beetje scheef en keek hem met haar vrolijk twinkelende ogen aan. "Een beetje," mauwde ze toen en ze deed een paar stappen achteruit, zakte door haar voorpoten en wachtte af. "..al heeft mijn mentor mij nooit echt een training gegeven voordat die sukkel plots besloot elder te worden."

Hij grinnikte toen de poes tijdens haar antwoord klaar ging staan, en luisterde aandachtig. "Oke," Mauwde hij toen, als een echte mentor, "Ik tel tot drie, en dan beginnen we," Hij knikte naar waar de poes moest staan, ging zelf ook klaar staan, en begon te tellen. "Één," Klonk het, niet al te luid, maar luid genoeg. "Twee," Deze strijd ging niet eerlijk worden, en ja. Tall viel aan, "Drie," Zei de kater triomfantelijk toen hij de poes al lang en breed tegen de grond geduwd had. Balen joh!

Icicleshard trippelde op een drafje door de Pinewoods, haar dikke pootkussentjes beschermden haar tegen prikkende dennennaalden. Icicle was aan het jagen, omdat er een groot tekort was aan prooi na de strenge Leafbare. Ze stak haar kop in de lucht en heerlijke geuren stroomde haar neusje in. Ze rook twee andere Shadowclanners, waarschijnlijk rond de leeftijd van 8 tot 10 Moons. Maar ze rook ook een geur van een verse muis, een lastige keuze wat ze zou doen. Ze had op zich wel zin in een gesprekje maar er was prooi nodig en ze was aan het jagen. Ze koos om de Apprantice's hun gang te laten gaan. Ze rende de richting op waar ze de muis geroken had en spitste haar oren. Ze stopte met rennen en begon ingespannen te luisteren. En ja, na een korte tijd hoorde ze het gekras van de muis zijn nagels over de grond en ze sloop erop af. Ze verplaatste haar gewicht zoals ze het geleerd had en tijgerde zo een tijdje door. Toen zag ze het muisje zitten, en ze werd wel een beetje teleurgesteld. Het was maar een kleine muis, maar iets is beter dan niets! Icicleshard sprong naar boven en beet de muis hard in zijn nek, hij was op slag dood. Ze pakte hem op in haar bek en trippelde terug naar haar kamp. De Apprentice's was ze vergeten, tot ze keihard tegen één aan liep. Haar dode prooi viel in de stof en was vies, en zelf had ze een behoorlijke klap gekregen tegen haar hoofd. "Kunnen jullie niet een beetje uitkijken?" Riep ze boos en ze pakte haar prooi opnieuw op.

Tall kon niet erg lang van zijn overwinning genieten, want plots liep een net nieuwe warrior tegen hem op. Ze beschuldigde hem meteen, alhoewel al die tijd, ook tijdens de klap, gewoon op Ember was blijven staan. De kater snoof even en knikte toen. Netjes blijven doen, hij kon zich atm geen fouten veroorloven. "Ja mevrouw," Nette toon was mislukt, het klonk eerder als de reactie die mensen vaak gaven tegen een zeurkous.