Roch

Wolfpaw begroef haar nagels in de nattige grond. Don't feel it. Ze schudde haar kop. Verward.

De gevlekte apprentice ging met een plof zitten. Voor haar poten zag ze een grijze steen. Hij was rond en plat. "Waarom ben ik niet anders?", klaagde ze tegen de steen. Ze plantte haar poot erop en liet dan haar klauwen over het oppervlak gaan. Er ontstonden hele lichte streepjes. Wolfpaw zuchtte en keek naar boven. De sterrenhemel liet zijn licht dalen over de open plek. "Waarom ik toch?" Haar stem vervloog mee met de wind, amper hoorbaar.

{Snowypaw}

"Uhm, is er iets?" Wolfpaw herkende de stem van Snowypaw. Ze bleef nog even naar de sterren kijken voordat ze naar de poes keek. Die had haar kop al omgedraaid, maar de gevlekte poes zag iets glinsteren op Snowy's wang. Wolf fronste. "Misschien." Ze zwiepte haar staart geërgerd heen en weer. "Ik voel met de laatste tijd gewoon zo..." Ze zocht even naar woorden. "verraden."

"Voor mij voelt het meer alsof ik anderen heb verraden..." Wolfpaw spitste haar oortjes. Snowy had blijkbaar het omgekeerde probleem. "Hoezo dan?" Ze keek aarzelend naar het witte snoetje van de poes. Dan liet ze verslagen haar schouders zakken. De meeste wisten haar geheim al dus waarom ook niet tegen Snowypaw. "I-ik wordt verliefd op poezen. En degene waar ik d-dus nu op ben. Enzo..." Ze draaide haar hoofd weg. Wat gênant. "En zei is ook verliefd op mij, en plots zegt ze met mij erbij dat geheim dus aan haar zus, m-maar nu weet bijna iedereen het. En ik heb ook zo'n rare dromen s'nachts, over katten en donkere bossen. Ik-Ik kan het gewoon niet meer aan." Die laatste zin kwam er verwrongen uit, bijna piepend. Ze boorde haar klauwen in de grond en zuchtte. Dan draaide ze haar hoofd naar Snowypaw. Het deed best goed om haar hart te luchten. Nu was het dus de beurt aan de kat over haar. "En jij?"

Wolfpaw zag aan Snowys gezicht dat het lang ging duren, dus zette ze zich even goed. "Ja dat lijkt me lastig. Maar we zijn hoe we zijn, en daar valt niks aan te veranderen helaas. Uiteindelijk wordt iedereen toch wel gelukkig?" Wolfpaw knikte glimlachend. "Nou... ik ben geloof ik verliefd op een hele aardige kater. Maar het is iets onmogelijks, want zijn zusje is heel bezitterig enzo... Maar het ergste is dat zijn beste vriend de kat is die mij bedreigd. Nouja, bedreigde. Laatst ging ik naar het Thunderpath, en die kat was aangereden. Ik wist niet wat ik moest doen, want ja, hij liet me wel de hele tijd bang voelen. Er kwamen direct allemaal vriendinnetjes van Tall... om hem te helpen. Uiteindelijk kwam Tall zelf ook, maar daarvoor... was ik midden op het Thunderpath gaan staan omdat ik het geloof ik niet meer zag zitten. De kater die me bedreigde en nu halfdood was, riep nog dat niemand me dood wilde, maar er kwam al zo'n monster aan... En toen sprong een van Talls vriendinnetjes tegen mij aan en redde mijn leven, maar ze raakte daarbij zelf gewond. En nu voel ik me dus een beetje ja... heel erg schuldig. Sorry dat ik je ermee lastig viel..." Ze had zwijgend naar het verhaal zitten luisteren. Het had haar keel dichtgeknepen. Wolf drukte zich tegen de witte vacht, vriendschappelijk. "Het is goed dat je dat verteld. En je hoeft je niet schuldig voelen, dat vriendinnetje van Tallpaw heeft dat gekozen dat ze sprong, niet jij."

Het voelde wel geruststellend toen Wolf haar vacht tegen die van Snowy drukte. Ze spinde zachtjes. "Het is goed dat je het verteld. En je hoeft je niet schuldig te voelen, dat vriendinnetje van Tallpaw heeft gekozen dat ze sprong, niet jij." miauwde de poes. Snowy knikte zacht. "Maar toch... het voelt niet helemaal goed." zei ze. "Nouja, hebben we in elk geval ons hart bij elkaar kunnen luchten." voegde ze daaraan toe. En dat, dat was fijn. Iedereen zou iets of iemand moeten hebben om zijn of haar gevoelens tegen te vertellen. Ach, Ace kon nog altijd tegen een steen praten. Hij beweerde immers dat hij ook net zo sociaal was als een steen.

"Maar toch... het voelt niet helemaal goed. Nouja, hebben we in elk geval ons hart bij elkaar kunnen luchten." Wolfpaw knikte. "Ja, dat wal leuk." Ze wierp even een blik op de sterren. "Hoe wil jij eigenlijk heten als je warrior zou zijn?" Haar stem klonk zuiver en neutraal, maar er lag een geamuseerde en nieuwsgierige twinkeling in haar ogen.

De poes keek even naar de lucht. "Ja, dat is wel leuk. Hoe wil jij eigenlijk heten als je warrior zou zijn?" vroeg Wolf. Snowy dacht even na. Ze had eigenlijk geen idee. "Ik weet 't eigenlijk nog niet zo goed. Misschien zoiets als Snowyflow, of Snowystream. En jij?" zei ze met een glimlach. Haar gedachte dwaalde even af naar Tall en Ace. het drama van de Shadowclan.

"Ik weet 't eigenlijk nog niet zo goed. Misschien zoiets als Snowyflow, of Snowystream. En jij?" Wolfpaw knikte. "Mooie namen." Er kwam een frons op haar gezicht toen ze bedacht hoe ze wilde heten. "Wolftail of Wolfshadow.", besliste ze dan. Het liefste wou ze Wolftail heten omdat ze dan dezelfde naam had van haar voorbeeld; Wolftail. De vader van Tallpaw.