Another one {Ivykit}

Hij sperde zijn bekje open en liet een luide gaap horen. Man hij was moe... Hij had de laatste dagen veel gedaan, veel te veel... Misschien moest hij maar minder doen... Maar aan de andere kant, dan werd alles weer zo saai. De kit haalde in zijn gedachten zijn schouders op, ah, als hij instortte, dan stortte hij maar in. Dan zou dat zelfs een nieuwe ervaring zijn, dan kon hij daar ook weer uit leren en misschien was het wel leuk om te ervaren. Hij sloot langzaam zijn bekje en legde langzaam zijn kopje wat dichter tegen de warmte aan. Haren streken langs zijn kopje heen en hij haalde eens diep adem om alle geuren op te nemen. Hij kon haar ruiken, maar hij kon de geuren van zijn broers en zussen ruiken. Eén van hen was een luilak, een ander was dan weer een gemene en nog een ander kon al praten... Ja, hij had ze al ontmoet... Een klein beetje. Ze waren allemaal compleet anders en dat verbaasde hem. Wat zouden ze over hem denken? En zouden ze ook zo over hem denken? De kleine kater haalde even diep adem, zodat geuren zijn geurorganen bevredigden. Daar, tussen al die geuren door, kon hij het vage van één van zijn zusjes onderscheiden. Hij reikte even uit naar haar geur en piepte zachtjes, hopend dat ze zichzelf ook eens ging 'voorstellen'.

Opeens hoorde hij opnieuw het tedere gegrom die hij al meerdere keren had waargenomen. Het was goed om het te horen, dus liet hij het toe. Hij voelde hoe zijn zusje haar neus in zijn pels duwde en hij begon ook zachtjes te snorren, hij vond dit wel fijn. Langzaam voelde hij hoe zijn zusje zich tegen hem duwde en instinctief legde hij zijn pootje op haar, zodat hij haar kon beschermen. Gespin gleed uit zijn keel en liet zijn stembanden trillen. Hij genoot van haar aandacht en liefde, maar voelde zich ook goed dat hij haar zo kon beschermen. Hij liet het zachte gesnor steeds opnieuw horen, zijn poot lag zachtjes tegen haar aan. Ja, hij zou haar beschermen. Langzaam krulden zijn mondhoeken naar boven. Hij mocht haar wel. Ja, zijn zusje.

Een zacht gesnor bereikte zijn oren. Hij haalde diep adem en snoof haar zoete geur op. Haar naam nog onbekend, toch voelde hij zich goed bij haar. Hij voelde niet de gevoelens die hij meestal voelde en dat vond hij dus echt wel fijn. Hij voelde hoe zijn zusje zich tegen hem aan drukte en hij legde voorzichtig zijn kopje op die van haar. Haar haren streken langs de hare en voelde zo zacht aan. Ze leken langer dan de zijne. Langzaam voelde hij hoe haar spieren zachter werden en ze zich ontspande. De jonge kit deed hetzelfde, toch was hij alert voor alles dat ging komen. De slaap kwam, maar hij hield ze tegen. Nee, niet voordat ze in slaap lag. Hij moest eerst zeker zijn dat het veilig was en dat er geen gemene katten -zoals die ene rare met die staart- in de buurt waren die haar bang konden maken. Hij zou er voor haar zijn, zijn zusje.