We need to paint with all the colors of the wind

Met een lange geeuw werd de jonge kitten wakker Maar er was iets veranderd.. Twee groene oogjes toonden zich op het gelaat van de tabby kitten. Verbaasd keek Windkit om zich heen. Alles was.. Anders. Het zwart dat haar leven tot nu toe geleid had, was verdwenen. Ze zag kleuren, zwart, bruin, wit.. Naast haar zag ze haar siblings liggen, en eindelijk wist ze hoe ze eruitzagen. Er was ene hele nieuwe wereld geopend voor de kit, een wereld die ze nog niet kende. Een groot, wit lijf droeg de geur van hun moeder. "Mama?", zei ze, vrolijk, maar ook wat angstig. Daarna keek ze eventjes naar beneden, naar haar bruine tabby pootjes. Deze wereld was zoveel beter dan die van allen geluid!

-Open

Dawnkit hoorde zijn zus om hen moeder vragen, en hij hief zijn hoofdje op. Alle kleuren en bewegingen waren nog zo overweldigend, nu hij zijn ogen open kon doen. Hij keek recht in de groene kijkers van Windkit. "Winth!" zei hij, proberend 'Wind' te zeggen. "Jij open ogj!" Hij gaf haar een kopje, en spon zachtjes. Wat had ze mooie ogen !

"Winth", zei haar broertje. Zoals altijd richtte Windkit haar hoofdje naar hem als ze zijn stem hoorde, maar nu kon ze hem ook zién! Hij was grijs met prachtige blauwe oogjes. natuurlijk wist ze nog niet welke kleur het was, omdat niemand het haar kon uitleggen. Maar dat zou ze snel genoeg zien. "Jij open ogj!" De tabby kitten knikte maar de beelden waren overweldigend. Ze ging zitten en sloot haar oogjes weer eventjes, zodat het bekende duister eventjes terugkwam. Maar ergens was dat ook wel saai, dus deed hij ze weer open. "Ja!" De praat "training" met Tallpaw had haar veel geleerd, en ze kon nu al beter spreken dan ervoor.