Gathering Maart 2011

Statige passen tussen het hoge gras door. Een zwart met witte vacht die zilver leek te gloeien in het waterige licht van de maan, die als een ronde schijf aan de hemel stond. Hij hoorde zachte pootstappen achter hem. Natuurlijk werd hij gevolgd, door zijn eigen clan werd hij gevolgd. Ze volgden hem naar de gathering. Ze vertrouwden hem genoeg om ze veilig naar de gathering te leiden. Maar helaas, dat vertrouwen was niet helemaal wederzijds. Het verraad wat de laatste maan in zijn clan had gezeten lag hem zeer zwaar. Maar toch, hij had zijn kaarten gerangschikt en zou ze voorzichtig spelen. Hij moest oppassen met wat hij deed, want anders had je zomaar een andere clanleader op je nek die met oorlog dreigde. Hij had daar geen zin in, windclan had al genoeg problemen op dit moment. Dan maar het op safe spelen, misschien een andere clan beschuldigen van dat ze zijn territorium zijn binnen gekomen. Hij had de geuren wel geroken, maar ze waren gemengd met andere geuren, dat was het geen wat zijn warriors verwarde. Maar als Brokenstar het vuil ging spelen, kon hij ook nog over de shadowclan kitten die hem gesmeekt had om bij zijn clan te mogen omdat hij weg wou bij zijn oude. Tallstar ontspande zijn spieren iets en begon nu rustiger te lopen, de plek van de gathering in zicht. Eventjes bleef hij halt staan bij de rand van de gathering plaats, maar uiteindelijk rende hij voorwaarts, naar beneden. Eventjes bleef hij staan, “Windclan is gearriveerd,” kondigde hij aan, en daarna sprong hij op de koele enorme rots in het midden van de open plek, die zilverig gloeide in het maanlicht.

[Iedereen mag gewoon komen, je hoeft niet op de leaders te wachten]

De Gathering! Eens in de maan had ze de kans de katten van andere Clans te zien, tegen te komen. Sinds de laatste Gathering was er voor Kittyheart veel veranderd; van Kittypaw naar Kittyheart. Van Apprentice naar Warrior. Zowel geestelijk als lichamelijk was ze gegroeid, hoewel ze nog steeds best klein was. Daar ging het toch niet om? Zoals altijd had ze een grote lach op haar gezicht, die duidelijk aangaf dat ze er zin in had. Wanneer zag je de andere leiders dan? De wijze Bluestar, de kille Brokenstar, de statige Crookedstar.. En iemand die ze vaker zag, maar die haar respect meer verdiende dan wie ook; Tallstar. Wat zou er zonder hem van Windclan geworden zijn? Hij had veel te verduren gehad, misschien wel meer dan een normale kat aan zou kunnen. Daarom gaf Starclan waarschijnlijk die negen levens aan de leiders; ze hadden ze nodig. Ze volgde de zwart-witte kater op een kleine afstand, liep vrolijk mee met de rest van de Clan. Voor haar was dit een ontmoeting met andere katten, een plaats om nieuwtjes uit te wisselen en de stand van zaken aan te horen. Voor leiders was dit moeilijker; ze moesten hun eigen status hooghouden, rekening houden met anderen maar waar nodig vuil kunnen spelen. Anders hield je geen stand tussen de rest. Ze twijfelde er niet aan dat iedere leider dat kon. Kittyheart stopte even toen Tallstar halt hield, maar liep even hard mee toen hij aankondigde dat Windclan gearriveerd was. Toen hij op de hoge rots sprong volgde ze hem vanzelfsprekend niet, maar zocht een plekje tussen de andere katten, van waaruit ze alles goed kon overzien en waar de stemmen van de leiders haar goed konden bereiken.

Fireheart volgde de katten van ThunderClan. Bluestar leidde de groep naar de vier bomen, middenin het territoria van de Clans. Dit was zijn eerste gathering als warrior en dus voelde het heel speciaal. De andere Clans mochten nu zien dat hij, met kittypet bloed, toch een warrior had kunnen worden. Zijn groene ogen glommen van trots. Bluestar had hem getraind en ook zij was trots op hem geweest. Haar vertrouwen in hem bleek maar weer toen ze hem een paar dagen gelezen een apprentice had toegewezen. Nu was hij warrior en tevens mentor van Ricepaw. Beter kon het niet! Samen met zijn vrienden en Clangenoten stak hij de beek over. RiverClan territorium begon al in zicht te komen. De vlam kleurige kater proefde de lucht even en rook de duidelijke geur van de andere Clans. Ze waren vast allemaal al op weg naar Fourtrees. Vrolijk liep hij met ThunderClan mee, terwijl ze de bossen van hun territorium achter hen lieten en steeds dichterbij de vier enorme bomen kwamen. Bij de heuvel die daarna zacht naar beneden zou lopen en hen op de plaats van de gathering zou brengen, hielden ze zoals altijd even stil. Fireheart en de andere leden van ThunderClan wachtte op het teken van Bluestar, daarna liep hij rustig naar beneden. Hij zocht een goed plekje op en ging even zitten om te kunnen zien wie er allemaal zouden komen vanavond. Tallstar was al gearriveerd en zijn Clan kwam achter hem aan. RiverClan en ShadowClan moesten nog komen. De maan scheen fel op zijn vacht. Zijn groene ogen dwaalde af naar de rots in het midden van de open plek. Alle vier de leiders stonden daar als de gathering begon. Hun deputy's aan de rand van de rots, zodat ze hun leiders konden bijvallen. Fireheart vroeg zich af of hij ooit op die rots zou staan. Leider zijn leek altijd zo'n onbereikbaar iets, vier sterke katten waarbij hij qua wijsheid en ervaring zeker in het niets viel. En toch, je kon er naartoe werken. Alles voor je Clan geven. Een koude rilling liep door zijn lichaam. Wat als je het zo graag wilde, dat je dingen ging doen die eigenlijk helemaal niet zo goed waren. Kon een kat zo gedreven zijn om leider te worden, dat hij zijn eigen Clanleider om durfde te brengen? De jonge kater schudde de gedachte van zich af. Het was geen tijd om over zulke dingen na te denken. Voor zover hij wist, gebeurde dit niet. Dit was tijd om plezier te maken, niet om je zorgen te maken over dingen die misschien kunnen gebeuren. Fireheart stond op en keek rond om een kat te vinden waarmee hij een gezellig gesprek kon starten.

Mintwhisker volgde rustig de andere katten, vanavond zou een avond zijn waarin ze alles even zou kunnen vergeten wat er in haar hoofd omging, ze zou met katten van andere clans kunnen praten en dan zou ze even niet aan Eagleheart hoeven denken. Het gevoel deed haar nu al deugd en ze kon het niet helpen dan er gewoon plezier in te hebben. De vorige keer was ze niet mee geweest, omdat ze toen in de nursery had gelegen, maar nu waren haar kittens apprentices en kon ze rustig naar de gathering gaan zonder ook maar zorgen om hun te hebben, want die zouden zich wel redden. Ze schudde de gedachte weg en trippelde rustig verder met de rest van de Windclankatten mee. Het gaf haar een fijn gevoel om zo in haar eigen clan naar de gathering te gaan, maar het was ook leuk om weer wat katten van andere clans te zien. Ze hoopte aan de ene kant dat alles ook in de andere clans goed ging, maar ze wist ook wel dat hun misschien ook last van de rogue's moeten hebben gehad, alleen het was nog de vraag of ze dat ook zouden laten merken. Ze zou haar mond erover houden, want Tallstar zou het wel vertellen als hij het nodig vond en anders zou hij het misschien helemaal niet vertellen en dat maakte dan ook niet uit. Ze hoopte dat de sfeer tussen de clans niet bedorven zou worden als ze over de rogue's zouden beginnen, maar daar kon ze natuurlijk nooit zeker van zijn. Toen Tallstar stopte, stopte zij ook even en wachtte tot Tallstar het teken zou geven dat ze naar de gathering zouden mogen. Eindelijk kwam het teken en ze rende samen met haar clangenoten naar de gathering plaats. Ze was benieuwd wie ze vandaag allemaal tegen zou komen, maar dat zou ze wel zien.

Hij volgde Tallstar rustig over de met hoge grassen bedekte bodem, op weg naar de Gathering. Hun leider liep helemaal vooraan; zelf liep hij daar een paar katten vandaan. Dit was de eerste in heel wat Gatherings die hij meegemaakt had zonder dat hij er als Warrior of Apprentice was; nu was hij er als Medicine Cat. Het gaf hem een speciaal gevoel en een ongewone glans in zijn ogen; hij was vrolijker dan normaal. Dit was zijn droom geweest, en nu kon die droom officieel bevestigt worden, ten overstaan van alle Clans. Geen twijfel meer; de droom was werkelijkheid geworden. Het was wáár. De gespierde, witte kater zag de bomen van Fourtrees verschijnen aan de horizon, wat betekende dat ze er al bijna waren. Misschien kwam hij nog andere Medicine Cat's tegen met wie hij dingen uit kon wisselen, net als op de Medicine Cat Gahterings. Niet dat ze hem mochten; dat had hij wel gemerkt. Vooral Seastream van Riverclan had hem ontlopen. Alsof hij iets had wat iemand anders wel gehad had.. Ze waren teveel gewend aan Littlecreek. Een nieuw gezicht zou hen goed doen. Windclan arriveerde als eerste. Even later zag hij dat ook Thunderclan er was, geleid door Bluestar. Rustig ging hij zitten, wat vooraan. Langzaamaan stroomde de plek vol, steeds meer harige lichamen richtten hun blikken op de rotsen waar de leiders zaten, hun Deputy's ervoor, en naar elkaar. Katten die elkaar normaal niet zouden mogen of kunnen spreken zagen elkaar weer, voor eens in de maand in vrede. Het was nu nog wachten op Brokenstar en Crookedstar, dan konden de leiders hun zegje doen en was het weer over. Niet dat hij dat graag wilde; Gatherings waren bijzonder. Voor geen goud zou hij het willen missen. De katten die in het kamp moesten blijven misten wat! Hij zou alles onthouden voor Emberstorm, zodat zij wist wat er gezegd was en op de hoogte kon blijven. Ze kon niet mee vanwege haar verstuikte poot, maar hij zou er wel voor zorgen dat de nodige informatie haar bereikte.

Softbreath liep een beetje voorop in de groep. Ze waren op weg naar de Gathering. De poes was benieuwd hoe het de andere Clans verging. En wat voor onthullingen er zouden komen. Het leek haar wel erg stug dat alleen Windclan te maken had met een Rogue invasie. Je wist nooit hoe het ging lopen bij een Gathering. De avond waarin de vier Clans bij elkaar kwamen. Softbreath was vaak genoeg naar de Gathering geweest om te weten dat Bluestar en Crookedstar op een vredige wijze kon vergaderen. Alleen Brokenstar was af en toe was stug en opvliegend. Als haar gedachten en gevoel gelijk hadden en de Rogue's waren inderdaad ook binnen andere Clans geweest, dan kon het nog een pittige Gathering worden.
De poes keek toch uit naar deze Gathering. Het was altijd speciaal om de andere Clankatten te ontmoeten, om te zien hoe een Apprentice van de vorige Gathering nu een grote sterke Warrior was geworden. Daarnaast wou ze de verhalen wel horen van de overige Warriors. Iedereen vertelde wel iets bij de Gathering, alles maar ook weer niks. Niemand zou Clangeheimen vertellen of belangrijke informatie doorgeven tijdens het praten. Geen losse tongen maar juist duidelijk bewust van hun woorden. Softbreath keek even achterom. Een paar apprentices leken duidelijk opgewonden voor de Gathering. Waarschijnlijk was dit hun eerste keer. Een liefelijke glimlach speelde om haar mondhoeken terwijl ze stevig doorliep. Leopardstrike was natuurlijk aanwezig net zoals Hollyfur. De Clans zouden wel opkijken dat er twee rangen waren verwisseld.

Aangekomen bij de Vierboom bleef Softbreath trouw bij haar leider staan. Softbreath keek kort naar Tallstar en schonk hem een bemoedige vriendelijke glimlach. Daarna ging ze op weg naar de andere katten. De Thunderclan was aangekomen. Ze herkende Firepaw, de laatste keer dat ze hem gezien had bij een Gathering was toen hij nog een Apprentice was. De poes had twee gatherings moeten missen vanwege haar gewonde poot. De lange reis naar de Vierboom was te ver voor haar geweest. Nu ze naar de oranje kater keek was het duidelijk dat hij een Warrior geworden was. Zijn afmetingen vertelde haar genoeg. Rustig liep ze naar de oranje kater. Ze had hem nog niet persoonlijk gesproken maar ze hoorde genoeg van de Apprentices en andere Warriors wanneer je niet in staat was om de Gathering bij te wonen.
'Hoi Firepaw? Of is het nu iets anders.' Begon de poes met een vriendelijke glimlach. 'Ik zal me even voorstellen, ik ben Softbreath.' Om haar heen begonnen de groepjes zich alweer te vormen. Riverclan en Shadowclan waren er nog niet, maar dat zal neit lang meer duren.

Doveheart kwam snel uit de medicijn den om zich aan te sluiten bij de rest van de groep. Ze kon deze gathering niet missen. Ze was namelijk benieuwd of de andere clans ook zoveel last hadden van rogue's maar dat was dan ook niet volledig haar zaak. Ze wilde ook graag de andere Medicijn katten weer zien en dat kon vanavond dan ook, tenminste als er niks mis zou zijn in de andere clans en ze dus gewoon naar de gathering konden komen zonder verhinderd te worden. Gelukkig was zij deze keer niet verhinderd en dat betekende dan ook wel dat het meestal goed in een clan ging en dat bracht alleen maar voordeel met zich. Ze volgde de groep door het bos heen, het voelde alsof haar poten nauwelijks de grond raakten, misschien kwam het ook wel, omdat ze een keer zin had in een gathering, ze hoopte alleen dat de andere clans niet iemand de schuld zouden geven van over de grens gaan, want dan zou er misschien onenigheid ontstaan en zou Starclan misschien wel boos worden en dat was nou juist het gene wat ze niet wilde hebben. Ze liep rustig verder, de geuren van het bos ontspanden haar een beetje, maar het zou niet lang meer duren voor ze op een open plek vol met katten zou staan en het misschien heel anders zou aanvoelen, maar zolang de sfeer bij de katten goed was zou ze er niet te veel moeite mee hebben om in de buurt van de andere clans te zijn. Ze haatte het namelijk als er onenigheid tussen de clans was, maar ze kon het dan ook meestal niet voorkomen. Ze liep rustig verder en wachtte met de rest van haar clan. Het zou nu niet lang meer duren voor ze weer katten van andere clans zou zien en ze was wel benieuwd of er nog katten van rang waren veranderd, of er apprentices warriors waren geworden en of er misschien nog kittens apprentices waren geworden. Hoogstwaarschijnlijk was dat vast wel gebeurd, maar daar zou ze dan wel achter komen, zodra het sein kwam dat de katten mochten gaan, rende ze richting de gathering plaats en remde pas af toen ze er middenin stond, alleen Windclan was er nog maar behalve hun. Waarschijnlijk zouden de andere twee clans snel komen en dan kon de gathering gestart worden, maar op dit moment was het alleen nog wachten op Riverclan en Shadowclan. Ze zocht met haar ogen de gestalte van de Windclan medicijn kat, hij moest er waarschijnlijk wel zijn, aangezien Windclan er al was en het duurde dan ook niet lang voor ze hem zag. Ze liep naar hem toe en boog haar hoofd even. "Hallo, Leopardstrike." Begroette ze hem. Ze ging zitten en krulde haar staart om haar poten heen, het was gelukkig een mooie nacht en er waren geen wolken te bekennen.

Foxpaw’s poten drentelden over de grond heen. Overenthousiast? Misschien. Maar daar had hij tot alle recht toe? Het was tenslotte zijn ALLEREERSTE GATHERING! Oke, hij werd er een beetje hyperactief door, maar hij had er zo’n enorm veel zin in! Hij was nerveus, oke dat wel, maar hij wou er gewoon heen! Hij was er zo trots op dat hij überhaupt uitgekozen was om mee te mogen! Hij wist niet of Volepaw ook mee mocht, maar dat kon hem niks schelen vandaag. Hij wou lol hebben, hij wou anderen ontmoeten. Oke, hij was dan wel verlegen, maar de blijheid en warmte die hem gevuld hadden toen er werd gezegd dat hij mee mocht, maakten hem zo blij dat hij niks anders kon dan zich ook zo blij te gedragen. Maar toen hij een duwtje kreeg van een andere kat, dat hij iets rustiger moest doen tijdens de tocht en niet springerig zijn als een kleine kit, hield hij zich wat meer gedeisd, al glommen zijn ogen nog altijd van blijdschap en opgewondenheid. Uiteindelijk kwam de gathering in zich. Wat had hij er zin in! Hij liep met zijn clanleden naar beneden, zou hij met iemand kunnen praten? Hij keek wat in het rond, zoekende. Hij wou gewoon katten uit andere clans ontmoeten! Het was gewoon zo spannend!

Snowrose stapte achter haar clanleden aan, haar pasjes vederlicht over de bosgrond. Dit was haar eerste gathering als een warrior, maar ze hield zich redelijk gedeisd, dat paste hij haar karakter. Teder, rustig, net als een roos, maar toch niet zo kwetsbaar, al leek dat wel zo. Haar naam was toepasselijk, dat zeker. De witte seal lynx poes liep dus met rustige pasjes door, ergens achteraan de stoet. Ze zou wel zien hoe het zou lopen, of niet dan? Misschien ontmoette ze wel een vriendelijk iemand. Ze had wel zin in de gathering, maar soms kon ze nogal schuchter zijn. Dat was één van haar eigenschappen, die soms wel als schattig gezien werd, maar zijzelf vond het vreselijk vervelend. Ze liep de clearing in, naar de volle maan starende. Daarna ging ze zitten en rekte ze zich iets uit. Ze was benieuwd naar wat de leaders gingen zeggen. Ze was nog niet zo vaak op een gathering geweest notabene.. Ze gleed half langs de helling naar beneden en begon zich tussen de al geariveerde katten te mengen. De meeste katten die ze zag waren van windclan, ze kende geen van allen. Nu werd ze toch een beetje verlegen en legde haar oren iets naar achter. Ze zette een pas naar achter en botste tegen iemand aan. 'Oef.. Sorry!..' Geschrokken draaide ze zich om.

Met statige, machtige stappen liep Brokenstar de helling op, en op de top wachtte hij even tot zijn Clan zich om hem heen had verzameld terwijl hij uitkeek over de al aanwezige katten. Toen zwaaide hij met zijn staart als een stil signaal en rende hij de helling af. Terwijl hij naar de rots liep waar Tallstar al was trok hij zich niks aan van de andere katten die snel wegsprongen zodat hij er door kon. Aangekomen bij de rots sprong hij erop. Crookedstar en Bluestar waren er niet, en Brokenstar zag de eenzame gestalte van Tallstar afgetekend tegen de volle maan. "Gegroet, Tallstar. Hoe rent het prooi in WindClan?" vroeg hij. Een standaard groet. Ondertussen keek hij rond over de katten onder hun en dacht hij na over wat er allemaal was gebeurt in de voorgaande maan. Er was verraad geweest, en dood. Maar ook waren er veel nieuwe katten vernoemd. Kortom, een drukke tijd. Ook kwam Groenblad er weer aan, en Brokenstar voelde alsof hij een frisse start had gemaakt. Ergens in zijn achterhoofd dreef een donkere wolk van gedachten over Aqualight, maar zijn gevoelens waren geen spijt. Het was teleurstelling. Hij had wel meer dood meegemaakt, hij had zelfs zelf gedood. Maar hij was teleurgesteld dat Aqualight er niet meer was. Zelfs toen ze blind werd en gedwongen werd bij de elders te gaan wonen had ze nog haar aandeel in de Clan gehad. Maar, wist Brokenstar maar al te goed, leven komt en gaat. En hij had nergens spijt van. Hij had altijd gehandeld volgens zijn idee wat het beste was voor zijn Clan. Maar was dat wel zo? Zei een zeurderig stemmetje diep binnenin hem. Had hij niet gewoon gehandeld volgens wat het beste was voor zichzelf, en niet voor zijn Clan? Brokenstar onderdrukte de gedachtes die opkwamen, en zette zijn gedachten op een ander onderwerp. Rustig wachtte hij op het antwoord van Tallstar.

[sorry als sommige mensen die gevoelens van Brokenstar niet evil vonden, maar hij heeft een erg moeilijke jeugd gehad right? xP]

Swiftpaw hoorde een oproep oor een Gathering. Haar eerste, ze mocht mee! Ze sprong van haar plekje weg en raasde het kamp uit de anderen volgend! Ze rende hyper actief door, ze was supper hyper en zenuwachtig! Het enigste wat zij zich kan herinneren dat ze heeft mee gemaakt in de clan, was dat Lightpaw die nu Lightheart heet haar poot had verminkt, het zag er nog goed uit, maar ze kon er niks meer eme, ze was ook neit mee naar de Gathering, daar had ze geen behoefte aan gehad. In de vertte hoordezeal een aantal katten en ze rende door, door richting de Gathering! daar zou ze Tallstar zien, Brokenstar en Bluestar! Ze was zo blij! Ze zag Foxpaw en ze liep maar naar hem toe, 'Hallo Foxpaw', miauwde ze. Ze glimlachte naar Foxpaw, ze kende me kaar alleen nog bij naam en uiterlijk, meer niet, maar hij en Swiftpaw waren de enigste Apprentices.

Silverpool kon het niet geloven! Haar eerste Gathering! Ze zou katten ontmoeten die ze nog nooit gezien had! Ze liep zo veel mogelijk voor alle andere katten. Wat was dit spannend. Tallstar liep keurig voor de grote groep katten. De volle maan scheen op haar zilverkleurige vacht en ze voelde zich erg trots. Ze keek naar alle katten om zich heen, wie waren er allemaal mee gekomen? Ze ontdekte Kittyheart en Softbreath. Ook Mintwhisker en Leopardstrike waren van de partij. Haar ogen zochten naar nog meer bedkenden, maar ze was te opgewonden om zich daarop te consentreren. Spinnent liep ze door tot ze bovenaan de helling stonden. Het dal beneden ze was al redelijk gevuld met allemaal katten. Tallstar gaf een sein en met zijn allen rende ze naar beneden. Tallstar kondigde hun aanwezigheid aan terwijl Silverpool aandachtig om zich heen keek. Ze zag verschillende katten. Apprentices en Warriors, medicine katten en Clanleaders. Ze liep langs vele katten. Ze keek naar ze. Zei af en toe "Hoi". Opzoek naar een gesprekspartner. Ze zag een oranje kater staan. Was dat Fireheart? Ze glimlachte naar hem en liep verder. Een grijze kat met blauwe ogen stond voor haar. Dat was waarschijnlijk Doveheart, Medicine cat van ThunderClan. Van de River- en ShadowClan had ze nog niks vernomen. Ze ging bij een groepje warriors zitten die om een grote kater zaten, te luisteren naar zijn verhalen. Maar al snel stond ze op. Met wie kon ze een praatje maken? Ze trippelde door, keek af en toe om zich heen, ging bij groepjes zitten, eigenlijk wel het gebruikelijke. Ze wachte op de Clanbespekingen en nog wat van die dingen. Geirriteerd keek ze om toen er iemand op haar staart stond maar liep al snel weer naar een andere plaats. Ze keek net om toen ze tegen een kat aanliep. "Sorry" mompelde ze en keek naar degene die voor haar stond. Het was iemand die ze niet herkende uit haar eigen Clan. "Dit is mijn eerste keer Gathering, ik moet er nog even aan wennen" vloepte ze eruit. "Bij welke Clan hoor jij?" hopend op een goed gesprek keek ze naar de kat. Ze krapte zich achter haar oor en begon haar poten te wassen en begon toen met het wassen van haar vacht. Kleine takjes plukte ze eruit. Ze vond het al minder spannend, hoewel ze zich nog steeds verwonderde over de hoeveelheid verschillende katten. Ha, daar waren de andere twee Clans. Het dal stroomde vol met katten. Groot, klein. Jong, oud. Allemaal apart, allemaal hun eigen behoeftes.

Crookedstar liep voor zijn clan uit, rustiger dan hij eerst zou doen aangezien het een zware tijd was voor hem en sommige in de clan. Hij sprak hardop nadat hij zich eerst nog even omdraaide. "Voor degene wiens gathering deze de eerste zal zijn wil ik zeggen, heb respect voor ouderen en blijf zo beleefd mogelijk, er mogen geen gevechten of ruzies komen hier" Crookedsstar draaide zich weer om en begon toen een snellere pas te nemen. Hij zorgde ervoor dat iedereen bij elkaar bleef tot ze dichterbij waren. Hij liep gelijk door naar de andere leiders. "Brokenstar, Tallstar" zei Crookedstar rustig toen hij naderbij de andere twee leiders stond. Bluestar was er nog niet, hij keek even rustig om zich heen en zweeg verder. Hij hoopte dat het goed zou gaan en dat niet nieuwelingen een grote mond zouden hebben of arrogant gingen doen. Hij had immers wel veel vertrouwen in zijn clan ondanks enkele incidenten afgelopen maan. Hij had het nu niet zoveel op beleefdheden deze dagen. Honden, tweebenen, vreemde katten die waren gezien op zijn terrein. Dan ook nog de erger wordende rivieren. Gelukkig was er nog wel vis en kleinere prooidieren in de struiken. Crookedstar keek even naar Brokenstar en toen naar Tallstar. Hij bleef echter stil.

(sorry voor de korte post, virussen hinderen me....)

De maan stond haag aan de hemel en scheen helder over de bergen en dalen. Het was een prachtige heldere nacht, een kleine groep katten liep door het bos. Ze waren vertrokken van hun kamp en nu liepen ze in de richting van 4 grote mooie bomen. Voorop de Kleine stoet katten liep een grote kater. Het was Crookedstar de leider van de Rivierclan. Hij was nog wat zwak door zijn wonden maar zijn Clanleden zouden hem beschermen. Achter hem liep de Deputy Leopardfur. Daar achter wat andere katten en een beetje langs de zeide Liep, Stormtail hij was Een grote robuuste maar wijze kater. Zijn ogen keken rustig om hem heen en hij wist dat dit wel goed zou komen. Hij liep naast Foxpaw een oranje kater met de vachttekening van een vosje, hij was zo te zien erg blij en vrolijk. De leerling was duidelijk erg zenuwachtig voor de Gathering. Foxpaw Gedroeg zich heel erg vrolijk, en kon zich amper inhouden. Maar dat maakte Stormtail niet zo veel uit. Hij keek geamuseerd naar de leerling die zo zenuwachtig was. Stormtail gaf hem een schouderduwtje dat de leerling maar even wat rustiger moest doen. Hij grinnekte even en keek voor zich uit naar de andere katten. '' Je hoeft niet zo zenuwachtig te doen hoor Foxpaw, het komt wel goed zo.'' Stormtail liep verder het maanlicht werd nog verder tot hij de open plek zag waar de andere clans al waren gearriveerd. De Donderclan Windclan en Schaduwclan liepen over het veld heen. '' Dit is je eerste Gathering Foxpaw heb respect voor alle andere krijgers en luister naar ze, sommige kunnen je nog veel vertellen. Maar vertel geen geheime dingen uit de clan, sommige dingen hoeven ze niet te weten. '' Vertrouwd keek Stormtail met z,n ambere ogen over het veld dat leek als thuis. De Gathering kon voor hem beginnen, misschien kon hij met iemand uit een andere clan nog wat bij kletsen.

Fireheart zag een mooie WindClan poes op hem af komen lopen. Toen ze voor hem halt hield knikte hij even. De poes stelde zich voor als Softbreath, hij had haar al eens gezien toen hij nog maar een apprentice was. 'Hallo, Softbreath' zei hij vriendelijk. 'En het is Fireheart nu' vervolgde hij trots. Hij was er gek op om zijn nieuwe naam te vertellen aan andere katten. Sommige hadden het misschien niet eens verwacht van een katertje dat kwam uit een tweebeen nest. Nu hij een warrior was zou hij zijn Clan op nog veel meer manieren kunnen dienen. Het duurde niet lang voor hij RiverClan en ShadowClan rook. Brokenstar leidde zijn Clan naar de gathering gevolgd door Crookedstar. Alle Clans waren nu aanwezig. Als kittypet kon je dit haast niet geloven. Zoveel katten bijeen, zulke ingewikkelde verhalen. De vier Clans onder het wakend oog van StarClan. Fireheart keek even naar de maan boven hen. Er was geen wolkje te zien aan de lucht. Dat kon ook niet, want tot nu toe verliep alles uiterst vredig. Voor zover Fireheart wist waren er alleen wat meldingen over katten die prooi stalen, of Bluestar daarover zou beginnen wist hij niet. 'Softbreath, hoe is het in WindClan?' vroeg hij vriendelijk. Hij wist dat ze nooit helemaal eerlijk zou zijn als het niet goed ging, maar sommige dingen kon je wel openlijk vertellen. Het bekend maken van nieuwe warriors, nieuwe deputy ofzo. Zoiets maakte de Clan alleen maar sterker en werd dus ook graag gedeeld. Er waren jammer genoeg bijna geen Elders, dus geen heldhaftige verhalen over de vroege tijden. Hoewel sommige warriors ook heel goed waren in het bedenken van verhalen en het vertellen van gebeurtenissen.

Trots liep Nightclaw mee met de clan onder leiding van Brokenstar naar de nieuwe gathering. In zijn jeugd als apprentice was hij al vaker meegegaan, maar dit was de eerste keer dat hij meeging als voorwaardig warrior. De reis had even geduurd en toen ze aankwamen bij Fourtrees en hij de andere clans zag, werd hij alleen maar trotser om bij Shadowclan te horen. De sterkste, grootste en machtigste clan van allemaal! Zijn oren draaide in de goede richting toen Brokenstar het sein gaf om van de helling af te dalen. Nightclaw draafde van de heuvel af en sprong in een wolk van geuren. Sommige geuren herkende hij, andere niet. Duidelijk was in ieder geval dat de andere clans er allemaal al waren. Hij zag opgewonden apprentices die bijna openbarstte van opwinding, wijze medicijnkatten die rustig elkaars gezelschap opzochten en zijn eigen leider die naar Tallstar toeliep om met hem te praten. Zelf ging hij er eens rustig voor zitten en keek nog eens om zich heen. Vele katten wachten totdat er iemand op hen af zou komen. Nightclaw zuchtte. Ze wilde allemaal contact maken met andere katten, maar bleven dwaas voor zich uit zitten staren wachtend tot iemand op hen afkwam. Wat dom! Zo gebeurt er toch nooit iets? Rustig stond Nightclaw op. Voor hem was dit niet zijn eerste gathering. Hij was al vroeg een warrior geworden en was trots op zijn vecht en jaag skills. Statig liep hij door de warboel van katten heen en zag iemand zitten waar hij veel over gehoord had. Een rode kater van Thunderclan die een kittypet zou zijn geweest. Even grijnsde Nightclaw minachtig. Was Thunderclan zo diep gezonken dat ze zelfs kittypets in hun clan namen? Zo zou de clan later alleen nog maar gemixt bloed bevatten als deze kater nakomelingen zou krijgen. Ha, een clan vol warriors met kittypet bloed. Dan zouden de kansen voor Shadowclan in klauwbereik liggen. Nightclaw likte zijn snorharen af en twijfelde of hij naar de kater toe zou lopen. Hij was niet bang, nee zeker niet, maar wilde hij wel met een voormalig kittypet praten? Hij besloot van niet en liep verder. Zoveel behoefte aan gezelschap had Nightclaw niet. De meeste katten, vooral van andere clans, waren toch niet interessant genoeg. Nightclaw keek even op en zag dat ook Riverclan er al was. Hij liep verder tussen de katten door en ging weer even zitten. Nightclaw kon de leiders goed zien en wachtte rustig af tot ze zouden beginnen met praten. Zou Brokenstar vertellen over Shadowfur en Aqualight? Vast niet. Welke leider vertelt er nu dat een van zijn warriors verraad heeft gepleegd en de andere zo zwak was dat ze zelfmoord pleegde en sowieso waren ze ietsje zwakker door het verlies. Maar aan de andere kant kon hij de clans wel duidelijk maken dat ze Shadowfur kapot mochten maken. Brokenstar zou wel met een wijs besluit komen. Nightclaw was nog diep in gedachten verzonken toen hij er ruw uit verstoord werd. Een mooie Riverclan poes botste tegen hem aan. Hij leunde naar achter en trok zijn poot even op. De poes kreunde even en draaide zich verschrikt om.
‘Sorry,’ zei ze verontschuldigend.
Bah, kon deze poes niet uitkijken?! Nightclaw had geen zin in gezelschap, maar ook niet om bij de andere clans de reputatie van mopperkat te krijgen. Hij zuchtte even zei niet al te vriendelijk:
‘Hmm, geeft niets,’ en voegde er een vraag aan toe waarvan hij het antwoord eigenlijk al wel wist,’Ben jij een Riverclan warrior?’
Misschien was het toch wel een goed idee om wat contacten te hebben in andere clans en al helemaal als het mooie poezen zoals deze waren. Daar had Nightclaw niets op tegen. Hij wist immers van zichzelf dat hij ook niet lelijk was en als hij wat aardiger deed dan hij eigenlijk was, dan was het niet moeilijk om een poesje te krijgen. Nightclaw grijnsde even, maar had geen zin om op deze gathering te gaan klooien. Hij bedacht gewoon even met haar te praten en verder niets. Nightclaw hield zijn kop even schuin en keek de Riverclan poes vol aan in haar blauwe ogen.

Friendlywind trippelde hoog op haar pootjes rond. Ze vond het hartstikke leuk dat ze naar deze gathering was gegaan. Het grasveld stroomde vol met katten die ze niet kende. Ze sprong een keer in de lucht en denderde in volle vaart de heuvel af. De clans hadden zich allemaal verzameld en elke kat beef nooit helemaal alleen bij een groepje katten van andere clans. Ook Friendlywind had de neiging hetzelfde te doen, maar kon zich net inhouden omdat het toch niet zo beleefd was, vond zij. In rap tempo baande ze zich een weg door de massa van katten. Toen sprong ze boven op een rots om goed te kunnen zien waar de clanleiders zich op dit moment bevonden. Oftewel schuil hielden, want riendlywind kon hen nergens vinden. Ze keek om zich heen en ontdekte Tallstar haar leider en, waarschijnlijk Brokenstar, bij een rots. Toen sprong Friendlywind van de rots om haar leider even gedag te zeggen." Heey, leuk zeg die gathering!" ze zei het alsof het haar de grootste moeite koste. Friendlywind liep naar een thunderclan cat toe en knikte hem vriendelijk toe." Hallo, jij zit toch in de thunderclan? Ik ben trouwens Friendlywind van de windclan." stelde ze zichzelf voor.

Brokenstar was samen met de Shadowclankatten op weg gegaan naar de Gathering. Ook zij was van de partij, zoals van haar verwacht werd. Ze zorgde dat ze vlakbij Brokenstar bleef, om hem back-up te geven als dat nodig mocht zijn. Niet dat ze dit verwachtte; Brokenstar wist heel goed wat hij wel en niet ging vertellen, wat hij ging zeggen en hoe hij het moest brengen. Zij zat er slechts voor de show, maar dat maakte nog niet dat ze het minder leuk vond. Windclan, Thunderclan en Riverclan waren er ook, ondertussen. Ze zag de Medicine Cat's van verschillende Clans, Warriors en Apprentices. Iedereen had er evenveel zin in. Ze ging rustig vooraan zitten, in de buurt van de rots. Misschien zou er iemand naar haar toekomen om met haar te praten, misschien niet. Ze zou het vanzelf wel merken. In ieder geval moest ze Brokenstar nu niet uit het oog verliezen. Haar leider liep naar Tallstar toe en begon een gesprek met hem. Raindrop keek rond, liet haar blik over alle bekende en onbekende gezichten glijden. Ze zag Nightclaw al, met een andere poes in gesprek. Katten van alle Clans begonnen tegen elkaar te praten; nu was het tenslotte vrede. Blacksky, haar partner, was in het kamp gebleven. Vandaag kon ze dus niet met hem spreken, maar ze geloofde dat hij één van de beste keuzes was om op het kamp te letten. Deputy's hoorden immers mee te gaan naar de Gatherings. Ze sloeg haar staart om zich heen en vroeg zich af wat Brokenstar wel of niet ging vertellen. Shadowfur, Evileye, Aqualight.. Ze waren allemaal weg, allemaal klaar om verwijderd te worden uit de Shadowclangeschiedenis als een vlek van een schilderij. De cyperse poes probeerde niet aan de dood van haar beste vriendin te denken; het was allemaal voorbij. Aqualight had het leven niet meer aangekund, ze voelde zich nutteloos. Het was de beste en slechtste keuze tegelijk. Was er werkelijk geen middenweg geweest? Raindrop merkte dat ze er niet meer zo vrolijk uitzag, dus glimlachte ze snel weer. Vandaag was de tijd om vrolijk te zijn, om trots te zijn op Shadowclan en op al het andere. Ook op Ashcloud, de Medicine Cat's Apprentice. Hij deed het goed, dat wist ze zeker. Haar vroegere Apprentice, op wie ze zo dol was. Ze keek nogmaals rond naar alle katten, die ze niet herkende, probeerde hun geuren te identificeren. Er was zoveel veranderd, ze was benieuwd naar het nieuws van de andere Clans. Hoe zou het bij hen zitten met het probleem van de Rogues? Ach, spoedig zou ze het horen.

Tallstar vouwde zijn lange staart om zijn voorpoten en keek om zich heen, het dal begon al aardig vol te stromen. Eventjes voelde hij een kinderlijke trots dat hij als eerste was, maar met een glimlach duwde hij zich weg. Misschien was het waar, katers groeiden nooit op. Hij was er eventjes amuseert door, maar toch, het was eenzaam op de grote rots. Hij zag uiteindelijk ook andere katten komen. Shadowclan. Hij keek naar Brokenstar die zich tussen de katten doorschouderde. Tallstar keek toe, het leek lang te duren. Er waren namelijk al veel katten gearriveerd.Al kwam Brokenstar ook al snel op de rots gesprongen. Tallstar keek hem rustig aan, zelfs met zijn wantrouwen over zijn clanleden, zag hij er gewoon normaal uit zoals altijd. 'Gegroet, Brokenstar' Miauwde Tallstar rustig. Hij stond ook bekend als een rustige gewichtige clanleader. Hij was ook al redelijk lang clanleader, maar de klappen van de zweep kennen? Die kende je helemaal nooit. "Bij ons rent de prooi goed, en in Shadowclan?" Zelfs als de prooi dat niet goed deed, zou hij dat nooit toegeven. Openlijk toegeven dat er prooi te kort was, was een teken van zwakte. Tallstar boog zijn kop eventjes toen ook Crookedstar op de rots sprong, 'Gegroet Crookedstar,' Miauwde hij kalmpjes. Maar toen, sprong ineens Friendlywind op de rots die alleen voor clanleaders was. Tallstar kneep zijn ogen tot spleetjes, 'Friendlywind, wat is dit voor vertoon, verlaat de rots. Nu' Toen de poes eenmaal weg was, praatte hij rustig verder. Maar toch kookte er woede diep in hem, natuurlijk deed één van zijn warriors dit weer deed. verraders.. Maar, dat hij dit dacht kon je niet zien, het leek alsof hij er heel kalm onder leek. Maar toch, Tallstar's geest werd fragieler en fragieler bij elke misstap.

Foxpaw grijnsde onschuldig naar Stormtail, zijn oren toch iets naar achter gelegd. 'Sorry Stormtail.. Het is gewoon zo spannend!' Miauwde hij, zijn ogen weer twinkelend, het schuldgevoel al snel weer uit het oog, uit het hart. Hij keek in het rond, zijn staart zwiepte heen en weer en in het licht van de maan, leek zijn rode vacht een zilverige gloed te hebben. Hij vond het zelf best wel wonderlijk om te zien, maar dat was echter alweer heel snel uit zijn gedachtes verdwenen omdat er gewoon zoveel om te zien was! Zou zijn mentor ook mee zijn? HIj keek in het rond, maar zag haar niet zo snel ergens staan. Achja, ze was een sterke en goede warrior, ze was vast wel mee! Crookedstar had haar vast niet thuis gelaten. Maar.. Je had ook goede warriors nodig om het kamp te bewaken of niet dan? Hij kreeg een duw, van een voorbij lopende warrior. 'Oef!' Maar, hij zei er niks van. Oke, minder nadenken, meer doen. Een andere apprentice kwam naar hem toe, Swiftpaw, of tenminste, hij dacht dat het Swiftpaw was. Goed met namen? Dat zou hij nooit worden. Ze begroette hem. Foxpaw boog zijn kop, 'Hallo, Swiftpaw,' Miauwde hij beleefd, op goed geluk dat hij haar naam goed had. Hij werd een beetje geïntimideerd door de drukte nu. Het was een beetje verstikkend aan het worden voor de kleine apprentice.