Gathering Maart 2011

Leopardstrike zag hoe Brokenstar en Crookedstar arriveerden en de plaats nog drukker maakten dan het al was. Mooi, hoe meer katten, hoe beter. Hij wilde zoveel mogelijk weten over hoe het er in de andere Clans aan toe ging, en hoe meer roddels er rond gingen.. Als hij zijn oren goed open hield kon hij nog veel dingen te weten komen. De witte kater zag hoe Friendlywind op de rots bij Tallstar sprong en trok een wenkbrauw op. Die rotsen waren enkel voor de leiders, hoe haalde ze het in haar kop? De reglementen nog maar eens doorgaan, dat moest ze doen. Hij keek opzij toen hij hoorde dat iemand hem begroette. 'Gegroet, Doveheart,' zei hij vriendelijk tegen de Thunderclanpoes. 'Hoe is het met Thunderclan?' vroeg hij beleefd. Niet dat iemand ook maar toe ging geven dat er veel zieken waren de laatste tijd, je kon er wel iets over vragen. Zelf had hij niet veel zieken gehad. 'Het spinrag in Windclan is wat schaarser geworden,' vertelde hij zelf. Misschien dat de lange Bladkaal de spinnen iets aangedaan had? Dan was het in Thunderclan waarschijnlijk ook het geval. Of hij zocht niet goed genoeg; vandaar dat hij het vroeg. Ontzettend handig om dingen met 'collega's' te bespreken. De geuren die eerst duidelijk waren geweest begonnen zich langzaam te vermengen. 'En hoe loopt het met de studie van Spottedpaw en Jaypaw?' vroeg hij daarna, oprecht geïnteresseerd. Medicine Cat's waren belangrijk voor iedere Clan, en hij had geen vijandige gevoelens tegen hen. Hij had Breezepaw nog maar net als leerling, en wilde haar graag alles leren. Waarschijnlijk voelde Doveheart dat ook zo; wie wilde zijn of haar kennis nu niet doorgeven? In ieder geval, met iedere Clan leek het wel goed te gaan. Ach, iedereen moest de schijn ophouden.

Scytheshade had zich gelijk afgezonderd toen de gathering begon, hij was op zoek naar iemand die hij tevergeefs nooit zou zien. Toen hij met zijn ogen de rivierclan doorzocht merkte hij dat zijn vader gelijkhad, hij was geen clankat meer. Anders had Scytheshade diens keel opengesneden maakt hem niet uit gathering of niet. Hij zag toen een andere bekende en liep er opaf zijn ogen half dicht. Toen draaide hij zich om, het had geen zin. Hij hoefde niet te praten. Hij ging wel in zijn eentje zitten, hij wou geen verhalen horen, geen katten ontmoeten. Hij wou de status horen van de andere clans. Hij kroop zacht verder en zat alleen met zijn blik gericht op Brokenstar,Tallstar en Crookedstar. Hij was blij daar niet te zitten, hij zou het niet kunnen ooit leider worden. Natuurlijk zou het hem gaaf lijken maar hij was geen leiders type en hij zou de Schaduwclan de dood injagen... hij zou onderscheid maken tussen clanleden en vijanden. Hij zou erg ongeschikt zijn als leider.. Daarom had hij veel respect voor Brokenstar.

Het werd langzaam drukker. Swiftpaw richte haar zee blauwe ogen op Foxpaw, die haar terug groete. Swiftpaw keek glimlachend naar de mede apprentice. 'Is dit ook joun eerste Gathering?' Vroeg ze aardig, terwijl ze haar ogen tijdelijk op Stormtail richte, 'Oow hoi Stormtail, ik had jou nog niet gezien', miauwde ze rustig terwijl ze een knikje deed met haar kop om de wijze warrior te begroeten. Toen richte ze haar ogen op de hoge stenen waar de leaders op stonden, waneer zou het echt beginnen? Ze was wel nieuwschirig naar wat er besproken zou worden. Zou het onderwerp Lightheart en Crookedstar ook tersprake gebracht worden? Ze zou wel horen. Ze richtte haar zee diep blauwe ogen weer op de Apprentice, zouden er meerdere zijn? Dan konden Foxpaw en zij misschien wel ff een kijkje nemen, ze zou het wel leuk vinden om een kijkje te nemen.

Ik heb een irritante toetsen bord dus mijn posten zouden niet echt groot worden, nu dan...

Het maanlicht zorgde ervoor dat haar diepzwarte vacht een beetje wit glom. De glim die haar enthousiasme weergaf was niet te missen. Ze was zo druk, opgewonden. Ze rende iedere keer naar voren, keek met grote ogen om zich heen. Om vervolgens weer stil te blijven staan omdat andere katten zeiden dat ze zich gedeisd moest houden. Jammer genoeg kon de jonge Apprentice zich niet inhouden. Maar haar gedrag had een vrij goede reden; ze was op weg naar haar allereerste Gathering! Ze had nog helemaal niet veel geleerd, en was ook nog niet zo lang Apprentice. En toch mocht ze al mee naar een Gathering! Nu kon ze al een van haar wensen afstrepen. Het enige wat nu nog een wens van haar was, was de beste Warrior ooit worden. Natuurlijk wist ze wel dat het een erg grote wens was… dus beschouwde ze hem als een droom. Ze zou haar best doen om hem waar te maken, maar de kans was klein. Al haar gedachtes werden stopgezet wanneer ze de vier bomen zag. Haar mondhoeken krulden omhoog en een glimlach verscheen op haar snoet. De Fourtrees! Ze kneedde de grond onder haar voorpoten fijn, voelde hoe de zenuwen door haar lijf gierde. Met haar staart omhoog en haar kin de lucht liep ze tussen al de mede Thunderclan leden naar onder. Ze bleef staan, voelde de vacht van de andere niet eens langs haar strijken. Vol ontzag keek ze naar de vier grote bomen, wat waren die imposant. Ze had er al veel van gehoord van de Elders, maar had ze nog nooit met haar eigen ogen gezien. Ze schudde haar kop, keek om zich heen. Twee andere Apprentices trokken haar aandacht. Nieuwsgierig trippelde ze op ze af. Ze hadden niet dezelfde geur als de andere Thunderclan leden. Waarschijnlijk van een andere clan? Vast wel. Ze had nog nooit andere clangeuren ervaart, dus haar kennis erover was nogal klein. Een paar muizen lengtes van de twee hield ze halt. ‘Hoi!’ miauwde ze opgetogen. Haar ogen vooruit, naar hun toe gericht. Haar groenenkijkers nieuwsgierig. Ze zwaaide opgewonden met haar staart. Ze stond nu op het punt om katten te leren kennen uit een andere clan!

{ Holly blijft schattig.
Btw, ze praat tegen Swiftpaw en Foxpaw ;3 }

Foxpaw ging eventjes zitten, zijn pootjes brandden iets van het eind lopen naar vierboom. Als Duskpelt hem morgen mee zou nemen voor gevechtstraining zou het eerder slaap training worden, dat wist hij in ieder geval zeker. Hij gaapte eventjes zachtjes, hij was het niet gewend om de hele nacht op te blijven. Maar goed, daar zal hij wel gewend aan moeten raken, want hij moest ook nog eens vigil houden. Dan moest hij de hele tijd stil zijn, dat zou nog eens afzien worden! Foxpaw kon nog geen dag zonder te neuriën of met zijn pootjes te tappen. Tja, met je pootjes tappen is toch wel iets anders dan iets zeggen. Dus misschien was dat wel legaal? Hij moest het maar eens aan Duskpelt vragen. Dan zou hij er vanzelf wel achter komen, tenminste... Als Duskpelt het wist. Onzin, Duskpelt wist alles. 'Is dit ook jouw eerste Gathering?' Vroeg Swiftpaw hem. Foxpaw knikte, 'Ja! Wat is het hier druk he? En wat zijn er veel katten!' Miauwde hij vol ontzag terwijl hij weer rond keek. Katten groot en klein, dik en dun, zwart, wit, bruin, tabby, calico. Hij zag het allemaal lopen en hij probeerde zoveel mogelijk gezichten in te prenten. Wie weer ging het nog een keer helpen. Namen hoefde hij niet eens te proberen, dat zou hij toch wel vergeten. Een zwarte poes liep naar hen toe, ze rook vreemd, niet van Riverclan in ieder geval. Het rook ook niet naar moeras of naar heide.. Misschien.. Thunderclan? Vast wel. Foxpaw glimlachte aarzelend, 'Hallo!' Hij maakte een beetje een verlegen indruk, maar dat deed hij altijd. 'Ik ben Foxpaw, en jij? En van welke clan ben je?' Eventjes overwon zijn nieuwsgierigheid het van zijn verlegenheid, maar dat gebeurde wel vaker.

Ze mocht mee naar de Gathering. Dewstream was nieuwsgierig naar de andere Clans. Zou Duskpelt er zijn? Ze kende de kat nog van toen zij Moonfur uit de rivier gered had. Dat leek nu zo lang geleden.. De grijze poes zuchtte. Alles leek zo ver weg, en toch ook wel dichtbij, maar niet dichtbij genoeg voor haar om het te bereiken. Zo zou het altijd zijn, een vreemde, vervagende werkelijkheid die altijd tussen haar poten door bleef glijden. Net als de tijd, daar had ze evenmin grip op. Dewstream kneep haar ogen even dicht, terwijl het geluid om haar heen bleef toenemen. Steeds meer katten, die hun leiders gevolgd waren. Ze deed haar oren lichtjes iets naar achteren. Iedereen leek iemand te vinden om mee te praten, iedereen behalve zij. De katten die nog niemand hadden ontgingen haar. Nee, wie zou zij nu vinden om mee te praten? Behalve, als ze daar verandering in wilde brengen.. moest ze dan op iemand afstappen? Wie wilde er nu met een simpele Thunderclankat praten? Ze deed haar ogen weer open en keek rond. Nee, ze was werkelijk alleen en dat zou ze ook altijd zijn. Ze keek even op, naar de leiders die druk met elkaar in gesprek waren. Waarschijnlijk proberend niet zwak te lijken en niet op te laten vallen dat er veel gebeurd was. Zoals altijd was zij een anoniem iemand, een gezicht tussen al die koppen die niemand kende of ooit zou onthouden. Één van de velen die anoniem zou sterven. Hoefde ze zich daar geen zorgen over te maken. Ze zag een Riverclanpoes tegen een Shadowclankater opbotsen en besloot hoi tegen hen te zeggen. Ze wilde toch bij iemand staan en misschien kon ze bij hen nog iets te weten komen wat nuttig was. 'Hoi,' groette ze hen. 'Ik ben Dewstream van Thunderclan, wie zijn jullie?'

'Ja! Wat is het hier druk he? En wat zijn er veel katten!' Antwoorde Foxpawop Swiftpaws vraag overof dit ookzijn eerste Gathering was.Swiftpawtikte methaar staart op de grond, ze was best wel moe. Van dat hele eind lopen, zo'n beetje door het hele terratoria! Dat was heel erg veel lopen. 'Hoi', Swiftpaw keek op van de vraamde katten stem. Ze keek recht in de gif groene ogen van een zwarte poes, haar leven tijd. 'Hallo', Groete Foxpaw op een verlegen toopn. 'Hai', Groette Swiftpaw beleefd en vriendelijk terug. Je kon merken dat Swiftpaw een nette poes was, en als je haar als Warrior zou zien zou ze vasteen wijze indruk maken. 'Ik ben Foxpaw, en jij? En van welke clan ben je?' Zei Foxpaw tegen de vreemde poes. 'Ik ben Swiftpaw, wij zijn van de riverclan', miauwde ze voor haar zelf en ook voor Foxpaw. Leuk nu was er nog iemand bij, dat gaf haar een nog leuker gevoel. Ze vond dit hele Gathering gebeuren maar spannend! Ze hoopte veel katten te ontmoeten! En misschien kon ze vrienden maken uit andere clans! Elke clan kat hielt het meestal gehijmvoor de meeste, want elke, naja bijna elke clan kat had vast wel een vriend uit een andere clan!

De rode kater groette als eerste terug. Vriendelijk knikte Hollypaw naar hem, leek hij nou verlegen? Ach, dat zou naderhand wel wegsterven. Ze was immers een wild vreemde kat in zijn ogen, en ook nog van een onbekende clan. De andere colorpoint poes reageerde vlak daarna, ook gaf ze een knikje richting haar. Ze draaide haar kop richting de kater en keek hem aan terwijl hij zich voorstelde. Foxpaw dus, ook een Apprentice zoals ze al had verwacht. Ze draaide haar kop weer en keek naar de poes. Zij stelde zich voor als Swiftpaw, ook een Apprentice. Beiden van Riverclan. Ze stak haar neus in de lucht en snoof de geur goed op, ervoor zorgend dat ze hem zou herkennen de volgende keer. Ze kwam de twee Riverclan katten weer onderogen. ‘Aangenaam, Foxpaw, Swiftpaw.’ De glimlach op haar gezicht was zo breed dat ze er vast spierpijn van zou krijgen morgen, aan haar mondhoekspieren. ‘Ik ben Hollypaw. Apprentice van Thunderclan,’ stelde ze zichzelf voor terwijl ze haar borst trots vooruit stak. Ze liet overduidelijk blijken dat ze trots was op het feit dat ze lid was van Thunderclan, maar dat hoorde ze toch ook te doen? Ze moest laten zien hoe sterk Thunderclan was! Ze knipperde een paar keer met haar ogen, liet haar trotse houding varen. ‘Is dit jullie eerste Gathering? Van mij wel, en het is nog beter dan ik had durven hopen. Ik weet nu zelfs hoe de Riverclan geur ruikt,’ miauwde ze dolblij. Toen ze merkte dat het een tijdje duurde voordat ze antwoord kreeg hield ze haar kopje een beetje schuin, haar blik nieuwsgierig. Ze vond het altijd leuk om nieuwe katten te leren kennen, maar van een andere clan was nog specialer! Zouden hun gewoontes erg afwijken van de hunne? Zouden zij een andere gedachte hebben over het clanleven? Zoveel vragen kwamen in haar kleine kopje op, maar ze moest zich concentreren. Moest bij het beginnende gesprek blijven.

Snowrose legde haar oren achteruit en sperde haar blauwe ogen eventjes iets open van schrik toen de eerste reactie van de kater waar ze tegenaan gebotst was vijandig leek. Had ze het nu al verknald? Dat was helemaal haar bedoeling niet geweest! Ze wou niet nu al over hoop liggen met de andere clans, goed bezig Snowflower! Ze kneep haar ogen even dicht, maar de reactie van de kater was uiteindelijk toch vriendelijk. Voorzichtig opende Snowrose haar ogen weer, 'Alsnog sorry,' murmelde ze, 'Ik werd een beetje overspoeld door alle katten hier en lette niet meer goed op waar ik liep.' Miauwde ze, ietwat beschaamd. Haar poot schoof wat over de aarde en daarna keek ze weer op naar de kater. Ze werd wel een beetje ongemakkelijk van de blik die hij haar wierp, van recht in de ogen kijken werd ze altijd zowieso wat nerveus. Het kon overkomen als dominantie en zijzelf was nogal verlegen. Tja, geen goede combinatie. Ze keek dus snel op toen een andere poes bij hen ging zitten. 'Hallo,' Miauwde ze, haar kop iets buigen. Thunderclan geur, schoot door haar heen, de kater moest van Shadowclan zijn. De poes leek vriendelijk genoeg. Ze stelde zich voor als Dewstream van de thunderclan, Dewstream, mooie naam. 'Ik ben Snowrose, van de Riverclan,' Stelde ze zichzelf voor met een aarzelende glimlach. Ze krulde haar gestreepte staart rond haar voorpoten en keek nu de shadowclan kater eventjes aan, benieuwd als wie hij zich zou voorstellen. Ze kende hem nog niet. Ze had hem ook nog nooit eerder gezien. Hij zag er wel jong uit, van haar leeftijd? Misschien. Ze wist het in ieder geval niet. Maar ja, naar leeftijd vragen? Iets te specifiek naar haar smaak, wat kon het haar ook schelen, het was een Shadowclanner notabene.

Foxpaw knipperde met zijn ogen, er waren zoveel bewegende vachten om hem heen! Het was gewoon zo verwarrend! De tabby pelsen leken te mixen met de tortoiseshells en de bi-colours en de... Ach hij wist het niet eens meer. Hij schudde zijn kop, focussen Foxpaw! Focussen! Hij murmelde dus eventjes zachtjes en wreef met zijn pootje in zijn ogen in een kinderelijke manier. Maar dat was maar heel eventjes, later op de avond zou hij vast wel beginnen met knikkebollen, maar nu nog eventjes niet. Hij moest wakker worden en zich focussen, Swiftpaw zei alvast bij voorbaat dat ze van de Riverclan waren. En de zwarte poes stelde zich voor als Hollypaw, van de Thunderclan, 'Aangenaam kennis te maken Hollypaw,' Miauwde hij beleefd, hij verschoof de aarde iets met zijn pootjes, zich geen houding wetende te geven tegen een kat van een andere clan. Normaliter zou hij zich vijandig moeten gedragen, maar nu weer niet. Het was over het algemeen verwarrend in het roodbruine koppie van de apprentice. 'Ja, dit is mijn eerste gathering,' Miauwde hij, ietwat ongemakkelijk, 'Het is heel druk..' Murmelde hij er achteraan, alsof dat eventjes het enige was wat hij kon zien. Zo enthousiast dat hij hier heen was gekomen, hoe geïntimideerd hij nu was. Hij krulde zijn pluizige staart om zijn voorpoten heen. 'Nu weet ik ook hoe Thunderclan ruikt, het is lastig te ruiken over de rivier heen,' Miauwde hij.

-Sorry voor de korte post! Ben nogal moe^^"-

Op een drafje liep Silverpool elk plekje langs. Ze had het erg benouwd gekregen van alle geuren en stemmen bij elkaar. Ze liep naar een hoekje waar ze even op adem kon komen. Ze had het hier, ondanks de benouwdheden, erg naar haar zin en vond het jammer dat het al bijna voorbij was. Veel katten had ze niet gesproken, maar dat is niet zo raar, als je nog moet wennen aan je omgeving ga je niet gelijk met praatjes strooien. Met een zucht drong ze zich weer in de menigte. "Hallo Tallstar," groette ze haar ClanLeader. Ze keek naar de andere leaders. Ze waren druk met elkaar in gesprek. Ze keek naar groepje met apprentices dat druk in gesprek was. Ze kwam er even tussen zitten, kletste wat en voor ze het wist had ze weer een tijdje gepraat. Erg speciaal was het niet meer. Haar poten dwongen haar even te gaan zitten. Ze sloeg haar staart over haar witte pootjes. Beleefd gaf ze knikjes aan de voorbij komende Clankatten. Haar staart krulde bij het zien van de volle maan. Raar dat de nacht alweer bijna om was. Silverpool moest gapen terwijl ze haar moeie ogen open hield. Voor haar was deze Gathering wel afgelopen en ze sprong naar de helling waar ze zodadelijk zouden vertrekken. Ze drukte zich tegen een Clangenoot. Het was hier nog best wel koel. Ze verlangde naar haar mosbedje. Gapend keek ze naar Tallstar.

Geen zin om te verandere van acc ---____----

(Graypaw)

Na een eindje lopen richting Vierboom zag de Apprentice de vier groote bomen. Onder in het dal, waar de bomen zaten, waren er al veel veel katten. Zoveel hat hij er nog nooit gezien op één plek. Graypaw zag een leider al op de rots staan waar de andere katten erom heen stonden. Toen ze zich toevoegde bij alle andere katten gingen ze allemaal heel normaal met elkaar om. Niet vechten of uitschelden, helemaal niks. Dat wist Graypaw al nadat hij de andere verhalen hat gehoord over de Gathering bij Vierboom. Hij zag al wat Apprentice's tegen elkaar praten, vast niet van dezelfde Clan. Het was raar, hij voelde zich niet echt op zijn gemak. Aan de ene kant kreeg hij hard de neiging om wat katten te vermoorden die zo voor de poot zitten(poot XD) Maar aan de andere kant voelde hij zich klein. Niet echt letterlijk, omdat er genoeg andere zijn die net zo groot zijn als hem. Maar omdat hij hier niemand kende...nou bijna niemand. 'Zou ik naar die groepje Apprentice's gaan?....Nee, dat niet. Wat dan, als ik hier maar blijf staan gebeurt er ook niet veel.' Graypaw keek om zich heen, waar zou Darkfire zijn? Die zou er oom toch moeten zijn, waarom zie ik hem dan niet? Graypaw beschouwde hem als een soort broeder. Niet als vrienden, dat niet maar nel als wat Graypaw bij Scytheshade vind. Een voorbeeld zeg maar(lekker vaag)


Hollyfur

Ze volgde haar Leider naar Vierboom. Ze was nog mara net Deputy van haar clan dus misschien zou ze begroet worden door de andere deputy's. Dat hoopt ze maar. En dat ze zou gerespecteerd woord door iedereen om haar heen. En dta ze niet word gezien als een geluksvogel. Toen haar leider op de rots ging staan stond ze alleen. Maar ze wist wel wat ze ging doen. Ze keek naar de Deputy van de Shaduwclan. het bleek dat zei en Hollyfur de enige waren hier als Deputy. De ander zouden vast straks komen. Ze wist dat Raindrop de Deputy was, daar hat ze vaker over gehoord. Netjes liep ze naar de Deputy toe. 'Hallo, Ik ben Hollyfur. De Nieuwe Deputy van de Windclan.' Begon ze terwijl ze een kleine buiging deed.

OMG sorry voor de kleine post, mijn inspi is opgegeten door Graypaw
Ps, Hollyfur praat tegen raindrop^^

- Hey Hollyfur :3 -

Ze zag Leopardfur, Ravenwing en Skyleaf nog niet. Was ze de enige Deputy hier? Die behoorden toch mee te komen met hun Leaders? Ach, waarschijnlijk had ze nog niet goed genoeg gekeken. Er was tenslotte een enorme drukte hier, ze kon gemakkelijk over hen heen kijken. Alle geuren liep ook door elkaar, alsof ze één grote Clan waren, zonder vijandigheid.. Iets wat niet mogelijk was en ook niet snel ging gebeuren. Raindrop boog haar kop even om weg te kijken en niet aan dat soort dingen te denken. Ze was tevreden zo. Alle leiders hielden de naam van hun Clan in ere, ook hun reputatie. Dat deed Brokenstar ook, hoewel zijn reputatie niet zozeer goed was. Alsof het haar veel kon schelen. Ze keek weer op toen de geur van Windclan dichtbij kwam en er een beleefde stem klonk. Niet Skyleaf, wie was het wel? Raindrop maakte een kleine buiging terug naar de poes die zich voorstelde als Hollyfur van Windclan. 'Hallo Hollyfur,' antwoordde Raindrop. Waarschijnlijk wist de poes wel wie ze was, aangezien ze zichzelf direct als Deputy voorstelde. 'Hoe loopt de prooi in Windclan?' vroeg ze, onbewust dezelfde begroeting gebruikend als Brokenstar naar Tallstar gedaan had. Nogmaals keek ze om zich heen. 'Heb jij Leopardfur en Ravenwing al gezien? Ze zouden er toch ook moeten zijn,' vroeg ze zich af, waarna ze haar blik weer op Hollyfur richtte. De slanke poes straalde het soort zelfvertrouwen uit dat een Deputy nodig had. Raindrop vond dat het onbeleefd was om te vragen waarom Skyleaf weg was; dat was een interne kwestie. Trouwens, iemand als Hollyfur, als ze kon oordelen vanuit de eerste indruk, zou het wel goed doen.

Doveheart wachtte rustig op een reactie van Leopardstrike. Alles leek gewoon rustig te gaan tot nu toe, de laatste twee clans waren er nu ook en de meeste katten zochten elkaar nu wel op om met elkaar te praten. Het gaf haar in ieder geval een fijn gevoel, want het leek alsof er geen vijandigheid tussen de clans was, maar ze betwijfelde of het deze gathering ook zo zou blijven, maar ze wilde er liever niet aan denken en richtte haar aandacht maar weer op Leopardstrike. "Gegroet, Doveheart," Begroette Leopardstrike haar. Ze keek even tussen de andere katten, misschien zouden de andere medicijn katten er ook zijn, maar zo snel kon ze er geen zien, misschien zouden die nog komen. "Hoe is het met Thunderclan?" Vroeg Leopardstrike. "Het gaat wel goed, we hebben niet echt problemen en we hebben een hoop kittens en die zullen fijne katten zijn voor hun clan." Zei ze. Ze loog niet, er waren op dit moment geen zieke katten en ze hadden een aantal kittens en dat was altijd een goed teken voor een clan. Misschien hadden de andere clans ook wel aardig wat kittens, maar dat betekende dat de andere clans straks ook een hoop goede katten erbij zouden hebben. "Het spinrag in Windclan is wat schaarser geworden," Zei Leopardstrike. Doveheart keek hem even aan. zij had nog geen moeite gehad met het vinden van genoeg spinrag, maar misschien lag het er ook aan dat het minder koel was nu het nieuwblad was. "Ik kan op dit moment nog genoeg vinden, maar het weer word ook warmer, dus misschien ligt het daaraan dat er minder is." Antwoordde ze. In bladval was er altijd de meeste spinrag te vinden, maar het was nu nieuwblad, dus misschien lag het daaraan. "En hoe loopt het met de studie van Spottedpaw en Jaypaw?" Vroeg Leopardstrike daarna. "Het gaat goed, Spottedpaw kent alle kruiden al en Jaypaw leert ook snel." Antwoordde ze. "En hoe gaat het met de training van Breezepaw?" Vroeg ze. Ze had de apprentice op de laatste medicijn kat meeting gezien. Ze liet haar ogen even weer afdwalen naar de andere katten op de open plek. Het was al aardig gevuld met katten nu en het zou waarschijnlijk niet heel lang meer duren voor een van de clanleiders de gathering zou starten, maar zo lang de gathering nog niet begon hoefde ze zich ook nog niet echt ergens druk om te maken.

‘Aangenaam, Foxpaw, Swiftpaw.’ Zei de zwarte poes. De poes glimlachte breed, en Swiftpaw ook, ze zach er hyper en nieuwsgierig uit. ‘Ik ben Hollypaw. Apprentice van Thunderclan,’ Zei de poes vlak daarna. 'Aangenaam kennis te maken Hollypaw,' Zei foxpaw. 'Inderdaat, aangenaam, Hollypaw', Miauwde ze blij. 'Thunderclan, is het daar leuk?' Vroeg Swiftpaw meteen. ‘Is dit jullie eerste Gathering? Van mij wel, en het is nog beter dan ik had durven hopen. Ik weet nu zelfs hoe de Riverclan geur ruikt,’ Miauwde Hollypaw. En swiftpaw antwoorde: 'Ja dit is mijn eerste.' 'Ja, dit is mijn eerste gathering,' Miauwde Foxpaw ook iets wat ongemakkelijk. En daarna zei Foxpaw, 'Het is heel druk..' Swiftpaw knikte daar op. Ze was nu ook blij dat ze Thunderclan rook, kon ze dat ook vertellen aan haar mentor, Bluewave. 'Nu weet ik ook hoe Thunderclan ruikt, het is lastig te ruiken over de rivier heen,' Miauwde Foxpaw, en Swiftpaw knikte daar bij. Ze keek nog een om zich heen, ze zach nogeen Apprentice, maar die kwam niet hun kant op, Swiftpaw merkte op dat hij van de Shadwoclan was, dat kon ze zien aan de uitstraling, en karakter, tot zo ver ze dat op merkte, hij zach er kill en gemeen uit. En dat gaf haar zelf geen goede indruk, sowieso, Shadowcla was slecht, en daar stonden ze ook bekend om, had ze gehoort.

Foxpaw zag er nogal verlegen uit, en hij leek zich ook niet echt op zijn gemak te voelen. Swiftpaw leek wel zijn tegenpool te zijn; ze was opgewonden, net zoals Hollypaw zelf. Maar ze hield zich in, wou Foxpaw niet slecht laten voelen. Het was ook hun eerste Gathering, dus dan waren ze gelijk. Alhoewel Foxpaw er ouder uitzag; dus hij zou vast al langer in training zitten. Ze schudde de gedachte van zich af. ‘Ja, het is inderdaad druk…’ Ze keek om zich heen, realiseerde zich nu pas hoe druk het was. Ze maakte zich wat kleiner, voelde zich nogal bedreigd door al de andere grote Warriors. En dan vooral die van Shadowclan. Ze trok nerveus met haar oren. ‘Maar ik denk dat het gewoon wennen is,’ ze richtte zich weer op de andere twee Apprentices. ‘Want het zijn immers vier clans die hier bij elkaar komen, en dat vraagt om drukte. Niet waar? En het is onze eerste Gathering, dus we moeten gewoon wennen.’ Ze probeerde niet alleen Foxpaw wat meer zelfvertrouwen te geven met haar peppraatje, maar ook zichzelf. Ze was weer eens verblind geraakt doordat ze zo opgewonden was.
Ze knikte nadat haar oren Foxpaw zijn woorden hadden opgevangen. Wat dacht hij altijd goed na over dingen zeg, hij zou vast een wijze kater later worden! Zij was meer van het niet denken maar doen motto. Dat eigenlijk altijd wel negatief werkte voor haar. Ze richtte zich weer met grote ogen op Foxpaw bij het horen van wat er de grens vormde. ‘Rivier?...’ echode ze het woord zachtjes na. Ze schudde haar hoofd. ‘Dus jullie eten vis?’ Pas enkele tellen na die vraag gesteld te hebben kreeg ze door dat hij retorisch was. Beschamend wendde ze haar blik af en grinnikte ze zachtjes. ‘Natuurlijk eten jullie vis… RIVERclan. Had ik moeten weten. Denk nou eens eerst na voor je wat doet of zegt, Hollypaw!’ mompelde ze tegen zichzelf, de vraag beantwoordend en zichzelf straffend. Ze had nog geen echte straf gekregen, maar die zou ze vroeg of laat wel krijgen. Haar motivatie en enthousiasme waren misschien iets te veel, waardoor er al snel nare gevolgen konden komen. Ze ging uiteindelijk maar zitten. Ze zou wel bij deze twee Apprentices blijven, dan kon ze zich tenminste niet nog meer voorschut zetten voor anderen. Ze krulde haar donzige staart om haar poten heen. Ze hapte één keer naar adem, keek nogal geschokt. ‘O nee…’ mauwde ze zachtjes. ‘Het spijt me zo…’ Met een schuldige blik keek ze naar Swiftpaw. ‘Ik was helemaal vergeten jouw vraag te beantwoorden.’ Ze wendde haar blik weer af. Dat kreeg ze ervan als ze zich niet concentreerde op het gesprek. ‘Ehh… Het is heel erg leuk! Ik heb wel nog niet zoveel gezien. Want ik ben nog niet zo heel erg lang Apprentice. Eigenlijk nog niet eens een maan, dus mijn mentor heeft nog niet de tijd gehad om me het territorium te laten zien. Maar voor zover vind ik het prima in Thunderclan!’ Ze keek weer op, naar de twee. ‘En hoe is het in Riverclan?’ Nieuwsgierigheid nam weer controle over het kleine zwarte poesje.

Nadat de Deputy van de Windclan hat begroet deed de andere poes hetzelfde. Hollyfur ging erbij zitten met haar dikke vos-achtige staart om haar voorpoten gewikkeld. 'Hoe loopt de prooi in Windclan?' Nu keek ze op naar Raindrop. Haar ogen straalde een beetje bezorgdheid uit. 'Niet echt geweldig, Raindrop.' Zuchde ze. Er blijkt de laatste tijd minder voedsel te zijn in ons Territorium dan anders in Groenblad(Groenblad heet het toch )....Ik het het gevoel dat er iets niet pluis is....Iemand steeld ons voedsel.' Miauwde ze de laatste zin iets harder. Ze wou de andere niet schuldig maken, maar misschien deden de andere Clans het wel. 'Heb jij Leopardfur en Ravenwing al gezien? Ze zouden er toch ook moeten zijn,' Ze keek weer normaal naar Raindrop toen ze een vraag vroeg. 'Om eerlijk te zijn, heb ik ze nog niet gezien.' Miauwde ze. Uit haarzelf keek ze rond om misschien een glim van de andere Deputy's te zien. Maar helaar, niks. 'Maar je geen zorgen Raindrop, ze komen vasr straks.'

Swiftpaw keek nog even om zich heen, het was echt druk. Verschillende katten zaten met me kaar te praten. ‘Maar ik denk dat het gewoon wennen is,’ Zei Hollypaw over eht onder werd dat het druk was. Swiftpaw knikte alleen terwijl ze haar ogen had gericht op de leiders! Brokenstar zag er wreet uit, een echte katten killer, een kille engert, om het maar samen te vatten. Swiftpaw kreeg het een beetje benauwd van die drukte, toen zei Hollypaw weer wat. ‘Want het zijn immers vier clans die hier bij elkaar komen, en dat vraagt om drukte. Niet waar? En het is onze eerste Gathering, dus we moeten gewoon wennen.’ Swiftpaw knikte, en wende haar blik weer op een ander groepje warriors, waar haar clan en de Shadowclan en de Thunderclan bij zat. ‘Rivier?...’ Swiftpaw knikte, en liet Foxpaw aan het woord. ‘Dus jullie eten vis?’ Swiftpaw knikte, 'maar wat jammer is is dat het eten word gestolen door die grote tweebeners! Zij jatten echt al het vis, en ze vergiftigen ook vissen door hun grote monsters!' Miauwde Swiftpaw op een kille toon. ‘Natuurlijk eten jullie vis… RIVERclan. Had ik moeten weten. Denk nou eens eerst na voor je wat doet of zegt, Hollypaw!’ Swiftpaw lachte toen Hollypaw dat zei, ze lachte op een vriendelijke manier natuurlijk. ‘O nee…’ Swiftpaw keek vragend naar Hollypaw toen ze dat zei. ‘Het spijt me zo…’ ervolgde Hollypaw. 'Wat is er dan?' Vroeg ze toen. ‘Ik was helemaal vergeten jouw vraag te beantwoorden.’ Swiftpaw zei niks, maar keek haar gewoon vriendelijk aan. Ze krulde haar pluizige dikke bruine staart om haar poten heen. Birmanen hadden wel een dikke pluizige staart, en vaak ook bruin. Birmanen hadden een donkere snoet, oren poten en staart, voor de rest hadden ze vel blauwe ogen, diep blauwe ogen, zee blauwe ogen, gewoon mooie ogen, moest ze toe geven, en ze hadden een crème kleurige vacht, behalve de poten oren snoet en staart natuurlijk. ‘Ehh… Het is heel erg leuk! Ik heb wel nog niet zoveel gezien. Want ik ben nog niet zo heel erg lang Apprentice. Eigenlijk nog niet eens een maan, dus mijn mentor heeft nog niet de tijd gehad om me het territorium te laten zien. Maar voor zover vind ik het prima in Thunderclan!’ Swiftpaw knikte. 'Ik heb ook nog niet zo veel gezien, ik heb ook nog geen mentor, misschien kan ik eens met iemand mee trainen uit mijn clan, of gewoon een warrior vragen dei tijd heeft, maar tot zo ver ik hoor klinkt het leuk!' Miauwde Swiftpaw. ‘En hoe is het in Riverclan?’ Swiftpaw hoefde niet eens na te denken. 'Super leuk, er is veel watert, natuurlijk, en ook heel gezellig, tot zo ver ik weed is het kleine bos, bij ons in het terratorium ook heel mooi, daar ben ik alleen nog geweest, en ja wat ik nu ent heb gezien toen we naar de Gathering gingen zag ik ook mooie dingen!' Miauwde ze. Ze richtte haar blik weer op Foxpaw misschien kon hij er nog wat aan toe voegen.

Foxpaw murmelde eventjes iets zachtjes toen het gesprek voort ging zonder dat ze hem lieten spreken. Hij krulde zijn pluizige rode staart om zijn poten heen en luisterde dus maar mee. Hij voelde zich een beetje buiten gesloten, maar goed, een wonder was het niet. Hij was het maar. Maar, uiteindelijk kon hij zijn oren niet geloven, wat zat Swiftpaw nu allemaal te vertellen? Over tweebenen die hun vis jatte? Verdomme! Dat waren riverclan geheimen! Die mocht je niet vertellen op een gathering! Je mocht geen zwakte tonen! Dat konden andere clans tegen je gebruiken! Dat had Swiftpaw toch echt moeten weten... Het liefst zou hij haar nu een duw gegeven hebben met zijn schouders dat ze der mond dicht moest houden over de zwakheden van de rivierclan, maar dat deed hij toch maar niet. Het leed was al geschied of niet dan? Duskpelt had hem dit er zo vaak ingeprent dat hij dit gewoon bijna als automatische deed, samen met het uit het gesprek gelaten worden, gaf dit hem een rot gevoel. 'Ik ga.. Duskpelt zoeken denk ik,' Miauwde hij dus, een monotone toon in zijn stem. Hij stond op en drong zich tussen wat tabby pelsen door, weg van Swiftpaw en Hollypaw. Door de drukte raakte hij geagiteerd en misschien een beetje bang. Zoveel geuren, zoveel gezichten.. Hij werd er helemaal door overspoeld. Hij trippelde dus snel verder, proberend een uitweg te vinden door het doolhof van pelsen. Misschien kon hij Nightpaw of Hawkpaw ergens vinden? Vast niet, Nightpaw zat waarschijnlijk ergens bij de medicine katten en Hawkpaw.. had hij al een tijdje niet meer gezien. Hij struikelde en viel bijna plat op de grond neer, zo verdwaald als maar kon. Uiteindelijk ging hij maar gewoon zitten en keek hij naar de grote rots, zich zo klein mogelijk houdend. Hij voelde zich verdwaald, terwijl four tree's eigenlijk niet eens zo heel erg groot was. Maar bij starclan, hij voelde zich zo verdwaald als maar kon.

Een Gathering! Een welkome onderbreking van de sleur waar ze iedere dag opnieuw in zat. Alle Clans waren er zo ondertussen, en iedereen zocht elkaar op. De leiders, de Medicine Cats, de Deputies.. Ook de Apprentices en de Warriors. Net of iedereen iemand vond. Zelf had ze niet direct zo'n zin om iemand te zoeken om mee te praten. Wat moest ze dan vertellen? Het enige wat ze echt kon vertellen was dat ze een Apprentice had; Foxpaw. Voor de rest was er niets interessants gebeurd. Uiteindelijk spotte Duskpelt Foxpaw, bij andere, enthousiaste Apprentices. Ja, ze wist nog wel dat hij enthousiast geweest was toen ze vertrokken. Wie was dat nu niet, bij de eerste Gathering? Duskpaw had haar geluk niet op gekund. Ze keek met een lichte glimlach even naar de drie Apprentices en keek toen weer om zich heen. Was Moonfur er niet? En Dewstream? Wacht, ze zag Dewstream staan, bij twee andere katten die ze niet kende. Haar ging ze maar niet storen.. Plots zag ze vanuit haar ooghoek Foxpaw weglopen van de anderen. Wat was er? Verbaasd volgde ze hem, zag de verdwaalde uitdrukking die hij had. Voorzichtig liep ze naar hem toe. Naar de kleine kater, temidden van al die katten en de drukte. 'Hoi Foxpaw,' glimlachte ze. 'Hoe vind je het?' Ze ging naast hem zitten en sloeg haar staart rustig om haar poten.