Gathering Maart 2011

Prooi gestolen door tweebenen? Bij hun werd prooi eerder weggejaagd door tweebenen. Ze knikte enkel, kneed de grond onder haar poten fijn. Ze wist dat Swiftpaw haar mond voorbij was gepraat. Ze wist dat zo’n soort dingen clangeheimen waren. Net zoals zij het geheim hadden van de aanval op Icepaw. Ze slikte, wist niet zo goed wat ze nog moest zeggen. Ze keek twijfelachtig op, naar Foxpaw. Hij leek het ook gemerkt te hebben, dat kon ze gewoon zien. Swiftpaw leek het niet gemerkt te hebben, en beantwoordde vrolijk haar vraag. Ze knikte vaagjes, maar Foxpaw zijn houding had haar aandacht getrokken. Hij leek zo… Nou, hij was niet zo enthousiast als hun. Wellicht omdat Swiftpaw hem iedere keer voor was met antwoorden. Zou hij zich buitengesloten voelen? Wellicht. Maar zij kon er weinig aandoen, ze kon hooguit opeens uitvallen op de mede Apprentice. Want die zou natuurlijk niet inzien wat er aan de hand was. Nog steeds verblind door enthousiasme. Duskpelt, galmde in haar kopje. Dat was de naam van een Warrior. Ging Foxpaw naar een Warrior? Een echter Riverclan Warrior? Gelijk kwamen al de zenuwen weer in haar lijf opborrelen. Ze had altijd al bewondering gehad, voor al de Warriors. En dan moest je de leiders en deputies maar eventjes achterwegen laten. Want de bewondering die ze had voor die katten was abnormaal. ‘Duskpelt… Een Riverclan Warrior,’ stamelde ze. ‘Foxpaw!’ riep ze ineens, maar hij was al weg. Zoekend keek ze om zich heen, Swiftpaw helemaal vergeten. Ze moest en zou die Warrior zien. ‘Foxpaw, wacht!’ miauwde ze, in de hoop hem te kunnen vinden. Snel sprong ze op en drong ze zich tussen de katten door. Af en toe kreeg ze een fikse duw, maar door al de geuren wist ze niet van welk soort clankat hij moest zijn. Ze wist niet eens of ze de goede kant op was gegaan. Ze begon langzaam duizelig te worden, al de verschillende pelzen… En geuren. Uiteindelijk struikelde ze, botste ze tegen iemand op. Ze zette een stapje achteruit, schudde haar hoofd. Wanneer ze opkeek verstijfde ze. ‘Ik… Ehh… Sorry,’ verontschuldigde ze zich. Ze schuifelde heen en weer. Ze was tegen een Warrior opgebotst. En met haar lengte stak die kat ver boven haar uit. Maar de geur herkende ze, ze had zo even nog eens goed de geur in zich opgenomen. Riverclan. Ze wou net weer opkijken toen ze rode vacht zag tijdens haar handeling. Ze zette een stap opzij. Maar dat was Foxpaw! ‘Foxpaw,’ miauwde ze onthutst. ‘Ik heb je ingehaald… Gelukkig,’ mauwde ze opgelucht. ‘Ging je naar een Riverclan Warrior toe, je mentor? Ik… Ik was je gevolgd omdat ik erg benieuwd was naar die Warrior,’ legde ze nogal beschaamd uit. Ze keek weer op, naar de Warrior. ‘N-Nogmaals sorry…’ verontschuldigde ze zich weer opnieuw.

{ Holly stalkt. }

'Ik ga.. Duskpelt zoeken denk ik,' Wat, waarom ging Foxpaw weg? 'Foxpaw waarom?' Vroeg ze. Stom stom stom, ze had hem een beetje buiten gesloten, Swiftpaw liet haar oren ene beetje hangen, en ze wist ook neit dat ze een clan geheim had vertelt, dat wist ze gewoon niet, waarom was dat niet vertelt. Hollypaw zei niet veel meer en volgde Foxpaw. 'Holly... Paw! Fox!' Miauwde ze. Ze rende zo snel als ze kon, maar stopte later, Foxpaw wouw haar vast niet zien, en Hollypaw, het zelfde. haar blijheid was weg, enthousiasme weg, ze liep weg richting een andere plek waar ze ging zitten in de schaduwen, ze was nog wel zicht baar door haar crème vacht. Misschien zou er iemand komen, misschien ook niet. Iniedergeval, ze wist niet wat ze fout had gedaan, wel dat ze Foxpaw had buiten gesloten, wat had ze fout gedaan? Ze murmelde piekerent tegen zich zelf. 'Stomme ik', miauwde ze boos tegen zich zelf, terwijl ze haar poten ene paar keer over haar ogen heen haalde. Ze hate zich zelf op dit moment.

[Wie komt er naar swift toe om te vragen wat er is xDDD]

'Stomme ik', miauwde iemand voor hem. Scytheshade gromde zacht. "Je zit in mijn zicht, schuif even aan de kant." bromde Scytheshade. Hij snapte dat er iets was met degene voor hem. Die rook naar rivierclan, misschien kon hij er nog wat voordeligs uithalen. Scytheshade verzachte zijn stem en stond op. Hij had in de schaduwen gelegen halfverborgen voor anderen. "wat is er? Ik mag dan wel andere clan zijn maar dit is een moment van vrede dus als er iets kan je het gewoon zeggen. Het is beter om je hart te luchten" Zei hij vriendelijk. In zijn gedachte zat hij te braken door die woorden. Hij zou vandaag wel aardig zijn maar verder niet. Hij keek naar degene voor hem.. hij vroeg zich even af. Nee, deze kat leek er niet op. Scytheshade lachtte vriendelijk naar de kat terwijl hij zijn rode ogen zo minimaal mogelijk liet branden. (ik bedoel gemeen kijken) Scytheshade keek even om zich heen de apprentice was hier vast naartoe gelopen. Hij keek naar de apprentice. Scytheshade's nakomelingen liepen hier waarschijnlijk ook rond. Snakepaw was zo zoet.... blegh. Alleen hij bleef stiekem een van Scytheshade's favorieten. Als hij zou moeten kiezen tussen zijn leider en Snakepaw. Dan zou hij vreemd genoeg.. vreemd genoeg Snakepaw volgen. Die voelde veel vertrouwelijker aan.

Foxpaw keek naar de heldere lucht. Nog geen wolkje aan de hemel, de maan scheen als een heldere discus zijn licht uit naar alles beneden hem. De sterren erom heen twinkelden fel maar ook helder. Al moesten ze allemaal onderdoen voor het schitterende licht van de maan. Zijn blauwe ogen waren gefixeerd op de maan, maar het liefst zou hij zijn oren nu afsluiten. Normaliter gebruikte hij ze maar al te graag, al was het alleen maar om het gezang van de vogels te horen, de melodieën van het woud of van de rivier. Maar nu, was het enige wat hij hoorde een druk chorus van stemmen wat hem overheerste. Hij had nog nooit zoiets meegemaakt en het beangstigde hem. In het halfduister kon hij geen gezichten ontdekken, en de scherpe geuren van de andere clans voorkwamen ook dat hij de geur van zijn clanleden eruit kon pikken. Hij voelde zich bang en alleen. Was hij gewoon nog niet klaar voor een gathering? Was hij nog te jong of te onervaren? Of lag het gewoon aan hem? Hij wist het niet, en hij wou het ook niet weten. Plots klonk een bekende stem hem als muziek in de oren. Duskpelt! Met een blije uitdrukking keek hij om, 'Duskpelt!' Miauwde hij, opluchting in zijn stem. Ze vroeg hem hoe hij het vond, hulpeloosheid in zijn miauw, 'Het is zo.. zo druk!' Miauwde hij, een beetje ontsteld alsof hij nooit verwacht had dat een gathering druk kon zijn. Hij rende naar haar toen en ging dus ook dicht bij haar zitten, hij wou haar nu eventjes niet kwijt raken. Duskpelt zou wel weten wat hij hier moest doen en hoe alles moest! Ze was zijn mentor, hij kon vast wel van haar leren, ook op gatherings. Plots galmde een veel jongere stem in zijn oren, de stem riep zijn naam. Behoedzaam keek Foxpaw op, 'Hollypaw?' Miauwde hij, een beetje vragend, een beetje behoedzaam. Wat wou ze? Ze was toch in gesprek geweest met Swiftpaw? Aarzelend en een beetje ongemakkelijk knikte hij, 'Ja.. Ik ging naar Duskpelt toe, mijn mentor, dit is Duskpelt,' Hij gebaarde naar Duskpelt, trots glom in zijn ogen dat zij zijn mentor was. Duskpelt was een ervaren warrior en hij was blij om haar als mentor te hebben! 'Duskpelt, dit is Hollypaw, ze is van Thunderclan, ik heb haar net hier ontmoet,' Legde Foxpaw uit, zijn oude enthousiasme kwam weer een beetje terug, al was hij nog een beetje beduusd door alle drukte die hier om hem heen hing. Alle stemmen galmden in zijn oren en in het half duister leken alle pelsen gewoon hypnotisch. Een beetje timide drukte hij zich dus ook tegen Duskpelt's poot aan, hij wou niet lijken op een kleine kit, maar hij voelde zich gewoon zo overweldigd dat het automatisch gebeurde.

-Yush, nu is het officieel, ik heb Foxpaw inspi-

Moonstream volgde haar leider die een groep katten vanuit het rivierclankamp naar vierboom leiden. Toen ze langs de rivier afrenden naar de tweebeenbrug bleven ze even stilstaan en snoven de lucht op of ze geen tweebenen in de buurt roken? Gelukkig was hun stank afgezwakt tot een flauwe geurspoor die hen vertelde dat het een tijdje geleden was dat ze hier langs waren gekomen. de brug was kort en breed, maar ze waren er snel over heen en vervolgde hun weg naar vier boom. Eenmaal daar aangekomen had Moonstream niet meer dan ontzag voor de vier oer oude bomen die daar groeiden. Ze was hier maar een keer eerder geweest en dat was toen ze nog een leerling was, maar nu was ze een warrior net als de andere die met haar leerling was geweest. Toen de maan op het grasvelde scheen zag Moonstream vele schaduwen onder de bomen bewegen en Moonstream liep rustig naar voren. "Waarover zouden ze het gaan hebben? Er waren vele windclankatten en de Thunderclan was er ook, net als de gehate schaduwclan. Moonstream voelde haar haren opzetten, maar ze hielt zich in en liep naar een paar Thunderclan kat die aan het praten was met een windclan kat. 'Hoi ik ben Moonstream ik ben pas nieuw op de gathering en wie zijn jullie?' stelde Moonstream zich voor en vroeg naar wie zij waren, in iedergeval van de Thunderclan en de Windclan dat was zeker.

"wat is er? Ik mag dan wel andere clan zijn maar dit is een moment van vrede dus als er iets kan je het gewoon zeggen. Het is beter om je hart te luchten" Swiftpaw tilde haar kop aan en ze snoof de lucht op, shadowclan kat, ze was bang voor dei beesten, maar deze zach er oke uit. Swiftpaw ging recht op zitten en krulde haar pluizen staart die bruin gekleurt was om haar pootjes. 'Ag, ik wa sgewoon aan eht praten, ik zei eits over dat er niet veel vis in de rivier zat om dat twee benen ze steelden of vergifftigen, en toen ging Foxpaw een Riverclan leerling er van door, en Hollypaw, van de thunderclan ook, ik snap er helemaal niks van!' Miauwde ze. Ze voelde zich vaag, ze had haar ahrt gelucht bij een shadowclan kat, maar hij zei dat het nu in vrede was, dus was er vast en zeker geen probleem. Ze had een clan geheim veraden, dat dom wa,s maar dat wist ze niet, haar moeder hader niks over gezecht, haar vader ook neit, een andere warrior ook niet, niemand niet, dus wist ze neit dat eht een probleem was! Ze zuchte, 'het lijkt wle als of ik wat fouts had gezecht!' Miauwde ze. 'Allemaal alleen om een probleem dei de twee benen veroor zaken!' Miauwde ze, iets wat boozig. Wat had ze out gedaan!?

Scytheshade luisterde naar de apprentice en dacht na 'geheim, wat, tweebeners.... interessant' Hij keek naar de apprentice en vroeg "wat deden de tweebenen dan, het zijn inderdaad maar arrogante levenloze wezens maar wat is er dan met hun wat hun een probleem maakt?" Hij keek naar de apprentice en stapte verder naar buiten weg van de schaduwen en keek naar de apprentice. voorzichtig vroeg Scytheshade "ken jij soms ene Silvervoice of iemand die iets met hem te maken had, ik kende namelijk een Silvervoice van de rivierclan. Ik wil hem zo graag nog eens spreken." Scytheshade keek naar de apprentice met een vriendelijk lachje. In zijn gedachte volgde de zin 'om daarna zijn hart eruit te scheuren en het dan aan de honden te voeren.'


(sorry heb geen zin om deze post verder af te maken zie lucht je hartje)

Duskpelt keek met een glimlach naar haar leerling, die opgelucht leek te zijn dat hij haar gevonden had. Logisch, Foxpaw was een rustig persoontje, hij zou het vast niet hebben op drukke bedoeningen als dit. Dat was ook wat hij zei, waarna hij bij haar bleef zitten. Duskpelt was ook niet van plan om snel ergens anders te gaan zitten, dus dat was geen probleem. Niet veel later botste er iemand tegen haar op, iemand met de duidelijke geur van Thunderclan. Ze keek wat omlaag, naar een kleinere Apprentice. Die keek naar haar omhoog, om zich daarna tot Foxpaw te richten en te zeggen waarom ze hem gevolgd was. Hij had net vast met haar zitten praten. Duskpelt wachtte tot ze voorgesteld was en knikte toen naar Hollypaw. De zwarte Apprentice verontschuldigde zich nogmaals. 'Dat geeft niet, kan gebeuren,' zei Duskpelt. Er waren hier ook zoveel katten. Foxpaw kreeg zijn oude enthousiasme weer wat terug; blijkbaar konden hij en Hollypaw het wel goed met elkaar vinden. Gelukkig! Ze bleef rustig zitten toen Foxpaw een beetje bangig leek van de drukte. 'Is dit ook jouw eerste Gathering, Hollypaw?' vroeg ze rustig aan de Apprentice. Waarschijnlijk wel, ze zag er nog jong genoeg uit om maar net Apprentice te zijn. Hollypaw had haar willen zien; nou ja, een Riverclan Warrior. Wel meer Apprentices waren benieuwd naar andere Warriors. Hopelijk voldeed ze een beetje aan het beeld, bedacht ze, in zichzelf grappend. Anders had Riverclan wel een heel slechte vertegenwoordiger.

[Ik ben ff te lui om van acc te wisselen]

"wat deden de tweebenen dan, het zijn inderdaad maar arrogante levenloze wezens maar wat is er dan met hun wat hun een probleem maakt?" Swiftpaw hoefde neit na te denken, deze shadow kat zach er best vriendelijk uit. 'Naja, ze zorgen er voor dat er neit genoeg voedsel is, en aan gezien we het meest op vissen jagen en dat ook het makkelijkst is, om dat riverclan katten ze makkelijk kunnen vangen, en erg goed kunnen is het probleem dat vele krijgers er ziek van worden, of zelfs dood gaan, en om dat er minder is, zorgt het er voor dat we zwak zijn', zei ze zonder te weten dat dit dom was te zeggen en dat dit een aan val van shadowclan katten konden worden! "ken jij soms ene Silvervoice of iemand die iets met hem te maken had, ik kende namelijk een Silvervoice van de rivierclan. Ik wil hem zo graag nog eens spreken." Vroeg de kater. 'Ja die ken ik, ik weet niet of hij er ook is, anders zou ik zo wel willen kijken of hij er is.' Miauwde ze. 'Ik ben trouwens Swiftpaw, en wat is joun naam?' Vroeg ze toen.

Beetlewhisker liep met zijn clan mee naar de gathering, hij hoopte dat het een gewone gatehring zou zijn zonder al te veel problemen, maar daar kon hij natuurlijk niet zeker van zijn. Hij liep naar de plek waar de andere katten elkaar al aan het begroeten waren en begon tussen de katten door te lopen op zoek naar een kat waar hij tegen kon praten. Hij zag een aantal warriors van de andere clans en ook een paar van zijn eigen clan. Hij zag ook verscheidene apprentices en alles leek gewoon goed te gaan. "Naja, ze zorgen er voor dat er neit genoeg voedsel is, en aan gezien we het meest op vissen jagen en dat ook het makkelijkst is, om dat riverclan katten ze makkelijk kunnen vangen, en erg goed kunnen is het probleem dat vele krijgers er ziek van worden, of zelfs dood gaan, en om dat er minder is, zorgt het er voor dat we zwak zijn" Zijn oren stonden recht overeind, hoorde hij dat nou goed? Zijn blik draaide naar Swiftpaw, zat die apprentice nou clangeheimen te vertellen aan een Shadowclankat? Hij liep naar haar toe en stond achter haar. "Wat denk je dat je aan het doen bent? Zomaar dingen over je clan vertellen aan een Shadowclan warrior. Weet je dan niet dat je je mond over zoiets moet houden." Zie hij boos. Hij kon het niet helpen, maar had deze apprentice nou echt geen flauw benul van wat slecht was voor haar clan? Dat het misschien een andere clan op een idee kon brengen. Hij wachtte geïrriteerd op een antwoord van de apprentice.

(Sorry voor de kleine post, het is een speed-post omdat ik weinig tijd had)

Scytheshade luisterde gefacineerd. Rivierclan had dus een zwak punt met prooi door de tweebenen. De apprentice heette dus Swiftpaw.. "Mijn naam... Mijn naam is Scytheshade", "Wat denk je dat je aan het doen bent? Zomaar dingen over je clan vertellen aan een Shadowclan warrior. Weet je dan niet dat je je mond over zoiets moet houden." Zei een andere kater die dichtbij kwam ineens boos. Scytheshade moest hem de mond snoeren of dit gebruiken in zijn voordeel. Hij keek rustig de kat aan. "Kom op he, ze is een apprentice. Ze had iets wat haar op het hart zat en ik vroeg gewoon of ze het wou delen, het is immers een gathering om te praten en te informeren. Als een apprentice met opgekropte dingen zit kan het leren tot een warrior minder goed gaan. Trouwens mijn vraag was verre weg van bespieden, ik vroeg enkel wat over wat er met haar was en of de naam Silvervoice haar bekend klonk." Scytheshade zweeg, zijn rode ogen glansden niet vijandelijk maar binnen in hoopte hij toch iets te ontdekken in de warrior voor hun. Hij ging rustig zitten en keek de warrior recht aan. De eerste indruk was een gok maar Scytheshade's gevoel zegt dat deze kat een doorn in zijn pootkussen zou zijn als die hem nu zou gaan aanvallen met woorden. Scytheshade keek naar de apprentice en zei toen rustig en vriendelijk "trouwens als ik iets zou willen weten over de Riverclan zou het dan niet veel simpeler zijn om het met angst vrij te krijgen. Daar staat mijn clan toch trouwens om bekend. Moordenaars, vijandig, hard, gemeen, logisch met al die vooroordelen."

Beetlewhisker wierp een blik op de Shadowclan warrior. Hij hoopte dat Swiftpaw niet al te veel had verteld voor hij het merkte, want dan zou de Shadowclan nog meer weten. Hij dwong zichzelf om te gaan zitten, misschien moest hij wat minder vijandig overkomen, het was tenslotte wel een gathering, maar hij kon het niet helpen om boos te zijn dat Swiftpaw dingen aan een Shadowclan warrior had zitten vertellen, dingen die binnen de clan hadden moeten blijven en alleen als Crookedstar dat zou willen op een gathering verteld zouden worden. "Kom op he, ze is een apprentice. Ze had iets wat haar op het hart zat en ik vroeg gewoon of ze het wou delen, het is immers een gathering om te praten en te informeren. Als een apprentice met opgekropte dingen zit kan het leren tot een warrior minder goed gaan." Zei de kater. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes, wat dacht deze kater wel niet? Het was toch wel duidelijk dat Swiftpaw gewoon haar mond had moeten houden en dat ze niks aan hem had moeten vertellen en dat het nu iets tussen hem en Swiftpaw was waar de kater zich niet mee moest bemoeien. "Als Swiftpaw iets op haar hart had, had ze het ook gewoon aan een Riverclan kat kunnen vertellen en waar bemoei jij je trouwens mee? Want ik durf te wedden dat het voor jou alleen maar handiger uitkwam dat ze dit vertelde." Zei hij zo rustig mogelijk, want hij wilde geen gevecht met deze kater beginnen, het was een gathering en hij wilde de warrior op dit moment helemaal niet aanvallen en misschien was dat juist hetgene dat de kater van hem wilde en dat zou hij dan juist niet laten gebeuren. "Trouwens mijn vraag was verre weg van bespieden, ik vroeg enkel wat over wat er met haar was en of de naam Silvervoice haar bekend klonk." Zei de kater toen. Hij schrok even, maar dat wilde hij niet laten merken, waarom zou deze kater zo geïnteresseerd zijn in Silvervoice? Hij schudde de gedachte weg, het was nu niet nodig om daaraan te denken, misschien had de kater Silvervoice ooit eerder op een gathering gezien en wilde hij weten hoe het met hem ging, maar dan was er maar één ding te zeggen, dat hij uit de clan was gestapt, maar Beetlewhisker was één van de weinige die wist waarom en hij zou het deze kater echt niet vertellen. "Trouwens als ik iets zou willen weten over de Riverclan zou het dan niet veel simpeler zijn om het met angst vrij te krijgen. Daar staat mijn clan toch trouwens om bekend. Moordenaars, vijandig, hard, gemeen, logisch met al die vooroordelen." Zei de kater vriendelijk tegen Swiftpaw. Beetlewhisker kon het gewoon niet laten zitten bij dit, die kater dacht echt gewoon dat hij Swiftpaw kon laten geloven wat hij zei. "Sorry hoor, maar dit is een gathering en daar val je niet aan, zelfs de Shadowclan zal dat niet doen, dus waarom zou jij het nu dan niet op een andere manier proberen in plaats van geweld te hoeven gebruiken? Dat is toch veel makkelijker?" Zei hij en keek de kater recht aan.

'C-clan geheimen', piepte ze toen er een River Warrior bij kwam, ze wist er helemaal niks van. 'M-maar ik wist niet, ik wist neit dat het een geheim was!' Piepte ze toen in één gekrompen. 'Sorry! Echt heel erg sorry!' Miauwde ze. Ze keek naar de kat die Scytheshade hete. 'Je gaat er niks erg mee doen he! Want ik vertrouw je!' Miauwde ze met een sireuse blik. De twee warriors begonnen tegen me kaar te praten, en ?Swiftpaw kroop een beetje naar achteren, ze was bang, ze was teleur gesteld in zich zelf, wat moest ze nou?

Ravenwing keek aandachtig om zich heen toen hij voor de zoveelste keer het bekende pad naar de Gathering bewandelde. Hij was al een tijdje Deputy en was dus bij elke Gathering. Bluestar leidde de tocht naar Vierboom zoals elke maand bij volle maan. Hij tuurde de grasvlakte af. Ze waren net het bos uit gekomen en liepen nu over het gras. Niet veel later kwamen ze bij Vierboom aan. Ravenwing ging rustig bij de andere katten van zijn Clan zitten. Hij bestudeerde de andere clan katten aandachtig. Hij keek naar een akkevietje dat zich afspeelde tussen een Schadowclan kat en twee Riverclan katten. Al snel was hij uit gekeken en ging hij opzoek naar Honeyfeather die zich hier ook ergens zou moeten bevinden.

Aarde brokkelde iets af onder haar witte poten terwijl ze de helling af gleed. Honeyfeather's honingkleurige pels leek zilverig te gloeien in het maanlicht, en haar groen-gele ogen, keken op naar de zilveren schijf. Een zacht zuchtje ontsnapte over haar lippen terwijl ze tussen de kattenmenigte doorliep. Gewoon het hier uithouden, en dan weer terug naar het kamp. Zou Hollypaw er zijn? Haar apprentice? Ach ja, die zou zich wel mixen met de apprentices, die had haar echt niet nodig. Zou Ravenwing er zijn? Eigenlijk wist ze dat wel zeker, hij was de deputy, maar hij zou het zoals altijd wel te druk hebben. Het leek alsof ze hem nooit meer zag.. eerst zijn verdwijning, en nu dit? Ze ging zitten tussen een aantal andere katten en staarde naar de grote rots, wachtend op iets wat ging gebeuren. Maar toch, er vonkte nog een sprankje hoop in haar hart dat ze ergens de bekende zwarte pels zou zien van haar partner.

Ravenwing bestudeerde de omgeving om zich heen opzoek naar zijn partner. Hij voelde zich schuldig dat hij er nooit voor haar was, na zijn verdwijning was hij erg druk geweest en zag hij haar ook bijna nooit. Hij miste haar honingkleurige vacht en haar vertrouwde geur. Vroeger waren ze bijna elke dag samen. Als apprentices gingen ze vaak op pad samen met steelpaw. En langzaam aan begon hij haar toen leuk te vinden. Pas na een lange tijd durfte hij hier echter vooruit te komen. Maar tot zijn geluk vond zij hem ook leuk en werden ze partners. Ze waren nu al een aantal manen samen. Plotseling vielen Ravenwings ogen op een honingkleurige vacht. Dat moest Honeyfeather wel zijn. Hij liep door een groep van katten en inderdaad daar zag hij zijn partner. "Honeyfeather!" miauwde hij opgetogen, terwijl hij op haar afliep.

"Sorry hoor, maar dit is een gathering en daar val je niet aan, zelfs de Shadowclan zal dat niet doen, dus waarom zou jij het nu dan niet op een andere manier proberen in plaats van geweld te hoeven gebruiken? Dat is toch veel makkelijker?" Zei de kater. "ach ja, je begreep vast niet wat ik bedoelde. Natuurlijk zou ik niet tijdens een gathering vechten, dat zou een grote smet zijn voor mijn clan." Hij keek naar de kater nu wat minder vredig maar hij was nog lang niet zo ver dat hij deze kater echt ging haten. 'Je gaat er niks erg mee doen he! Want ik vertrouw je!' Miauwde Swiftpaw met een serieuse blik. Scytheshade keek haar niet aan en bleef naar de warrior kijken. Met ogen tot spleetjes geknepen begon hij "Je zag een beetje twijfelachtig toen ik het had over Silvervoice. Ik zou graag meer horen over hem in ruil daarvoor zal ik het nooit wagen om dit door te vertellen. Je hebt mijn woord, wat trouwens een van de weinige dingen is dat mij kan binden." Hij glimlachte even vreemd en richtte zijn blik weer op Swiftpaw "Je mag me vertrouwen en dat respecteer ik, mijn respect is echter net iets kleiner dan mijn nieuwsgierigheid" Scytheshade keek weer naar de warrior. Met wat geluk, met wat geluk was Scytheshade een stap dichterbij wraak. Zoete, smakelijke wraak, Verlossing, balans, geluk, dat lag binnen zijn bereik als deze kater zou vertellen over Silvervoice.

Raindrop zag de bezorgdheid in Hollyfur's ogen verschijnen bij haar vraag. Niet zo goed dus, of het kon beter. Dat bleek ook uit haar antwoord. De cyperse poes knikte, even bezorgd kijkend als Hollyfur. Het was ten slotte iets waar Deputies heel goed in waren, niet? 'Ik heb dat idee ook, Hollyfur,' knikte ze. 'Normaal is er meer prooi. Nu is er nog wel genoeg, maar als het in zo'n rap tempo af blijft nemen..' Ze schudde haar kop even. Hollyfur benadrukte haar woorden door haar stem iets harder te laten klinken. Raindrop knikte opnieuw. 'De laatste tijd zijn er ook meer Rogue's op ons territorium geweest, een ernstige ontwikkeling. Is dat bij jullie ook zo?' Normaal gesproken sprak je niet zomaar over Clangeheimen, maar van Deputy tot Deputy kon het nuttig zijn; zij assisteerden immers hun leider en moesten wel weten waar ze het over hadden. 'Ook hebben we wat andere geuren geroken, ook van Thunderclan. Ik weet niet of zij nu echt op ons territorium komen, maar het is tegen de Warrior Code. Zoiets had ik niet verwacht van Thunderclan,' zuchtte Raindrop. Of ze vergiste zich, en er waren gewoon Rogue's die ook op Thunderclanterritorium geweest waren. Het was zo ingewikkeld. 'Ik hoop dat er wat meer prooi komt volgend seizoen,' sprak ze daarna, terwijl ze Hollyfur weer aankeek. 'In ieder geval, gefeliciteerd met je rang,' miauwde ze nog. Natuurlijk, ze vergat dat soort dingen altijd te zeggen!

Een zwarte kat sloop de heuvels op, opgaande in de schaduwen van de nacht. Een volle maan scheen aan de hemel. Night wist wat dit betekende. Gathering. Alle Clans kwamen bij elkaar om met elkaar te overleggen en te praten. Een paar heldere amber-kleurige ogen keek de bosjes uit bovenop de heuvels die de Vierboom omringden. De perfecte plek. Zien maar niet gezien worden. Night kwam hier elke maan, al was het nu voor het eerst sinds ze in de BloodClan was gekomen. Ze was al helemaal gewend aan de rode halsband die om haar nek zat. Scherpe tanden staken er dreigend uit. Misschien kon ze verslag doen aan Scourge wat de Clans allemaal dachten? Of er volgens zijn plan al ruzie was in de Clans? Blijkbaar was ThunderClan er nog niet. Heel even was Night gehypnotiseerd door de prachtige volle maan, maar toen vestigde ze weer haar aandacht op de katten die beneden haar bij de Vierboom aan het verzamelen waren.

"Bij ons rent de prooi goed, en in ShadowClan?" antwoordde Tallstar met een rustige stem. "Bij ons ook, bedankt," zei Brokenstar. Dit was zeker niet gelogen. ShadowClan, ook al was het een van de grootste Clans, had veel prooi tegenwoordig. Trots keek hij voor zich uit. "En, hebben jullie ook zo veel last van vreemde katten op het territorium?" dit was nog een voorzichtige opmerking. Brokenstar wist zeker dat hij WindClan-geur op zijn territorium had geroken. De WindClan was zeker jaloers op hun overschot van prooi! [eh, de clans moesten toch kwaad op elkaar worden met Melting Ice en dergelijke right? xD *probeert verhaallijn actief te krijgen*] Crookedstar sprong de rots op. Hij was blijkbaar vlak na Brokenstar aangekomen met zijn Clan. "Brokenstar, Tallstar" knikte hij. "Gegroet, Crookedstar." Brokenstar boog zijn kop. "Hoe gaat het met RiverClan?" vroeg hij. Hij wachtte tot een van de andere leiders zou antwoorden. Ook keek hij ongeduldig naar de heuvels die Vierboom omringden. Waar bleef Bluestar toch?