{Open} Talk M.A.G.I.C

Haar lange pels danste om haar lichaam heen terwijl ze zelfverzekerd voortschreed met kleine, parmantige pasjes. Groene ogen flitsten in het zonlicht terwijl ze eventjes rondkeek om de omgeving in zich op te nemen. Haar snorharen trilden lichtjes toen ze diep ademhaalde, de lucht proevend. Hierna krulden haar mondhoeken omhoog in een lichte glimlach. Kattengeur...

Zijn korte, rode vacht glom mooi in het daglicht die de zon vandaag uitstraalde. De kater was buiten de grenzen van zijn teritorium getreden om te kijken of er in de buurt katten leefden die later viijanden zouden kunnen vormen voor hem. Met vlugge passen bewoog de rode kater verder door het woud. Plots stond hij stil bij het ruiken van een geur: kat.

De geur die haar neusvleugels ingedreven was, was onmiskenbaar een kat. Een rogue kat, niet zo'n vulgair clanbeest. Dit kon nog wel eens interessant gaan worden. Een lichte glimlach maakte dat haar tanden zich ontblootten, waarna ze zich rustig door het struikgewas drong. Een uitdagende blik vonkte op in haar ogen toen ze de kater wiens kat ze gekruist had aanschouwde. "Men zegt dat zwarte katten ongeluk brengen, zou dat ook voor rode katten gelden?" Verklaarde de poes rustig.

Langzaam sloop de kater verder door het struikgewas. Bij elke stap werden zijn spieren even zichtbaar en deze zakten vervolgens weer terug in zijn goedgetrainde lichaam. Hij duwde zijn kop door de struiken heen en zijn oog viel meteen op de kat die daar stond. Groene ogen, in zijn ogen een ietwat aparte, lange pels en een uitdagende vonk in haar ogen. Deze poes was anders dan de katten die hij de afgelopen paar dagen allemaal had ontmoet. Een grijns sierde zijn lippen en hij liep naar haar toe. "Men zegt dat zwarte katten ongeluk brengen, zou dat ook voor rode katten gelden?" mauwde de poes rustig toen hij bij haar aankwam. "Ach, men zegt zo veel de laatste dagen," mauwde de massieve kater kalm en hij liet zijn blik op haar neervallen.

Nova bleef rustig, Erg rustig toen de kater haar benaderde, niet bepaald onder de indruk van zijn presentie. Ach, je leerde uiteindelijk omgaan met anderen. Levensmoe was ze echter niet, dus opletten bleef ze wel. Haar groene ogen volgden elke beweging van de kater feilloos. "Ach, men zegt zo veel de laatste dagen," mauwde de massieve kater. Nova gaf haar voorpoot even een paar vlugge likken voordat ze de kater weer aankeek. "Ah.. Maar als men in jouw buurt zoveel zegt, hoe onderscheidt je dan goed.. En fout?" Miauwde de poes, waarna haar lippen zich weer krulden in een grijns.

Nauwkeurig volgde hij elke beweging die de poes voor hem maakte. Hij keek toe hoe ze een aantal vlugge likken over haar voorpootje gaf om hem vervolgens weer aankeek. Vertrouwde ze hem niet? Wel logisch, eigenlijk. "Ah.. Maar als men in jouw buurt zoveel zegt, hoe onderscheidt je dan goed.. En fout?" mauwde de poes waarna haar lippen zich zo krulden dat ze een grijns vormden. Een kleine, amusante grijns verscheen op het gelaat van de rode kater nadat de poes deze zin had uitgesproken. "Ik voel het wanneer iets goed is en wat niet.. Jij?"

Rustig schudde Nova haar gevlekte pels even uit, waarna ze haar andere voorpoot schoon begon te likken. "Ik voel het wanneer iets goed is en wat niet.. Jij?" Miauwde de kater haar toe. Nova's uitdagende glimlach verdween niet. Het was duidelijk dat de poes totaal lak had aan enige dreiging. "Ikzelf heb ook geen windwijzer nodig om te weten in welke richting de wind blaast," miauwde de poes kalm, waarna ze weer rustig verder ging met haar voorpoot te likken. De hele tijd hield ze echter nog een schuin oog op de kater gericht. Als hij iets zou gaan flikken, dan zou ze het weten.

De poes leek totaal lak aan hem te hebben, maar de kater liet het maar gewoon. "Ikzelf heb ook geen windwijzer nodig om te weten in welke richting de wind blaast," mauwde de poes vervolgens, nog altijd met die uitdagende grijns. Hij merkte dat ze hem goed in de gaten hield, deze poes was scherp, daar hield hij wel van. Zijn blik ging over het lichaam van de poes heen, en toen weer terug naar haar kop. Ze zag er uit alsof ze niet snel zou verliezen in een gevecht, en dat ze ook niet zo zwaar ondervoed was als Firestone die hij had opgevangen in de Terror Claws. "Hoe zit het met jouw relatie en de clans?" mauwde de kater toen, in de richting gaand van het onderwerp wat hem veel interesseerde. "Och, wat onbeschoft van me, ik heb me niet eens voorgesteld." Een grijns sierde zijn lippen voor een paar tellen. "Gravepath is de naam, en u, ma'am?"

Nova rekte zich eventjes rustig uit, haar achterpoten één voor één strekkend. Al haar bewegingen waren soepel en elegant, precies zoals ze ze wilde coördineren. "Hoe zit het met jouw relatie en de clans?" mauwde de kater plotseling. Nova trok eventjes haar wenkbrauw op. "Wat met de clans?" miauwde de poes met een schouderophaal, "Ik bemoei me niet met hen en zij bemoeien zich niet met mij, precies zoals ik het hebben wel," haar glimlach keerde weer terug. Ze speelde veel liever met katten dan dat ze zich vast liet zetten. "Och, wat onbeschoft van me, ik heb me niet eens voorgesteld." Miauwde de kater vervolgens. Nova's glimlach werd wat breder. "Och meneer, manieren zijn iets relatiefs.." miauwde de poes. "Gravepath is de naam, en u, ma'am?" Stelde de kater zich voor. Nova hief haar kop wat hoger zodat ze groter leek. "Ach meneer Gravepath.. Waarom zou ik mijn naam aan u schenken? Kennis is macht... En macht geef ik niet graag uit handen." Miauwde de poes, haar toon nu wat geslepener.

"Ach meneer Gravepath.. Waarom zou ik mijn naam aan u schenken? Kennis is macht... En macht geef ik niet graag uit handen." mauwde de poes vervolgens en hij snoof lichtjes. Hij kon redelijk snel aangebrand worden in dit soort situaties, en deze poes begon hem nu toch wel lichtelijk te irriteren. Hij rolde een keer met zijn ogen, die vervolgens weer op haar neervielen. Met een wat ongeïnteresseerde blik keek hij naar de poes en een zucht verliet zijn mond. "Wat u wilt, ma'am." Zijn stem klonk neutraal en hij keek langs haar heen naar het struikgewas. "En heeft mevrouw ik-geef-niet-graag-macht-uit-mijn-handen ook een eigen territorium?" Er viel een lichte spot te horen in zijn stem terwijl hij die woorden uitsprak.

Nova lachte wat schamper door de woorden van de kater. "En heeft mevrouw ik-geef-niet-graag-macht-uit-mijn-handen ook een eigen territorium?" Had hij gemiauwd. Haar glimlach werd wat beter, bijna een ondeugende grijns. "Waarom zou ik, meneer met blijkbaar wel een territorium? Ik heb helemaal geen gebied nodig. Waarom de moeite doen om iets te beschermen als ik toch alles kan stelen wat ik maar wil hebben?" Haar grijns werd eventjes wat duisterder. "Alles ligt op straat... Alles is te krijgen." Prevelde de poes.

{Pokkelaat, sorry ;D}

Hij greens terwijl de poes nu weer begon te praten, dit gesprek was eigenlijk best wel geinig. "Waarom zou ik, meneer met blijkbaar wel een territorium? Ik heb helemaal geen gebied nodig. Waarom de moeite doen om iets te beschermen als ik toch alles kan stelen wat ik maar wil hebben?" Haar grijns leek nu een duistere tint te krijgen. Zou deze poes van binnen ook echt duister zijn? "Alles ligt op straat... Alles is te krijgen." prevelde de poes vervolgens en de kater rekte zich even uit waardoor zijn spieren over hem heen leken te rollen. "Nu, meneer-met-blijkbaar-wel-een-territorium heeft een plan om binnenkort over het hele woud te heersen, dus een goede thuisbasis is nodig, ja." De grijns op zijn gelaat werd breder bij het nadenken over zijn ideeën.

Eventjes trok Nova een wenkbrauw op bij zijn woorden, duidelijk peilend of hij nou een blaaskaak met een grote mond of een werkelijke dreiging was. Uiteindelijk besloot ze toch het eerste. Zoveel bijzonders had de kater haar nog niet laten zien. "Nou Gravepath," miauwde ze, waarna ze langs hem heen liep om ervandoor te gaan. Pesterig liet ze nog heel eventjes het puntje van haar staart onder zijn kin doorglijden. "Dan zal ik je voortgang met.. interesse aanschouwen." En met die woorden begon ze weg te lopen. De clans waren machtig en sterk, ze zag die krachten nog niet zo snel vallen. Ze hield nog een schuine blik op de kater achter haar gericht, om ervan verzekerd te zijn dat hij haar niets zou flikken.

"Nou Gravepath," mauwde de poes en ze liep langs hem heen, blijkbaar was het gesprek afgelopen. De staart onder zijn kin was hem zeker niet ontgaan, maar de kater behield dezelfde blik en zijn spieren waren ontspannen. "Dan zal ik je voortgang met.. interesse aanschouwen." Vervolgens begon de poes weg te lopen. Hij zag dat ze hem in de gaten hield en draaide zich toen ook langzaam om, in de richting van zijn eigen territorium gaand. "Dag, mevrouw ik-geef-niet-graag-macht-uit-mijn-handen." Hierna verdween hij in het struikgewas, hij moest nodig nog eens iets bespreken met de leden van zijn groep.

Gravepath topic uit.