I have learned to survive in this ordinary world {Gravepath}

Ordinary || Tijdelijke postsheet ~

Met zijn brede poten liep hij door het zand. Kleine stofwolkjes vlogen de lucht in naarmate hij zich verder naar voren bewoog. Het geluid was een plof, elke keer opnieuw. De bruine tabby kater liep rustig door het landschap, hij maakte geen haast. Na meer dan de helft van zijn leven op zijn eentje gewoond te hebben, kende de meeste katten hem hier wel. Dit was zijn plekje, zijn territorium. Het zag er misschien niet uit als een geweldige jachtplek, maar het was van hem, en dat was dat telde. Nu het newleaf werd vielen zijn haren weer langzaam uit, waardoor hij vaker het hol uit moest en zich moest krabben aan de bomen. Het was niet altijd ideaal, maar het was te doen. Na de paar minuten lopen voelde hij het koude gras onder zijn poten en tussen zijn tenen. Hij was in het bos gegaan, om wat eten te vangen. Officieel was dit niet meer van hem, maar hij had eten nodig, dus hij zou wel moeten. Niet dat het hem boeide, hij kende de kat wie de eigenaar was van dit stuk land en had hem al meerdere malen neergeslagen. Opzoek naar een verse muis, of iets anders eetbaars, hoorde hij ineens een geluid. Verbaasd keek hij op en snoof hij een paar keer. Ineens gingen al zijn rugharen omhoog staan. Hond. Hij had het vaker geroken en het was vaak niet goed afgelopen voor beide partijen. Hij wachtte tot hij de hond kon zien en in kon schatten of het te verslaan was. Na misschien net een minuutje kwam het beest al zijn kant op. Het was klein, had kort wit, bruin en zwart haar. Hij herkende deze beesten, dachten dat ze heel wat waren en hadden vaak venijnige tanden, maar niet zo slim. Een gemene grijns kwam op zijn snuit te staan terwijl hij opsprong en de eerste kras uitdeelde op de kop van het dier. Na wat heen en weer gegrom en gesis rende de hond naar voren en probeerde de kater te bijten, maar hij kon nog net wegrollen en wist nog een kras aan te brengen, dit keer vlak naast het oog. Net toen hij klaarstond voor een nieuwe aanval, kwam er een mens aangerend. Ze gooide een bal richting het hooft van Ordinary en deed de riem aan de hond. Met nog een harde pootslag sloeg de kater de bal aan de kant. Ze hoorde de hond grommen terwijl hij weer meegetrokken werd door zijn baas. ”Sucks to be you!” Riep hij het beest nog na, lachend. Iets opgewekter door de uitkomst van deze aanvaring liep hij weer verder. Toch hoorde hij niet veel later opnieuw een geluid en bleef hij stilstaan. Hij rook nogmaals, een kat deze keer. Hij kon zo snel niet zien wie en waar, maar met zijn ogen tot spleetjes en zijn oren wijdopen probeerde hij de kat te lokaliseren.

Ordinary || Tijdelijke postsheet ~

De wind bracht een geur met zich mee van de kater, maar nog steeds was hij niet te zien. De brede kop van de bruine tabby ging heen en weer, opzoek naar een stuk vacht. Ineens was er een flits van rode vacht te zien, en stond de kat voor hem. Hij schrok, maar verroerde geen vin. Met zijn groene ogen bleef hij de kater aankijken, ookal moest hij dan iets omhoog kijken. "En wie mag jij wezen, vreemdeling?" Hoorde hij de stem van de kat. Hij had het vage vermoeden alsof hij wel is van deze kater gehoord had, was dit niet diegene die een grote groep probeerde op te richten? ”Ordinary.” Snoof de tabby kater. ”En zou ik de naam mogen van de kater die voor mij staat?” Vroeg hij daarna met zijn wenkbrauwen iets omhoog. Nogmaals bekeek hij de kater, en bevestigde hij langzaam maar zeker de gedachten dat het de kater van de roddels was. Zijn naam zou de laatste bevestiging zijn.

Ordinary || Tijdelijke postsheet ~

De oranje kater deed een paar stappen, maar Ordinary verroer nog steeds niet. Ze waren nu zeker niet meer dan een konijnenlengte van elkaar af, zijn groene ogen nog steeds in de gouden van de kater voor hem. "Gravepath is de naam," Hij sprak het dreigend uit, maar de grote noorse boskat was niet echt onder de indruk. Hij dacht na, Gravepath, was dat inderdaad de kater die de groep oprichtte waar hij over had gehoord? Hij rook wel andere geuren in de buurt, oudere, van andere katten. ”Ben jij niet die kater die één of andere groep opricht met het plan om alles over te nemen?” Hij zei het serieus, niet spottend. Hij spotte niet met macht, zo slim was hij dan ook weer wel. Donkere wolken vlogen over de hoofden van de twee katers. Terwijl zij hun gesprek voortzette, voelde Ordinary ineens een druppel op zijn neus vallen. Hij schudde het er even af, maar al snel werden het er meer. Hij voelde hoe zijn vacht zwaarder werd door de regen, maar deed geen moeite meer om het goed te doen. Misschien zou het ook helpen bij het verharen, dat is dan ook weer een last minder.

Ordinary || Tijdelijke postsheet ~

Nog steeds stonden de twee katers tegenover elkaar, even strak in elkaars ogen kijkend. "Ja, dat ben ik. Ik ben de leider van de Terror Claws." Klonk de stem van de kater. Een laag ge-mhm, kwam uit zijn bek, terwijl hij even nadacht. Het gerucht over de groep was nog vrij nieuw, en dus zal het ook nog niet zo groot zijn. Als hij het vroeg, zou hij vast wel toegelaten worden in de kleine clubje. Met zijn staart nog steeds in de lucht, het puntje licht geknikt, kreeg hij ineens een vastberaden blik in zijn groene ogen. ”Ik wil me bij je groep voegen.” Zei hij met zijn lage stem terwijl nog steeds de regen met bakken naar beneden viel. Hij wou het eerst laten vallen, denkend dat hij een groep niet nodig had. Maar toen dacht hij nog verder na. Wat is nou een betere manier om aan andere te laten zien dat je sterk bent als je met een grote groep dreigende katten op een gevecht aankomt. Je ziet er in ieder geval een stuk meedogenlozer uit dan in je eentje, hoe stoer je jezelf ook vond.