Little Furballs in the famely [Geboortetopic]

De kater stapte met vermoeide ogen door het grasland wat rond Cloudpelt's schuur lag. Hij was zeer vermoeid, zijn Clan deed het niet al te best met de gevechten met de WindClan, hij was daar gewond geraakt, maar Cloudpelt was ook nog zwanger. Ze kon niet goed voor zichzelf jagen op het moment, daarom hielp hij haar. Hij zuchtte en ging rechterop lopen. Het was vermoeiend, maar het was het zeker waard. Zo had hij meer reden om haar te ontmoeten, natuurlijk! Hij proefde de smaak van de verse haas in zijn bek, maar het was niet voor hemzelf bedoeld. Plotseling gingen zijn oren recht omhoog staan. 'Shockwave...!' Het was duidelijk een schreeuw van iemand die in paniek was. En de stem was duidelijk die van zijn partner, Cloudpelt. Hij sprintte naar de schuur toe, en kwam slippend tot stilstand in de deuropening. De witte poes lag met haar klauwen in de grond geslagen, duidelijk met veel pijn. De felblauwe ogen van de kater gaven bijna licht in de donkere schaduwen die door de ochtendzon werden gemaakt. Hij ging zitten naast de poes, en zette zijn poot half op de hare. Hij liet de haas uit zijn bek vallen. 'Het is oké, ik ben er' mauwde hij, proberend rustig te klinken. Zouden de kits geboren worden? Zou het wel goed gaan? Hij was extreem bezorgd, maar probeerde rustig te blijven. 'Gaat het? Is het de kittens?' Hij duwde zijn neus in haar kaak.

Lekker warm dreef de kitten tussen haar broertjes en zusjes. In de buik van haar moeder was het fijn, maar ook steeds voller. Ongemerkt groeide ze allemaal met de dag. Daardoor leek de ruimte die al zo klein was nog kleiner te worden. Regelmatig schopte een van haar siblings haar. Ook botste ze eens in de zoveel tijd tegen de rand van het omhulsel aan en werd weer terug tegen haar siblings aan geveerd. Nog geen besef van wat dan ook, alleen met haar siblings in het warme water. Soms trillingen die hun moeder's stem veroorzaakte. Alleen nu was het anders, iets ging gebeuren. Plotseling begon een rare kracht aan haar te trekken. Met al haar macht stribbelde de naamloze kitten tegen. Nee! Ze wilde hier helemaal niet weg, het was zo fijn en warm. Maar de kracht was vele male sterker, en haar uithoudingsvermogen niets. Al snel liet ze zich door de kracht meevoeren. De ruimte waar ze heen werd gezogen werd smaller, waardoor de kitten een beetje plat werd gedrukt. Daarna werd de ruimte weer groter, veel groter. Maar ook kouder, ijskoud was het. Met een smak viel de kitten op de grond. Een wolkje stof waaide er door op en kwam in de net open geklapte longen terecht. Het deed veel pijn, ze wilde terug naar de buik van haar moeder. Een luide, wat hoestende piep kwam van de kleine kitten af. Een ruwe iets ging over haar lichaam heen. Ze wilde weg van het ding, maar iets zei haar dat ze moest blijven. En een bepaalde richting op kruipen. Niet wetend wat anders te doen volgde de kitten het gevoel. Zodra het ruwe ding klaar was kroop ze in de juiste richting. Daar kwam ze aan bij iets zachts, meteen kroop ze er in. Met haar kopje stootte ze tegen een bobbel tussen het zachte spul. Het zelfde iets dat haar zei deze kant op te kruipen vertelde haar nu dat ze het ding in haar bekje moest stoppen. Dit deed ze ook, echter kwam er niets uit. Met haar voorpootjes duwde ze een paar keer tegen de bobbel aan. Nu kwam er wel iets uit, een dikke substantie gleed door haar keeltje. Het smaakte erg lekker, gulzig dronk ze door. Zodra haar buikje eenmaal vol zat stopte ze met drinken en rolde zich op tot een bolletje. Ze voelde zich een heel stuk beter nu, langzaam dommelde ze weg in slaap. Geen besef meer hebbende van wat er verder allemaal nog gebeurde.

OOC: Sorry ik had niet door dat ik al mocht reageren...

Tussen zijn lichtgekleurde nestgenootjes was er een zwarte vlek in de buik van Cloudpelt. Het kleine katje dat een lichte buik had en scharlaken rode poten was al een lange tijd aan het ontwikkelen in het lichaam van zijn moeder, en nu zou hij eindelijk klaar zijn om naar buiten te mogen gaan. Hij realiseerde dit zelf natuurlijk niet; hij besefte niet eens dat hij een levend wezen was met een toekomst. Na een tijdje was het uiteindelijk zo ver. De kater voelde een soort koude stroom door het vruchtwater heengaan, en de sibling die zo lekker warm tegen hem aan zat verdween langzaam. Hij voelde een poot tegen zich aan trappen en duwde snel terug. Maar zijn nestgenoot was al weg, verdwenen. Niet lang erna voelde hij de stroming opnieuw. Deze keer was hij de kat die meegesleurd werd. Instinctief wist hij dat dit een goed teken was, en hij ging rustig liggen om maar zo snel mogelijk bij zijn zusje te zijn. De kater voelde dat de warmte plots minder werd, en de koude buitenlucht drong zijn vachtje binnen. Met een plofje kwam hij op de grond terecht, gelukkig niet al te hard. Een warme tong ging over zijn vachtje heen en hij werd naar zijn moeder toe geschoven. Vlak naast zijn zusje, lekker warm.

De kater drukte zich dicht tegen zijn geliefde aan om haar te ondersteunen. Hij hoopte dat alles goed zou gaan... Hij had heus wel eens eerder een geboorte gezien, maar op het moment was hij veel te in de war om goed te kunnen nadenken. Het duurde niet lang totdat Cloudpelt zich ontspande en ze zich voorover boog om een kitten schoon te kunnen likken. Het was een zilverwit poesje met een pluizige vacht. 'Aan jouw de eer om de naam te kiezen.' mauwde Cloudpelt. Shockwave knikte, opgelucht dat de eerste kitten gezond ter wereld was gekomen en dacht na. Het poesje had een witte vacht. Nuja, haar vacht was een beetje verpest door het stof dat erop lag. Het stof? Dat was het! 'Wat denk je van..' hij werd onderbroken door de aanwijzingen dat er een nieuwe kitten op komst was. Deze geboorte ging gelukkig iets soepeler. Hij ontfermde zich over deze kitten aangezien Cloudpelt nog bezig was, en bestudeerde hem. Het was een zwart-witte kater met rode pootjes. Snel likte hij de vacht van het katje schoon en hij duwde hem naar zijn moeder toe. Oeps, bijna de verkeerde kant op! Hij glimlachte kort, hoe kon hij zo stom zijn? Snel duwde hij het kleine lijfje onder Cloudpelt's buik, naast de poes zodat ze hem kon bekijken. 'Wat denk je van Dust voor de poes en Way voor de kater?' hij likte haar over haar oor, glimlachend.

{Miley mag geboren worden!}