Sick days are past or not... (Nimblepaw)

Lync liep rustig door het gebied, als of hij alles was. Hij had vaak gehoord van de ziekte de groen hoest, vaak hadden Clankatten het want anders hoort hij het niet van andere. Hij liep gewoon rustig door en keek in het rond, hij keek met een rustige blik in het rond. Wiens dag kon hij vandaag gaan verpesten, of ja dat deed hij maar meer vond hij het lastig vallen. waar zullen die katten zitten, waar zijn die Terror Claws toch? Ik wil met een van hun spreken hehehehe dacht hij met een grijns, hij bedoel spreken als echt gewoon spreken en kijken hoe stoer ze zijn. Hij keek rustig in het rond, veel gras en bomen. Het was een keer geen natte dag maar natuurlijk kon dat het wel worden, hij rekte zich uit. Het was vroeg in de ochtend, hij was namelijk op jacht naar de Terror Claws maar vaak waren ze er niet waar hij ook was ze waren er gewoon niet. Hij haalde zijn schouders op, maakt niet uit vroeg of laat kom ik er wel achter hahaha. lachtte hij. Hij voelde het vochtige gras zijn vacht binnen komen, koud! dacht hij vlug met een vies gezicht. Langzaam kreeg hij trek, hoe moest hij in gaan jagen dat had hij namelijk nooit geleerd. Hij keek in het rond en vond een boom, een grijns dook op en hij besloot de boom in te klimmen en te wachten tot een kat voorbij liep. "Oké Terror Claws, kom maar te voorschijn hehehehe." fluisterde hij ter wel hij rond staarden. Hij spitste zijn oren en rook de lucht, het was nog steeds een vochtige lucht. Hij gromde even en vond nog steeds niks in deze vlakes, van deze hoogte moest hij wel wat zien of waren ze ineens onzichtbaar of zo..

Door de lente was het gras harder gaan groeien, waardoor de groene stengels tot halverwege Nimble's flank kwamen. Ondanks haar kleur kon ze zich er goed verstoppen, en ze probeerde zo goed mogelijk geluidloos door het gebied te lopen. Snowdrop had nog steeds moeite met haar trainen. Ze wilde het niet toegeven, maar Nimble kon het aan de pijnlijke uitdrukking op haar gezicht zien. Dus probeerde ze zichzelf zo vaak mogelijk te trainen. Zo ook nu.
Ze was niet ergens naar op weg of op zoek naar iemand. Ze was willekeurige wegen aan het inslaan, haar hoofd helemaal leeg aan het maken. Maar ze hoorde een geluid, dat niet van haarzelf kwam. Ze bleef stil staan, en spitste haar oren om uit te vinden waar het geluid vandaan kwam. Ze keerde haar kop naar de juiste richting en keek of ze iemand zag. Het was lastig te zien, maar niet heel ver van haar vandaan zag ze een zandkleurige kater. Ze hield zich klein, omdat ze niet wist van welke clan de kat was. Ze kon de geur niet plaatsen. Maar uiteindelijk besloot ze gedag te zeggen. Ze stapte uit het lange gras en maakte zich kenbaar. "Hallo," zei ze beleefd. Nu zag ze dat het een kleine kater was. Nog een kitten! Wat deed die uit het kamp?

Lync was bezig in de boom om andere katten te zien en ze van boven af te laten schrikken, "Hallo," zei een poes onder hem. Lync schrok van ineens zo'n reactie en liet de boom los waardoor hij uit de boom viel, hij lande keihard op de grond. Al gauw stond hij op en ontsnapte een korte grom, "hehehe weer een apprentices, die me uit een boom laat vallen." lachte hij maar niet al te vrolijk. Hij rekte zich even uit en voelde het gras, het was weer nat weer. "Ook hallo," zei hij makkelijk en kreunde even vlak daarna. Lync maakte vlug schoon, toch gromde hij en probeerde hij blij te zijn. "En vertel eens sins wanneer komt een Thunderclanner op Rouger gebied hihihihihihih." zegt Lync met een genipig lachje. Hij draaide een paar keer zijn hoofd, "bedankt voor me uit die boom te laten vallen hehehehehe." lachtte hij en keek in het rond. ik moet nog steeds die Terror Claws vinden, misschien weet deze poes het wel. dacht hij met een grijns en wendde zich tot de poes en zei "Weet je wat over de Terror Claws?" Hij begon zijn kopje schuin te doen en keek haar aan. Hij moest dit doen, anders kwam hij er nooit achter. Hij keek haar aan met serieuze blik en pakte haar aan haar schouders, hij staarde haar makkelijk aan en liet haar weer los.

De kat reageerde niet helemaal zoals Nimble had gedacht, en gehoopt, en ze deed snel een paar stappen naar achter. Door haar uit de boom gevallen? "Sorry, het was niet m'n bedoeling geweest je te laten schrikken." Ze kreeg een beetje de rilling van het lachje, maar ze wist dat ze ouder was en zij had trainingen gehad van een van de beste warriors van de Thunderclan. Ze wist niet goed hoe ze moest vechten, maar ze had al zeker wat technieken onder de knie die goed van pas konden komen. Ze hoefde niet bang te zijn voor deze kater. "En nee, ik ken de Terror Claws niet," antwoordde ze. Ze had nog nooit van die groep gehoord.

De vier creme kleurige poten lieten een best groot lichaam over hun gebied heen rennen. Zoveel domme kqatjes die al hadden geprobeerd op hun gebied te komen. Die domme, domme katten. Rustig vervolgde Sushi haar weg terwijl ze haar ogen over het gebied heen lieten gaan. Waarom probeerde die katten hun telkens uit. Dan had je gewoon dom op je kop staan een groot opvallend bord met ik wil dood boven je hangen en een prachtig teken in de zij. Nope, het was zeker niet slim. Even snoof ze de lucht door haar grijze neus voor ze. Maar de geuren hoefde ze niet uit elkaar te zoeken ze zag in haar ooghoeken uit een boom vallen. En Sushi zou Sushi niet zijn als ze niet zou kijken wie het zou zijn. Misschien nog wel wat gelukkige clankatten. Ze snoof de lucht op toen ze meer in de buurt kwam, een roque en... well, die geur zou ze nooiit vergeten. Wat een geluk, een thunderclanner. "Weet je wat over de Terror Claws?" vroeg de kater. Haar groep, wat moest hij daarmee. Ze bekeek hem, te smal. "En nee, ik ken de Terror Claws niet," sprak de Thunderclanner. sushi grijnsde even. "Wat jammer nou, ik had toch wel gedacht dat Shadowclan het over ons gehad zou hebben" grijnsde ze. Hierna wendde ze haar blik naar de kater. "Gefeliciteerd, je hebt Terror Claws kat gevonden. Wat moet je van ons?" vroeg ze.

~Als je niet wil gewoon zeggen ^-^~

Lync keek naar de poes die al voor zijn doen genoeg wist, Thunderclanners zuchtte hij. "Sorry, het was niet m'n bedoeling geweest je te laten schrikken." zei de oranje kleurige poes. Lync knikte maar was meer bezig met andere dingen, in het rond kijken of er ergens een andere kat in de beurt was. "Niet erg een bloodclan kat had het ook al gedaan hehehehihihi" lachtte hij maar keek nog steeds in het rond, toch besloot hij te gaan zitten en een gesprek te voeren met deze poes. Lync snoof even de geur, ja een Thunderclanner.. dacht hij met een zucht.
"En nee, ik ken de Terror Claws niet," antwoorde de poes op zijn vraag, "naja dan zoek ik door he? hihihihih" grijnsde hij. Hij begon met zijn staart heen en weer te slaan, hij had geen tijd voor gesprekjes of zo. Meer wilde hij zien of dat deze katten wel dinge durfde want er waren er genoeg die dat niet konden, hij voelde het gras tussen zijn poten en zijn nagels. Er was genoeg om te zoeken maar nog steeds niet in zijn 2 aan 3 moons dat hij hier loopt nog geen Terror Claw gezien, waren ze bang of zo. Lync spitste zijn oren toen hij iets achter zich hoorde, "Wat jammer nou, ik had toch wel gedacht dat Shadowclan het over ons gehad zou hebben" zei een poes. Niet nog een poes.. zuchtte hij ter wel hij het dacht, hey wacht is een Terror Claw want anders zegt ze niet 'ons' hihihihi. Hij besloot even niks te zeggen, er was een Clan kat bij maar misschien kon hij dat juist wel. Hij wendde zich tot de poes en ontbloten zijn klauwen, niet omdat hij haar wilden aanvallen maar gewoon omdat het kan. "Gefeliciteerd, je hebt Terror Claws kat gevonden. Wat moet je van ons?" Sprak de rouger, "Ons? hahahahhaha." zei Lync toen hij in de lach schoot. "Ik zie hier niemand in de beurt...... hehehhe, maar oké ik wil jouw leider spreken." begon Lync, hij staarde haar geïntreseert aan. Hij sloeg een paar keer met zijn staart en was ook al in tussen op gestaan, twee katten tegen een was te winnen als deze Apprentices genoeg wist dan ging het wel.

Occ: Je mag altijd binnen komen dus..... Welkom in het topic? xD

Voordat Nimble het wist was er nog een kat bij de twee komen staan, duidelijk ook een rogue. En zij kende, of wás een Terror Claw. Nimble voelde zich ongemakkelijk en zette een paar stappen naar achter. Dit was niet de ontmoeting waar ze op had gehoopt.
"Shadowclan over jullie gesproken? Nee, en bovendien, ik spreek niet vaak met Shadowclanners." Nimble bleef stevig op haar vier poten staan, maar keek de twee rustig en kalm aan.

Een korte blik gleed over beide katjes. Een apprentice en een kitten. Sushi grijnsde even toen ze precies de reactie kreeg die ze wilde, de apprentice liep achteruit. Haar blik gleed naar de kitten, die zou het voorbeeld ook wel volgen, al hoewel, hij was degene die naar hun opzoek was volgens zijn woorden. Een thunderclan geur gleed haar neus in, een geur die zij ook ooit gedragen had, tot die twolegs haar mee hadden genomen en die thunder mormels haar niet.. in gedachte schudden ze even haar kop, hier had ze geen tijd voor. Ze hield haar kop hoog geheven toen de kitten zich omdraaide naar haar. Het kleine ding was misschien net zou hoog als haar poot. "Shadowclan over jullie gesproken? Nee, en bovendien, ik spreek niet vaak met Shadowclanners." begon de Thunderkat. "Hmm, I thought they would after our little... disscusion" sprak ze. Een discussie waar een apprentice van hun ten dode was gevallen en een van hun warriors waarschijnlijk wel dingen nahield aan zijn kop, en de deputy had natuurlijk ook nog een allermooiste nieuwe litteken erbij. Een discussie, die zij, de Terror claws, gewonnen hadden. Ze grijnsde weer bij de gedachte ervan, het bleef heerlijk om het te herhalen en te herhalen. "Ons? hahahahhaha." Wat viel er te lachen, wat een rotlach. "Ik zie hier niemand in de beurt...... hehehhe" sprak het ding. "Je zocht naar een groep, dus ik praat voor de groep" siste ze. Dat ding begon haar nu al te irriteren en ze zou het zo plat kunnen trappen. Geërgerd sloeg het puntje van haar staart op de grond. "maar oké ik wil jouw leider spreken." Gravepath. Sushi moest haar best doen niet meteen in lachen uit te barsten. "En waarom, zou mijn leider met een kleine kitten als jij willen praten" sprak ze uit, haar stem lacherig en haar ogen kleinerend. Wat dacht die kitten wel, dat ze zomaar iedereen naar hem mee zou trekken die dat eiste. Alles wat ze van hem moesten, konden ze bij haar kwijt. Als ze bij de groep wouden zou zij ze eerst wel testen, als zij ze al niet goed genoeg vond zou Grave ze al helemaal bagger vinden. Maar een kitten, no way. Ze moest nogsteeds haar lach inhouden voor de kit.

Lync stond naast de Thunderclan kat maar wilde haar wel helpen of zorgen dat ze niet gewond raakte, maar hij was een kitten en de poes een apprentices maar dat was de enigste steun als dit een gevecht zou worden tussen hun. Hij besloot om te gaan zitten en te wachten op wat er nu zou gebeuren, misschien was het dit keer beter om zijn mond te houden om deze poes niet in gevaar te brengen door zijn woorden. "Shadowclan over jullie gesproken? Nee, en bovendien, ik spreek niet vaak met Shadowclanners." sprak de thunderclanner. Hij keek naar de poes die bij de Terrorclaws hoorde. "Hmm, I thought they would after our little... disscusion" sprak de poes, je zou denken dat ze verbaast zou zijn maar dus niet. Hij staarde met blauw groen achtige ogen naar de poes hij stond op en zette zijn vacht omhoog maar meer om zich uit te rekken maar dit voelde niet goed aan alleen wilde hij wel bij de Terror Claws alleen zou dat nooit kunnen. "Je zocht naar een groep, dus ik praat voor de groep" sprak de poes die lid was van de Terror Claws. Hij ging weer zitten en deed zijn staart om zijn poten heen, voor nu moest hij niet uit woeden uitbarsten alleen kon hij niet tegen zijn verlies maar het leek er wel op. Hij schudde zijn kopje en probeerde wat kalmer over te komen en zijn lach in te houden over de groep, hij keek even achter zich en daarna weer naar haar. "Heb je, je 'groep' wel om toestemming gevraagd?" vroeg hij met een kort lachje erachter en staarde weer om zich heen als de groep wel dicht bij was waren ze er geweest. De poes siste veel, wat zou eigenlijk haar naam zijn. "Hey wat is jouw naam eigenlijk? of jullie namen? want we hebben een best goed gesprek...... hahahhahahhahaha." begon Lync die op uitbarste stond van het lachen maar ook een beetje door de woede dat hij al wist dat hij al verloren had van een POES. Hij deed zijn kop omlaag en daarna weer omhoog, met een grote glimlach. Hij probeerde een gebaar te maken dat zij zoiezo hier de baas was of dat hij zich al over gaf, "En waarom, zou mijn leider met een kleine kitten als jij willen praten" begon de poes nogal sisend. Hij kreeg een glimlach en keek de poes aan, "je bent toch geen slang hahahaha!" lachtte hij makkelijk. Hij raapte zich even op en besloot om even serieus te zijn, "nou.... Ik zou graag bij de groep willen maar ik weet zelf dat ik niet waardig ben of niet goed genoeg, maar ik heb niemand en ik kan me nergens vestige of ik word weggejaagt want iedereen haat een kitten zoals ik hihiihihihih" lachtte hij en sloot even zijn ogen om weer rustiger te blijven, "ik ben maar een kitten die een leven heeft als een nachtmerrie die elke dag is en ik kan nergens slapen zo...." zei hij met een grijns. Hij likkte zijn poot en wreef daarna over zijn hoofd heen, hij moest even lachen en stopte daarna. "En toch blijf ik altijd blijdschap en lol hebben want ik denk niet aan de erge dingen maar aan de leuke dingen." zei hij en staarde naar de lucht met een glimlach. Daarna staarde hij naar zijn poot, naar zijn licht oranje vachtje die hij bijna nooit verzorgde en hij leefde altijd alleen. Alleen in deze wereld en niemand en ook echt niemand heeft zoveel 'fun' zoals hij en dat kan niemand af pakken, zijn grijns werd eerder een glimlach een vrolijke glimlach die hij niet verborg. "En als ik er toch niet bij mag dan zal ik altijd alleen en geluk hebben en dan heb ik pech, niemand wilt toch alleen in de wereld zijn? Maar soms ik wel." miauwde Lync daarna met een blije blik naar de poes en staarde gelijk ook naar de Thunderclanner, in de plaats dat hij verloren had had hij ook voor een deel gewonnen. Hij begon met lachen maar meer als een vreugde lach en liet ook even een traan vallen maar ook meer van vreugde, "in ieder geval mijn naam is Lync." zei hij en even straalde zijn kleine ogjes.

De lichtblauwe ogen van de tabby-point poes vestigde zich even op de rossige Thundeclanner. Even dacht ze na, de maan was nog niet vol geweest nadat ze met Shadowclan gevochten hadden, of nou ja, met hun deputy, een aantal warrior en een aantal apprentices. De gathering na dat gevecht was nog niet geweest. Misschien zouden ze er nog van horen. En anders zou de terror claws geheel als een verrassing komen zodra de beurt aan Thunderclan was. Maar goed, daar ging het hier nu even niet om, de kleine rode kitten voor haar had haar interesse genomen om hier te komen. De kitten die opzoek naar hun was, zoals hij gezegd had. "Heb je, je 'groep' wel om toestemming gevraagd?" sprak hij met een kort lachje erachteraan. Dat lachje, het irriteerde haar, zo erg, wat had die kitten te lachen. En de vraag, ze negeerde hem. Hij was behoorlijk irritant, als hij geen mousebrain was wist hij daar zelf wel een antwoord op, al verwachtte ze niet dat hij geen mousebrain was. hij leek behoorlijk stom in haar ogen met dat lachje. "Hey wat is jouw naam eigenlijk? of jullie namen? want we hebben een best goed gesprek...... hahahhahahhahaha." Snel groef de poes haar nagels in de grond. Dat een kitten zijn lach zo irritant kon zijn, zo op haar zenuwen kon werken, ongelofelijk. Een best goed gesprek? Wat was er mis met die kitten, dit was geen goed gesprek, dit werd irritant. Maar ze zou haar naam niet achterhouden. 'Mijn naam is Sushi, uit de terror claws. Knoop die naam goed in je oren, jullie gaan er nog eens last van krijgen.' sprak ze terwijl ze naar zowel de kitten als de apprentice keek. Het gebaar dat de kitten maakte liet haar even grijnzen, het gebaar dat hij zich overgaf. Niet dat het veel uit maakte, een klap met haar klauw en de kit lag 4 hazensprongen verderop. Maar het was altijd leuk om te zien dat iemand zich aan je overgaf. "je bent toch geen slang hahahaha!" ging het katertje even verder. Even sloot Sushi haar ogen om zich in te houden hem niet meteen weg te smijten. 'Jij bent toch geen hyena met je belachelijke gelach' siste ze door haar tanden heen naar hem. Hij kon maar beter op zijn punt komen nu want anders kon hij beter weglopen. Ze groef haar nagels nog iets dieper in de ondergrond. Gelukkig begon hij nu wel over waarom hij hun zocht. Maar de reden liet haar enkel in de lach schieten. 'Een kitten die Terror Claws wil joinen' lachtte ze. Ze kon niet geloven dat ze een aanbod van een kitten kreeg. Ze waren toch geen kitten groep, ze waren tegen clans aan het vechten, tegen warriors. Dat kon een kitten niet. En zeker geen kitten die enkel haar al zo erg op haar zenuwen werkte. Toen hij begon over dat niemand hem wou en zijn leven een nachtmerrie was keek ze hem enkel droog aan, haar lach weer inhoudend. Wat wou hij nou, dat ze hem uit medelijden in de groep liet ofzo. Ze mocht dan wel een poes zijn maar met kittens had ze helemaal niets, en zeker geen sprankje medelijden, helemaal niet met deze hyena. De kitten sprak over blijdschap en lol. Het voelde alsof de muis die ze bij zonsopgang had gegeten haar keel weer uit zou komen. 'Ja, jammer kit, that's life' sprak ze en grijnsde even. Ze boog naar hem toe. 'A pure nightmare from beginning to end, it isn't going to change, not even when you act happy' siste ze op een kille toon. Om hem zowel te zeggen dat hij niet zo vreselijk zielig moest doen als dat ze geen medelijden met hem had. 'But Terror Claws is no place for you, we're a group of fighters, not kittens, we're strong, we don't try to arouse sympathy' sprak ze op dezelfde toon en ging weer rechtop zitten.

Onderwerp: Re: Sick days are past or not... (Nimblepaw)