Some lullaby from hate (Cyber)

Dot lag opgerold een stuk weg van de andere apprentices omdat de meeste haar vreemd of gestoord vonden, ze maakte andere angstig doordat ze de heletijd met zichzelf praten en alleen zichzelf had en haar dromen. Langzaam gaapte Dot en stond langzaam op en tuurde vermoeid naar andere katten die angstig in een hoekje gedoken waren of ver van haar af waren, "Is er iets?" vroeg ze. Geen enkele kat reageerde, het werd dood stil. Ineens begonnen katten haar uit te lachen, ze deed haar kop naar beneden sommige lachten haar uit de anderen waren angstig of ver van haar vandaan. Dot liep met haar zachte kopje en verzorgde vacht weg, zij was ook een van de enigste katten die geen een iemand pijn deed. Dot sloop over het kamp en zag allerlei kapotte delen die gesloopt waren door de twolegs, ze wist dat ze bijna niks deden want ze was eerder bang voor clan katten. Ze wilden wraak maar ze wist dat het niet de beste oplossing was, ze was uiteindelijk het duistere kamp uit vol duistere katten wat haar elke dag kapot maakte. Voor nu was ze ontsnapt uit het kamp, ze keek naar de grond en lip over de harde betonnen, vieze straten. "Niet getreurd ik ben er nog, met het positieve gedoe." zei een stem in haar hoofd maar ze sprak zelf die woorden uit. "Nee dat ben je niet, hoe kan jij zo vogel positief zijn terwel ik onder de peck moet zitten van al die oorzaken!" gromde ze tegen zichzelf. Ze stopte en deed haar hoofd omhoog, ze was bij bossen uitgekomen. Donkere, dicht begroeiden bossen en struiken die er nogal niet vrolijk uit zien. "Yeah een paradijs." Zei een stem van haar. Dot gaf zichzelf een klap, "waar is de serieuze van jullie clowns, hij begrijpt me vast." zei ze geïriteerd. Ze stond stil en wachtte even, "Dat doet hij niet, hij begrijpt niet zulke muizebreinen als jouw." Dot wilde zichzelf weer een klap geven en zei "1. dat doet hij wel, 2. waarom zou ik naar mezelf moeten luisteren." Dot schudde even haar hoofd, waarom kan ik niet met andere katten praten, zonder dat me eigen gedachten me stalkt. dacht ze. "doet hij niet." Dot kneep met haar ogen, "doet hij wel." zei ze weer tegen zichzelf. "STOP MET DAT GEZEUR EN GA NU MIJN HOOFD UIT!" Dot schudden haar hoofd en sloop weer door over het ijskouden gebied, het was eindelijk stil. Ze was even eindelijk af van zichzelf, voor kort maar alsnog de rust was geweldig.

OCC: ze praat iets te veel tegen zichzelf xD

Dot voelde zich niet echt op haar gemak, ze schrok toen een massieve kater sierlijk uit een boom sprong. Haar ogen waren groot en angstig maar haar gedachten niet, weer iemand die het al weet en dat is al de tweeden. dacht ze. "Wat is er kleintje?" zei de kater nogal bot en norse. "KLEINTJE? KLEINTJE?! OOH DIE KRIJG JE NOG TERUG HOOR, IK SLA JE HELEMAAL TOT MOES! KOM HIER DAN EN VECHT." ze schrok even, dit was geen goed moment dat een van haar stemmen op dook. "ik bedoel...... Dat er niks is alleen, nee gewoon niks." glimlachte ze snel. "Dat heeft ze wel." zei een stem, "hou toch eens op naamloze stem." fluisterde ze. De kater had al een rondje om haar heen gedraaid en staarde haar kwaad aan en vroeg: "Tegen wie praat je rare poes?" Dot zat geschokt achterover, ze moest iets zeggen maar dat zou gestoord klinken. "Mezelf." zei ze, ik moest wel. Dacht ze, beter was dit. Ze wilden zichzelf en haar stemmen vrienden verdedigen, of ieder geval 1 die haar vaak hielp. "En zou ik je een vraag aan je mogen stellen? volwassenen." vroeg ze even, omdat ze vond dat deze kater teveel vragen aan haar gesteld had. Haar ogen staarden roerloos in de verte, ze was nogal bang en alleen helemaal door zie kater.

Dot proefde gauw de lucht, het rook nogal vreemd en verdacht. Dit had ze voornamelijk nooit geroken, ze deed eerst een stap naar achter zodat als haar stemmen in haar hoofd zouden reageren dat ze zich zelf een klap kon geven. "Is goed, maar ik beloof niet dat ik antwoord." Siste de kater, hij leek kwaad maar om welke reden wist ze niet. "What is your question miss?" Siste de zwart witte kater ongeduldig, je kon het zien doordat hij zijn klauwen dreigend in het zand zette. Dot dacht eerst even na en wist haar vragen al gauw op te noemen. "Oké ik heb 3 aan 4 vragen voor je." zei ze rustig op een wijze toon. "De eerste, waarom ben je kwaad? Ik heb je niet eens wat aangedaan." zei ze verward, zonder enige toewijzing. "Vraag twee, wat is eigenlijk in Starclans naam je naam?" vroeg ze daarna, ze geloofde niet in Starclan maar dat betekende niet dat ze het woord niet mocht gebruiken. Waar zijn mijn stemmen in mijn hoofd? Ik haar ze namelijk elke moment in mijn leven en dan zijn ze er niet.... Vreemd... dacht ze, ze leek even weg te dromen. Dot schudde langzaam haar kop en vroeg rustig daarna: "Vraag 3 en 4, heb je meerdere gestoorde katten gezien of ben ik de enige? En wat waren hun acties?" Ze was vlot met haar vragen maar wat moest je anders denken, ze wilden snel weg zijn want ze vertrouwde hem voor geen meter.

Dot werd stil op haar eerste vraag sprak hij makkelijk: "Ik heb geen specifieke reden nodig jonge poes, ten eerste ben je een bloodclanpoes. En ik hàààt de bloodclan. En ten tweede bevind je je ongevraagd op mijn territorium mevrouw gek." Dotty knikte en rook even de lucht, het rook nogal eigennaardig. "Maar hoe kon ik weten dat ik op Uw territorium was? Antwoord graag." zei ze met strenge maar vriendelijk ogen. "Cyber, Cyber is de naam." zei de kater een stuk rustiger, "Sommigen noemen me ook wel The Wolf Of Territory.. je hebt geen verdere uitleg nodig." zei hij opgeppirig erna. Cyber... apart, wel mogelijk. En is hij wel een wolf want zo ziet hij er niet uit. Dacht Dot even na. "De gekste ben jij tot nu toe in iedergeval. Ik heb al wel eens een gek iemand hier gezien, een of andere roguepoes die in mijn territorium rondzwierf en twee kanten had. De een had blauwe ogen en was vriendelijk, de andere groene en was venijnig en altijd gemeen. Ze hete aan de lieve kant Nightshadow en de slechte.. mmmm dat weet ik niet meer. Het begon met een R als ik me niet vergis." zij Cyber na haar volgende vraag. "Bedankt ik zie dat als een compliment, denk ik." zei ze met rollende ogen. Of dat jij normaal bent. dacht ze er vlak achter. Dot staarde hem roerloos aan, oké hij heeft op al mijn antworden gereageerd wat nu? vroeg ze zichzelf af. Gaat hij je vermoorden, dat is nogal zeker want je ziet er niet uit. Ze wilde zichzelf alweer een klap geven maar Cyber sprak al: "Nu wil ik nog een vraagje stellen bloodclanpoes, jij weet mijn naam. Maar wat is jouw naam gestoorde gek?" Dot staarde hem aan en wilde net iets zeggen tot een van haar stemmen sprak "Ik probeer mijn best, op het gestoorde gedrag van mij." Dot wilde iets zeggen tegen haar vriendelijke stem maar ze moest wel iets zeggen op Cyber. "Mijn naam is Dotty maar voor jouw ouwe is het Dot." zei ze makkelijk, want hij heeft al meer dan 3 keer iets met gek gezecht. "Je bent dapper voor een gekke" sprak Cyber, hij staarde haar spottend aan met een killeblik. "is dat negetief of positief?" zei Dot vragend, want ze wist dat de kater nogal gemeen was. Maar wie weet dacht ze met een glimlach. Ben je gestoorder dan hem zei een stem in haar hoofd, ze gaf zich een stevige klap tegen haar voorhoofd.

Dot staarde met een rustige blik naar de kater, naar Cyber als ze het goed had. Waarom, kom ik deze kat tegen de laatste tijd vind ik het steeds meer vreemder worden. Dacht ze even en begon haar borst af te likken. "Ik denk positief, maar het kan ook negatief zijn. Als je bijvoorbeeld denkt dat je beter bent dan een ander en je overschat.. Dat loopt misschien niet goed af" sprak Cyber een stuk aardiger, hij had nog steeds iets... Maar wat? Daar zou ze nog steeds niet achter kunnen komen. Dot keek naar Cyber en zei "Bedankt dan," knikte ze. "Praat je altijd zo tegen jezelf Dotty?" vroeg Cyber, die ze wel mocht maar om een reden niet. Haar gevoel zei veel maar ook weer niet. "nee, dat niet.." zei ze vlug om wel een antwoord te geven, "Dat doet ze wel." verbrak Harpus de zweer. Dot gaf even zichzelf een mep en fluisterde "Ik zei toch dat, dat niet mocht." snauwde ze tegen zichzelf. Dot keek naar de grond en zei "ja ik praat altijd tegen mezelf en dan.." zei ze en keek de kater aan en sprak "Heb jij dan nooit meegemaakt, dat je iets verliest. Wat je nodig had wat alles voor je betekende?!" haar stem vervormde even toen ze het sprak. "weet je, waarschijnlijk is er nooit wat met je gebeurd?! Of wel soms?!" Miauwde ze even en keek hem aan met trillende poten. Ik voel me sterk maar wat is er toch met me aan de hand?! Ik voel me vreemd, ik voel me zo.... Anders.. dacht ze en kroop toen ze weer de controle had weer ineen, haar ogen glinsterde even. "sorry Cyber," zei ze zachtjes, "Ik kon me even niet beheersen, ik wist ook niet wat er aan de hand was." Dot keek naar de grond en sloeg haar staart om haar poten heen.

Dot keek de kater aan, ze staarde naar de grond. Ze kon zich de hele tijd niet behersen alsof ze gewoon geen controlle meer had, alsof iets of iemand haar vast hield. "Natuurlijk wel stommerik!" spuugde Cyber naar haar. Ze staarde schuldig naar de grond en voelde zich rot. "Allereerst werd ik onmogelijk verliefd op een poes in de riverclan waar ik zelfs een verboden nestje mee kreeg! Ze moest liegen over de vader, ik heb ze nooit mogen zien! enkel bij de geboorte stuk onbenul! Niet veel later kreeg ik zelfs te verleden dat ze allemaal, allemaal, allemaaaaal overleden zijn die winter door de koude en ziekte!" Riep Cyber kwaad, "Vervolgens heeft ze de clan voor MIJ verlaten! We waren gelukkig.. voor even. Toen kregen we weer een nestje. Goed? Neee! het liep niet zo goed af hoor stuk onbenul. Ik kon de bevalling niet aan en ben weggegaan, toen ik erna de kittens wou zien mocht ik niet van Seraphina! Niet veel later is Seraphina vertrokken samen met mijn vier nog nooit geziene kits.. Ik zocht haar..." zei Cyber. "Het spijt me Cyber dat ik het vroeg." zei Dot schuldig, maar zijn verhaal was nog niet afgelopen. "ik vond haar eerst niet, en toen ik haar wel vond... was het enkel Seraphines lijk! Vermoord door twee andere rogues denk ik! En de kits? Die waren nergens te bekennen!" Cyber haalde adem en kwam weer rustig tot zichzelf. "Nu eindelijk, heb ik alle vier mijn kits terug gevonden. Alle 4 waren ze halfdood toen ik ze aantrof. 3 dochters Lola, Blacky, Chenny en mijn ene zoon Ace." Dot staarde naar de grond toen Cyber al dat gezecht had, "Het spijt me, ik kan mezelf niet behersen. Het voeld ofdat ik mezelf niet meer ben." ze keek nog steeds naar de grond met haar blauwe ogen vol tranen. "Als je mijn verhaal wilt horen dan zal ik het vertellen maar jouw verhaal is te erg. Het spijt me zo erg." Huilde ze. Voordat Cyber iets kon zeggen begon ze: "Ik zal het wel vertellen, gewoon omdat het kan." zei ze snikkend en begon met haar verhaal. "Mijn ouders leefde vroeger in een clan allebei in een andere en verlieten de clan om kittens te krijgen en een gelukkig leven. Dus ze kregen twee kittens mij en mijn broer. Ik moest perse de regels volgen van de Starclan maar ik geloofde niet in dat en ze negeerde me, en zagen me aan als muize strond. Alleen mijn broer hield van me en zat de hele tijd tegen me te praten over de Starclan, maar door mijn eenzaamheid had ik verzinsels gecreeérd. Ze heten: Alice, Harpus, Hydra en Foollin. Maar steeds werd het erger en wilde mijn ouders niks meer te maken met me hebben, maar dat was niet alles. We gingen op een dag naar de vierboom en ik raakte hun kwijt en ik raakte oversteur, ik vond ze.......... Dood en heb mijn broer nooit meer terug gezien. Hij was ineens verdwenen, en wat ik rook was een clan geur om de doden lijken van mijn ouders maar een clan. En dat was de Thunderclan en Windclan die mijn ouders vermoord hebben en nog tegen elkaar gevochten hebben, het waren twee katten. En ik bleef alleen en vond mijn pad naar de Bloodclan en bleef daar dus leven, niemand mag me om twee redenen ik ben gestoord en ik ben een Bloodclanner. Mijn leven is een hell ik word steeds beledigt om alles wat ik doe, zelfs de door de Deputy." sprak ze huilend en keek Cyber aan en legde haar kopje tegen zijn borst aan.

Cybers kilgroene ogen werden langzaamaan groter naarmate de gekke poes haar verhaal vertelde, Dotty had dan toch een goede reden om zo gestoord en raar te zijn... ergens voelde Cyber zich wel schuldig dat hij zo gemeen tegen deze jonge poes was geweest, wiens schuld het helemaal niet was dat ze al zoveel ellende mee had gemaakt en nog steeds mee maakte. De zwart witte kater knikte kort toen Dotty haar verhaal eindigde. Hij deinsde lichtjes achteruit toen de jonge bloodclanner plots verdrietig haar rossig hoofdje tegen zijn wittige borst legde, maar al snel zette hij weer een stap naar voren om te voorkomen dat ze viel. Cyber haalde al peinzende en zachte troostende lik over haar hoofdje, waarom was Dotty dan bij de bloodclan gegaan? Dat was toch de meest bloeddorstige en gevaarlijke clan, iedereen wist dat ,als je in de clan zat, je nu eenmaal uitgescholden en gehaat ging worden.. toch? "Waarom ben je dan bij de Bloodclan gegaan en niet Rogue gebleven of Kittypet geworden? Als Rogue had je.. mischien met heeel wat geluk.. nog een soort "pleeggezin" kunnen vinden? En die rechtlopers hadden het al helemaal niet erg gevonden een kleine schattige rosse kitten in huis te halen." Al stelde Cyber dat Kittypet gedoe wel voor, hij moest toch wel even een zuur gezicht trekken als hij eraan dacht. De meeste Kittypets waren pure speeltjes of verwende krengen.. Maar ja, ieders zijn keus. Cyber keek de jonge poes bezorgd aan, ook al had hij nog steeds die kille afstandelijke blik in zijn kilgroene ogen, Cyber had te doen met deze jonge rosse poes wiens leven tot nu toe al vol ellende had geweest..

-laat, maar exames he

Dot staarde Cyber aan hij was er stil van geworden en ving haar op toen ze bijna viel, ze leunde tegen zijn borst aan en jankte er tegen. Koude natte druppels druipte van haar af en kwamen op de grond, ze keek de flinke kater aan. "Waarom ben je dan bij de Bloodclan gegaan en niet Rogue gebleven of Kittypet geworden? Als Rogue had je.. mischien met heeel wat geluk.. nog een soort "pleeggezin" kunnen vinden? En die rechtlopers hadden het al helemaal niet erg gevonden een kleine schattige rosse kitten in huis te halen." vroeg Cyber aan haar. Ze werd even stil en leunde nog steeds tegen hem aan, "De Bloodclan is de enige plaats waar een gestoorde kat als ik naar toe kan, waar ik nog steeds stiekem volgens de starclan regels kan volgen, dat kan ik niet als kittypet en als rouger. En ik kon nooit meer vergeten wat er was gebeurd toen ik rouger was, ik kan gewoon niet leven hoe ik normaal leefde." Sprak Dot tegen Cyber met twinkelende ogen. Ze keek hem aan en snoof de geur op en begon "Waarom ben je Rouger gebleven? En ben jij weleens vaker verliefd geweest dan die ene keer?" vroeg Dot liefjes en wachtte af op het antwoord van deze kater. Ze keek naar de grond, stilletjes. ik zal mijn broer nooit vergeten waar hij ook is.. waar hij ook zal zijn, het enige wat ik kan doen is hopen... dacht ze en sloot haar ogen en liet haar laaste traan vallen na dit vehaal. "Cyber," begon ze. "kunnen we nu zeggen of dat we officeel vrienden zijn?" Ze wachtte afwachtend af. "Wat is dat nou voor een vraag?" riep Harpus hard op en verpeste het moment gelijk. "Harpus kon je niet een keer je krijsende mond niet houden?!" riep Dot kwaad terug tegen zichzelf. Het moment stond vast alles stond op alles maar niks werkte mee vandaag, alles was al mis gegaan toen ze Cyber had uitgedaagt over zijn verleden. Ook op dat moment was ze zichzelf niet meer, dat was nou zo vreemd....

Dot had stiekem wel genoeg aan haar hoofd, de Deputy was niet echt blij met haar maar dat was dat. "Ik weet het niet goed, waarschijnlijk omdat het voelde als een plicht.. Een plicht om Rogue te blijven en te blijven zoeken naar de toen nog vermiste kittens. Ik deed het nu eenmaal zonder nadenken." sprak Cyber trots, alsof hij al een echte vader was maar dat was hij ook. Dot had al iets gevraagt omdat stoere katten ook zwakke kanten hebben maar dat was niet echt te ondekken, deze Wolf was vast al getemd. Ze kreeg een grote glimlach en dacht aan Vulture en Draco maar ook aan haar stemmen in haar hoofd die betekende veel voral wat hun voor haar al gedaan hadden. Dot keek naar Cyber, hij leek verliefd en waarschijnlijk was hij het ook. Ach joh schij toch uit. spuugde Harpus in haar hoofd. "Mmmm" zei Cyber, om op zijn woorde te komen of dat leek zo. Ze voelde een harde schok door haar lichaam heen gaan, ze schudde haar kop en likte haar lippen af. Dot begon langzaam te zweten, te hijgen en te trillen, Wat is er toch met me?! dacht ze en schudde haar hoofd. Nee, even door bijten even door zetten, het mag niet weer gebeuren... dacht ze moeilijk. Haar stemmen konden haar lichaam overnemen maar dan voelde ze zich niet zo rot en afgeknaagt. "Ja, wees daar maar zeker van. Hemelsblauwe ogen en zilvere grijze vacht als de hemel in manenschijn.." sprak Cyber die een winkje gaf naar haar. "Ze is prachtig.." Ging hij veder. Dot keek naar de grond en gaf een knikje naar Cyber, nee ik verdien niks, wat heeft Cyber een geweldig leven nu denk ik.. Dacht Dot. "Mischien ken je haar wel! Ze zit ook in de Bloodclan en heeft net een Kittypet Timo ofoziets vermoord, ze draagt nu een lichtroze leren halsband met zijn tanden of klauwen ofzo." Zei Cyber stralend, maar ook aan zijn ogen kon je zijn liefde zien. "En de Bloodclanners mogen haar ook niet echt, net zoals jouw dan." Dot keek hem aan en luisterde wat Cyber zei en begon "Ik ken haar niet, sorry.... Maar wil jij een keer met haar kittens?" vroeg ze aan de gespierde kater. Ze keek naar links en herkende dit wel, het leek op haar tuis maar het rook anders en het zag er anders uit. Ze nam een hap adem en dacht weer terug aan de tijd van haar ouders, hoe haar broer met haar speelde en keken naar de zons ondergang. Dat leek op liefde tot hij plots verdween en ze had hem nooit meer terug gezien na die dag, dat was de drupel. Ze had een hekel aan Clan katten en helemaal wat ze haar aan gedaan hadden. "We zijn elkaar ook toevallig tegengekomen in mijn territorium, eerst was ik nijdig tegen haar en snauwde ik en spuugde ik naar haar. Maar nu? Nee, we zien elkaar dolgraag!" Sprak Cyber veder, "Heb jij al iemand ontmoet?" Zei hij erna. "Iemand waar je zo een beetje van zwijmeld?" vervolgde hij nog om het aantedringen. Dot zuchtte even en haar herinnering kwamen weer over Draco en Vulture en begon "Ja," gaf ze eerlijk toe. "Maar het was niet zomaar gebeurd, ik kwam ze tegen de eerste in het kamp. Hij heten Draco en ik zag hem wel elke dag maar ik zei nooit wat tegen hem tot die dag kwamen we elkaar tegen en bleken we het zelfde probleem te hebben alleen had hij maar een stem die heten Dree. Hij bleef altijd de kater waarvan ik hou en ik wist nooit wat ik moest zeggen, we hebben dril pudding gegeten maar het was niet echt van "wow" Daarna liep ik door het bos en kwam ik de liefste Rouger tegen die Vulture heten en vanaf die dag was het een droom die uit kwam, hij was geweldig alleen kregen we ruzie maar dat ging over hoop ik dan. Mijn droom kwam pas uit toen ik Vulture en Draco zag... Maar ik weet niet wat het beste is.." zei ze moeilijk. Ze keek weer weg en daarna naar de grond, gelukkig had ze hem niks over haar broer verteld maar nadat hij vermist was. Was haar leven een nachtmerrie waardoor ze haar hele leven zo moeilijk is. "Maar nee joh." Hoorde ze Cyber zeggen op haar vraag of dat ze vrienden waren. "Je bent een toffe, rare totaal gestoorde poes." Sprak hij daarna. "nou bedankt." lachtte Dot en gaf hem een duw. "Maar waarom heb je die 'stemmen' nu eigenlijk namen gegeven?" Sprak Cyber, die waarschijnlijk heel verbaast was. Want hij vroeg bijna niks alleen dat, maar dat had eigenlijk helemaal geen zin. "Ze gaven hun zelf namen, ik heb ze die niet gegeven. Ze stelde zich meteen voor toen Draco opdook behalve Harpus dan, die was aan het mokken net zo als altijd." Lachtte ze en keek de verte in. "Heb jij al wat in je verleden meegemaakt wat je het liefste wilden veranderen?" vroeg ze moeilijk. "YEAH drill pudding!!!!" riep Foollin met een hele laten reactie.

"haha, rustig aan Doty, je hebt me amper de tijd gegeven om op je vraag over die kittens te antwoorden" sprak de zwart-witte katet met pretlichtjes in zijn kilgroene ogen. "ik weet het eigenlijk niet, van die kittens.. ik heb nu al 4 kittens. En er is nog een poes, Buzzard. Ze heeft en prachtig vlammende vacht en van die diepgroene ogen.. ach ik weet het niet" Cyber keek gegeneerd weg, hoe durfde hij toch Iggy te bedriegen door een dubbele liefde?! Lola deed haar hele verhaal over haar liefdes leven en.Cyber knikte aandachtig, begrijpend. toen de poes klaar was met haar verhaal gaf Cyber haar ern barmhartige lik over haar rosse kopje. "Denk maar zo, je hebt iets om voor te leven in de bloodclan. Draco. En iets om naar te verlangen als je helemaal genoeg hebt van het Clan leven. Vulture." Cyber trok even zijn neus op bij die naam. Vulture deed raar de laatste tijd, zo bij hem in de buurt. Ze waren het vaak met elkaar oneens over van alles en nog wat. Cyber had het gevoel dat hij de jonge kater niet meer kon vertrouwen. Doty haalde hem uit zijn gepeins met haar vraag of er iets was dat hij zou willen veranderen in zijn leven.  "Ja.. als er een gebeurtenis is dat ik zou willen veranderen dan is het dat ik bij Seraphines bevalling niet was weggelopen. Dan leefde Sera nu nog en hadden de kits nooit zo'n slechte start gehad!" Cyber ging al zuchtend van spijt zitten en zwaaide zijn dikke gespierde staart nongalant over zijn witte poten.  "Is er een gebeurtenis in je leven dat jij zou wullen veranderen" 'YEAH Drill puding!!' zei een van Dotys stemmen. Cyber klapte wijdt dubbel van het lachen. De kater sloeg lachend met een zwart-witte poot op de grond "Drill puding?" vroeg hij terwijl hij een vragende, lachende blik wierp naar de Bloodclanpoes.

-sorry als er wat (rare) typ fouten instaan O:) met de gsm getypt.
-sorry laat, druk druk druk.

Dot staarde zittend naar de gevlekte kater, ze bekeek hem is goed. "haha, rustig aan Doty, je hebt me amper de tijd gegeven om op je vraag over die kittens te antwoorden." Sprak Cyber met een grote lach, ze keek verbaast op naar Cyber en spitste haar oren om het goed te luisteren. "ik weet het eigenlijk niet, van die kittens.. ik heb nu al 4 kittens. En er is nog een poes, Buzzard. Ze heeft en prachtig vlammende vacht en van die diepgroene ogen.. ach ik weet het niet." Ging Cyber veder die nog steeds weg droomde om geen enkele reden. Dot zwiepte even met haar staart het zat haar nog steeds niet mee dat haar stemmen haar lastig hielde maar daar kon ze mee leven, "dus Cyber.... ben je stiekem niet verliefd op twee poezen? Want ja ik ben verliefd op twee katers maar een beetje..." vroeg ze liefjes en knipperde even met haar ogen. "Denk maar zo, je hebt iets om voor te leven in de bloodclan. Draco. En iets om naar te verlangen als je helemaal genoeg hebt van het Clan leven. Vulture." Zei Cyber op een wijze toon. Dot staarde weg naar de grond, hij heeft gelijk maar dat is het gebruiken van andere en dat wil ik niemand aan doen.. Ze zuchtte even. Vulture jij was een droom voor me maar Draco was het beste gezelschap wat je kon hebben en begrijpt me door Dree.. dacht ze en boog haar kop, ik zal het hun nooit aan doen.... Ik zou mezelf nooit kunnen vergeven.. Dot staarde naar de grond met een trieste blik maar werd door de gevlekte kater eruit gehaald. "Ja.. als er een gebeurtenis is dat ik zou willen veranderen dan is het dat ik bij Seraphines bevalling niet was weggelopen. Dan leefde Sera nu nog en hadden de kits nooit zo'n slechte start gehad!" Sprak hij getreurd, zelf begreep ze het probleem wat Cyber had maar wat als ze de verkeerde keus maakte met Draco en Vulture? Dot staarde op met geopende ogen, "Is er een gebeurtenis in je leven dat jij zou willen veranderen?" vroeg Cyber daarna. Dot opende haar mond maar voor ze dat zou doen schoot de oudere kater al in de lag door Foollins streken. Ze rolde met haar ogen en wachtte even tot Cyber uitgelachen was maar dat ging nog lang duren. Cyber keek haar vragend aan en vroeg met een lach: "Drill puding?" Dot knikte en keek vluch weg en fluisterde "Foollin waarom? Je houd me teveel bezig en je verpest het moment ook nog!" Snauwde ze achter zich. "Wat kan ik eraan doen dat jij een pret verpester bent?! Zei Foollin terug met een grote glimlach en lag zelf in een dook. Dot rolde met haar ogen en keek naar Cyber en sprak moeizaam "Zullen we ons onderwerp weer terug pakken of wat?" zei ze nogal geïriteerd door Foollin.


OCC: maakt niet uit ik heb dat namelijk ook xD

Dot keek naar Cyber, ze had haar staart om haar poten gelegt en keek hem aan met een serieuze blik. "Een van je stemmen?" sprak Cyber, Ze knikte op zijn vraag maar ze kon niks doen aan het feit dat haar stemmen haar konden overnemen maar dat deden e niet plus dat ze vaak voor haar spraken en ook in haar hoofd en dromen voorkwamen. Dat was een hel, ze begon zich even te wassen met vluche slagen en likken was ze daar vanaf. "Was jij je weleens Cyber?" vroeg ze nobel, ze staarde hem aan met een lieve blik. "Haha, pretverpester? Volgens mij is Doty niet zo'n grote pretverpester hoor." reageerde Cyber terug, Cyber waarom?! Nu ga je een gesprek aan met Foollin ik had je gewaarschuwd, of eigenlijk gewoon niet maar oké dacht Dot met een diepe zucht. "Bedankt." reageerde ze pisnijdig. "Ja, ja dat is ze wel. Wil ik een grap maken kraakt ze me alleen af en meestal ben ik de enige die de schuld krijgt van de vier, alleen omdat ik dit zeg uit het niets..." Sprak Foollin terug die wachtte op het moment. "Yeah Drill pudding Heil Yeah!!! Of niet alleen dat maar ook gewoon een plaag geest spelen en Dot in haar slaap naar een rivier leiden en... Plonts en ze is wakker." Sprak Foollin tegen de kater. "Foollin, dit is privé wees is stil! want het is Dot tijd en dus val me gewoon lastig in mijn droom net zo als altijd." zei Dot pisnijdig terug. "Sorry Cyber voor dit ongemak." Ze keek hem aan met een rustige blik. Waarom is het toch ook altijd Foollin waarom heb ik haar bedacht? dacht ze moeilijk en krapte een paar keer in het zand. "Is goed voor mij, my lady." zei Cyber aardig terug met een glimlach. Ze nam even een moment stilte en zag dat Cyber dat waarschijnlijk ook deed, of totaal niet maar dat lag eraan. "Hey Dotty weer een nieuw vriendje, ik dacht dat 2 al genoeg was." lachte Harpus. Dot rolde met haar ogen en begon "Harpus als ik bezig ben met andere katten moet je niet reageren!" zei ze rustig en nijdig nog steeds door Foollin. "Oké prinses zoals jij wilt." zei Harpus rustig nadat ze een kort knikje in haar hoofd gaf. Ze rolde met haar ogen en wende zich naar Cyber en keek hem aan met haar blauw kille ogen, haar vacht ging mee met de wind. Even was het stil. "Waarover hadden we het eigenlijk nu weer...?" Vroeg Cyber daarna. Dot dacht even na en keek in het rond of ze het kon herinneren, ja waar hadden we het ook al weer over. vroeg ze zichzelf af. "Weet ik niet meer.... Cyber." zei ze met een lach maar zuchtte daarna, ze was vermoeid van al haar stemmen of niet eens ze allemaal. Alice moest altijd de betweter zijn en Hydra de gestoorde die om alles boos werd, zelf had ze weinig te zeggen maar het meeste haat ging naar Foollin en Harpus maar dat was omdat ze dat ook waren en ook zijn.