Livelife {+Thistlepaw}

"IK WEET HET NIET JA?! IK BEN IN DE WAR EN HET HELEMAAL VERGETEN!" Wolfpaw voelde een drang om haar nagels over Petalpaws gezicht te laten gaan. Maar voor dat ze dat kon doen hoorde ze een andere stem. "Petal, Ik hou van Wolfpaw. Je kunt het accepteren of niet, maar er veranderd niks aan." Ze keek geschokt naar Thistlepaw. Why our secret. De lik vervloog helemaal in het gevoel van verraad. Angstig en ook ergens woedend drukte ze haar oren plat, bang voor de reactie van Petalpaw, boos om de reactie van Petalpaw. Ze sloot haar ogen en haalde diep adem. Het was de bedoeling om hem nooit meer te laten ontsnappen. Never again.

Wees gerust, ze is gewoon in shock~

Wolfpaw voelde een zachte tinteling, ergens bij haar staart. Maar iets anders kon nu genieten van haar aandacht. De dood. He will catch me, i'm sure.

Mooie zwarte vlekken dansten op de muziek van haar hart. Voor haar gesloten oogleden. Het was fascinerend, maar wekte ook iets op. Een soort donker, even zwart. Wolf begon over haar hele lichaam te trillen. De alarmbellen begonnen te rinkelen. Air... Haar poten werden net muizenstaartjes en ze zakte helemaal door. Het werd helemaal zwart voor haar ogen toen ze de grond raakte. De lucht die ze had ingehouden werd met een verwrongen geluid naar buiten geperst. "Grmmpf"

Het leek of ze over de rand hing van een ravijn. Eindeloos diep en zwart. "Ademen Wolf!" "Thistle? Moet ik hulp gaan halen?" Alles leek meegesleurd te worden in het ravijn. En als ze niet oppaste zij ook. Maar de grond begon al onder haar poten te trillen. Verward keek ze naar de steentjes die naar beneden rolden. Heel de grond begon nu te schudden en grotere rotsblokken donderden naar beneden. Ze vielen in het ravijn, waar zij nu ook naartoe gesleurd werd. Ze verloor haar grip en liet zich vallen. Wolf sloot haar ogen, wachtend.

De wereld rond haar kreeg weer wat kleur. Ze knipperde met haar ogen. Alles kwam met een schok terug. Twee katten hingen boven haar met angstige gezichten. Wolfpaw voelde woede opborrelen. "Wat doe ik hier?", spuugde ze woest, terwijl ze opkrabbelde. Ze schudde haar vacht uit en likte die terug plat. De stofwolkjes gingen weer liggen. Honend bekeek ze de katten voor haar. Ze had haar borst vooruit geduwd en keek de twee vreemde uit de hoogte aan. "Wat is jullie naam?" Iets in haar hoofd zei dat ze dat al wist, maar ze negeerde het irritante stemmetje.

Wolfpaw snoof en keek hen van uit de hoogte aan. "Ik dacht dat geliefden altijd elkaars naam wisten?" Haar mooie blauwe ogen sperde zich wijd open van ongeloof. Maar voordat ze er iets tussen kon krijgen reageerde de andere poes al. "Luister jij eens even. Eerst laat je Thistle liegen, dan claim je van haar te houden, en daarna doe je zo bot?! Nou ik zal jou even duidelijk vertellen dat ik dat niet toe sta! Ik mag misschien wel altijd de vrolijke en onschuldige she-cat zijn maar dat zegt niet dat ik niet voor mijn zusje kan opkomen als ze zo bot word behandeld door een kreng als jij." Wolfpaw keek met een koele blik toe. Ze sprak niet voordat ze haar borst een paar nette likken gaf. Het regelmatige gelik kalmeerde haar iets. Ongeïnteresseerd keek ze weer naar de katten. Ze drapeerde haar staart rond haar poten. "Sorry, maar volgens mij hebben jullie de verkeerde." Ze glimlachte maar haar ogen bleven kil kijken. "Ik word namelijk niet verliefd op poezen. En vooral niet op die daar.", mauwde ze zonder eromheen te draaien. Wel wiebelde ze eventjes met haar oren in de richting van de poes die de donkerste vachtkleur had. "Ik ben Wolfpaw.", besloot ze. Wolfpaw toonde nog steeds geen greintje respect of interesse.

Even dat jullie het weten; ze is haar verleden vergeten. Ze zal zich steeds meer herinneren en als ze rogue word {in verband met de verhaallijn; Prelude of Darkness} zal ze weer weten hoe hard ze hield van Thistle. :] Tot dan weet ze alleen dat ze verliefd is geweest op iemand enz... xx {Als jullie willen mogen jullie haar aanvallen x'D}

Wolfpaw snakte naar adem toen de poes met een plof op haar belandde. "Dat wist ik al." Siste die, met ogen die vlamde. Ijskoud vuur. "En niet verliefd op poezen? Jij liegend stuk vossenstront!" Ze voelde nagels in haar vel, maar dat liet haar koud. Ze duwde haar borst vooruit en gooide daarna de poes van zich af. "Oh, dus een vossenstront val je dus aan?" Ze ging boven de poes staan. Haar tanden werden zichtbaar bij de valse glimlach. "Jij bent dus een klein vliegje. En weet je wat ze met kleine vliegjes doen?" Als antwoord op haar eigen vraag duwde ze haar nagels in de seal-point kat haar nek. Ze zette haar achterpoten op de onbeschermde buik. Voordat ze die aan stukken zou rijten draaide ze haar kop naar het zusje. "En jij houd je koest of dit is de laatste keer dat je het daglicht ziet." Wolf keek weer glimlachend naar de poes onderhaar. Met één ruk gingen haar klauwen over de witte buikvacht. Het kon haar niet schelen of het maar een schrammetje was of een grote snee. Deze poes moest gewoon leren.

Hoe ver mogen de wonden gaan? ^^~

Voor ze het door had was Thistlepaw boven op Wolfpaw gesprongen en viel deze aan. Het duurde ook al weer niet lang of de rollen waren weer omgedraaid. Nu stond Wolf boven Thisle. Wolfpaw keek eerst haar aan, "En jij houd je koest of dit is de laatste keer dat je het daglicht ziet." zei deze. Hier na gingen de klauwen van Wolf over de buik van haar zusje. Een luide gil kwam van Thistlepaw, waardoor Petal's ogen even groot werden. Wéér knapte er iets van binnen, het gene wat net weer gemaakt leek. Petalpaw zette haar klauwen in de grond en kneep haar ogen weer tot spleetjes. "To late for that!" siste ze de apprentice toe. Snel zette ze zich af, de sealpoint rende recht op Wolfpaw af. Haar kop hield ze naar voren en hield niet in toen ze deze dreigde te raken. Dat was ook niet haar bedoeling, ze moest Wolf juist raken. Met haar kop raakte ze precies het flank van Wolfpaw waardoor deze een stuk naar achter schoof. Meteen boog ze zich over haar zusje en keek deze zorgzaam aan. "Gaat het?" vroeg ze bezorgd. Meteen wendde ze zich weer tot de andere apprentice. Petalpaw's vacht stond helemaal overeind, terwijl ze naar Wolfpaw blies. "Weet wel dat ik je dit niet vergeef." zei ze weer tegen haar zusje dat op de grond lag.

OOC: Petal zou Littlestream dan wel kunnen gaan halen.
Man o man Petal is bij elk gevecht zo van: "Ik gebruik m'n hoofd om te vechten, letterlijk."

Wolfpaw hoorde de seal-point poes sissen. "To late for that!" Ze werd naar achter geschoven. "Gaat het?" Een snuivend geluid maakte zich los dat in een grom veranderde toen de poes blies naar haar. "Weet wel dat ik je dit niet vergeef." Wolf trippelde naar de kop van de gewonde kat. Ze liet haar nagel over de neus schrapen, maar niet diep. "Zij viel me eerst aan." Ze ging zitten. "Nu weet je dat je niet zomaar moet vechten." Daarbij drukte ze haar nagel in de brug van de poes haar neus. Ze bleef doordrukken tot een een bloeddruppeltje zag en stond toen op. De gevlekte seal-point wandelde weg. Stupid cats Ze schudde neidig haar kop. Waarom vielen ze haar nu aan, daar kreeg je problemen van en ze had wel iets beters te doen. Ze bleef staan voor een spinnenweb. Met behulp van haar neus begon ze het rond haar poot te wikkelen. Ze keek om zich heen en hinkte dan terug. Zonder haar nagels in te klappen duwde ze het zusje opzij en boog zich over de wonden. Ze scheurde met haar tanden een stukje van het spinrag eraf en drukte het op de buikwond. Dat deed ze ook bij de nek en het neusje. Er zat nog een paar plukken aan haar poot dus draaide ze zich met tegenzin om. Wolfpaw reikte de poes het restje aan.

Ik heb liever niet dat er een kat bijkomt. Omdat ik Wolfie niet in de problemen wil helpen. C:
Maar we kunnen wel Littlestream roepen en dat Wolf er een verhaaltje om bind ofzo. En bijvoorbeeld dat als Petal één fout woord zegt dat het gedaan is met haar zusje? 'Kzeg maar iets. :]