Thats the song of the -Cheesecake- {Stormkit}

Wolfpaw keek dromerig uit over het camp. Het regende heel zachtjes. Net zoals haar maag heel zachtjes knorde. Ze merkte niet of amper dat new leaf in het land drong. Oké, de sneeuw was weg, maar dat was de prooi ook. Nog steeds. Ze schudde haar kop, waardoor haar oren heen en weer wapperde. Ze zuchtte. Waarom nam Thistlepaw ineens zo veel afstand? Het was alsof... Ze durfde niet verder te denken. Bang voor het antwoord.

Het bolletje pluis zat rustig in haar eentje aan de rand van het kamp met een steentje te spelen. De meeste kittens die ze had gezien toen ze net een maan oud was, waren inmiddels apprentice geworden, waardoor ze de nursery voor zich alleen had, maar daardoor kon ze nu ook niemand vinden om mee te spelen. Ze zuchtte zachtjes en tikte het steentje van haar ene poot naar haar andere poot en weer terug. Alleen spelen was saai, maar ze wilde niemand tot last zijn, daarom bleef ze overal maar buiten.
Iets venijniger dan dat ze had gewild, trapte ze het steentje weg en ze keek toe hoe het kleine dingetje tegen een apprentice aankwam. Direct zakte haar oortjes in haar nek en rende ze naar de apprentice toe. "Oh, het spijt me. Het was niet mijn bedoeling om je te raken," piepte ze direct verontschuldigend en ze pakte het steentje op om het voor haar pootjes neer te leggen, terwijl ze ging zitten.

Ze keek op toen er een steentje tegen haar poten werd geslingerd. Haar kop ging heen en weer toen ze de dader probeerde te zien. Meteen zag ze een kitten waarbij de oortjes omlaag zakten. Het klein pluizig diertje kwam aanrennen. "Oh, het spijt me. Het was niet mijn bedoeling om je te raken," Wolfpaw glimlachte. "Het geeft niet Stormkit.", miauwde ze. Ze keek van het steentje naar Stormkit. "Zijn er geen andere kittens om mee te spelen?" Ze klonk niet verwijtend. Voor haar maakte het niet uit of iemand een steen tegen haar katapulteerde. Al was het een warrior. Nu moest ze niet denken aan die vraag.

Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht toen Wolfpaw zei dat het haar niet zo veel uitmaakte. Pfoe, gelukkig maar. Ze had geen zin om ruzie te maken nu. "Zijn er geen andere kittens om mee te spelen?" Stormkit schudde haar kopje van niet en plofte naast Wolfpaw neer. "Er is niemand, ik ben meestal alleen in de nursery, op de queens na dan," miauwde ze zachtjes. "Fawnstep's kittens zijn nog te jong om te komen spelen en ik ben nog lang niet oud genoeg om apprentice te worden," ze zuchtte zachtjes en keek eventjes omhoog naar Wolfpaw. "Maar ik wilde je niet van je taken afhouden, natuurlijk," kwam er daarna als verontschuldiging achteraan.

"Er is niemand, ik ben meestal alleen in de nursery, op de queens na dan," Wolfpaw knikte. Er was wel een nestje, van Fawnstep, maar die waren er juist en hadden hun oogjes nog niet open. Dus eigenlijk was dat een domme vraag geweest. "Fawnstep's kittens zijn nog te jong om te komen spelen en ik ben nog lang niet oud genoeg om apprentice te worden," Juist, wat ze dacht, behalve van die apprentice dan. "Maar ik wilde je niet van je taken afhouden, natuurlijk," miauwde het katje erachteraan. Ze grinnikte. Ze had geen taken te doen. Al kon ze misschien best gaan jagen. Ze haalde dan ook haar schouders op. "Bwa, ik had toch niets te doen.", begon ze. "Maar eh, wat wil jij doen?" Wolfpaw toverde pretlichtjes in haar ogen en een grote glimlach. Ze was dan wel 7 moons, maar altijd klaar voor een spelletje.