I take it in, but don't look down!

Zijn ogen mochten dan wel moe zijn, en zijn vacht compleet helemaal natgeregend, maar de katers' zicht was nog prima. Dus liep hij regelrecht op hem af, gooide een nog warme muis tegen de kater aan, en wenkte hem. Zo snel ging dat echter niet, maar waarom? De terneergeslagen houding, de nursery, de geuren van zowel Smokebreath als Littlestream. Acuut gaf Tall de pogingen hem overeind te krijgen op, en plofte naast de ander neer. "Hapje?" Begon hij maar, en schoof de nu inmiddels drijfnatte muis naar de ander, die in een beroert schuitje zat op het moment. "Je zult moeten eten you know,"

- Ashdrizzle

De kater glimlachte waterig toen de kater niet eens inging op het gegooi met eten, of het gepush dat hij wat moest eten. Dit moest toch wel redelijk serieus zijn dan. Dus liet hij zich verder zakken, "Dat probeer ik te doen, maar mijn vriend wilt me wegsturen," Antwoordde hij, met grote, oprechte ogen op Ashdrizzle gericht. Hoeveel kleine ruzies hij dan ook had met deze kater, hij mocht hem, "En trouwens," Antwoordde hij, een beetje beledigd, "Ik ben niet klein," Een klein beetje onzeker keek hij naar zichzelf, en zuchtte toen even, het draaide nu niet om hem. "Wat is er?" Hij probeerde niet eens te vragen of hij het mocht vragen, het antwoord was toch wel nee geweest.

De kater wilde nog eens zuchtte toen de ander niet eens inging op zijn nutteloze opmerkingen, maar dat hij hem nog eens weg wilde sturen ging de trotse kater te ver. "Sorry hoor," Bromde hij, terwijl hij weer opstond. Maar in plaats van weggaan ging de apprentice recht voor de ander staan, met vlammende, doordringende ogen. "Wat denk je dat ik ben? Achterlijk?!" Hij was niet boos, gewoon diep teleurgesteld zoals ze dat altijd zo mooi zeiden.. Kortom gewoon boos dus. "Word eens wakker!" Snauwde hij de ander toe, terwijl een plens water zijn kant opging. "Denk je serieus dat jij het hier het zwaarste hebt van iedereen?"

Het was hem gelukt, automatisch verscheen er een triomfantelijke grijns op de katers' gezicht toen Ashdrizzle dan eindelijk opstond, maar die verdween nog snelle dan dat hij gekomen was. Hij moest in zijn rol blijven, en als hij een schijterd was geweest was hij nu omgedraaid en weggelopen want hell! Die stem van Ash was niet echt cosy ofzo zeg! Maar daar ging het nu ook niet om, Ash moest een leren inzien dat hij echt niet de enige was hier! "Weet je," Antwoordde Tall dus, met een stem die bijna kon tippen aan die van de kater tegenover hem, terwijl hij ook weer opstond, "Het lijkt me anders dat ze het daar," Hij wees naar de nursery, "Ook niet zo makkelijk hebben, maar waar zit de vader? Buiten, te piekeren over hoe zielig hij wel niet is!" Beet de kater hem fel toe, "Weet je, ik zag je als goed, niet perfect, want dat is niemand, maar dit.. Dit is zo laag en laf! Zo laf!" De woede die hij kon voelen was er nu, maar hij hield zich in, soort van, "Weet je; ik ben blij dat ik geen kitten van jou ben, en ik heb medelijden met de poes daarbinnen," Hij ademde zwaar, vanwege het feit dat de adrenaline ergens heen moest. Hij had zich in geen tijden zo rot gevoeld, zo lafhartig, maar hij deed het voor Ash al leek dat nu juist niet zo. Hij deed het zodat de kater alle woede die hij op het moment voelde, op hem kon botvieren, zodat dat niet op de poes zou komen. Hij deed het voor zijn vriend.

Hij had zijn zin, Ashdrizzle leek dan eindelijk iets te geven om wat hij zei, nu kwamen de pijnlijke klappen, de momenten waarop Tall de dupe zou zijn. Het gebeurde echt compleet anders, in plaats van alles wat de apprentice zojuist verwacht had, begon de andere kater wéér over zichzelf! "Ja, ik zie je zielige gezicht, en ja!" Beet Tall hem toe, met een gefrustreerde, niet boze, uitdrukking op zijn gezicht, "Maar het kan allemaal nog goedkomen! Je moet gewoon stoppen met jezelf de hele tijd in jezelf te verliezen," Nu was hij gestopt met toebijten en snauwen, en praatte hij weer normaal, "Bovendien zou ik het prima begrijpen als je het me uit zou leggen… Ik zal stil zijn dan,"

Het antwoord was niet precies waar hij op gehoopt had, en een zucht vermengd met gegrinnik verliet dan ook zijn mond. Voor de ander kon het misschien lijken alsof Tall moodswings had, maar dat was niet echt zo, hij was gewoon nooit boos geweest. "Weet je, ik ga wel tegen jou aanliggen, dan word ik niet ziek," Hij grinnikte, en voegde de daad bij het woord. "Ik houd jou dan ook nog eens warm! Dan wordt jij ook niet ziek," Hij knipoogde, maar keek toen al snel weer serieus, wolkjes damp kwamen van zijn adem en zijn vacht was inmiddels al doorweekt, net als die van de grijze kater naast hem. "Wie is de moeder?"

De kater was maar al te blij dat de ander hem liet liggen, hij hield er niet van zijn vrienden, ook al wisten die niet eens dat hij hun vriend was, alleen te laten. Dat de andere kater hem liet liggen was dus al een ding, maar dat hij toen ook nog eens zijn vraag beantwoordde, dat verbaasde Tall wel enorm. Dus was het even stil toen hij het bij zich liet bezinken. "Ja, ik ken haar wel," Mauwde hij uiteindelijk, "Dat worden vast en zeker mooie kittens," Zei hij toen, hardop alhoewel het misschien wel vooral tegen zichzelf bedoeld was. Ach, Ashdrizzle was het vast met hem eens, en anders maar niet. De jongere kater vroeg expres niet naar alles wat eraan voorafgegaan was in de nursery dat hij nu hier zat, dat was Ash zijn zaak, maar hij was er voor hem als 'ie tegen iets aan moest praten.

Hij bleef stil toen Ash stil bleef, en zei ook niet meteen iets toen de ander eindelijk toegaf wat hem dwarszat. "Dat is inderdaad niet ultiem," Gaf hij toe, maar weigerde zijn optimisme wat hij altijd voelde, te laten varen. "Maar je kan het ook niet meer met haar uitpraten?" Hij wist het antwoord eigenlijk al, nee, net als hij had met Running. Het waren uitzichtloze situaties. Ineens begreep hij de kater, en hoe die zich moest voelen. "She-cats," Bromde hij geïrriteerd, hij snapte er niets van.

Hij knikte weemoedig toen de ander hem duidelijk maakte hoe erg het was, ja, oke misschien had hij wel gelijk. Maar zo ging vriendschap toch niet zomaar stuk? Toch? De arme katers in deze clan, ze hadden het maar lastig, en daarom vertelde hij dus maar zijn verhaal in het kort aan de ander toen hij ernaar vroeg. "Mijn zusje, en Arcanepaw die boos werd toen ik zei dat ik niet van haar hield, nog," Tall zuchtte, "Maar ik denk dat je wel gelijk hebt, jouw situatie is redelijk wat erger,"

De kater was stil, en keek toen op naar de ander, ergens had hij wel respect voor Ashdrizzle, hoe hij nog steeds doorging ondanks al die problemen. "Ligt eraan, voor jouw leeftijd is jouw situatie wel erg vervelend. Houd jij je maar bezig met je training en denk niet aan kittens en partners, daar krijg je alleen maar gezeik van en kom je terecht zoals ik." Tall grinnikte wat vreugdeloos, en knikte toen dankbaar, "Dat heeft Innerghost ook gezegd," Grinnikte hij, maar bedoelde er niets speciaals mee, "Dat is dan trouwens eerlijk overgestoken, want ik heb ook geen oplossing voor jou, behalve een goede vader zijn, en met Innerghost gaan praten," Antwoordde hij op de katers' tweede zin, wel grappig dit, bijna precies hetzelfde had hij tegen Nevermind gezegd, bijna precies hetzelfde.