You'll Grow.. I hope

Een beetje teneergeslagen liep de kater door het kamp, zijn poten deden pijn, en zijn neus deed pijn. Het regende voor het eerst sinds dagen, in plaats van sneeuw, maar juist dat maakte hem ongelukkig. De kater was de sneeuw, de honger, het idee dat elke dag de laatste kon zijn, wel gewend. Eerlijk gezegd hield hij er zelfs van! Elke dag was weer een knokpartij, en elke dag kwam hij eer weer sterker vandaan. Niet deze dag, de wond die hij had opgelopen met Nimble prikte, maar naar de Medicine den gaan weigerde hij trots. Littlestream had wel wat beters te doen, en de genezing verliep vooralsnog best prima. Alleen de pijn, de pijn; het had hem er niet van weerhouden om toch zijn trainingsschema trouw elke dag te volgen, maar oh de pijn. Niet dat iemand het aan hem merkte, nee, de kater kon dat gewoon niet, zijn zwaktes toegeven, inzien? Ja, daar was hij zelfs goed in, maar hij werkte ze liever eerst weg, voor anderen het konden weten. Dat was zijn doel, zonder zwaktes zijn clan beschermen, alles voor de clan en voor familie, en voor zijn eer.


-Snowykit

De kater moest grinniken om haar reactie op de druppel water, maar besteedde er niet al te veel aandacht aan, de poes had een wat dunner vachtje dan hij, dus het was wel logisch dat zij het sneller koud kreeg. Toen er achter hen iets ritselde keek hij echter wel meteen om, en zag een roodborstje zitten. De kater was altijd al gefascineerd geweest door de schoonheid van die beestjes, en doodde het dus niet. "Kijk eens," Fluisterde hij daarentegen tegen het witte poesje, "Kijk eens hoe mooi,"

Het deed de kater goed te zien dat het poesje de vogel ook niet aanviel, het beestje kon er ook niets aan doen dat ze honger leden right? "Ik denk dat het wel goed gaat komen," Hij fronste even toen het beestje opvloog, en draaide zich toen weer om, op een tak aan de andere kant zat een kraai. Grote vogels die kraaien, en vuile beesten ook, maar dat, dat was pas veel eten! Meteen schoot hij in de sluiphouding, en gebaarde Snowy hem na te proberen te doen. Meteen een leuke training voor haar toch?

De kater glimlachte naar het ietwat onzekere poesje, en moest zijn best doen om niet met zijn oren te trekken om het grappige gezicht van het witte poesje in het lange gras. Daarna zette hij zijn voorpoot nog eens neer, zodat Snowy kon zien hoe die moest, bij haar was 'ie iets te ver naar voren, verder gebaarde de kater dat haar staart naar beneden moest. Daarna begon hij heel langzaam vooruit te lopen, en keek zo nu en dan achterom naar het poesje, om te zien hoe het ging. Ze deed het goed.

De jonge kater moest zowel een compliment als grinnik onderdrukken zodat de kraai niet weg zou vliegen, maar stond wel versteld van hoe goed Snowy er nu al in was. Snel sloop hij achter de kitten aan, en wachtte achter haar. Toen ze hem echter een vragende blik toewierp snelde hij naar voren om naast haar te komen staan. "Nu," Fluisterde hij, heel zachtjes, "Moeten we de kraai vangen voor hij wegvliegt," Oke, dat klonk wel heel logisch, goede uitleg zeg! "Ik ga verder sluipen om achter hem te komen, en als ik mijn staart omhoog steek als teken val jij hem aan," Hij knikte bemoedigend naar de poes, "Ik ben er dan voor als het mislukt oke?"