Waiting for my rocket to come -Toby-

Verveeld keek Sean naar buiten, het regende nu al dagen. En dit modderachtige weer was nog veel erger dan de eerdere kou. Nu kon je amper naar buiten zonder gezeur van de tweebenen te krijgen. Blijkbaar vinden ze het verschrikkelijk als je binnen komt terwijl je nat bent want hij had al een paar keer op zijn kop gekregen. Hij waagde het niet om nu naar buiten te gaan om gezeur te voorkomen maar hij hoopte dat 1 van zijn vrienden, en buren, bij hem langs zou komen. Hij liep rondjes voor het raam, hopend om een glimp van doorweekte vacht te zien. Als Jack of Toby snel was en goed uitkeek waar ie liep dan kon hij er nog redelijk droog vanaf komen. En een beetje zielig kijken deed ook vaak wonderen, zeker omdat hun 2 nog een stuk kleiner en schattiger zijn. Sean daarentegen leek wel een monster als ie nat was. Zijn lange haar liet hem extreem dun lijken als het doorweekt was en zijn ogen leken dan extreem vel. Ook liet hij veel makkelijker een spoor van water en modder achter. Nee, zelfs als hij op zijn schattigst keek, of zo hard mogelijk smeekte, zijn buren lieten hem niet naar binnen. Dus moest hij wachtten op visite. Hij gaf het op voor nou, en liep naar zijn etensbak waar nog wat inzat. Hij at wat van de droge brokjes die hij als ontbijt kreeg maar hij bewaarde ook nog wat voor later. Van verveling krijg je honger namelijk. Hij liep weer teug naar het raam en ging in zijn mand voor de warmtepaal liggen om lekker warm te worden. Opeens zag hij het, een vaag vlekje bij de schutting. Zou hij eindelijk verlost zijn van deze saaiheid?

HYPERRRRR

Mood: Playfull & Hyper

tagged: you ofc 8)

location: Sean's house

Toby keek met vol plezier naar het stokje met pluis eraan. Geweldig! Echter besloten zijn baasjes dat het moest ophouden, want ze liepen allebei weg. "Geeemeeeeeeen!" riep hij, wetend dat ze hem niet zouden begrijpen. Op naar Jack dan maar! Hij glipte het luikje uit, en kwam in die regen, Bah! Hij klom snel het hek op, door middel van alle attributen in de tuin, en liep richting het huis van Jack. Bah, het scheen dat hij er niet was. God dang it! Dan maar naar Sean! Snel rende hij over het hek naar de tuin van Sean, en zag hem bij het raam zitten. Yes! Hij rende het huis binnen, en sprong naast Sean, waar hij zijn doorweekte korte vacht uitschudde. "Hey Sean! Ik verveeeelde me! Dus ik kwam naar jou!" Miauwde hij snel, wanneer sprak hij eigenlijk langzaam? Nooit! "Zullen we spelen? Hide and Seek? Tikketje? JE GAAT ME NOOIT VINDEN!" Miauwde hij waarna hij weg rende en om een hoekje onder de bank kroop. Muhahaha hij zou hem nooit vinden!

ty sophia @ cc & atf

Natuurlijk was het het bolletje energie genaamd Toby. Hij stoof doorweekt binnen en schudde zich naast hem uit. "Hey Sean! Ik verveeeelde me! Dus ik kwam naar jou!" Riep hij al stuiterend. Sean wou hem waarschuwen dat als hij zich altijd zomaar zou uitschudden in huis hij problemen met zijn tweebenen zou krijgen maar Toby kennende zou hem de les leren verspilde energie zijn. Dat joch deed altijd waar hij zin in had en Sean vond het prima. "Hey Toby! Ik verveelde me ook e..." hij was nog maar net begonnen met zijn zin toen Toby er alweer doorheen kwam. "Zullen we spelen? Hide and Seek? Tikkertje? JE GAAT ME NOOIT VINDEN!" en hij was er vandoor. Sean zuchtte lachend "Tooobyyyyy" riep hij speels klagend. Hij zuchtte overdreven "I guess I'll have to find you then" zei hij lachend terwijl hij weg sprintte achter Toby aan. Hij en Toby verschillen maar 3 manen maar het verschil was te merken. Sean was zowieso al groter maar het leeftijdsverschil en Seans lange vacht maakte hem een kop groter. Toch was Toby vaak het meest aanwezig, zijn energie kent geen einde. Ondertussen had Sean hem al gespot maar had hij gedaan alsof hij verder rende waardoor hij nu achter hem zat. Zo stil mogelijk kroop hij onder de bank en sloop hij op de kater af. Nog 1 staartlengte en.... hij schoot in 1 keer vooruit en greep de staart van Toby met zijn voorpoten. "Ha! Wat dacht je daarvan?"

Het duurde niet al te lang voordat Sean em vond, maar dat vond hij ook helemaal niet erg, want het werd al weer saai onder de bank. "Ha! Wat dacht je daarvan?" Toby stoof alweer weg, waarna hij riep "JOUW BEURT!" Hij draaide zich om en sloot zijn ogen. "1...2... 3... 45678910! IK KOM!" Riep de kleine kater waarna hij met een sprong omdraaide, klaar om Sean te vinden!

"JOUW BEURT!" Riep Toby en Sean stoof weg, wetend dat hij maar weinig tijd had, zeker omdat het de hyper-actieve Toby was die aan het tellen was. Hij sprong op de bank, hopend dat Toby die als laatst zou checken omdat hij er de vorige keer al zat. Zijn zwarte vacht mengde met de kleuren van de zwarte bank en hij sprong op de hoogste plek. Hij propte zich tussen het kussen en de muur en keek met zijn gele gen voorzichtig naar beneden, hopend dat hij inderdaad goed verstopt was. "1...2... 3... 45678910! IK KOM!" hoorde hij Toby roepen, maar hij bleef keurig stil. Het enige wat hem moeite koste was zijn staart die van de spanning heen en weer wou zwaaien.

Onderwerp: Re: Waiting for my rocket to come -Toby-