Do you want to fight? Bring it on!

Boos liep Whalepaw heen en weer. Waarom moest iedereen zo moeilijk doen?! Het zou ineens haar schuld zijn geweest dat iedereen honger had, omdat ze nooit wat deed. Natuurlijk deed ze wel wat, maar wat kon zij er aan doen dat ze niet kon jagen, blaime die mentoren maar lekker. Chagrijnig liep ze verder. Ze zou ze die clangenoten wat laten zien, vanavond zou met honderd prooidieren terug komen. Heel even had de tabby hoop dat het zou lukken, maar al na een paar seconden wist ze dat ze ook vandaag niets meer zou vangen en geïrriteerd liet ze een zucht ontsnappen. Blind door boosheid liep ze verder en af en toe hoorde je haar mompelend boze dingen zeggen. Plots voelde de apprentice iets zachts, maar tegelijk ook hard. Een andere kat. Geïrriteerd keek liet ze de grond voor wat het was en keek ze ode andere kat aan. ''Kijk uit waar je loopt, of ben je al zo blind dat we je elder moeten noemen?''

~open~ voor iedereen natuurlijk, maar het liefst iemand die niet bang is voor een klein gevechtje ^^

Grimalkin glipte door het luikje naar buiten. Hij had net gegeten en had nood aan wat frisse lucht. De grijze kater liep door zijn tuin. Hij besloot om vandaag maar eens in zijn eigen tuin te blijven in de plaats van alweer op avontuur te gaan. Hij was nog wat moe omdat hij amper had kunnen slapen door zijn tweebenen die veel te lang waren opgebleven. Blijkbaar viel er iets te vieren want normaal bleven ze niet zolang op. Grimalkin trippelde verder door het gras in de richting van de grote boom die in zijn tuin stond. Hij wou lekker gaan liggen in de schaduw van de boom. Plots voelde ze de vacht van een andere kat tegen zich. ''Kijk uit waar je loopt, of ben je al zo blind dat we je elder moeten noemen?'' zei een bruine tabby poes. Boos keek Grimalkin de poes aan. "Kijk zelf eens uit waar je loopt!" miauwde Grimalkin boos, "Dit is trouwens mijn territorium! Wat doe je hier?"

Whalepaw keek recht in de gele ogen van een kittypet, die meteen boos antwoordde. ''Kijk zelf uit waar je loopt!'' Miauwde hij. ''Dit is trouwens mijn territorium! wat doe je hier?'' Zei hij er achteraan. Hooghartig keek Whale de kater aan. Wat dacht hij wel niet, dat hij een territorium had? Kittypets met een territorium, alsof ze die verdienen. ''Jouw territorium?'' Riep de tabby sarcastisch. ''Jíj hebt een territorium? en daar jaag je dan ook zeker op. Oh nee, dat kan je niet, je krijgt uit een slap bakje.'' Miauwde ze. ''Dat je jezelf dan zo stoer durft te presenteren, met jóuw territorium. Iedereen weet dat jullie watjes zijn.'' Meestal zou de apprentice het wel uit haar hoofd laten, zo doen tegen andere poezen, maar nu boeide het haar allemaal niet meer. Iedereen ging bijna dood van de honger, waar zij ineens de schuld van kreeg, en hij deed niks, maar liep wel vrolijk te roepen dat hij een territorium had. Dreigend keek ze de kat aan. Als hij zo stoer was, laat hem dat maar eerst bewijzen.

''Jouw territorium?'' Riep de poes sarcastisch. ''Jíj hebt een territorium? en daar jaag je dan ook zeker op. Oh nee, dat kan je niet, je krijgt uit een slap bakje.'' Miauwde ze. ''Dat je jezelf dan zo stoer durft te presenteren, met jóuw territorium. Iedereen weet dat jullie watjes zijn.'' Grimalkin keek verbaasd naar de poes. Grimalkin voelde zich gekwetst door wat de poes zei maar hij liet zich niet doen. Het was niet omdat hij een kittypet was dat hij een watje was. Hij was woedend geworden door wat de poes zei maar hij probeerde zich in te houden. "Ik kan wel jagen!" miauwde Grimalkin boos, "En ik ben geen watje!" Met boze ogen keek hij de tabby poes aan. "Het is niet omdat ik een kittypet ben dat ik een watje ben. Jij bent gewoon een egoïst omdat je vind dat je veel beter bent dan mij omdat je in het bos leeft" Voegde hij er aan toe.

Heel even leek de kater verbaast, maar al snel werd hij woedend. ''Ik kan wel jagen!'' Miauwde hij boos. ''En ik ben geen watje!'' En hij keek met boze ogen naar Whalepaw. Bijna moest die grijnzen. Als katten zonder argumenten zitten herhalen ze wat de tegenstander zei in een ontkenning. Even dacht Whle dat ze gewonnen had, maar er kwam nog iets achteraan. ''Het is niet omdat ik een kittypet ben dat ik een watje ben. Jij bent gewoon een egoïst omdat je vind dat je veel beter bent dan mij omdat je in het bos leeft.'' Miauwde Grimalkin. Toen werd de apprentice boos. Hoe durfde hij haar egoïstisch te noemen. Het enige wat ze doet is aan andere denken. Die clan ging altijd voor, en daar hield ze zich aan, dus geen kat kon háár egoïstisch noemen. Dreigend zette ze een paar stappen naar voren, en met ingehouden woede miauwde ze: ''Geen enkele kat mag mij egoïstisch noemen.'' Daarna herhaalde ze het hele gesprek tot nu toe in haar hoofd, en werd ze nog bozer. ''Je moet gewoon je kop leren houden.'' Riep ze, en ze schoot haar nagels uit haar huls. Weer herhaalde het gesprek zich in haar hoofd, en toen haalde ze uit. Met een snelle beweging schoot ze naar voren, en haalde haar nagels langs de wang van de kat.

De poes zette een stap naar voor en zei: ''Geen enkele kat mag mij egoïstisch noemen.'' Grimalkin bleef gewoon staan. Hij was niet bang voor de kat. En hij verwachtte niet echt dat ze hem ging aanvallen, maar de poes leek bozer en bozer te worden. ''Je moet gewoon je kop leren houden.'' riep ze luid. Haar ogen vlamden van woede en even verschoot Grimalkin. Misschien had Grimalkin de kat beter geen egoïst genoemd maar de tabby noemde hem ook een watje dus ze had het verdiend. Plots schoot de poot van de poes naar Grimalkin. Scherpe nagels haalde zijn wang open en de grijze kater voelde bloed over zijn wang stromen. Nu werd Grimalkin woedend. Hoe durfde die kat hem te krabben? Maar hij liet zich niet doen. Met ontblootte nagels haalde Grimalkin uit naar de poes. Zijn nagels boorden door de vacht van de poes en met woedende ogen keek ze haar aan, nog steeds met ontblootte nagels.

Whalepaw schrok zelf van haar beweging, maar niet van het feit dat ze het deed, maar dat ze het had gedurfd. Ze had het volledig bewust gedaan, en absoluut geen spijt gevoelt. Het bezeten gevoel was er nog steeds. Plots zag ze klauw op haar afkomen. Verschrikt wou ze iets doen, maar ze was al te laat. Grimalkin had zijn nagels door haar vacht gehaald, en de huid lag open. Een kleine druppel bloed liep lang haar vacht. Even keek de apprentice naar de druppel bloed, maar toen meteen weer op. Een rare glans schitterde in haar ogen. Als kit hadden clangenoten die glans ook wel gezien, als ze een woedeaanval had. Maar ze hadden haar geleerd om er mee om te gaan, en ze had sinds ze apprentice werd, er geen een meer gehad. Tot nu toe. Ze zette haar vacht op, en ontblootte haar boven tanden. snel zette ze een stap naar voren en richtte op het voorhoofd. Rakelings kwam ze er langs, maar ze schoot te snel door, en miste. Snel draaide ze zich om en keek dreigend naar de kat. Snel schoot ze weer naar voren, en deze keer richtte ze op de rug.

Njishi liep op haar gemakje door de Twolegplace, er waren hier geen Clankatten om te vrezen en de meeste Kittypets waren aardig. Maar zelf bij een Twoleg wonen, geen haar op haar hoofd die daaraan dacht. Njishi snoof of ze wat te eten rook, ze had gistermorgen nog wat gegeten, maar had nu zeker honger gekregen. Er heerste prooischaarste, dat was wel duidelijk, en in de Twolegplace was wel wat te vinden, ook al was het meestal vies Kittypetvoer. Ze trippelde door een aantal straten, toen ze wat heerlijks rook. Een Twoleg was vis aan het klaarmaken! Njishi wist, dat als ze zou wachten, de Twoleg een stuk van de vis die zij niet aten weggooiden. Al snel kwam de Twoleg naar buiten. Njishi concentreerde zich op de vis, en had daardoor niet door dat ze recht op twee vechtende katten opliep. Ze sloop wat dichter naar de Twoleg toe, en toen de Twoleg de vis weg wilde gooien schoot Njishi naar voren en ving de vis handig uit de lucht op. Maar, toen ze neerkwam, belandde ze precies op de twee vechtende katten. Geschrokken keek Njishi naar het duo, maar merkte wel op dat ze jonger waren dan haar. Één een stuk jonger, de ander hooguit een Moon. De vis was op de grond gevallen en Njishi pakte hem snel op, zodat ze kon laten zien dat de vis van haar was.

Whalepaw keek naar het bloed dat over haar vacht stroomde maar al snel draaide ze zich weer naar de kittypet. Grimalkin zag een vreemde glinstering in de ogen van de kat. Grimalkin had het nog nooit gezien en vond het ook best wel griezelig. De tabby kat zag er heel boos uit en ontblootte haar tanden. Als snel sprong ze op hem af maar Grimalkin was sneller en dook weg. De nagels van Whalepaw schoten voorbij zijn hoofd. De kat draaide zich weer om en haalde weer uit naar de grijze kater. Grimalkin probeerde de scherpe nagels te ontwijken maar hij was te laat en de nagels boorden in zijn rug. Woede vlamde in zijn ogen en snel sprong hij naar de poes en haalde met zijn nagels uit naar het oor van de poes. Plots hoorde Grimalkin iets maar hij trok het zich niet aan. Hij kon nu geen seconde van het gevecht afwijken of hij zou weer geraakt worden. Toen ineens belandde er een kat boven op hem. Verward krabbelde Grimalkin overeind en keek de zwart witte poes aan. De poes nam de vis die op de grond lag in haar mond. Grimalkin wist niet wat zeggen en bleef de kat aankijken.

Met een woeste blik keek Whalepaw naar de kat. Die keek met een ziedende blik terug. de kater stoof op de tabby af. Ze kwam net niet snel genoeg weg, en ze voelde hoe de nagels haar oor doorboorde. Snel wou ze weer terug slaan, maar plots stond er een poes op Whale's vijand. Geschrokken keek de apprentice naar de zwart-witte poes, en daarna naar de kittypet. Verbaasd keek ze naar de wonden die zij had veroorzaakt. Langzaam werd ze zich bewust van wat ze had aangericht en verschikt keek ze op. Tranen welde op toen ze haar eigen pijn voelde. Haar oor was gespleten en ze had een wond op haar zij. Haar poot gleed langzaam over die wond en een bebloede poot kwam er vandaan. Even keek ze daarnaar. Daarna draaide ze zich snel om en rende weg. Het bos in. Met tranende ogen dat ze zich niet had kunnen inhouden rende ze verder. Het was duidelijk dat de honger en druk haar te veel werden. Ze bleef nog even staan en keek achterom, maar ze kon het niet goed aan en rende snel weer door.

Njishi stond daar doodstil, de reactie afwachtend van de andere katten. Opeens maakte de jongste een onverwachte beweging en Njishi sprong geschrokken achteruit. Maar de poes rende weg, richting het bos. Njishi keek naar de kater en terug naar de wegrennende poes. "Wat was er?" Was alles wat ze eruit kon brengen en ze begon te kauwen op haar vis.

Grimalkin was nog steeds wat geschrokken van de kat die plots op hem was belandt. Plots rende de tabby kat weg. Grimalkin dacht eerst dat ze hem weer zou aanvallen maar ze rende gewoon weg. Het leek alsof ze spijt had want haar ogen waren waterig. Grimalkin voelde zich plots schuldig. Het was niet zijn bedoeling geweest om haar te doen wenen. "Wat was er?" vroeg de andere kat plotseling. Grimalkin had weer door dat hij niet alleen was. Hij zocht naar een antwoord. "Euhm ik weet het niet echt. We hadden gewoon wat ruzie, maar ik ken die kat eigenlijk niet eens." miauwde hij uiteindelijk.

Onderwerp: Re: Do you want to fight? Bring it on!