A long day,a short night[Nimblepaw]

De nacht was zoals gewoonlijk als een speer voorbij gegaan en vermoeid werd ik wakker. Ik schudde mijn vacht uit en waste mezelf om mijn vacht plat te leggen. Zodra ik dat gedaan had stond ik op,rekte me even uit en trippelde naar buiten. Ik zette mijn vacht op toen er een koude bries langs me heen sneed. Ik rilde even en keek rond. Er waren al een aantal katten op en af en toe knikte ik of zei ik gedag. Ik liep naar de prooistapel en zocht er een mager konijntje uit en liep naar een plek waar ik kon eten. Daar ging ik zitten,boog me voorover en nam een paar grote happen waar ik rustig op koude. Het konijn smaakte lekker en de smaken dansten op mijn tong. Ik at de laatste restjes op en begroef de botten onder wat aarde. Met mijn tong waste ik even mijn borst en vervolgens likte ik mijn snorharen af. In de verte zag ik een schim en trippelde erop af. “Hallo,Nimblepaw niet?”, vroeg ze met een spottende toon in haar stem.

+Nimblepaw

De regenbui van vannacht had de grond weer goed doen onderlopen. Er was zelfs zo veel water gevallen, dat de grond er niet meer allemaal op kon nemen. Het water bleef op de grond liggen, waardoor er een vieze modderpoel door het hele kamp was ontstaan. Nimble's poten zaten binnen een paar stappen onder de modder toen ze uit haar den stapte. Ze rekte zich even uit en gaapte. Zo, ze was wakker. Ze keek even om zich heen wie er nog meer uit de veren was. Ze zag een apprentice, die net al te ver van haar nest sliep. Ze besloot op haar af te lopen, maar dat leek de poes zelf ook al te doen. "Ja, Nimblepaw," antwoordde Nimble, een beetje verbaasd over de toon waarmee de apprentice haar aansprak. "Wie ben jij?" vroeg ze oprecht benieuwd. Ze had de poes nog nooit gesproken, ondanks dat ze niet zo ver van elkaar vandaan sliepen.

De modder was irritant maar ik schonk er geen aandacht aan. Zodra de apprentice verbaasd antwoordde en vervolgens vroeg hoe ik noemde snoof ik. “Ik ben Sandpaw.”,antwoordde ik spottend. Ik keek haar strak aan. Ik begreep niet dat zij me niet kenden,we lagen bijna neus tegen neus in de den! Mijn ogen keken strak naar de poes voor me.

Sandpaw.. De naam had ze zeker eerder gehoord, maar ze wist niet dat de naam bij deze apprentice hoorde. Maar waarom was haar houding zo strak, bijna vijandig? "Is er iets aan de hand?" vroeg Nimble daarom uiteindelijk maar. Als er wat aan de hand was, dan wilde Nimble dat het liefst weten. Maar waarom zou er iets aan de hand zijn? Sandpaw was degene die op haar was af komen lopen.

Onderwerp: Re: A long day,a short night[Nimblepaw]