Hi. [~Tallpaw]

Kikkerqueen? Echt? Toen hij haar vroeg genadig te zijn, schudde ze grijnzend haar hoofd. "Natuurlijk .." Raspberrypaw glimlachte lief. " .. Niet." Ze sprong vooruit, duwde tegen zijn snoet, en wees op een kikker. "Vuile kater." zei de poes, en grinnikte. "Zomaar van die glibberige, vuile, wratterige lichaampjes in je mond nemen." Van walging rilde ze even, en keek de kater aan. "Maar ik heb nog geen prooi gevangen. Kan 'mijn held' me niet helpen een muis te vinden, misschien?" Raspberrypaw legde een dramatische nadruk op 'mijn held', duidend op het feit dat Tallpaw haar 'redde' van de kikkers. Haar ogen keken hoopvol, en met een pruillip keek ze hem aan.

De lik over haar neus liet haar schrikken, en scheel keek Raspberrypaw naar haar neusbrug. "Tall!" riep ze verschrikt uit, en likte haar poot, die ze erna over de 'vuile' plek haalde. Mooi drapeerde de kater de kikkers rond haar poten, en licht argwanend trok ze haar rechtervoorpoot een beetje op. Met een sierlijke, afkeurende pas was ze over de beestjes heen getrippeld, en gaf een lik over Tallpaw oor. "Als bedankje." plaagde ze, al wist ze verdomd goed dat het was omdat ze hem niet wou laten winnen met de 'lik-wedstrijd.' "Wie het laatst likt, likt het best." sprak ze zichzelf toe, en keek hem grinnikend aan. Raspberrypaw draaide zich om, greep een kikker met zijn pootje tussen haar tanden, en dropte die op Tall's hoofd. Toen hij legde, duwde ze de kikker met haar neus nog wat rechter op zijn hoofd, en keek hem glimlachend aan. "Woahh, nu ben je nog knapper." plaagde ze, hopend dat hij dit niet serieus zou nemen, maar vriendschappelijk.

+In deze post. Zitten ZOVEEL verkeerde dingen. xD

Een kikker tegen haar op, een likover haar oor en een schuilende kater die zonet nog helemaal had gekeken alsof hij een cadeau van StarClan zelf was. Zijn zwieperige passen paste wel bij hem, en grijnzend keek ze de kater aan. De kikker had ze snel van zich af gegooid, en daarna greep ze deze tussen haar tanden. Voorzichtig, deftig en elegant trippelde Raspberrypaw op de tippen van haar tenen naar de kater, drapeerde de kikker met zijn voorpoten links van zijn rug hangend, de achterpoten rechts van Tall's rug hangend. De poes zette nog juist één pas vooruit, en gaf een lik over zijn kop, zoals Queens dat wel een deden bij hen kittens. "Brave Tallkit, talala," mompelde ze, echt alsof ze tegen de kleinste kitten van het Camp sprak. Met opzet had ze -paw in -kit veranderd, en keek hem licht uitdagend aan. Met een paar duwen had ze de hoop kikkers waar Tall achter verschool opzij geduwd, en ging voor hem zitten, duwde met haar poot tegen de zijne, en grijsde gemaan (gemaakt gemeen) Haar geel-groene ogen hadden een geamuseerde fonkeling terwijl ze de jongere kater aankeek. "Mis je mamie Shrew misschien, niet huilen kleintje, Rasp is hier voor jou," zei ze nog steeds plagend, en aaide over zijn hoofd heen. Met zachte, sussende geluiden 'trooste' ze Tallpaw.

+Dit wordt het meest random topic ooit, I swear xD

De kater begon te spinnen, en een glimlach lach op zijn lippen, als ze zich niet vergiste. Omdat hij het oke leek te vinden, bleef de jonge poes dus maar aaien. Rasp hield haar hoofd lichtjes scheef, en een lieve glimlach verscheen op haar snuit. Haar gedachten werden terug naar vroeger gesleurd, toen alles nog zo zorgeloos en leuk was geweest, toen ze nog andere vertrouwde. Alhoewel .. Tall had daar wel verandering in gebracht. Ook al was  hij een tijd geleden nog een etter geweest -het was immers nog steeds zijn fout- hij had er wel voor gezorgd dat ze hem vertrouwde. De poes keek even naar de kater, en sloot haar ogen. Was het wel een goed idee om hem te vertrouwen? Zou hij haar niet afbreken als hij erachter kwam hoe zwaar ze had op sommige momenten? Haar gelige ogen verstarde een moment, en een kleine hapering brok in op de bijna automatische kringloop van zijn hoofd zachtjes aaien. Snel probeerde ze die hapering te verdoezelen, maar ze vreesde dat hij het door had. Voor een paar seconden keek ze gewoon strak voor zich uit, recht op haar poten. Een eenzame traan welde op, en even snel als die gekomen was, had Rasp die ook alweer weggeveegd. Haar blik gleed weer naar de kater, haar oren focuste op zijn gespin, en besefte dat hij zijn problemen ook probeerde te vergeten. Maar haar problemen zouden zich nooit laten vergeten. Een zucht ontsnapte. Waarom kon de wereld niet eens voor één keer makkelijk zijn en doen? Hoe ze ook probeerde, nu ze hier bij Tallpaw zat werden de poes' gedachten echt weer naar haar pijnlijke verleden getrokken. Naar de katten die ze pijn gedaan had. "Its too late to apologize, it's to laaaaate .." De zin spookte door haar hoofd, en Raspberrypaw knipperde heel fel met haar ogen om ze droog te houden. "I`m holding on your rope, got me ten feet off the ground. I'm hearin what you say but I just can't make a sound, you tell me that you need me, then you go and cut me down." Opnieuw een hapering, en zuchtend keek ze Tall aan. "Sorry." mompelde ze wat, ver weg, en toch ook zo kort bij de realiteit.

+I dunno what just happened. But Rasp is emotional. xD

Song:

Het kopje dat de kater haar deed, en het spinnende geluid wat hij deed, liet haar tegenlijk zacht glimlachen als zich nog rotter voelen. Waaro mwas ze nu zelf over het kitten gedoe begonnen? Ze ist verdomd goed dat ze zic her slecht door ging voelen. Bij haar tweede hapering stond hij op en sloeg zijn staart op haar heen. Zijn stem klonk .. Alsof het hem echt uitmaakte wat er was. Rasp schudde haar hoofd, en staarde een paar seconden naar haar tenen. "Niets." mompelde de poes, al besefte ze dat dat niet echt geloofwaardig was. "Just the past .." Even keek ze de kater aan, en hield zich even sterk.

Wou ze erover praten? Nog even bleef ze naar haar poten staren, waarna ze zacht knikte, en haar hoofd hief. "Mijn ouders .. Ik ben hen verloren, ik ken hen niet, ik weet niet wat er met hen gebeurd is. Ik was een vreselijke lastpost, ik heb veel andere pijn gedaan zonder het zelf te willen .. Ik ben niet goed met Queens, in hen buurt ga ik me altijd afvragen hoe mijn moeder ueruit gezien zou hebben .." Even viel er weer stilte. "Ik heb nooit iemand gehad om te vertrouwen. Hiddendance is een geweldige Mentor, maar .. Het is anders," De poes wou hem niet vervelen met haar hele verhaal, ze zou het toch niet kunnen uitleggen. "Kortom .. Ik heb een verleden wat ik met wat plezier zou herbeginnen en alles mooi ophelderen."

"Dat ken ik," De poes keek hem aan, luisterde naar de heesheid van zijn stem, en keek vervolgens naar de lucht. "Achhja." Even bleef ze stil, maar erna keek ze de kater terug aan. "Ga je nou nog mee jagen of hoe gaan we anders ooit het Camp binnenmogen!" Ze grijnsde, en stond op, klaar om te vertrekken. Berry wierp een blik over haar schouder, en keek Tall vragend aan.