Hi. [~Tallpaw]

Raspberrypaw keek hem met gefronste wenkbrauwen aan. "Beweer jij nu dat ik geen vriendelijke kater ben?" Ze vroeg zich even af waar ze mee bezig was, sins wanneer liet ze zich kater noemen door andere, maar goed. "Ik heb je op die mooie veldmuis gewezen, en jij was zo uit de hoogte dat je een andere nam." Ze keek hem kil aan. "Een magerdere veldmuis." Ze nam de prooien op, trippelde zijn richting uit, en legde de prooi voor zijn poten. Zacht ging ze zitten, en keek in zijn ogen. "You're still a thief, mademoiselle." verkondigde ze, met een licht spinnende stem. De poes porde hem tegen zijn schouder, en probeerde de 'beledigde' uitdrukking van zijn gezicht te krijgen. De ShadowClanpoes had niet gedacht dat ze deze kater nog vriendelijk kon vinden, na wat er begin hun gesprek gebeurd was. "That's the past." Ze wende haar blik af, en keek even later weer terug naar Tallpaw. "Weet mevrouw nog een prooi zitten, misschien?" vroeg ze met een elegante-niet elegante kniebuiging.

De poes merkte dat Tallpaw precies wat verbaasd was, en ze volgde zijn blik. "Een kikker.." Ze keek het tafereeltje met grote ogen aan. ".. Parade." Ze had het niet op kikkers, en snel kroop ze weg achter Tall's rug. "Bescherm me, mademoiselle, kikkers hebben een hekel aan me." Een beetje beschaamd om haar kikkerangst wou ze liefst door de grond zakken, maar bleef als versteend achter haar nu toch wel vriend zitten. Raspberrypaw maakte afgeurende geluidjes, en hoopte dat de kikkers snel weg gingen. "Ieuwhss." mopperde ze, met een blik naar de glibberige, vuile lichaampjes. Ze begreep niet hoe een kikker het oké vond om .. Nou ja, een kikker te zijn.

~Rasp en haar kikkerangst xD

De poes glimlachte alsof ze kiespijn had, maar was toch opgelucht dat Tallpaw haar had gered van de kikkers. Dat opgelucht gevoel weerspiegelde in haar ogen, maar beschaamd duwde ze haar nagels wat in de grond. "Dankjewel, moedige dame," ze glimlachte hem met een dubbel gevoel toe. "Ennn.. Sorry voor mijn rare reactie op kikkers." mompelde ze, waarna ze het gevoel van zich af duwde om de dode kikkers van kortbij te bekijken. De kikker die Tall had weggebracht was natuurlijk al weg, dus Rasp kon op haar gemak het lichaam bekijken. "Geef toe, het zijn ultralelijke wezens." zei ze tegen Tall.

Raspberrypaw voelde iets glibberigs op haar rug, even nadat de kater haar had gezegd dat het niet erg was. Met een rilling zag ze een kikkerlijf van haar rug rollen, en Tall's lach vertelde haar dat hij het was. Woest draaide ze zich om, klaar om recht tegen hem op te springen. Maar in plaats daarvan haalde ze diep adem, sloot haar ogen en telde tot tien. "Mousebrain idiot." siste ze tussen haar tanden door, maar ze kon het hem niet kwalijk nemen. Een ShadowClankat die bang was van kikkers? Je zou voor linder dubbel gaan. Raspberrypaw trippelde op de kater af, en zwiepte met haar staart in zijn gezicht. Het was niet te hard, maar zeker niet zacht genoeg om 'raar' te zijn. "Dat was even onvriendelijk als een BloodClanner die beschuldigd wordt voor diefstal van kraaienvoer." Ze keek hem even nors aan, maar begon even later scheef te glimlachen. Tallpaw's lach was zo aanstekelijk.

Raspberrypaw keek hem even kil aan toen hij de kikker begroef. Maar even laten begon ze toch weer te lachen. "Het was een goed scheldwoord, had je je snoet moeten zien !" ze grijnsde hem breed toe, en gaf hem weer een por. "Dat was gewoonweg niet lief van je." mopperde ze, en trok een pruillipje. Ze sloot haar ogen half en keek schuin naar de grond. "Dankje hoor." vervolgde ze gemaakt zielig.

Raspberrypaw knikte naar de kater, en stond recht om haar veldmuis op te pikken. "Ga .. Je die kikkers meenemen?" vroeg ze, met een twijfeldende blik op de plek waar Tallpaw die begraven had. Ergens besefte ze dat ze dringend van haar onzinnige kikker-angst afmoest, maar ja, niemand die als psych kon helpen! De wit-geneusde Apprentice bleef nog even naar die plek staren, maar nam toen haar muis tusen haar tanden. "Uh, alsj je djie kjikkjers mjeeneemt, kan ik je veldmjuisj wel dragjen?" stelde ze voor, misschien niet al te verstaanbaar door de muis. Raspberrypaw keek hem vragend aan.

Walgend keek ze weg van de kikkerlijfjes, en greep de muizen beide vast. Ze mompelde iets in de aard van dat ze instemde met het idee te vertrekken. Raspberrypaw probeerde te vergeten dat Tallpaw met kikkers in zijn mond zat, en knipperde met haar ogen. "Owkjeyj." siste ze tussen haar opeengeknepen tanden door. De poes begon stilaan richting Camp te lopen, maar nog steeds oplettend voor eventuele prooi. Of eventuele kikkerparades.

Raspberrypaw zag dat Tall grinnikend zijn gezicht wegdraaide van haar, en een gevoel van schaamte over de angst overviel haar weer. "Anders," ze keek hem aan. "Anders, geef mij de kikkers maar, als je wilt," vervolgde ze zachtjes. "Ik moet toch ooit over mijn angst heen, een beschaamde ShadowClanner lijkt op niets." Haar groene ogen keken hel twijfelend aan, en ze liep wat korter naar Tallpaw toe.

Zei hij nou echt nee? Raspberrypaw keek Tall aan, met een kille blik. De kater rende weg, en de poes keek hem na. "Oke dan." zei ze, lichtelijk lastig op hem. Dat zou hij vast wel aan haar stel horen. Ze rolde met haar ogen, en beet beter in de muizen.