We ain't gonna live forever!

Heel langzaam sloop de kater door het waterige zonnetje naar de rand van de rivier, een koude waas leek ervan af te komen, en maar al te blij dat hij zich hier kon koelen liet de kater zich erin zakken. Meteen leken zijn spieren te ontspannen, en sloten zijn ogen, heerlijk dit!

- Leafbreeze

Leafbreeze liep met korte stappen richting de rivier. Och, ze was zo blij met new leaf. Maar alsnog bleef prooi schaarser dan eerst, de vis kwam tenminste wel weer goed terug en dat kon je dan ook wel zien aan haar. Ze was toch ietsjes meer aangekomen, door die vissen die weer terugkwamen. Echter rook ze een geur, die wel erg ver van huis was. Zou het Smokebreath zijn? Nope, helaas. "Wat doe je hier?" Vroeg de grote kattin, die sprekend veel op haar moeder leek.

Zijn rustige gepootjebaad werd ruw verstoord door de slijmerige geur, en de stem van een heuse Riverclanner. Onverschillig keek de kater naar haar, "ik zit," zei hij alleen, en schoof toen wat op zodat de poes erbij kon zitten als ze wilde. Terwijl hij dat deed keek hij nog eens naar het gezicht, beschrijvingen van de Riverclan deputy hadden zijn oren wel bereikt, toen ze was afgetreden bijvoorbeeld, en gek genoeg paste die beschrijvingen perfect bij deze poes die voor hen stond. "Ken ik jou?"

De kater schoof voor haar op, maar zo koppig als ze was bleef ze staan waar ze stond. "Geen idee, ik ken jou tenminste niet." Zei ze nog licht vijandelijk. Haar blauwe ogen stonden iets kalmer dan daarnet, maar ze kon natuurlijk niets doen dat slecht zou zijn voor de clan, sowieso als dochter van de leader en deputy...

Hij haalde zijn schouders op toen de poes weigerde om naast hen te komen zitten, dan niet, het boeide hem duidelijk niet erg veel. Dus nam hij de ruimte weer terug, en haalde nog eens zijn schouders op in antwoord op dat van haar, vreemd, iets zei hem dat hij haar moest kennen. "Je bent van Riverclan," mompelde hij, "wilt graag je territorium beschermen" Zijn hoofd schoot ineens omhoog, "jij moet de dochter van de leader of deputy zijn, niet?"

Leafbreeze rolde even met haar ogen. "Zijn goede warriors van RiverClan meteen de zoon of dochter van de leader dan?" Vroeg ze ietwat onverschillig. "Maar nee, ik ben de dochter van de ex-clanleader én ex-deputy van RiverClan." Sprak ze tegen de ShadowClan apprentice. Naja, het was dat deze kater haar ouders nooit had ontmoet, anders had hij waarschijnlijk meteen gezien dat ze een mix van hun beide was. De bouw van haar vader, en de vacht en ogen van haar moeder.

Het antwoord viel te verwachten, maar dat betekende niet dat de kater er blij mee moest zijn. Hij grinnikte en keek toen half nieuwsgierig half ondeugend op naar de warrior. "Wie zei dat je goed was?" Grinnikte hij, en sprong lichtvoetig op uit het water. Hij had dus gelijk gehad, ze was inderdaad de dochter van wat belangrijke personen. "Je lijkt op je vader," mauwde hij nadat het even stil was geweest, hij kende haar vader helemaal niet, but who cared?

Ze vernauwde even haar ogen toen die apprentice haar uitdaagde, nee ze zou niet zomaar met iemand uit een andere Clan praten. Even later zei hij dat ze op haar vader leek... wat? "Oh? En hoe ziet mijn vader er dan uit, hun?" Vroeg ze aan de kater, wedden dat hij dat niet wist?

Shit! De kater bloosde toen de poes hem de vraag vroeg, hoe moest hij dat nou weer weten? Maar zijn echte Shadowclan brein begon al op volle toeren te draaien, en na een korte stilte grinnikte hij, "Net als jij natuurlijk," Mauwde hij grinnikend, en sprong toen op. "Hoe heet je?"

"Fout!" Zei ze met een glimlach op haar smoel. "Hij is een grijze tabby met gele ogen. Met ongeveer mijn bouw." Vertelde ze met een glimlach. "Qua uiterlijk ben ik het evenbeeld van mijn moeder, Mousefur. Mijn vader heette Stormstar, inmiddels Stormwise." Sloot ze uiteindelijk mee af. "Leafbreeze, klein beetje vernoemd naar mijn vader." Ookal was het misschien verkeerd in deze barre tijd, het was ook een keer fijn om zo te kunnen praten. "Wat is jouw naam dan?" Vroeg ze aan de apprentice.

De kater schrok zich compleet te pletter toen de poes hem ineens toeriep dat hij het fout had. Okeee, so what? Voor hem was het niet zo belangrijk maar voor haar dus duidelijk wel, oke dan. Nu zat hij vast aan een ellelange preek over hoe haar ouders eruit zagen, en over hoe dat dan wel niet allemaal te maken had met haar. De kater zuchtte eens, maar keek geïnteresseerd op tien hem medegedeeld werd dat haar vader de leader was geweest, en haar moeder de deputy. Oh ja! De Apprentice herinnerde zich ineens weer de verhalen die hem verteld waren in de nursery, van de riverclanner die helemaal in love was met zijn deputy. Dat was dus haar ander, aha! "Ik ben Tallpaw" mauwde de kater na een korte stilte, niet echt de neiging voelende om over zijn ouders te gaan praten. Stel je eens voor!

De kater stelde zich voor als Tallpaw, maar groter dan haar was hij niet. Niet zo'n groot wonder, gezien ze erg groot was van een she-cat en zelfs groter dan de gemiddelde kater! Ze zou er maar geen opmerking over maken. "Zeg Tallpaw, ooit eens een vis gegeten?" Ze kon zich niet voorstellen dat andere katten geen vis aten, maar goed ook eigenlijk! Des te meer vis voor hen!

De kater grinnikte toen de poes ook helemaal niet geïnteresseerd leek in zijn ouders. Was dat typisch Riverclan? Dat ze alleen over zichzelf praatte? Vast wel, veel andere katten die het deden had hij niet ontmoet. "Niet echt," Mauwde hij uiteindelijk, toen de poes hem wél een vraag vroeg. De vraag was dan wel Riverclan related, maar hey! Hij mocht niet klagen. "Ik vind ze er niet echt smakelijk uitzien… Jij wel?"

Ze schudde haar kop, dat was waar. "Maar het uiterlijk zegt niets over de smaak." Merkte ze op. "Vis is mijn lievelingseten, enig idee wat jouw lievelingseten is?" Vroeg ze vervolgens Aan de kater.

De kater knikte met een vage glimlach toen de poes hem wijs maakte dat the looks niets hoefden te betekenen. Maar bij de vraag knikte hij wel, "Jazeker," Sprak hij 'deftig' "Eekhoorn, ooit gehad?"

Eekhoorns? Tuurlijk had ze ooit eekhoorns gegeten! "Leven wij dan alleen van vis dan?" Miauwde ze met een speelse blik op haar smoel. Ergens wou ze iets doen - omdat ze in een speelse bui was - en besloot het ook gewoon random te doen. Ze had geen idee of de kater het leuk zo vinden, maar de meeste katten vonden een natte vacht niet zo fijn. Met een simpel lachje op haar smoel hees ze haar poot, en duwde daarmee het kopje van de kater richting de rivier, waarna ze ook een leuke plons hoorde en ze het niet kon laten om te lachen.

-that plottwist though xD-

de poes reageerde niet echt logisch, zeg maar eerder helemaal niet logisch! De kater voelde een sterke poot in zijn nek, en de duwende kracht naar het water toe, hij haalde zijn schouders op, en sprong erin, de poes aan haar poot vastgrijpende zodat zij er ook in viel. Toen begin hij te lachen.

Maar ze voelde plotseling dat ze ook werd meegetrokken het water in, waardoor ze weer moest lachen, maar de kater moest ook lachen, dus er was niks ergs aan! Speelse duwde ze de kater voor een seconde onder water. Zoveel plezier had ze de afgelopen tijd echt niet gehad! Eerder stress en haat en boos... Van alles behalve plezier, en nu met een random gozer, heef ze toch echt plezier!

de poes lachte ook heel hard, dus ect erg was het allemaal niet. Ineens merkte de kater die poten weer, en zag de beek van een ander perspectief. De kater zette zich af tegen de bodem, schoot onhoog, en landde op de poes haar onder water drukkende. Zijn lach was duidelijk te horen en toen ze weer bovenkwam krek hij haar met ondeugende ogen aan, hij gaf zich nooit zomaar gewonnen.

Uit het niets ging ze ook onderwater. Echter wist zij zich goed te redden in het water, ze was er natuurlijk met opgegroeid! Ze bleef voor een tijdje onderwater, maar uiteindelijk besloot ze weer naar boven te komen. Deels omdat deze kater misschien ongerust raakte, maar toen ze bovenkwam lachte de kater nog. Ze lachte vrolijk mee, terwijl ze met haar poten water spetterde naar Tall

Onderwerp: Re: We ain't gonna live forever!