Things were never easy [Shrewstar]

Er was toestemming gegeven, toch twijfelde hij. Het konijn zat daar maar wat, aan de rand van het thunderpath. Het was lang geleden dat hij konijn had gehad, een eeuwigheid zo leek het. De honger in zijn maag had een bal gevormd en hij wist dat de rest van zijn clan zich ook zo voelde. Zou hij? Het diertje zou waarschijnlijk toch wel Thunderclan gebied inrennen, maar hij mocht ernaar toe, toch? Shrewstar had hen toestemming gegeven. Als een twijfelende apprentice zat hij daar, niet eens doorhebbend dat er iemand bij hem was gekomen. Pas toen hij opkeek, merkte hij de geur van een oude bekende. "Shrewstar," miauwde hij, iets wat verbaast. "Zo dicht bij de grens? Heeft de honger u gedreven, of zijn er problemen?" vroeg hij daarna, terwijl hij overeind kwam en nog even een blik wierp op het konijn dat hij wilde hebben.

Als ThunderClan had bij hen had gedaan, konden ze het toch ook terug doen? Als wraak? Silverfang dacht dan misschien dat hij er zomaar van af was, maar dat excuus voor een Warrior had wel een prooi van ShadowClan gebied verdreven. Boos wierp ze haar groene blik naar de overkant van het zwarte pad, toen deze in zicht kwam en zuchtte. Ze zag ook geen beloning daar liggen. Geen verdwaalde eekhoorn of een dik muisje. Ook die Clan had problemen, maar ShadowClan stond boven vrede. "Shrewstar," Niet verwacht dat ze iemand tegen zou komen hier, draaide ze haar kop vlug om naar de bron van het geluid. Nightspark? "Zo dicht bij de grens? Heeft de honger u gedreven, of zijn er problemen?" Ze schudde haar kop. "Hmm, gewoon even.. checken." Sprak ze lichtelijk verward. "Jij? Iets gezien of gevangen?" De zorgen van de lege prooistapel namen elk uur toe.

Zijn clanleader was lichtelijk verward. Waarschijnlijk had ze hem niet eens opgemerkt. "Hmm, gewoon even.. checken." De zwarte kater haalde zijn schouders op en zijn blik gleed over het thunderpath heen. "Jij? Iets gezien of gevangen?" Een gepijnigde blik schoot door zijn blauwe ogen heen en hij wees met zijn pluizige staart in de richting van het konijn, dat rustig zat te eten en niets door had van de twee katten. "Als we er nu achteraan gaan, rent 'ie zeer zeker over het Thunderpath het Thunderclan territorium in. Ik ... durfde niet," miauwde hij, terwijl hij opbiechtte dat hij een te grote schijtluis was om de grens over te steken. Hij had misschien altijd wel een hekel gehad aan de Warrior Code, hij was niet zo iemand die de regels snel zou overtreden, zeker niet met zijn clanleader in zijn kielzog.

Toen de kater zijn staart naar iets liet wijzen, merkte Shrew pas het konijn op. Haar maag maakte een opgewonden sprongetje en ze voelde de leegte weer. Een.. een konijn. Dat zou de Clan goed kunnen helpen. Maar waarom..? "Als we er nu achteraan gaan, rent 'ie zeer zeker over het Thunderpath het Thunderclan territorium in. Ik ... durfde niet," De poes fronste en keek Nightspark weer aan. "Maar Nightspark, ThunderClan heeft al eerder van ons gestolen, dus zou dit alles gewoon recht zetten. En je weet dat een konijn zo twee Warriors zou kunnen redden. Wil je het ook niet proberen? Nu hebben wij al het voedsel meer nodig dan welke Clan ook." Ze bleef nog kalm, maar als Nightspark niet achter het vervloekte beest aan zou gaan, zou ze haar klauwen zelf in het konijn zetten.

"Maar Nightspark, ThunderClan heeft al eerder van ons gestolen, dus zou dit alles gewoon recht zetten. En je weet dat een konijn zo twee Warriors zou kunnen redden. Wil je het ook niet proberen? Nu hebben wij al het voedsel meer nodig dan welke Clan ook." Nightspark boog zijn kop, er zat een kern van waarheid in de woorden van zijn leader. Zijn blauwe ogen richtte zich eventjes op het konijn en weer voelde hij de knagende honger in zijn maag. Hij gromde zachtjes en zonder nog een woord eraan vuil te maken, sprintte hij achter het dier aan.
Zoals hij had verwacht, rende het diertje het Thunderpath aan. Nightspark hielt halt bij de grens en keek om zich heen, er was geen Monster te zien. Zou hij gaan? Het konijn keek hem verlokkelijk aan en hij was volledig gedreven door de honger in zijn lege maag en hij rende op goed geluk het pad op. Halverwege spande hij zijn achterpoten en tackelde het konijn. Snel zetten hij zijn nagels erin en samen rolde ze het Thunderclan territorium in.
Nightspark keek om zich heen, proefde de lucht snel. Er was geen Thunderclan geur in de buurt, dus hij was veilig, voor nu. Hij stak zijn kop boven de berm uit, zodat Shrewstar kon zien dat hem niets gebeurd was. Snel pakte hij het konijn op, keek om zich heen en racete over het Thunderpath terug naar zijn clanleader toe. Licht hijgend stopte hij bij haar en legde het konijn neer. "Done," miauwde hij toen, zachtjes.

De kater overwoog haar woorden en deed het. Tevreden haalde Shrew weer adem. Goed. Natuurlijk moest iedereen even wennen aan haar nieuwe regels, maar als ShadowClan weer het sterkst moest worden, moest dat ook gebeuren. De zwart witte poes gaf haar borst een paar snelle likken en een plof wekte haar aandacht op. De nachtzwarte kater rende terug over het Thunderpath, met een konijn. Trots glimlachte ze en raakte hem aan met haar staartpunt. "Goed gedaan, Nightspark, ik denk dat alle Queens hier wel van kunnen eten. Hopelijk krijg je een bedankje van de kittens." Glimlachte ze zachtjes, al viel er niet veel te glimlachen dezer dagen. "Gaat alles verder wel goed?" Het was een doodnormale vraag, ook voor een Clanleader, ze wilde natuurlijk dat haar Clanleden allemaal gelukkig waren.