Lets start the first training[Salmonpaw]

Shellblade liep voorzichtig uit de warriors den om geen andere katten wakker te maken. Gisteren had hij tegen Salmonpaw gezegd dat hij vandaag de training zou starten, dus ze konden waarschijnlijk beter vroeg beginnen. Eenmaal buiten de den liep hij in de richting van de apprentices den. Waarschijnlijk zou Salmonpaw nog wel aan het slapen zijn, dus hij had een grote kans om haar daar te vinden. Hij stak zijn kop naar binnen en keek even rond in de den, maar door het weinige licht kon hij niet echt een kat onderscheiden. "Salmonpaw, wakker worden." Hij zei het niet al te hard, maar hij hoopte wel dat Salmonpaw het gehoord had en anders moest hij het gewoon nog een keer roepen, maar het was beter om eerst af te wachten.

[Salmonpaw]

Salmonpaw was al vroeg wakker. Hoe kon ze ook uitslapen, vandaag was haar eerste training! Ze was al wel eerder het kamp uit geweest, maar dat was anders. Toen had ze niet de vrijheid gehad om alles uitgebreid te bekijken, maar had ze alles een beetje snel en stiekem moeten doen. "Salmonpaw, wakker worden." Eindelijk, Shellblade was er, ze konden beginnen. Salmonpaw sprong echter niet meteen op. Ze had geen zin om zo'n overdreven gehoorzame apprentice te zijn die bij ieder woord van haar trainer al klaarstond. Nee, ze moest even duidelijk maken dat ze dat niet van plan was. Ze ging rechtop zitten en gaf zichzelf een korte wasbeurt. Pas daarna ging ze naar buiten. Opeens bedacht ze zich iets waarvan ze zich afvroeg hoe ze dat gisteren niet had kunnen bedenken: Shellblade had in SkyClan gezeten! Hij was een van die nieuwkomers! Zou hij haar wel alles kunnen leren wat ze moest weten over het ThunderClan gebied en jagen op ThunderClan prooien? Hij zou haar in ieder geval kunnen leren klimmen, dat vond ze wel fijn. Ze keek Shellblade aan. "Ga je me vandaag het territorium laten zien?" vroeg ze, voordat haar mentor iets kon aankondigen. Salmonaw nam graag zelf het initiatief.

Het duurde even voor Salmonpaw eindelijk naar buiten kwam. Hij had eigenlijk al bijna weer naar binnen willen roepen, maar toen was de apprentice toch op komen dagen. Als hij eerlijk was vond hij het best spannend, want het was zijn eerste apprentice sinds hij naar Thunderclan was gekomen en hij moest het dus wel goed doen. "Ga je me vandaag het territorium laten zien?" Hij richtte zijn blik op de apprentice. Dat was hij in ieder geval wel van plan geweest en waarschijnlijk zou dat wel het grootste gedeelte van de dag innemen. "Dat was ik inderdaad van plan." Zei hij. Hij dacht ondertussen na waar ze het beste als eerste naartoe zouden kunnen gaan. De grens met Riverclan en de zonnerotsen was waarschijnlijk wel een goede plek om te beginnen. "Zullen we dan maar gaan?" Stelde hij voor aan de apprentice.

"Dat was ik inderdaad van plan", zei Shellblade. Salmonpaw glimlachte tevreden. "Zullen we dan maar gaan?" vroeg de warrior. Salmonpaw knikte. Ze vond het wel leuk dat Shellblade het had gevraagd in plaats van gezegd. Nu kon Salmonpaw doen alsof ze niet waren gegaan als zij had geweigerd. Ze keek naar haar mentor en probeerde zijn leeftijd in te schatten. Ergens tussen de achttien en vijfentwintig manen? "Jij komt uit SkyClan, toch?" vroeg ze aan hem. Eigenlijk was het een retorische vraag, want ze wist dat hij in SkyClan had gezeten, maar het leek haar een goede gespreksopener. Ze was blij dat ze hem als mentor had. Ze had nog geen enkele keer de kans gehad om direct met een oud-SkyClanner te praten. Dit was dé gelegenheid om meer te weten te komen over de door brand verwoeste clan.

Na het knikje van de apprentice begon hij te lopen richting de ingang van het kamp en keek nog een keer achterom of de apprentice hem volgde voordat hij door de tunnel naar buiten ging. "Jij komt uit Skyclan, toch?" Hij draaide zijn hoofd naar Salmonpaw en keer haar even aan. Hij had wel verwacht dat de apprentice wist dat hij van de Skyclan was gekomen, maar waarschijnlijk wist Salmonpaw verder niks over de Skyclan. Misschien alleen wat ze van andere katten had gehoord, maar waarschijnlijk niks van een ex-Skyclanner. "Ik kom inderdaad uit Skyclan." Hij besloot om maar niks meer te zeggen en de vragen over te laten aan de apprentice. Zo zou hij alleen moeten zeggen wat de apprentice wilde weten, want hij vond het nog steeds niet echt nodig dat andere katten wisten wat Skyclan precies allemaal deed. Hij was best bereid om een aantal dingen te leren aan andere katten, maar toch wilde hij ook een gedeelte voor hemzelf houden.

Salmonpaw liep naast haar mentor met hem mee. "Ik kom inderdaad uit Skyclan", zei Shellblade. Hij leek niet van plan om uit zichzelf veel te gaan vertellen, dus Salmonpaw zou alles wat ze wilde weten zelf moeten vragen. "Hoe zag jullie gebied eruit? Hoe zag jullie kamp eruit? Waren jullie rangen hetzelfde als bij ons? Silverfang was toch eerst de deputy van SkyClan?" Ze vuurde de vragen op hem af, maar gaf hem wel na iedere vraag de tijd om antwoord te geven. "Ga je mij ook jacht- en vechttechnieken uit SkyClan leren? En kan ik ook leren klimmen?" vroeg ze daarna. Als ze die technieken ook beheerste, zou ze een flink voordeel hebben boven katten die niet door een oud-SkyClanner getraind waren en dat vond zij wel goed klinken. "Is het eigenlijk niet vreemd dat Firestar Silverfang nu als deputy heeft, terwijl die nog maar net in de clan zit? Ik bedoel, jullie zijn vast heel goed en loyaal enzo, maar zo lang kennen ze elkaar nog niet." En nu ze toch over Firestar aan het praten was: "Weet jij eigenlijk waarom hij zo raar deed gisteren?"

"Hoe zag jullie gebied eruit? Hoe zag jullie kamp eruit? Waren jullie rangen hetzelfde als bij ons? Silverfang was toch eerst de deputy van SkyClan?" Ineens werd hij overladen met vragen en hij moest ze nog even een keer in zijn hoofd herhalen, want voor hij het wist vergat hij een vraag van de apprentice. "We hadden net zoals hier wel een aardig aantal bomen, verder hadden we een meertje en ons kamp lag in een diepe kuil." Hij werd even stil toen hij eraan terug dacht hoe het kamp was verwoest door de vlammen. Hij had nog niet terug durven gaan, bang om te zien hoe erg het zou zijn. "En Silverfang was inderdaad onze deputy." Voegde hij er nog aan toe. "Ga je mij ook jacht- en vechttechnieken uit SkyClan leren? En kan ik ook leren klimmen?" Hij had er al wel even over nagedacht, want hij kon het natuurlijk aan de apprentice leren en sommige kon je hier ook echt wel gebruiken, dus waarschijnlijk was het geen slecht idee om dat te doen. "Ik was wel van plan om je de dingen te leren waar je ook gebruik van kan maken in het Thunderclangebied en daaronder valt ook klimmen." Zei hij. Klimmen was tenslotte een van de specialiteiten van de Skyclan, dus het zou wel leuk zijn om ze door te kunnen geven aan een apprentice. "Is het eigenlijk niet vreemd dat Firestar Silverfang nu als deputy heeft, terwijl die nog maar net in de clan zit? Ik bedoel, jullie zijn vast heel goed en loyaal enzo, maar zo lang kennen ze elkaar nog niet." Dat had hij eigenlijk ook wel raar gevonden. Silverfang was al wel deputy geweest, maar zo lang zat hij nog niet in de Thunderclan, dus ergens was het wel een beetje raar en hij wist eerlijk gezegd ook niet hoe goed die twee elkaar kenden, maar als ze elkaar konden vertrouwen had hij er niet echt problemen mee. "Ik heb geen idee hoe goed die twee elkaar kennen, maar ik weet wel dat Silverfang een goede deputy is, dus misschien heeft Firestar hem daarom gekozen." Antwoordde hij. "Weet jij eigenlijk waarom hij zo raar deed gisteren?" Hij wist bijna meteen dat het over Firestar ging en als hij eerlijk was had hij geen idee, ook al vond hij het gedrag van de leider inderdaad wel raar. "Ik heb geen idee waarom hij zo deed, misschien had hij gewoon een slechte dag." Opperde hij, maar hij wist zelf ook wel dat dat niet waar was.

"We hadden net zoals hier wel een aardig aantal bomen, verder hadden we een meertje en ons kamp lag in een diepe kuil", vertelde Shellblade. Salmonpaw nam de informatie in zich op en probeerde het voor zich te zien. Ze besloot dat ze het verbrande gebied een keer zou bezoeken, ze was benieuwd wat vuur deed met een bos. Ze had wel gehoord van de grote verwoesting, maar ze kon het zich niet goed voorstellen. Shellblade zei dat Silverfang inderdaad hun deputy geweest was. Het moest vreemd zijn om nu dezelfde kat als deputy te zien, maar in een andere clan. Bij haar mentors volgende woorden verscheen er een grijns op Salmonpaws gezicht. "Ik was wel van plan om je de dingen te leren waar je ook gebruik van kan maken in het Thunderclangebied en daaronder valt ook klimmen."
Shellblade beantwoordde ook haar volgende vraag, maar Salmonpaw vond het antwoord niet erg bevredigend, want hij wist het zelf ook niet. "Ik heb geen idee waarom hij zo deed, misschien had hij gewoon een slechte dag", zei de kater ten slotte. Salmonpaw trok haar wenkbrauwen op. Een slechte dag? Een slechte dag zorgde er toch niet voor dat de leider een ceremonie zo afraffelde? Ze keek naar Shellblade en las in zijn ogen dat hij zelf ook niet echt overtuigd was. "Is er op de laatste Gathering iets gebeurd?" drong Salmonpaw aan. "Ik weet niet of je erheen bent geweest, maar jij zult er in ieder geval meer over gehoord hebben dan ik. Aan ons wordt nooit iets verteld. Of zou het iets met papa te maken hebben?" Salmonpaw had eigenlijk geen idee hoe goed haar vader en Firestar elkaar kenden. Ze vroeg zich af waar Twirlfang was en vooral waarom hij weg was. 'Hij paste niet zo goed in een clan', ja, vast. Daar kwam je ook echt pas achter na negenentwintig manen, nadat je een partner had en kittens had gekregen. "Ken jij mijn ouders, eigenlijk?" vroeg ze.

"Is er op de laatste Gathering iets gebeurd?" Daar moest hij even over nadenken, want Firestar had inderdaad wel een beetje raar gereageerd op sommige dingen, maar hij had eigenlijk gedacht dat dat meer kwam vanwege het seizoen en niet echt door een andere factor. "Ik weet niet of je erheen bent geweest, maar jij zult er in ieder geval meer over gehoord hebben dan ik. Aan ons wordt nooit iets verteld. Of zou het iets met papa te maken hebben?" Hij had de vader van Salmonpaw niet echt goed gekend, maar hij had wel gehoord dat hij de clan had verlaten, maar hij was er wel bijna zeker van dat dat niet hetgeen was wat Firestar dwars zat. "Ik denk niet dat het aan je vader ligt. Dat was zijn eigen keuze en Firestar zal daar echt niet zo door reageren." Begon hij. "Op de Gathering deed hij inderdaad wel een beetje raar, maar ik had gedacht dat het kwam doordat het bladkaal is en de prooi schaars is, maar nu weet ik dat niet zo zeker meer." Hij besloot om toch maar eerlijk zijn mening te uiten. "Ken jij mijn ouders, eigenlijk?" Hij kende ze niet echt, hij wist wel wie ze waren, maar hij had niet echt met hun gesproken. "Ik ken ze niet echt, maar ik weet wel wie ze zijn." Meer kon hij haar ook niet echt erover zeggen, want meer was er ook niet echt.

"Ik denk niet dat het aan je vader ligt. Dat was zijn eigen keuze en Firestar zal daar echt niet zo door reageren", miauwde Shellblade, Salmonpaws tweede vraag als eerst beantwoordend. "Op de Gathering deed hij inderdaad wel een beetje raar, maar ik had gedacht dat het kwam doordat het bladkaal is en de prooi schaars is, maar nu weet ik dat niet zo zeker meer", beantwoordde hij haar eerste vraag. Salmonpaw keek naar hem. Hij ging er echter niet op door. In plaats daarvan gaf hij haar een antwoord op haar derde vraag, alweer een waar ze niet erg veel aan had: "Ik ken ze niet echt, maar ik weet wel wie ze zijn." Als dat zo was, zou hij vast niet meer weten van haar vaders beweegredenen. Hij zou niet weten waarom de kater net nu hij een gezin had hen in de steek had gelaten. Salmonpaw zou er op een andere manier achter moeten komen.
"Wat denk je nu dan dat er aan de hand was? Op de Gathering, bedoel ik", kwam Salmonpaw nieuwsgierig terug op het vorige onderwerp. Ze vroeg zich af wat er aan de hand was. Zelf kon ze Firestars gedrag niet echt vergelijken met het karakter dat hij eerder getoond had, zo lang leefde ze nog niet, maar uit de geschokte reacties van anderen bij de ceremonie had ze opgemaakt dat dit niet zijn normale gedrag was.

"Wat denk je nu dan dat er aan de hand was? Op de Gathering, bedoel ik" Normaal zou hij het inderdaad gewoon hebben afgeschoven op het feit dat het Leafbare was, maar het leek nu echt wel of er wat meer aan de hand was. Ook al was zijn reactie tegen Shrewstar misschien wel logisch, want het ging wel over zijn eigen zoon. "De spanningen waren al vrij hoog doordat het bladkaal is en het maakte het er niet beter op toen de clanleiders elkaar begonnen te beschuldigen van verschillende dingen. Vooral tussen Shrewstar en Firestar." Zei hij toen. "Alleen toen was zijn gedrag verklaarbaar, aangezien degene die aangevallen was van ons zijn zoon was, maar voor wat er bij de ceremonie gebeurde heb ik niet echt een verklaring." Dat was wel de waarheid. Er moest haast wel iets gebeurd zijn met Firestar, maar hij had geen idee wat en hij had ook geen idee of het maar een tijdelijk iets was of dat het iets was dat langer zou gaan duren.

"De spanningen waren al vrij hoog doordat het bladkaal is en het maakte het er niet beter op toen de clanleiders elkaar begonnen te beschuldigen van verschillende dingen. Vooral tussen Shrewstar en Firestar." Salmonpaw spitste geïnteresseerd haar oren. Ruzies? Beschuldigingen? Haar hart ging sneller kloppen, maar eerder van opwinding dan van angst om wat er zou kunnen gebeuren. "Alleen toen was zijn gedrag verklaarbaar, aangezien degene die aangevallen was van ons zijn zoon was," Zijn zoon. Firestars zoon was aangevallen door een ShadowClanner. Salmonpaw knikte. Dat zou inderdaad voor problemen kunnen zorgen. "maar voor wat er bij de ceremonie gebeurde heb ik niet echt een verklaring." Salmonpaw knikte opnieuw. Zou er oorlog komen met ShadowClan? Zo ja, dan moest ze maar gauw vechttraining krijgen, als zij ook nog iets wilde doen. En ze wilde ook iets doen. Ze was niet van plan om passief aan de zijlijn te gaan zitten terwijl er gave dingen gebeurden!
Ze volgde Shellblade nu weer zwijgend. Zouden ze al bijna bij de eerste grens zijn? Naar welke zouden ze als eerste gaan? Ze keek om zich heen. Het landschap leek overal eigenlijk wel een beetje op elkaar, dat was jammer. Het bos hier was niet veel anders dan het bos vlakbij het kamp en dat had ze al gezien. "Waar gaan we als eerste heen?" vroeg ze aan Shellblade, want ze had geen zin om maar gewoon af te wachten waar ze naartoe gingen.

Shellblade keek nog even naar de apprentice naast hem voor hij verder liep. Het zou niet lang meer duren voor ze bij de grens met Riverclan zouden zijn. "Waar gaan we als eerste heen?" Kreeg hij als vraag van Salmonpaw. "We gaan als eerste naar de grens met Riverclan en dan zal ik je ook meteen de zonnerotsen laten zien voordat we verder gaan." Zei hij. Het had hem in ieder geval wel het beste geleken om te doen. Ook al had hij ook eerst naar de grens met Shadowclan kunnen gaan, maar dat kwam nu dus pas aan het einde. Hij begon het geluid van de rivier nu ook al te horen en het duurde niet veel langer voor ze waren aangekomen bij de rivier. "De rivier hier is de grens met Riverclan." Begon hij. Waarschijnlijk had Salmonpaw er al wel eens van gehoord, maar het leek hem toch beter om het te zeggen. "Als de wind goed staat zou je de geur van Riverclan hier kunnen ruiken." Voegde hij er nog aan toe.

"We gaan als eerste naar de grens met Riverclan en dan zal ik je ook meteen de zonnerotsen laten zien voordat we verder gaan", antwoordde Shellblade. "Oké", zei Salmonpaw. Het bleek al gauw dat het niet ver meer was, want voor ze het wist waren ze het bos uit en zag ze de rivier. Salmonpaw keek geïnteresseerd naar het water. Ze had nog nooit zo veel water bij elkaar gezien. Water kende ze als regen of als de stille, spiegelende plassen na de bui. Dit leek daar in niets op. Het was veel. Het bewoog. Het maakte geluid. "De rivier hier is de grens met Riverclan", zei Shellblade. Salmonpaw liep naar het water. Het bewoog allemaal dezelfde kant op. Haar spiegelbeeld was onduidelijk, gebroken door golfjes. Ze stak haar poot in het water, dat harder trok dan ze had verwacht en ijskoud was. Ze trok haar poot snel weer terug en likte hem droog. "Als de wind goed staat zou je de geur van Riverclan hier kunnen ruiken", hoorde ze haar mentor zeggen. Ze keek naar de overkant van het water. Er stonden weinig bomen. Wat verder weg zag ze wel iets wat een bos zou kunnen zijn, maar het was duidelijk dat het territorium van RiverClan een stuk opener was dan dat van ThunderClan. Salmonpaw vond het vreemd voelen om niet tussen bomen te zijn. De wind woei hier harder en ze had zowel het gevoel alles te kunnen zien als door iedereen gezien te kunnen worden. Ze snoof de lucht op en rook water en ThunderClan geuren, maar geen vreemde kattengeuren. Ze voelde dat de wind van achteren kwam en de in de richting van het RiverClan gebied woei. De verkeerde kant op.
Teleurgesteld draaide ze zich weer om. Ze had gehoopt alle clangeuren vandaag in ieder geval te leren herkennen, maar dat zat er dus niet in. Niet ver weg zag ze een grote hoeveelheid stenen liggen, allemaal net zo groot als de grote rots in het kamp. Ze wees ernaar met haar staart. "Zijn dat de zonnerotsen?" vroeg ze.

Shellblade liet Salmonpaw rustig haar gang gaan met de omgeving een beetje verkennen. Hij hoopte alleen wel dat ze een beetje op zou passen bij de rivier, want het stroomde nu vrij snel door het ijs en de sneeuw die aan het smelten waren. Hij voelde hoe de wind in de richting van het riverclan territorium blies. Dat betekende dus dat er geen riverclangeuren te ruiken waren. Ergens vond hij dat wel jammer, want hij had Salmonpaw eigenlijk de geur wel willen laten ruiken. Dan had ze het alvast kunnen onthouden voor als ze er een tegen zou komen, maar dat moest nu dus een andere keer. "Zijn dat de zonnerotsen?" Hij volgde de staart van Salmonpaw toen hij de vraag hoorde en knikte. "Dat zijn inderdaad de zonnerotsen." Zei hij terwijl hij naar de plek keek waar de stenen lagen. "Zullen we daar naartoe gaan?" Misschien wilde Salmonpaw hier nog wat langer blijven, maar het leek toch wel dat de zonnerotsen haar aandacht hadden getrokken.

Shellblade zei dat het inderdaad de zonnerotsen waren waar ze naar keken en hij stelde voor daar naartoe te gaan. Salmonpaw knikte. "Is goed", zei ze en zonder op haar mentor te wachten trippelde ze naar de rotsen. Van dichtbij bleken ze groter te zijn dan ze van een afstand hadden geleken. Ze zag een rots waarvan ze zich afvroeg of ze er wel op zou kunnen springen. Gelukkig waren er ook kleinere. Ze probeerde de sprong in te schatten en zette een paar stapjes achteruit, wiebelde even en sprong. Ze landde een soort van op de rots, gleed er bijna weer af, maar wist erop te klauteren. De bovenkant van de steen was glad en een beetje opgewarmd door de zon. Het voelde prettig aan haar pootkussentjes, die ruw waren van de koude, oneffen grond, die vol prikkende takjes en steentjes lag. Vanaf de steen keek ze naar de rivier en naar het gebied daarachter. Ze zag in de verte een paar katten lopen aan de andere kant van de rivier. Waren dat RiverClanners? Ze glimlachte vrolijk. Wauw, haar eerste blik op katten van andere clans!

"Is goed" Kreeg hij als antwoord van Salmonpaw en voor hij zelf er alvast naartoe had kunnen lopen was de apprentice al vooruit gelopen naar de zonnerotsen. Hij volgde er rustig achteraan en hield haar ondertussen wel in de gaten. Hij zag hoe de apprentice probeerde op een rots te springen en versnelde zijn pas toen het erop leek dat de apprentice er niet op zou komen, maar dat bleek uiteindelijk toch niet nodig te zijn. Eenmaal bij de rotsen aangekomen sprong hij zelf ook op de rots en liep hij tot vlak bij haar. Hij merkte dat ze naar de andere kant van de rivier aan het kijken was en volgde haar blik om te zien dat er een paar katten liepen, waarschijnlijk van de Riverclan. "De zonnerotsen zijn een plek waar katten komen om te zonnen als het mooi weer is, maar ook om te jagen." Legde hij uit. Het leek hem wel logisch om wat uitleg te geven, zodat de apprentice er wat meer over wist.

Shellblade volgde haar en sprong op dezelfde rots. Hij keek ook even naar de RiverClan katten. Salmonpaw vond het jammer dat ze zo ver weg waren, ze had ze graag van dichterbij willen zien. Sommige kittens zeiden dat ze kieuwen en poten met zwemvliezen hadden, maar daar geloofde Salmonpaw niet zo in. Het waren toch ook gewoon katten? Ze had ook gehoord dat ze allemaal hele dikke vachten hadden. Ze keek naar Shellblade. Een beetje zoals hij? "De zonnerotsen zijn een plek waar katten komen om te zonnen als het mooi weer is, maar ook om te jagen", vertelde haar mentor haar. Salmonpaw draaide zich om om naar haar eigen gebied te kijken. Niet ver van hen begon het bos en verder dan dat kon ze niet kijken. De RiverClan patrouille aan de andere kant van de rivier was inmiddels verdwenen, zag ze toen ze weer omkeek. Nu, dan was er hier verder niet zo veel interessants meer te zien. "Waar gaan we nu heen?" vroeg ze aan Shellblade.

"Waar gaan we nu heen?" Kreeg hij als vraag van Salmonpaw. Het was waarschijnlijk het beste als ze nu door zouden gaan naar Fourtrees, want dan kon hij haar ook de plek laten zien waar alle katten samen kwamen tijdens een gathering. "Ik was van plan om nu naar Fourtrees te gaan." Zei hij en toen hij dat had gezegd sprong hij naar beneden van de rots af. "Ben je klaar om daar nu naartoe te gaan?" Hij wachtte tot de apprentice klaar was om hem te volgen en begon toen in de richting van Fourtrees te lopen. Het was waarschijnlijk inderdaad het belangrijkste om eerst de grenzen te laten zien, want dan wist Salmonpaw in ieder geval waar de grenzen waren en dan zou hij later vandaag, of een andere dag als het te laat werd, de dingen in het Thunderclan territorium laten zien.

"Ik was van plan om nu naar Fourtrees te gaan", antwoordde Shellblade. "Ben je klaar om daar nu naartoe te gaan?" "Wacht even", zei Salmonpaw. Ze sprong van de rots en trippelde naar de waterkant. Ze boog zich naar haar vervormde spiegelbeeld en likte wat water op. Het was ijskoud, smeltwater uit de bergen, en haar tong tintelde ervan. Ze grijnsde. Ze had nog nooit water rechtstreeks uit de rivier kunnen drinken, alleen vocht uit een mosbal dat naar mos en aarde smaakte. Ze liep weer weg bij het water. "Oké, ik ben klaar", zei ze met een grijns tegen haar mentor. Dat water drinken had niet per se nu gehoeven, er zouden nog vaak genoeg kansen voor komen en ze had ook niet echt dorst, maar ze had geen zin om maar de hele dag gehoorzaam achter die mentor van haar aan te lopen. Het moest even duidelijk zijn dat ze hem puur uit eigen beweging volgde en niet alleen omdat het moest. Shellblade zette koers naar waar blijkbaar de Vierboom was en Salmonpaw liep - puur omdat ze dat wilde! - met hem mee.

Onderwerp: Re: Lets start the first training[Salmonpaw]