[open] i solemnly swear i'm up to no good.

Draco keek gejaagd om zich heen. Vijandelijk gebied vol clankatten, waarom was hij eigenlijk hier. Natuurlijk was het antwoord zoals altijd verveling. De laatste tijd was het steeds zo, er gebeurde bijna nooit iets. Waarschijnlijk was hij de Bloodclanner met het saaiste leven ooit. Gebeurde er eindelijk wat zat hij meteen in de problemen, reden genoeg dus om hier te zijn. Met gespitste oren sloop hij door het gebied. Zoals altijd probeerde hij zo veel mogelijk geuren op te vangen, en zoals altijd faalde hij hier in. De licht grijze kater slaakte dank ook een zachte kreet toen een grote vogel voorbij vloog. Meteen daar gromde hij, hij moest echt eens zijn bek houden. 'Precies' antwoordde Dree bijzonder sympathiek. Nadat hij in zijn eigen staart had gebeten vanwege dit stomme antwoord, wat pijnlijk en nutteloos was, concentreerde hij zich opnieuw op de omgeving. Hij was nu in het gebied van de stomste clan van allemaal en was klaar voor het breken van een aantal regels. Zijn ouders waren dood, waarom zou hij nog naar hun regels luisteren. Met een soort half gestoorde half nonchalante grijns liep hij verder. Pas toen hij een ander kat zag staan bij een klein riviertje hield hij stil. 'Come on' siste Dree en hij knikte. Met drie stappen was hij bij de kat en met nog een beweging lag de kat in het water. Draco barstte in lachen uit terwijl hij keek naar de kat die nat was. Draco Malfoy strikes again.

Leopardpaw was rustig aan het rondlopen langs de rivier. Ze was gaan zitten. Opeens hoorde ze iets achter haar en sprong van schrik op. Helaas belandde ze in de rivier. De onbekende kater stond te lachen. Leopardpaw zette haar voorpoten op de kant en klom uit de rivier. "Vieze haarbal laat me niet zo schrikken." riep ze geïrriteerd naar de kater die stond te lachen. Toen zag ze dat de kater een Bloodclanner was hij mocht hier helemaal niet zijn. Leopardpaw schudde het water uit haar vacht en liep naar de Bloodclanner toe. "Wat doe je hier?" vroeg ze boos. Ze keek de kater boos aan. Waarom waren er de laatste tijd zoveel Bloodclanners op Thunderclan territory?

Een grijns sierde het gezicht van de kater terwijl hij naar de druipnatte poes keek. 'Het spijt me zo' antwoordde hij met een stem die droop van sarcasme. Arrogant ging hij zitten absoluut niet bang voor zo'n mini poesje. Ze is maar 2 maanden jonger pff, stomme stem in zijn hoofd die altijd gelijk had. De gevlekte poes liep of hem af en keek bijzonder geïrriteerd. "Wat doe je hier?" Nou, wat dacht je van me dood vervelen? Dat klonk veel te stom en dus antwoordde hij 'lang verhaal' dat klonk een stuk beter. Een glimlach sierde zijn gezicht terwijl hij naar de poes keek, al bereikte deze zijn ogen niet. 'Is dit dan verboden terrein?' antwoordde hij terwijl hij onschuldig keek. ' Trouwens mijn naam is Malfoy, Draco Malfoy' De glimlach op zijn gezicht begon te lijken op een wrede grijns. 'En wat is jouw naam? laat me raden...' hij laste een stilte in. 'Idiot met stippeltje, lelijkste van de clan, sukkel, zit ik in de juiste richting?' Met een grijns keek hij naar de poes die nu echt woedend keek.

'Het spijt me zo' zei de Bloodclanner sarcastisch. 'lang verhaal' zei de kater. 'Is dit dan verboden terrein? vroeg de kater met een onschuldige blik. Leopardpaw rolde met haar ogen. ' Trouwens mijn naam is Malfoy, Draco Malfoy' zei hij met een grijns. 'En wat is jouw naam? laat me raden...' zei Draco en hij laste een pauze in. 'Idiot met stippeltje, lelijkste van de clan, sukkel, zit ik in de juiste richting?' zei Draco. "Nou nee, maar ja ik had wel verwacht dat je mijn naam niet kon raden daar ben je natuurlijk veel te dom voor." zei Leopardpaw met een gemene grijns op haar gezicht. De kater moest niet denken dat ze over zich heen liet lopen. "Ik heet Leopardpaw. Kan je dat onthouden? Met je muizenbrein." zei ze. "Als het te moeilijk is moet je het maar zeggen." vervolgde ze haar zin. "Maar moet jij geen kittpet's gaan pesten ofzo?" vroeg ze.

"Nou nee, maar ja ik had wel verwacht dat je mijn naam niet kon raden daar ben je natuurlijk veel te dom voor." Tss, wat een sukkel, hem beledigen. Draco bleef normaal kijken alsof de opmerking hem niks deed. Ondertussen was hij al druk bezig met beledigingen voor de idiote Thunderclan poes. Heel even versmalde zijn ogen iets toen keek hij weer normaal, niemand noemde hem muizenbrein. De witte kater klapte zijn nagels uit maar zorgde ervoor dat Leopardpaw het niet zag, hij zou ze alleen gebruiken als het nodig was. 'Ik pest jou toch, kittypet' antwoordde terwijl zijn grijns ietsje verbreedde. 'Zeg eens, idiotpaw' natuurlijk zei hij de naam expres verkeerd 'moet jij niet naar je mammie toe?' De evil grijns werd nog wat groter toen hij vervolgde; 'of vond ze je zo lelijk dat ze je niet meer wou hebben, dat kan ik me namelijk heel goed voorstellen.' Jep, dat zou die poes leren.

'Ik pest jou toch, kittypet' antwoordde Draco. 'Zeg eens, idiotpaw' zei Draco met een grote grijns. 'moet jij niet naar je mammie toe?' 'of vond ze je zo lelijk dat ze je niet meer wou hebben, dat kan ik me namelijk heel goed voorstellen.' zei Draco. "Ik hoor het al mijn naam is te moeilijk voor je. En als mijn ouders van me hielden hadden ze me niet achter gelaten." zei Leopardpaw met een emotieloze stem. Ze zag dat de kater zijn nagels had uitgeklapt. Leopardpaw deed het zelfde en ze kneedde de grond met haar scherpe nagels. "Maar moet jij niet naar je Bloodclan vriendjes toe?" vroeg ze aan Draco. "Of was je te slap om een Bloodclan warrior te worden? En hebben ze je weg gejaagd? vroeg ze. Normaal deed ze niet zo maar de kater was zelf begonnen. Ze bekeek de kater met haar heldere blauwe ogen. De kater was ongeveer 2 moons ouder dan haar maar ze was niet bang om met de kater te vechten.

"Ik hoor het al mijn naam is te moeilijk voor je. En als mijn ouders van me hielden hadden ze me niet achter gelaten." Geïrriteerd gromde de witte Bloodclanner, irritante katten. Zijn mondhoeken krulde omhoog toen hij antwoordde. ''Achtergelaten? dus ze hadden inderdaad een hekel aan je?' Draco zag dat de gevlekte poes ook haar nagels uitklapte en de grond begon te kneden, zelf hield de witte kater zijn nagels keurig op de grond. "Of was je te slap om een Bloodclan warrior te worden? En hebben ze je weg gejaagd?" Kijk en nu kwam het van pas dat hij zijn ouders had vermoord. 'Kom op zeg het' siste Dree en Draco miauwde hardop 'Ik heb mijn eigen ouders vermoord schatje, ik vind het niet erg om jou te vermoorden.' Met een neutrale nietszeggende blik keek hij naar Leopardpaw. In gedachte ging hij terug naar zijn laatste training, Spider had hem geleerd van achteren aan te vallen. Met dit in zijn gedachte keek hij naar de poes. 'Wil piepklein poesje vechten of is ze een beetje bang' vroeg hij met een hoog stemmetje.

''Achtergelaten? dus ze hadden inderdaad een hekel aan je? vroeg Draco. Leopardpaw zei niks. 'Ik heb mijn eigen ouders vermoord schatje, ik vind het niet erg om jou te vermoorden.' zei Draco. "Ik ben je schatje niet." siste Leopardpaw boos. 'Wil piepklein poesje vechten of is ze een beetje bang' zei Draco met een hoog stemmetje. "Ik ben niet bang voor jou en ik ben ook niet bang om met je te vechten." zei Leopardpaw met een kille stem. Ze was niet bang voor deze opschepper. "Maar ben jij bang? Als je bang bent moet je het maar zeggen hoor." zei ze met een gemene grijns op haar gezicht. Ze had nog geen mentor maar ze had zichzelf getraind en ze kon wel vechten. Een paar dagen geleden had ze een Thunderclan poes van een das gered. Ze bekeek de kater goed. Al haar zintuigen stonden op scherp, als de kater haar probeerde aan te vallen kon ze de aanval ontwijken en daarna zelf toe slaan.

"Ik ben je schatje niet." Arrogant keek hij naar de gevlekte poes 'voor je het weet wel' miauwde Draco met een evil grijns. "Maar ben jij bang? Als je bang bent moet je het maar zeggen hoor." Hij bang? wat een onzin. De jonge kater ontblootte zijn tanden dreigend en liet duidelijk zien dat hij klaar was voor een gevecht. Wel wou hij dat de poes degene was die haar geduld verloor en hem aanviel. 'Weetje, zelfs een kitten van twee manen is dapperder dan jij ooit zult zijn.' Arrogant stapte hij op haar af en terwijl hij langs haar liep gleed zijn staart over haar rug. Nu stond Draco achter haar waardoor ze gedwongen was om te draaien. 'Is poesje boos' miauwde hij toonloos toen hij haar grijns zag. Met zijn ogen ving hij de blauwe ogen van de poes, hij bleef haar aanstaren. Pas na een minuut wende hij zijn blik af, 'lelijk gedrocht.'

'voor je het weet wel' zei Draco met een gemene grijns. "Ik moet er niet aan denken!" riep Leopardpaw uit. Draco ontblootte zijn tande om te laten zien dat hij klaar was voor een gevecht. 'Weetje, zelfs een kitten van twee manen is dapperder dan jij ooit zult zijn.' zei Draco. Draco stapte arrogant op haar af en terwijl hij langs haar liep gleed zijn staart over haar rug. Er ging een rilling over de rug van Leopardpaw. 'Is poesje boos' zei de kater. Leopardpaw draaide zich met een ruk om. "Blijf met je vieze staart van me af." siste ze boos. Ze zag dat Draco haar even bleef aan staren. 'lelijk gedrocht.' zei hij terwijl hij zijn blik afwendde. "Heb je jezelf wel eens bekeken? Jij bent een lelijk gedrocht." zei Leopardpaw. Ze wist dat de kater haar aan het uitdagen was. Maar ze wachtte nog even met aanvallen.

"Ik moet er niet aan denken!" Nee, natuurlijk moest de Thunderclanpoes er niet aan denken. Dat wist hij zelf ook wel. Na langs de Leopardpaw te hebben gelopen draaide de poes zich met een ruk om. "Blijf met je vieze staart van me af." Heel even gleed Draco's blik naar zijn staart, hij was best schoon. Toen richtte hij zijn kille blik weer op de poes. "Heb je jezelf wel eens bekeken? Jij bent een lelijk gedrocht." 'Wat?' miauwde hij geschrokken. Heel even vernauwde hij zijn ogen toen neutraliseerde hij zijn blik weer. 'Jij bent de enige lelijke hier' zij hij. Wanneer viel die stomme poes nou aan?

[sorry, kort]

Leopardpaw zag dat Draco zijn staart bekeek. Ze moest moeite doen om niet te lachen. 'Wat?' zei Draco geschrokken en hij vernauwde zijn ogen. 'Jij bent de enige lelijke hier' zei Draco. " Nee, want jij bent hier ook." zei Leopardpaw met een gemene grijns. Ze begon een rondje te lopen om te kater heen. Perongeluk raakte ze met haar staart de staart van Draco aan. "Lekker dan, nu moet ik mijn staart gaan wassen." zei ze. "Ga je me nog aanvallen of ga je me hier een beetje uit staan te schelden? Saai ben jij hoor." zei ze en ze keek de kater afwachtend aan met haar heldere blauwe ogen.

(Maakt niet uit, dit is ook kort.)

" Nee, want jij bent hier ook." Misschien had Leopardpaw het niet door maar ze gaf toe dat ze lelijk was. Draco's grijns verdween toen de staart van de poes langs de zijne streek. Hij was degene die dat soort dingen moest doen, niet de gevlekte apprentice. "Ga je me nog aanvallen of ga je me hier een beetje uit staan te schelden? Saai ben jij hoor." Ze wou dus vechten maar wou net als hij niet aanvallen. Dit zou nog een lang gesprek kunnen woorden. Eigenlijk zou hij antwoord moeten geven maar zijn gedachten dwaalden af. Waarom was die idiote stem in zijn hoofd er niet? 'Ik ben niet idioot!' Die was er dus wel. Hij keek naar de blauwe ogen van de poes en besefte dat hij nog niet had geantwoord. 'Sorry, je bent nou eenmaal lelijk, iemand moest dat toch zeggen.'

Het duurde even voordat de kater antwoord gaf hij was vast aan het nadenken. 'Sorry, je bent nou eenmaal lelijk, iemand moest dat toch zeggen.' zei Draco. "Als je me knap vind zeg dat dan gewoon." zei Leopardpaw met een grijns. Waarom viel die stomme kater nou niet aan? Ze begon wel genoeg te krijgen van dit gesprek. "Ben je soms te bang om me aan te vallen?" vroeg ze met een gemene grijns. Ze zou nog even wachtte op het antwoord van de kater en daarna zou ze hem wegjagen uit het Thunderclan territory. Als het nodig was zou ze dat hardhandig doen. Ze keek de kater afwachtend aan met een kille blik in haar heldere blauwe ogen.

Zijn grijns verdween toen de poes antwoordde, dat was volledige onzin. 'Dat is onzin 1. Je bent te lelijk, 2.Je bent een Thunderclanner en 3. Ik ben al bezet.' Snauwde hij naar Leopardpaw. Alsof Draco ook maar iets zag in zo'n gevlekt lelijk wezen. "Ben je soms te bang om me aan te vallen?" 'Tuurlijk ben ik niet bang!' antwoorddde hij terwijl hij met zijn hoofd schudde. De poes was hun gesprek duidelijk zat, maar wou niet de eerste zijn die aanviel. Al keek ze inmiddels alsof ze dat ieder moment kon gaan doen. Kil staarde Draco terug terwijl er een stilte viel tussen de twee katten. Na een minuut of drie verbrak hij deze. Niet heel sympathiek sprong hij op de poes af, pas op het laatste moment wenkte hij opzij waardoor hij vlak naast haar neerkwam en zijn klauw over haar gevlekte vacht steek. Zijn nagels gingen er niet door heen en deden dus ook geen pijn. Dat was ook niet de bedoeling, Draco wou haar laten aanvallen. 'Poesje is bang, poesje is bang' zong hij met een irritant kinderachtig stemmetje.

Frostfang stormde op het geluid af, het vieze geluid van een pratende Bloodclanner, en gooide haarzelf bijna door de struiken heen zodat ze er snel genoeg was. Er was een andere kat bij, een poes, uit haar clan, en nog een jonge. Dit kon nooit iets goed betekenen. Al snel was Frostfang bij de plaats waar de twee doodleuk stonden te praten, en ze gooide zichzelf op de rug van de witte kater. Ze drukte zijn kop in het zand. "Wat moet jij hier, witte haarbal?" Siste ze in zijn oor en drukte zijn kop, als dat mogelijk was, nog wat dieper het zand in. "Was je een.. spelletje aan het spelen, zoals jullie vieze beestend dat noemen?" Ze grijnsde gemeen. Oh, wat had ze een hekel aan Bloodclanners. Haar nagels klapten naar buiten en duwde zo in het tedere velletje van het dier onder haar. Bah, dat ding mocht maar blij zijn als hij het hier levend vanaf zou brengen.

OOC; voel je alsjeblieft niet echt aangevallen hé? Ik HOU van Draco ♥.♥

'Dat is onzin 1. Je bent te lelijk, 2.Je bent een Thunderclanner en 3. Ik ben al bezet.' zei Draco. Leopardpaw moest moeite doen om niet in de lach te schieten. Wie wilde er nou met hem? 'Tuurlijk ben ik niet bang!' zei Draco. Draco sprong op haar en liet zijn nagels over haar vacht glijden. Het deed geen pijn. 'Poesje is bang, poesje is bang' zong Draco met een kinderachtig stemmetje. Leopardpaw wilde net aanvallen toen er een warrior uit de bosjes sprong. De poes sprong boven op Draco. Wat moet jij hier, witte haarbal?" siste de poes en duwde Draco's hoofd nog veder in het zand. "Was je een.. spelletje aan het spelen, zoals jullie vieze beestend dat noemen?" zei de poes en ze grijnsde gemeen. "Ik kan hem zelf ook wel aan hoor." zei Leopardpaw een beetje boos tegen de Thunderclan poes. Waarom mocht zij nou nooit eens vechten?

De witte kater wou net opnieuw een opmerking maken toen hij op de grond werd gedrukt. Terwijl hij woest worstelde om vrij te komen begon de kat die hem neergedrukt hield te praten. Wat moet jij hier, witte haarbal?" Hij werd nog dieper in het zand gedrukt en gaf de pogingen om vrij te komen op. Was je een.. spelletje aan het spelen, zoals jullie vieze beesten dat noemen?" Nope, waar hij mee bezig was was absoluut geen spelletje. "Ik kan hem zelf ook wel aan hoor." Woest keek hij op naar de gevlekte poes en miauwde geïrriteerd 'tuurlijk niet!' daar ben je veel te slap voor. Draco worstelde zich onder de poes uit en liep snel weg. Een paar stappen van de twee poezen bleef hij zitten. Waakzaam keek hij naar de twee katten, nu had hij geen kans meer om te winnen. Van leopardpaw had hij wel kunnen winnen, maar van de andere niet. 'Stomme poezen' miauwde hij zacht.

'tuurlijk niet! Daar ben je veel te slap voor.' zei Draco en hij worstelde zich onder de warrior uit. 'Stomme poezen' mompelde Draco zacht. Leopardpaw werd nu heel boos. Ze rende op Draco af en sprong op zijn rug. Ze zette haar klauwen in zijn huid en bewerkte met haar achterpoten de rug van de kater. Ze zou wel eens late zien dat ze niet zwak was. Ze sprong van Draco af en keek hem uitdagend aan. "Wie is hier nou zwak?" gromde ze en haalde haar nagels over de flank van Draco. Ze vergat dat de poes er ook nog was. Ze was helemaal gefocust op Draco.

- Ik post voor Frostfang -

Was dit de dank die ze kreeg? Afgesnauwd worden door een apprentice die de kat vást wel zelf aankon? 'tuurlijk niet!' Klonk het antwoord van de Bloodclanner onder haar, en even knikte ze tevreden, totdat ze merkte dat de kater onder haar vandaan was gekomen. De witte haarbal was een eind verderop gaan zitten. Erg dapper. 'Stomme poezen' miauwde deze ook en Frostfang grijnsde naar hem. Opeens schoot het gevlekte gestalte van de apprentice op de Bloodclankater af en ze begon zijn rug te bewerken. Het had weinig nut, want de technieken klopten totaal niet, maar er waren toch wat schrammetjes te zien toen de poes van de witte rug afsprong. "Wie is hier nou zwak?" Wat ironisch, want de apprentice die ze nu herkende als Leopardpaw dacht dat ze heel wat was en dat klopte niet, terwijl de witte kat wel sterk was. "Hou je is een beetje in, wil je? Je bent nog een apprentice en je klauwen halen bijna niks uit." siste ze naar de apprentice. Frostfang richtte zich op de witte kater. "Nadat ik je naam weet, mag je gaan. Laat me je lelijke witte vacht hier nooit meer zien of je komt er niet levend vanaf." Dreigde ze en ze ontblootte haar klauwen.

~ Cynthia, hou er alsjeblieft rekening mee dat Leopardpaw nog maar een apprentice is en eigenlijk nog bijna niks geleerd heeft aangezien ze nog maar net een mentor heeft + ze nog maar 7 Moons is. Anders klopt het niet!

Onderwerp: Re: [open] i solemnly swear i'm up to no good.