The things we lost in the fire

Met ruime pootstappen baande de witte kater zich een weg door het territorium. Zijn ijsblauwe ogen stonden koud, kouder dan de sneeuw die hem omringde. Hij kon het niet meer aanzien hoe Dogdance samen met haar kittens tijd doorbracht; kittens van die vuile insect, Silverfang. Dat die grijze kater het had gewaagd om parasieten in haar te planten, alleen het gedacht er nog maar aan deed hem al kokhalzen. Eerst kwam meneer hier de boel op stelten zetten door de rang deputy tot zich te eisen, om nadien ook nog Dogdance uit zijn poten te grijpen. Snowstorm schudde even zijn kop en keek nadat hij zichzelf tot stilstand had gebaand met samen geknepen ogen de andere kant op. Dogdance was nooit van hem geweest, en zou dat nu ook nooit worden. Allemaal door dat afgrijselijke monster. De haat die hij al vanaf dag één jegens Silverfang had gevoeld was alleen maar sterker geworden. Was die kater maar omgekomen in de vlammen die Skyclan eens had verwoest..

{Dogdance}

Toen de kater zijn neus ophaalde om te omgeving te scannen, en om alle mogelijke prooien te ontdekken, gingen zijn nekharen in een fractie van een seconde overeind staan. Op een bijna enge manier keek hij achterom en priemde hij zijn ijsblauwe ogen recht in die van Dogdance, degene waar hij zonet nog aan had gedacht. Zijn instinct vertelde hem om te rennen, om de poes de rest van zijn leven te argwanen en te ontwijken. Maar hij wist dat als hij dat deed, hij haar juist zeker kwijt was. Snowstorm maakte zichzelf wijs dat hij niet was zoals al die andere zielepoten die de liefde van hun leven hebben gemist. Snel keek de kater weer voor zich, en verplichtte hij zichzelf om eerst enkele keren diep in en uit te ademen om zich nadien volledig om te draaien. Een glimlach stond op zijn gelaat geschreven, het was net niet te zien dat deze geforceerd was. "Hey Dogdance." Klonk zijn stem wat stijfjes, maar zeker niet onvriendelijk.

Hij vroeg zich af hoe de twee het eigenlijk voor mekaar hadden gekregen. Als hij het zich goed herinnerde, was de vorige keer dat hij Dog tegenkwam, de poes alles behalve goed gezind op de grijze kater. Zijn blauwe ogen bleven dezelfde neutraalheid aannemen, geen haar aan zijn lijf dacht eraan om een discussie met de poes te starten. Zelfs hij was dondersgoed bewust van de reputatie die de kattin nu al in de clan had opgebouwd. Snowstorms' oren gingen even overeind staan toen de poes hem terug begroette. Een nostalgisch gevoel ging door zijn lichaam heen toen hij haar stem hoorde, alsof hij haar al een lange tijd niet meer gesproken had. De kater sloeg zijn blauwgekleurde blik even neer op de grond en dacht koortsachtig na over een eventueel gespreks onderwerp. "Alles goed?" Besloot hij maar te vragen, eerst de gewoonlijke dingen afgaan voordat hij echt zelf iets verzon om over te praten. Wie weet kwam Dogdance zelfs met iets af. Alles om de stilte maar te vermijden.

Zijn mondhoeken gingen wat hoger in positie staan toen de kattin beweerde dat het wel goed met haar ging. Hij had gehoord hoe de bevalling was verlopen, en waagde het dus niet om dat onderwerp naar boven te halen. Hij wou later nog zonder vachtscheuren die gesprek eindigen, en zo dus bleef hij voorzichtig zijn. "Met jou?" Vroeg de poes, hem gelijk ook uit zijn gedachten sleurende. De witte kater keek even op, zocht koortsachtig naar woorden die zijn gevoelens niet zouden verraden en keek haar uiteindelijk met een kleine grijns aan. "Valt mee." Hij fronste even zijn wenkbrauwen en schraapte zijn keel. Hij wist dat hij dit beter niet kon doen, maar alsnog wou hij meer weten over de situatie die tussen Dogdance en Snowdrop gaande was. "Wat is er trouwens tussen jou en Snowdrop?" Miauwde hij snel, zijn blik aantonende dat hij werkelijk waar van niks afwist.

"Gaat je niks aan." Miauwde de kattin, haar toon licht gevaarlijk geworden. Snowstorm opende zijn mond en een onschuldige 'oh' werd hoorbaar. Snel keek hij de andere kant op en ging hij eindelijk na enkele minuten toch zitten, waarna hij ook zijn pluizige staart rond zijn lichaam sloeg. "Spijtig, ik dacht dat ik je misschien kon helpen daarmee.. Maar dus niet." Mauwde hij, alsof het hem al niks meer uitmaakte. Maar eerlijk gezegd was hij nog steeds over nieuwsgierig, en zou hij wel iets uit haar krijgen. Als die Silverfang het al voor elkaar had gekregen dat de poes hem lief had, waarom kon hijzelf dat dan niet? Hij had toch echt wel gedacht dat Dogdance een beter smaak had dan dat grijze mormel. Nee, het was duidelijk dat Snowstorm geen voorstander was van hun relatie, hij wist dan ook dat hij niet de enige was die zo dacht.

De woorden die Dogdance had uitgesproken sloegen bij hem in als donderslagen. Maar het enige wat hij deed was zijn blauwe ogen wat smaller maken, en opstaan zodra de poes verder liep. Zijn kaken waren aan elkaar vast gepind toen hij voorbij de poes wandelde. Hij had gedaan wat hij kon, als zij niet eens de moeite wou nemen om even vriendelijk te zijn, dan liet hij dat zo. Hij wist dat hij haar niet moest pushen, dus deed hij dat ook niet. Eerder om geen ruzie te krijgen dan echt voor haar. Zijn witten staart sloeg even in de lucht toen hij haar voorbij was. Zijn ogen waren gesloten terwijl hij verder liep, hopende dat de poes nog iets zou zeggen maar wetende dat die kans klein was.

Hij voelde hoe woede in hem opborrelde toen hij Dogdance's laatste woorden hoorde. "Ik heb genoeg over je gehoord Snowstorm.." Mompelde ze op een kille toon, "Ik weet dat ik je niet kan vertrouwen." In een ruk draaide hij zijn kop om, de poes op een kille manier aankijkende. "Dus jij gelooft zomaar alles wat er gezegd word?" Klonk zijn stem, bedroefder dat hij gehoopt had. Om eerlijk te zijn had hij wel beter verwacht van de poes, dat ze hem onderhand al wel vertrouwde. Maar blijkbaar leek dat het niet te zijn, was het juist zelfs een helemaal andere situatie dan hij verwachtte. Zijn lange staart sloeg wild heen en weer terwijl hij in een verdedigende houding naar de kattin keek. "Na alles wat ik voor je heb gedaan?" Hij doelde duidelijk op de keren dat hij haar had gesteund, al besefte ze dit waarschijnlijk niet. Nee, natuurlijk niet. Ze had een veel betere band met Silverfang gehad al zelfs vóór dat ze in Thunderclan zat. Hij voelde hoe zijn tanden knarste toen hij zich dwong rustig te houden. "Zo voelt het dus om vertrouwd te worden." Mauwde hij, honend maar wanhopig.

Bij ieder woord dat de poes uitsprak ging er een steek door zijn hart heen, maar in plaats van dit te laten zien krulde hij juist zijn lip zodat zijn witte tanden zichtbaar werden. "Was het ooit in je opgekomen dat ik je gewoon probeerde te helpen? Ik probeerde je vriend te zijn, maar als dit hetgeen is wat ik er voor terug krijg, dan hoeft het niet meer." Miauwde hij op een lage toon, waarna hij nogmaals met zijn staart in de lucht sloeg en zijn ongewoon blauwe ogen op haar fixeerde. "Word toch overreden door een monster, en neem die Silverfang en je kleine insecten maar mee." Gromde hij nog, waarna hij zich omdraaide, diep vanbinnen wetend dat hij hier later spijt van zou krijgen. "O, wat hoop ik dat je kittens ziek zullen worden en zullen sterven. Ze zijn het niet eens waard om te leven, zulk slecht bloed als dat van jouw moet verdwijnen van deze planeet." Woede, maar vooral verraad glinsterde in zijn ogen toen hij haar nog een laatste blik toewierp. Vervolgens schoot hij de struiken in, weigerend om de poes nog gedag te zeggen.