I hope it was worth your pitiful life.

De sneeuw kraakte onder zijn grote poten. Zijn zintuigen stonden op scherp, geen enkel dier zou hem ontsnappen. Sinds de aanvaring met de Shadowclan katten is hij vaker een grenswacht gaan houden, ook als hij niet bij de patrouille werd ingedeeld. Hij had een nooit een haat gehad voor de katten van een andere clan, maar ze waren te ver gegaan. Geen enkele clan kat zou ooit zoiets mogen doen tegen een andere, op wel territorium ze dan ook zijn. ”En het was nog maar een apprentice.” Siste hij zacht voor zich uit. Een onschuldige apprentice, een kat waarvan nu alle dromen zijn vervlogen, hij zou de rest van zijn leven door moeten brengen in de elders den. Nog steeds kolkend van woede stopte hij even. Hij sloeg zijn nagels een paar keer furieus uit, voor hij weer door liep. Hij moest kalm blijven, niet te vroeg conclusies trekken. De langharige kater dacht na over zijn stemmingswisselingen, ze werden steeds sterker en kwamen steeds vaker voor. Hij werd bang dat het weer terug zou komen, alle herinneringen aan die tijd. De tijd dat hij zichzelf niet in de hand kon houden, hij wist zelf niet wat hij aan het doen was. Vooral als hij boos werd. Mint rilde bij de gedachten. Nee, hij is zeker niet trots op alles wat hij gedaan heeft in zijn leven, maar het ging beter. Tot een paar dagen geleden hij in een gesprek was, en ineens voelde hij zich erg down. Zijn zin om iets te doen vloog weg, alsof er net iemand dood was gegaan. Het geritsel van gras deed hem opkijken. Zijn lichaam verstijfde en even stond hij stil als een steen. Na een paar seconden bestempelde hij het als loos alarm, en liep hij verder richting de grens.

Hij kwam steeds dichterbij het Shadowclan territorium, en daarbij werd ook de geur sterker. Natuurlijk kwamen er geen katten op het windclan territorium, tot sinds kort dan, maar de geur werd overgebracht door de wind. Eenmaal bij de grens aangekomen zag hij een paar Shadowclan katten aan de andere kant lopen. Een paar blikken werden uitgedeeld, voornamelijk boze, maar ze lieten elkaar met rust. Mint zette het op een drafje langs de grens, en na een tijdje waren de andere katten van de Shadowclan uit zicht.

~ Darkclaw eerst, Nevermind mag komen als het aangegeven wordt

MINTFANG

Tag; Darkclaw || Words; 383

Thanks!

Met rustige passen liep de donkere kater voor het Shadowclan terrein. Zijn klauwen lieten afdrukken achter in de witte sneeuw en zijn adem liet dampwolkjes zien in de lucht. Zijn borstkast ging regelmatig op en neer, wat een goeie en gecontroleerde ademhaling aan gaf. Zijn twee kleurende ogen gleden oplettend over de omgeving voor hem en zijn oren stonden gespitst, klaar om elk enkel geluidje op te vangen. Hij had patrioule dienst, wat betekende dat hij de grens moest bewaken. Dark was bij de grens die de Shadowclan scheidde met de Windclan. Er waren allemaal voorvallen geweest tussen die twee clans, de kater was dan ook meer dan op zijn hoede. Shrewstar was duidelijk geweest, er zouden geen enkele voorvallen meer mogen gebeuren wilde ze geen oorlog krijgen. Wat Dark betreft was oorlog precies goed, de kater hield van vechten. Maar ach, het was niet zijn call om die oorlog te maken. Hij liep strak tegen de grens aan, zijn donkere poten nog wel op zijn helft. Zijn broer was de grens een keer overgegaan, iets waar hij trots op was. Darkclaw zou het misschien niet zo snel toegeven, maar hij hield veel van Nevermind en was dan ook aardig trots op hem. Hij wist dat het wederzijds was, al was het misschien niet het gene wat snel gezegd zou worden. Maar goed, hij zat er niet mee. Even stopte de kater met lopen, een Windclan poessie was op zijn netvlies verschenen. Hij kneep zijn ogen ietwat samen om de kater scherp te kunnen zien, volgde de kater dan ook in een draftempo langs de grens. Dark hield zijn kop iets schuin, zodat de Windclan kat in zijn goeie gezichtsveld viel. Zijn oren schoten meteen in zijn nek zodra hij dicht bij de kater gekomen was. Dark snoof, keek de kater strak aan. "Wat kom je doen?" Siste hij en zijn stem klonk alles behalve vriendelijk.

Zijn sporen waren goed zichtbaar in de sneeuw en hij ergerde zich eraan. Na een tijdje begon hij het weg te vegen met zijn staart, maar al die sneeuw in zijn lange haren maakte het er niet beter op. Met een zucht liet hij het maar zoals het was en stapte hij firm door. Ineens drong een Shadowclan geur in zijn neusgaten. Het was sterker dan normaal bij de grens, alsof… "Wat kom je doen?" … er een Shadowclan kat naast hem stond. Mintfang stopte even en draaide zich om, met zijn neus richting het Shadowclan gebied. De kater voor hem zag er robuust uit, hij was zeker groter dat Mint, en hij had een aparte oogkleur. Het was overduidelijk een Shadowclan kat en hij had wel wat weg van die lafaard Nevermind. De lichtgekleurde kater snoof even geïrriteerd aan de gedachte bij de zwarte kater. ”Ik ben hier om mijn clan te beschermen tegen…” Zijn blik ging vol afgunst over het lichaam van de kat. ”Laten we zeggen, indringers.” Zijn blik stond -nog- niet op woede, het was nu meer nonchalant en een beetje ‘plagen’. Ze stonden allebei nog op hun eigen territorium en hadden dus geen enkele reden om elkaar aan te vallen, maar als daar ooit verandering in zou komen… Hij kon nu al zien dat deze kater niet terugdeinsde voor een gevecht, en hij zelf was daar ook geen kat voor.

MINTFANG

Tag; Darkclaw || Words; 236

Thanks!

Het was zijn beurt om de grens te bewaken, waar hij dan ook vrijwel meteen aan begonnen was. Ieder had zo zijn taak in de clan en hij vond het totaal niet erg om de grens te bewaken, zeker niet nu er het gedoe met de WC was. ”Ik ben hier om mijn clan te beschermen tegen…” De toon van de WC poessie stond Dark totaal niet aan, maakte hem zelfs misselijk. ”Laten we zeggen, indringers.” De zwarte kater lachte zachtjes. "Indringers? Je bedoelt katten zoals jullie, hmm. Dat snap ik wel. Ik zou er niet aan moeten denken dat jullie ons land vervuilen met die stank van jullie." Het was misschien niet zijn beste beledeging, maar momenteel stond zijn hoofd er totaal niet naar. Hij had geen zin in deze kat, had geen zin in zielige WC poessies die zichzelf heel wat vonden. "If I were you, I would go back were I came from, Deary. Nobody wants you here, ain't good for anybody."

~Mehw, sorry Isa.. Dit was het enige wat ik er uitkreeg.. ;o

De kater lachte zachtjes en het maakte Mintfang misselijk. "Indringers? Je bedoelt katten zoals jullie, hmm. Dat snap ik wel. Ik zou er niet aan moeten denken dat jullie ons land vervuilen met die stank van jullie." Mint trok even zijn lip op en een klein gesis kwam tussen zijn tanden vandaan, maar hij kon het redelijk snel weer stoppen. Deze kater was verspilling van zijn energie. "If I were you, I would go back were I came from, Deary. Nobody wants you here, ain't good for anybody." Sprak de Shadowclan warrior. ”I can say the same to you, but because we are both checking the borders, why don’t we take a little walk together?” Er stond nu een valse uitdrukking op zijn snuit, terwijl hij langzaam begon met lopen. ”Don’t get behind, you don’t want the other Shadowclanner to think that you can’t even catch up with a pityful Windclanner, do you?” Riep hij naar achteren, zonder om te kijken.

OOC;
Woop hier is Isa, 3 weken later ofzo xD

MINTFANG

Tag; Darkclaw || Words; 236

Thanks!

Onderwerp: Re: I hope it was worth your pitiful life.