Looking good!

Het geluid van rennende poten bereikte zijn oren en blijkbaar de houtduif voor hem ook. De vogel vloog geschrokken op en Ashdrizzle gromde geïrriteerd. Zijn prooi was ontsnapt en het was niet eens zijn schuld geweest. "Hey jij! Er proberen hier ook katten te jagen, herrieschopper." Gromde de kater geërgerd met zijn ontsnapte prooi en zuchtte gelijk de gevoelens weg. Anders kreeg hij straks misschien wel problemen door dit gedrag, want het bleven Clangenoten waar hij tegen sprak. Toch had hij niet eens een idee tegen wie hij het had, want de geur had hij nog niet echt geplaatst.

"Ook hallo Ash," Ergens was hij opgelucht dat het geen oudere Warrior was, zoals de brombeer Smokebreath die hem dan gelijk bij zijn kladden had gepakt, maar Tallpaw was ook niet altijd zijn beste vriend. "Sorry van de prooi," De kater ging naast hem zitten. "Ik dacht dat je een slimme Apprentice was." Bromde de kater glimlachend en gaf de Apprentice een flinke duw met zijn zij. Zo, nu stonden ze wel quitte.

"Meestal ben ik slim, alleen niet doordeweeks," Het was hem gelukt het katertje omver te duwen. Nee, hij was nog niet klaar om Warrior te worden. "So, how's life?" Meteen beet hij een beetje op zijn lip en krulde zijn grijze staart om zijn poten. "Kan vele malen beter, denk ik." Antwoordde hij al terugvallend in zijn mompelende status.

"Wat is er dan?" Het was ook niet anders te verwachten dat Tallpaw verder vroeg, maar het bleek altijd wel dat de Apprentice zijn lucht-je-hartje-kater was. Dus eigenlijk kon het hem niet zoveel schelen dat hij doorvroeg, anderen hadden misschien een wat kortaffer antwoord gekregen. "Fawnstep." Hij wist de neiging om met zijn ogen te rollen te onderdrukken. "Ze betrekt me nauwelijks bij de kittens, ik heb ze zelf moeten vertellen dat ik hun vader ben. Maar toen vertelde ze me plots dat ze verliefd op me was en je begrijpt hopelijk dat ik me nooit meer aan die dingen zal wagen, niet nog eens. Ik heb haar, misschien met al die boze gevoelens, wat te hard laten vallen, maar valse hoop geven was toch ook niet goed geweest?" Alsof Tallpaw de antwoorden had keek hij de kater aan.

"Valse hoop geven is nooit goed," Precies! Maar goed, hij had er ook geen problemen mee gekregen. Alhoewel, nog niet.. "Was het leuk om het je kittens te vertellen?" De kater fronste even bij deze vraag. "Ach, het was wel leuk, die blije koppies zijn altijd wel lief." Glimlachte de kater, bijna verzinkende in zijn eigen gedachten. "Jij al succes bij de dames dan?" Grinnikte hij vervolgens, dit keer Tallpaw een por gevend.

"De dames?" Hij zou hem nu toch niet vertellen dat hij nog niet over zoiets had nagedacht, right? "Dames zijn lastig," Meer was het niet en Ashdrizzle glimlachte even. "De jongens dan?" Grinnikte hij.

"Zoals jij en Nightspark?" Hij hief zijn wenkbrauwen op. "Hm, ja natuurlijk." Grijnsde hij hoofdschuddend. "Jongens zijn prima vrienden, ze zeuren in ieder geval minder," Hm. "Dan zijn de geruchten die ik hoor over ene Eaglepaw dus niet waar?" Grijnsde hij. Hier en daar had hij wel wat kibbelend gedrag gehoord over de twee.

"Dat is net een meisje," Dat of Tallpaw was hier het vrouwtje in die 'relatie'. "Dus," Op zijn gemakje ging hij liggen. "Dan zouden jullie een heel schattig koppeltje vormen." Grinnikte Ashdrizzle. "Maar hey, even over die ene keer dat het zo uit de hand was gelopen, wees eerlijk, ben je toen nog bij Slatekit in de buurt gekomen? Want je weet dat Fawnstep anders de vacht van je kop klauwt."

"Ik ben haar een paar keer onbedoeld tegengekomen en heb haar nog eens gered toen ze vast zat in de muur van de nursery," Wat teleurgesteld liet Ashdrizzle zijn oortjes hangen. Tallpaw luisterde ook niet naar ouderen, daar zat het probleem misschien wel. "Fawn heeft me volgens mij niet meer bij haar in de buurt gezien," De grijze kater schudde zijn kop en behield zijn serieuze blik. "Het maakt me niet uit of Fawnstep je niet gezien heeft of wel, ze heeft je gevraagd of je uit de buurt van haar kittens zou willen blijven, of op zijn minste Slatekit. Had je niet gezien hoe bang ze wel niet was toen je haar uit de Nursery had gehaald?" Het was misschien dat alle frustratie van de afgelopen tijd eruit kwam, maar misschien was het ook wel bedoeld als een beschermend vadergevoel. "Zou je voortaan alsjeblieft bij de kittens uit de buurt willen blijven? Ik wil niet boos op je worden, maar ze zijn nog te jong. Ik weet het, je kan er niets aan doen, maar Apprentices zijn heel ruw en kittens.. niet. Dus, Tallpaw, wil je voortaan, om welke reden dan ook, als je in de Nursery bent, mijn kittens negeren totdat ze wat ouder zijn?"

"Ash," De grijze kater legde zijn oren in zijn nek. Hij had ook gewoon zijn bek moeten houden, want Tallpaw begreep dit soort dingen niet. "Wat had ik dan moeten doen? Haar in de muur vast laten zitten? Wegrennen als ik haar zie?" Lichte irritatie vonkte in zijn blauwe ogen. "Kom op, je weet dat dat averechts werkt bij de kitten. Ik ben voorzichtig met ze.. Je zou me inmiddels moeten kennen," Ashdrizzle schudde zijn kop. "Je nam haar midden in de nacht de Nursery uit, terwijl ze doodsbang was en je hebt haar al eerder bang gemaakt. Om die redenen heb ik liever dat je haar met rust laat tot ze op zijn minst beter kan praten. Jij bent geen vader hier, jij weet niet hoe het is om kleintjes te hebben. Het spijt me, maar als ik je in de buurt van mijn kittens zie dan trek ik je de Nursery uit, hardhandig of niet. Ik weet dat je wel voorzichtig kan doen, maar je vorige acties hebben mijn vertrouwen onderhand wel wat geschaad. Doe niet moeilijk en wacht gewoon een paar Moons, dan hoeft dit allemaal niet meer te gebeuren." Zuchtte hij en kwam overeind. "Ik ga nu maar wat jagen, voordat ik problemen krijg." Mompelde hij, meer tegen zichzelf dan tegen Tallpaw bedoeld en sjokte langzaam weg.