Make a wish, maybe it'll come true [Z iva]

_{Snel had hij geroken, nee, er was geen andere kat bij hem in de buurt. Nu moest hij het doen. Hij rende het kamp uit, en voelde zich meteen opgelucht. Shrewstar gaf hem geen warriors mee, dan ging hij zelf wel.

Ima go 'cause I got no
Problem with saying goodbye
Is it wrong that I'm gonna be
Having the time of my life
'Cause deep down I know
I should cry I should scream
And get down on my knees
But I'm gonna party tonight
'Cause honestly I just don't care
Honestly I just don't care

Hij had de 'frisse' lucht gemist. Hij had de geuren gemist, alles. Alles rook nog hetzelfde. Het voelde vrij, en hij beelde zich het territorium voor zich. Hij zou het kamp vast wel terug vinden, daar had hij geen twijfels over. En zelfs een rogue zou een elder niet kwaad willen doen. Echter rook de kater een vreemde geur, waardoor zijn oren meteen naar achter schoten, een automatische reactie. BloodClan...

[& Ziva c:]}

Niets vermoedend liep de zwarte Bloodclan kattin Shadowclan territorium op. Ze had de laatste tijd niks meer te doen, en om eerlijk te zijn was het alleen maar saaier geworden in Bloodclan. Nou ja, een nieuwe leider. Ze gaf toe dat dat wel om een beetje opschudding zorgde, maar aangezien ze niet meer echt die moordlust zoals vroeger had, verveelde ze zich te pletter. Natuurlijk sloeg ze hier en daar nog wel eens de nek van een katje om, maar dat was dan ook alles. Echt nog ruzie gaan zoeken bij de vier Clans, deed ze niet meer.
Haar rode ogen keken even verbaasd voor zich uit toen ze plots een vage bekende geur rook. Ergens herkende ze hem, en wist ze dat ze zichzelf moest schamen dat ze de naam vergeten was. Maar het was lang geleden dat ze nog zover weg van het park was geweest, en dus werkten haar hersenpinsels momenteel niet echt mee. "Hallo?" Vroeg de poes slechts, toen ze naderende pootstappen hoorde.

Zo stond die jonge elder daar dan. Echter hoorde hij inplaats van een echte bloodclanner een stem waardoor er alarmbellen in zijn hoofd begonnen te rinkelen, het kon niet... Toch? "Hallo?" Ziva? Hoorde hij Ziva? Nee, dat kon niet, het was een illusie van wat hij zou willen horen. Maar de geur werd sterker, en het werd duidelijk in zijn hoofd, zijn hart begon hard te pompen toen hij dichterbij de geur kwam, hij had geen idee of ze er echt was, of ze hem kon zien, of ze wel wist wie hij was. "Ziva..?" Klonk zijn vragende stem, "Ben je dat echt Ziva?" Vervolgde hij, het moest gewoon een droom zijn. Plots schoot het hem te binnen, hij zou haar nooit meer echt kunnen zien, door haar dochter... Hij viel meteen stil en slikte even, wachtend op een antwoord, als ze er wel echt was.

Onderwerp: Re: Make a wish, maybe it'll come true [Z iva]