Hunt for prey

Rustig lag Raven tussen het prikkelige stro. Hij had een dromeloze slaap. Alhoewel, het ging een beetje over de kits. Die kleine, lieve snoetjes. Sinds dat hij verliefd was geworden, en kittens kreeg was hij iets rustiger geworden. Zijn harde verleden had hem verward gemaakt. Dat was al deels voorbij. Naast hem hoorde hij Spirit opstaan. Raven draaide zachtjes een oor naar haar toe. Zijn partner gaf een lik over de kleine kittentjes, en vertrok naar buiten. De donkergrijze kater mompelde wat, en bleef nog even liggen. Spririt ging zeker even jagen ofzo... Na een tijdje luieren stond de kater ook maar op. Hij keek liefdevol naar zijn kleine kittens, en gaf ze ook een likje, Deze hooischuur was volkomen veilig. Anders was Raven natuurlijk ook niet zomaar weggelopen. De kater stapte slaperig de schuur uit, en gaf een lik over zijn zij. Rustig begon hij te lopen. Het stukje grond knarste onder zijn voetkussentjes, en kriebelde wat. Misschien kon hij Spirit even opzoeken.. Dan waren ze even alleen. Raven liet een zacht gespin ontsnappen. Die nacht.. de nacht bij de vierboom zou hij nóóit vergeten. Dat was de beste nacht ooit. Misschien was ze wel bij de vierboom. Raven werd nieuwschierig. Onderweg pikte hij haar spoor op, en volgde hem. Het spoor kronkelde wat, en onderweg doorkruiste een paar muizen dat spoor. De donkergrijze kater keek op. Ze was dus bij de vierboom! Haar spoor leidde daar naar. Zachtjes trippelde Raven uit de bosjes. Meteen stond hij als genageld aan de grond. Een grote raaf had haar aangevallen! Die beesten konden best gevaarlijk zijn.. Vooral om hun reusachtige grootte. Raven keek naar Spirit. Ze lag op de grond. De raaf lag er naast. Het pikzwarte dier stond op. Klaar om nog eens aan te vallen. De kater voelde adrenaline opwellen. spirit probeerde zich te verweren, maar ze was al te laat. 'Vervelende rot kraai!' Grauwde Raven boos. Krachtig sprong hij op, en belandde voor Spirit. De raaf had het niet verwacht, en knalde tegen Raven aan. De klap was hard. Meteen lag hij op de grond. Woedend krabbelde hij overeind, en rende op de raaf af. Snel als de wind sprong hij erop af, en belandde samen met de raaf op de grond. Raven sloeg zijn klauwen uit, en beet het dier in zijn nek. Hij spuugde een bek vol veren uit, en beet de luchtpijp doormidden. De kater liet de raaf daar liggen, en rende haastig op zijn partner af. 'Spirit! Gaat alles goed?' Vroeg hij bezorgd. Hij gaf de poes een paar likken over haar kop, en keek haar met zijn gouden ogen aan.

Spirit keek angstig op naar de raaf voor haar. Die wou haar weer aanvallen. Instinctief legde Spirit haar poten voor haar kopje. Nee! Ze voelde een windvlaag komen en opende haar ogen weer. De kleur van een raaf, maar dan iets git-grijzer, kwam tevoorschijn. Spirit's hart sloeg een slag over. Ze hoopte zo dat hij het was. De kater vocht met de raaf en Spirit wou opstaan om hem te helpen. De raaf had alleen zoiets angstaanjagends, dat Spirit een beetje achteruit liep. Ze schrok toen hij dood neerviel. De kater keerde zich naar haar toe. Spirit liet een vijandige houding zien, maar toen ze de geur rook, werd ze helemaal week. Ze voelde zich slap worden. Ze snorde luid. Zo luid, dat het echode. Haar gedachten trokken zich naar die heerlijke nacht bij Vierboom. Verliefd keek ze hem aan. Haar Raven. Ze knikte. 'Nu jij er bent wel,' zei hij melodieuze stem. Ze gaf hem vol gesnor een paar likken terug en begroef haar neusje in zijn rugvacht. Ze snorde luid. Dit was een heerlijk gevoel. 'Raven...' zei ze zachtjes en ze duwde hem om. Ze legde haar kopje op zijn buikje en genoot zachtjes. Ze snorde. De adrenaline van het gevecht was verdwenen en had plaats gemaakt voor een fijn gevoel, dat zij telkens weer kreeg als zij Raven in het oog kreeg. Een heerlijk gevoel overviel haar. Dit was een heerlijk moment. Ze hadden net samen kittens gekregen. Een fijn moment samen was dus wel op hun plaats. Ze hadden het toch maar mooi voor elkaar. Spirit had nu wel al twee dagen gehad dat de kittens gewoon een hele dag doorsliepen, vooral omdat ze zo jong waren en vol energie zaten. Als dat nu weer was, dan zouden ze zich wel een hele dag gewoon zorgen hoeven maken. Dan konden ze een hele dag alleen zijn. Lichtelijk schaamde Spirit zich voor haar gedachten, maar hield zich voor dat iedereen zo zou denken. Ze zou het niet erg vinden. Heerlijk met Raven alleen. 'Je bent zo stoer als je me beschermt,' zei ze toen ondeugend, terwijl ze hem met haar glimmende ogen aankeek. Ja, dit kon nog wel is romantisch worden. Ze drukte haar flank dicht tegen hem aan, alsof zij hier de bescherming mee wou benadrukken. Ze keek naar hem op en gaf hem een lik over zijn mond. Ze snorde luid. Dit soort momenten hadden ze al een paar dagen niet meer gehad. Spirit verweet het de kittens niet. Ze verweet het niemand. Ze moest gewoon meer tijd maken voor Raven en hij voor haar. Ze vond heel hun leven fantastisch. Ze keek hem diep in zijn ogen en gaf nog een lik over zijn mond. 'Ik vind je lief,' snorde ze, terwijl ze hem nog een paar likken gaf.

- Aww, wat romantisch xD -

Toen Raven op Spirit af liep, had ze eerst een vijandige houding, maar toen ze hem rook, verslapte ze helemaal. Zijn partner snorde luid. Raven snorde ook luid terug. Verliefd keek Spirit hem aan, en gaf een knikje. 'Nu jij er bent wel,' Miauwde ze terug op Raven's vraag. Ze gaf hem een paar likken, en stak haar snuit in zijn rughaar. Snorrend gaf de kater haar een liefdevol kopje terug. 'Raven...' Fluisterde Spirit. Terwijl ze dat zei duwde ze hem zachtjes om. De donkergrijze kater keek haar lief aan, en rustig legde Spirit haar kopje op zijn buik. Raven grinnikte zachtjes. Wat hield hij toch van Spirit... Gelijk kwamen er een paar oude gedachtes in hem op. De eerste keek dat hij haar zag smolt hij al in haar zeeblauwe ogen. Alsof ze voor elkaar waren gemaakt! Raven liet weer een zachte snor horen. Ze hadden ook al kits gekregen.. Miyu.. Daylien.. Goldheart.. Neko..... Die lieve kleine bolletjes. Zo pluizig en zacht.. De kater schudde zijn hoofd eventjes. Hij was weer eens te zachtaardig. Maar Spirit had daar verandering in gebracht. Door haar had hij nu zijn groffe verleden achter zich gelaten. Het voelde bijna als herboren. Een zachte stem maakte Raven wakker uit zijn dagdromen. 'Je bent zo stoer als je me beschermt,' Zei Spirit ondeugend. Ze gaf hem een lik over zijn mond. Raven grinnikte weer. Ergens in hem was hij ook wel stoer, en hard. Maar voor Spirit was hij altijd een engeltje. 'Ik vind je lief,' Snorde ze daarna. 'Weet ik toch,' Spon Raven ondeugend terug. Hij strekte zijn nek uit, en legde zijn kop op de grond. Het gras kriebelde zachtjes aan zijn mond. Terwijl hij in en uit ademde, ging het gras ook steeds weer heen en weer.

[Sorry, niet veel inspi x)]