Your first training! Memories... {Willowpaw, trainingstopic 1}

"Zijn ze dan zooo erg?", vroeg de jonge apprentice. Dyingblack keek haar indringend in de ogen. "Vertel eens iets over de Shadowclan.. een verhaaltje?" Hij glimlachte eventjes en ging zitten. "Oké dan.", antwoordde de donkere kater. Hij keek achter Willow's rug en zag dat de zon langzaam onderging. Hij zou haar een verhaaltje vertellen dat hij vroeger gehoord had, toen hij zelf nog kitten was. "Lang geleden, toen de Shadowclan nog maar pas Shadowclan was, was de clan nog niet zo groot. De toenmalige leader was een kille kat uit het Noorden. Zijn hele leven bestond eruit om zoveel mogelijk territorium te vergaren. Hij heeft zijn katten getraind om te veroveren. Op een dag heeft een team van hun clans het gebied waar nu het thunderpath is geclaimd. Zowel de Windclan en de Thunderclan waren daar niet van gediend. Ze kwamen samen en hebben een groepje warriors, samen met de twee medicine katten van de clans gestuurd naar de Shadowclan om een compromis te sluiten. Hier aarzelde de zwarte kater eventjes. Het volgende deel was redelijk luguber, en hij wou er niet voor zorgen dat de jonge apprentice nu al doodsbang zou zijn voor de Shadowclan. Uiteindelijk besloot hij toch maar verder te gaan, ze leek niet zo'n bang iemand.. "Eén warrior is teruggekeerd, samen met de hoofden van de twee medicine cats. Hij kwam hijgend het camp binnen en viel bezweet neer. "Ze.. Willen.. Niet..", was alles wat hij nog kon fluisteren voor de warrior dood neerviel. De twee clans waren geschokt en Windclan keerde terug naar haar eigen camp, voor het geval dat ze aangevallen werden. De volgende dag worden ze wakker van hevig gebulder en gebrom. Ze gaan haastig kijken. Enkele tweebenen waren met machines gearriveerd en leken iets te bouwen. Dagen gingen voorbij, ieder gevuld met periodes van lawaai en periodes van rust. Vooral 's nachts was het rustig. Toen het weer een tijd rustig was in het bos, gingen de katten weer kijken. Daar lag het gloednieuwe Thunderpath, nog zacht. Er reden nog geen monsters over, en een enkeling voelde aan het path. Men zegt dat je nog steeds hun pootafdrukken kan zien als je goed kijkt. De katten, die niet wisten wat het was, bleven voorzichtig. Enkelen bedankten Starclan omdat ze Shadowclan gestraft hadden, maar je weet nooit zeker wat het is.."