Turning… Turning?!

Het was zonhoog, de zon stond waterig te schijnen op een respectabele hoogte, maar bood weinig tot geen warmte aan de katten die onder daar op de grond hun leven hadden. Onder hen was Tallkit, een kitten met een vraag, een belangrijke vraag, een vraag die hem de hele nacht aan het denken had gezet, en nu moest hij hem beantwoord krijgen. Dus rende het kleintje hard rondjes, op zoek naar een kat die hij nog niet kende, en wie niets te doen leek te hebben. Uiteindelijk maakte het hem niets meer uit, en rende hij gewoon naar de dichtstbijzijnde toe. "Waar eindigt de wereld?"

-Cherry

Nog een tikkeltje onwennig lag Cherrykit in de Nursey van de Shadowclan. Er was veel gebeurd sinds de witte poes hun had gevonden. Zij en har broertjes waren naar deze plek vol katten gebracht waar ze vriendelijk werden opgenomen. Haar mama had ze niet meer gezien. Katten hadden haar verteld dat ze nu bij een andere Clan was, de Starclan. Maar de Chocolate Point kitten wist niet eens goed wat een Clan was, laat staan dt ze wist wat de Starclan was. Nu lagen Cherry en haar broertjes al weer een tijdje in de Nursey, bij een andere mama. Maar ze miste haar echte mama, en weigerde van de nieuwe mama te houden. Met een soepel sprongetje stond het poesje op. Met trippelende pasjes liep ze naar buiten. Buiten was het nog drukker dan binnen, maar ze was het inmiddels wel gewend. Plotseling stormde een andere kitten op haar af. Ze had hem nog niet eerder gezien, maar ze was hier pas kort. Hij rende langs haar, naar een volwassen kat toe. Iemand had haar uitgelegd dat zo'n volwassen kat een Warrior heette. Een tikkeltje nieuwsgierig gluurde Cherry naar de rare kitten. "Waar eindigt de wereld?", Vroeg hij aan de Warrior. In een impuls liep ze naar hem toe. Ze haalde haar schoudertjes op. 'Ik zou het niet weten...', Zei ze zachtjes.

Een lieve stem achter deed de knappe kater omdraaien, en zijn lange pluk haar die altijd over zijn ogen hing zwierde vloeiend mee. Hij was grotendeels halflang harig, integendeel tot zijn staart, die enorm was door alle haren, en de pluk haar bij zijn knappe koppie. Die dus over zijn ogen hing. Zijn spieren waren te zien, hij mocht dan wel vier moons zijn, hij had getraind, en het had gewerkt. 'Ik zou het niet weten...' Zijn vrolijke ogen vlogen over de kleine poes voor hem, en een scheve grijns verscheen op zijn gezicht. "Hey, ik ben Tallkit,"

De kitten draaide zich om, terwijl een plukje haar voor zijn ogen langzaam meewaaide. Cherry's blauwe oogjes bestudeerden hem goed. Hij was wat ouder dan zij, maar niet veel. Verder zag hij er best sterk uit. Ook kon ze niet ontkennen dat hij knap was. Best wel heel knap. "Hey, ik ben Tallkit," Zei hij met een grijns. De Chocolate Point kitten glimlachte liefjes. 'Hoi.. Tallkit..', Zei ze met haar lieve stemmetje. Haar pootjes klauwden in de sneeuw onder haar. Sneeuw was best wel raar. Iemand had haar uitgelegd dat sneeuw bevroren regen was. Eigenlijk was een sneeuwvlok dus een bevroren tram van de lucht, had ze besloten. Regen was immers een huilbui van de wolken, toch? De laatste tijd was het zeker erg koud daar boven, want alle luchttranen waren bevroren. 'Ik ben Cherrykit.', Zei ze. 'Leuk je te ontmoeten.'

De poes voor hem keek naar de wolken, en de kater volgde haar blik vol nieuwsgierigheid. Wie was dit poesje? Waarom had hij haar nooit eerder gezien? 'Hoi.. Tallkit..' Hij grinnikte, en merkte toen pas op dat de warrior die hij had weten te vangen, de dans ontsprongen was. De scheve grijns werd breder, en zijn donkere, bruin-amber kleurige ogen richtte zich weer op het poesje. Ze was niet enorm groot, en dus ook niet erg imponerend, maar ze deed hem denken aan zijn zusje, en een gevoel van verantwoordelijkheid kwam over het katertje. 'Ik ben Cherrykit.', Sprak ze, en Tall besloot om maar eens te gaan zitten, anders kwam hij zo groot over. "Hey," Zei hij, met zijn heldere, vrolijke stem. 'Leuk je te ontmoeten.' Hij knikte hevig, nog steeds niet helemaal wetend wat hij moest doen met het verantwoordelijkheids gevoel, maar besloot om eerst te antwoorden. "Mooie naam, Cherry, is het goed als ik je zo noem? Iniedergeval ook leuk om jou te ontmoeten,"

Een tikkeltje verlegen keek Cherry tegen Tallkit op. Hij was zeker groter, en ook sterker. Ze zag hoe de Warrior die Tall eerder had aangesproken langzaam wegsloop, en probeerde heb te ontlopen. Even giechelde Cherry, waarna ze naar de breed grijnzende Tallkit keek. "Hey," Zei hij, met zijn heldere, vrolijke stem. Best een mooie stem, gaf ze toe. "Mooie naam, Cherry, is het goed als ik je zo noem? Iniedergeval ook leuk om jou te ontmoeten," Sprak hij. 'Je mag me best Cherry noemen...', Miauwde ze. 'Als ik jou Tall mag noemen.', Voegde ze er een tikkeltje ondeugend aan toe. Ze keek nog eens goed naar Tall. Hij leek best op iemand die ze eerder had gezien, maar ze kon het even niet plaatsen. Waarschijnlijk had ze zijn mama wel eens zien lopen in de Nursey, want normaalgesproken hoorde hij ook in de Nursey te slapen, met zijn broertjes en zusjes. Als hij die had, natuurlijk. Over mama's gesproken, wie was zijn mama eigenlijk? Ze besloot het gewoon te vragen. 'En, wie mag jouw mama dan wel wezen?', Miauwde ze nieuwsgierig.

Hij hoorde haar grinniken, en een aardigere blik verscheen in zijn normaal zulke harde ogen. Dat was lief, 'Je mag me best Cherry noemen...', Hij opende zijn mond al om te antwoorden, maar in plaats van woorden kwam er een lieve heldere lach uit, 'Als ik jou Tall mag noemen.', Hij gaf de poes een zachte por, maar knikte toen snel, "Oke dan," Hierna was hij even stil, en bekeek de poes nog eens, ze was aardig, lief, en snel van begrip. Veel wist hij echter niet over haar, ach well, hij haalde denkbeeldig zijn schouders op, genoeg tijd toch? 'En, wie mag jouw mama dan wel wezen?', Hij keek snel weer haar kant op, maar de grijns was van zijn gezicht verdwenen, hij wilde nooit te trots kijken als hij dit zei, maar iets in hem zie dat de ander hem deze keer wel zou begrijpen. "Mijn moeder is Shrewstar.. Maar ik lijk meer op mijn vader Wolftail," Hij keek even met een schuin kopje naar de poes, "Wie zijn jouw ouders dan?"

Cherry's oogjes twinkelden vriendelijk. Sinds ze hier was had ze nog niemand behalve haar broertjes gevonden waarbij ze zich op haar gemak voelde, tot nu. Ze voelde zich fijn bij Tall, als een vriend. Zachtjes porde hij haar, waarna hij zij dat hij het goed vond dat ze hem Tall mocht noemen. Cool. Echter verdween de grijns van zijn gezicht nadat ze haar volgende vraag had gesteld. Had ze iets verkeerds gevraagd? Was er met hem net zoiets als met haar gebeurd? Had hij eigenlijk wel een mama? Ze wist zelf als de beste dat dat dat zeker niet altijd het geval was. "Mijn moeder is Shrewstar.. Maar ik lijk meer op mijn vader Wolftail,", Shrewstar.. Was dat niet de baas hier... Best wel gaaf. Als ze maar wel lief voor Tall was, dat verdiende hij wel. Ook al kende Cherry het jonge katertje pas net, ze voelde al enige vriendschap met hem. Hij keek haar schuin aan. "Wie zijn jouw ouders dan?" Sip staarde Cherry naar de grond. Dit was het onderwerp waar ze het liever niet over had. Ze haalde haar schoudertjes op. 'Ik... Ik...', Stamelde ze. Verdrietig keek ze hem aan, recht in zijn ogen. 'Ik weet het niet...' Ze keek weer naar de grond. Een was het stil. 'Maar... Jouw mama.. Shrewstar...' Miauwde ze om de stilte te verbreken en op een ander onderwerp over te schakelen. 'Is ze eigenlijk wel lief voor je?'

Ze was na zijn vraag even stil, en keek naar de grond. Meteen voelde hij zich schuldig, en liep zonder na te denken naar de ander toe om haar een knuffel te geven, zoals hij ook bij Running zou doen. 'Ik... Ik...' Ze keek hem met haar mooie blauwe ogen recht aan, en ineens snapte hij het. De kater legde zijn kopje op die van haar als teken van bescherming, en luisterde. 'Ik weet het niet...' Even bleef hij zo zitten, maar tilde toen zijn hoofdje op om haar aan te kijken. "Ik snap het," Gelukkig leek ze al snel weer op te vrolijken, en een beetje awkward nam het katertje weer wat afstand. Ze moest niet denken dat hij haar leuk vond, aardig, ja, vriendin? Ja vast ook wel, maar leuk? Bwegh, het idee alleen al, liefde? Lastig, dat liet zijn moeder wel zien. 'Maar... Jouw mama.. Shrewstar...' Hij knikte, en keek de poes nieuwsgierig aan. 'Is ze eigenlijk wel lief voor je?' Hij grinnikte, en de grijns verscheen weer op zijn gezicht. Opgetogen sprong hij op. "Ze is geweldig aardig, en lief, en slim, en stoer, maar ik ben er alsnog om haar te beschermen," Voegde hij er serieus achteraan. Daarna keek hij weer wat aardiger, "Je zou haar eens moeten ontmoeten,"

Opgelucht keek Cherry Tall aan toen hij zij dat hij het snapte, over haar ouders, en toen hij er niet verder op door ging. Troostend legde hij zijn kopje op de hare. Ze vond het fijn dat eindelijk iemand háár troostte. Meestal was zij, de oudste van het nestje, degene die haar broertjes troostte. Even bleven ze zo zitten, waarna Tall weer wat afstand nam. Toen ze haar volgende vraag had gesteld sprong hij enthousiast op en grijnsde hij naar haar. Ze is geweldig aardig, en lief, en slim, en stoer, maar ik ben er alsnog om haar te beschermen," Zei hij. Bij zijn laatste woorden keek hij wat serieus, waarschijnlijk meende hij het echt. Zijzelf begreep hem wel. Ook al waren haar broertjes nog zo dapper, ze zou ze toch altijd blijven beschermen. Zijn blik werd weer vrolijk. "Je zou haar eens moeten ontmoeten," Cherry lachte naar hem. Dat zou ze wel leuk vinden! 'Lijkt me leuk!', Zei ze enthousiast. Natuurlijk hoefde het niet nu, maar ze nam zich voor dat ze die... Hoe heette ze nou okalweer?.. Shrewstar! Die Shrewstar ooit eens zou gaan bezoeken. Het liefste mét Tall.

Ze leek blij om te weten dat het hem niet uitmaakte wie je ouders waren, ze was aardig, so what? Ze lachte lief naar hem toen hij haar voorstelde om zijn moeder eens te ontmoeten, 'Lijkt me leuk!' Hij grinnikte, en merkte dat hij de twinkeling in haar ogen leuk vond, niet leuk leuk, maar wel vriendin, aardig persoon leuk leuk. Hij raakte echter wel een beetje in de war van zichzelf, dus besloot hij om de aandacht weer op haar te vestigen. "Mooi," Zei 'ie, vrolijk, en hij meende het. "Heb je ook broers of zussen?"

Zachtjes grinnikte de kitten voor haar. "Mooi," Zei 'ie, vrolijk. Leuk! Dan was dat afgesproken. Shrewstar was zeker een hele lieve en mooie mama, zoals Tall het vertelde. Toch kon Cherry haar niet echt herinneren. Het zal nog wel komen. "Heb je ook broers of zussen?" Was het volgende dat Tall miauwde. Cherry knikte hevig. En of ze die had. Haar twee broertjes, Melonkit en Lemonkit, waren haar alles. Niet alleen haar enige bekende familie, maar ook haar beste vrienden. Ook voelde ze zich altijd erg verantwoordelijk tegenover hen. 'Ja zeker.', Miauwde ze vrolijk. 'Ik heb twee broertjes, en ze heten Melonkit en Lemonkit. Het zijn suoer lieve en stoere broertjes, maar toch ben ik er voor ze. Ik ben de oudste, snap je.', Zei ze trots. Maar Cherry was een bescheiden poesje, en besloot dat ze het toch leuker von als ze het over hem hadden. 'En jij? Heb jij broertjes of zusjes?', Spinde ze.

Ze leek blij te worden met zijn vraag, en zijn glimlach verbreedde door haar enthousiaste stem. Hij verdween echter toen de naam van haar broertje zijn oren bereikte. Een tweestrijd woedde in hem, en denkbeeldig moest hij een paar keer zijn schouders ophalen tot hij zichzelf overtuigd had dat het niets uitmaakte. 'Ik heb twee broertjes, en ze heten Melonkit en Lemonkit. Het zijn suoer lieve en stoere broertjes, maar toch ben ik er voor ze. Ik ben de oudste, snap je.', Hij knikte stijfjes, maar schudde zich toen los en gaf normaal antwoord. "Ik snap het, ik ben ook de oudste, en ik voel me altijd alsof ik m'n zusje moet beschermen," Hij keek even of ze het begreep, en zette de laatste twijfels van zich af, het maakte niet uit dat hij haar broertje niet zo mocht, zij was iniedergeval wel aardig. 'En jij? Heb jij broertjes of zusjes?' Door haar stem schrok hij op van zijn overpeinzingen, en de spin in haar stem maakte ook hem aan het spinnen. Vrolijk keek hij haar aan, "Ja, ik heb dus een lief zusje, je zou haar aardig vinden, ze heet Runningkit, en een klein broertje, hij heet Timekit, en nog een broertje. Met hem ging ik altijd het meeste om, Lightningkit, maar er is iets met hem gebeurd.." Zijn stem stierf af, en het duurde even voor hij zijn vrolijke glimlach weer terug had gevonden, het was duidelijk dat hem het dwars zat wat er met Lightning gebeurd was. Maar al snel keek hij weer vrolijk naar het poesje, en besloot om gewoon even stil te zijn, en om beleefd te wachten op haar reactie.

Tallkit knikte toen Cherry over haar broertjes begon. Zijn glimlach veranderde toen ze de naam van haar broertje Melonkit noemde. Was er soms iets mis met hem? Wat was er tussen hun gebeurd? Gelukkig werd hij weer wat vrolijker, dus Cherry besloot er niet op in te gaan. "Ik snap het, ik ben ook de oudste, en ik voel me altijd alsof ik m'n zusje moet beschermen," Zei hij. Cherry knikte opgelucht. Ze hadden best veel gemeen. Cool. Hij keek haar vrolijk aan nadat ze hem had gevraagd naar zijn nestgenootjes.  "Ja, ik heb dus een lief zusje, je zou haar aardig vinden, ze heet Runningkit, en een klein broertje, hij heet Timekit, en nog een broertje. Met hem ging ik altijd het meeste om, Lightningkit, maar er is iets met hem gebeurd.." Zei hij. Cherry lachte naar hem. Runningkit, Timekit en... Lightingkit. Toen Tall over hem praatte klomk hij een beetje sipjes. Wat was er gebeurd? Gelukkig keek hij al snel weer vrolijker, maar toch zat het Cherry niet helemaal lekker. Zou er misschien iets ergs zijn? 'Ze lijken me aardig!', Miauwde ze vrolijk. 'Maar wat is er dan gebeurd met je broertje... Lightningkit.', Voegde ze er wat serieuzer aan toe.

Ooc: Verkeerde acc xd

Hij glimlachte bij haar reactie, en merkte dat hij het leuk zou vinden als Running het poesje ook aardig zou vinden. 'Ze lijken me aardig!', Hij knikte, "Dat zijn ze ook, nou ja, sommige," De volgende vraag viel te verwachten, en sinds het gesprek dat hij had gehad met Ashdrizzle ging het hem beter af om erover te praten, maar echt makkelijk ging het nog niet. "Nou," Begon 'ie, terwijl hij besloot om de makkelijke versie te vertellen, hij kende haar tenslotte nog niet zo lang, "Hij is erg ziek, maar ik weet niet precies wat er gebeurt is, dat wilde ik m'n moeder nog vragen," Hij was van plan om het onderwerp snel weer te veranderen, en besloot om het toen maar eens te hebben over haar leeftijd. "Hoe oud ben jij? Ik ben vier moons, en volgens mij verschillen we niet erg veel,"

"Nou," Begon Tallkit als antwoord op haar vraag. Het was duidelijk dat Tall hier mee zat, en dat hij het niet gemakkelijk kon vertellen. Cherry wilde dat hij wist dat hij haar kon vertrouwen, dat hij het gewoon kon zeggen, maar ze zweeg afwachtend. "Hij is erg ziek, maar ik weet niet precies wat er gebeurt is, dat wilde ik m'n moeder nog vragen," Ooh... Dus Lightning was ziek. Was dat nou zo erg? Hij was wel erg ziek... Ging 'ie misschien... Of zou er iets anders achter zitten? Zorgelijk maar toch vriendelijk keek Cherry Tallkit aan. Ze besloot maar niet verder te gaan over Lightning, als Tall er over wilde praten dan kon hij er maar beter zelf over beginnen. Toch? "Hoe oud ben jij? Ik ben vier moons, en volgens mij verschillen we niet erg veel," Zei Tall. Vier moons! Ze scheelden inderdaad niet veel. 'We schelen inderdaad niet zo veel.', Miauwde ze vrolijk. 'Jij bent wel wat ouder. Ik ben nu 3 Moons.', Voegde ze er nog steeds vrolijk aan toe.

Ze vroeg niet door, en dat maakte hem goedgehumeurd. Attent en aardig was ze inderdaad wel, iets wat haar broertje miste, maar dat was nu niet van belang. 'We schelen inderdaad niet zo veel.', Nieuwsgierig draaide hij zijn hoofdje schuin, zou ze ouder zijn dan hem? Integendeel, het antwoord deed de grijns weer doorbreken op zijn gezicht, en trots stak hij zijn borst naar voren, 'Jij bent wel wat ouder. Ik ben nu 3 Moons.', Hij knikte, en keek op het poesje neer, "Dus ik zal je moeten beschermen dan?" Hij grinnikte, en ging weer normaal zitten, "Dat is wel leuk! Ik heb nog niet heel veel andere kittens ontmoet die net zo oud zijn," Hij keek haar even aan, "Of," Voegde hij eraan toe terwijl hij zijn tong plagend uitstak "Jonger dan ik,"

Tallkits grijns werd breder en breder toen Cherry vertelde dat hij ouder was. Hoofdschuddend lachte ze naar hem. Hij knikte toen ze was uitgepraat. "Dus ik zal je moeten beschermen dan?" Zei hij grinnikend. 'Helemaal niet! Mij hoef je niet te beschermen!', Miauwde het poesje fel terug. Ze keek hem plagend aan. 'Als ik het zo zie denk ik eerder dat ík jóú moet beschermen.', Voegde ze er met een ondeugende grijns aan toe. Dat hij ouder was zei helemaal niet zo veel, toch? "Dat is wel leuk! Ik heb nog niet heel veel andere kittens ontmoet die net zo oud zijn," Zei hij. Hij keek haar aan. "Of," sprak hij plagend. Cherry rolde speels met haar ogen. Ze wist wat er zou gaan komen. "Jonger dan ik," Ondeugend porde Cherry de kitten. 'Dat je ouder bent zegt helemaal niets!', Miauwde ze nog altijd fel. 'Ik eeh... Ik.. Eeh...' Zewas opzoek naar het juiste woord. Wat zeiden de Queens in de Nursey nou altijd? 'Mijn ziel is veel ouder.', Voegde ze er met een serieus gezichtje aan toe. 'En natuurlijk ben ik ook veel sterker.', Zei ze uitdagend. 'Wedden?'

De kater lachte vrolijk door haar reactie toen hij mededeelde dat hij haar wel moest beschermen. "Oke dan," Gaf hij uiteindelijk toe, 'Als ik het zo zie denk ik eerder dat ík jóú moet beschermen.' Meteen viel zijn mond open, en fakete de kater een grom, maar doordat zijn ogen ongelooflijk erg twinkelden met ondeugende sterretjes, kwam het niet echt imponerend over. 'Dat je ouder bent zegt helemaal niets!' Het katertje staakte zijn 'gegrom' en keek haar sceptisch aan, "Ja sure," antwoordde hij sarcastisch waarna hij helemaal dubbel lag door haar volgende logische reden waarom het niets uit zou moeten maken. 'Mijn ziel is veel ouder.', Al lachend keek hij haar aan, "Oh grote Starclan krijger, kan u dan nog wel lopen? Is uw ziel u niet veel te zwaar?" Hij grinnikte nog na, maar viel stil, en zijn blik veranderde van 'super-ondeugend' naar 'ultra-ondeugend' 'En natuurlijk ben ik ook veel sterker.', Zei het poesje voor hem uitdagend. 'Wedden?' Hij knikte, stond op, en gadf het poesje een duwtje waardoor ze omviel, maar ving haar, voor ze de grond raakte, als een echte gentleman weer op. Toen hij haar zo had, keek hij haar aan met zijn twinkelende ogen, het werd al snel duidelijk dat hij dit wel zou winnen, "Impressive"

Verontwaardigd keek Cherry Tall aan toen hij lachte om haar uitspraak, maar uiteindelijk gaf ze toch toe dat het best wel raar klonk. "Oh grote Starclan krijger, kan u dan nog wel lopen? Is uw ziel u niet veel te zwaar?" Zei Tall sarcastisch. Eerst was het poesje een beete verontwaardigd, maar uiteindelijk grinnikte ze zachtjes mee. Nadat de Chocolate Point Kitten haar uitspraak over hun kracht had gedaan stond Tall op en knikte hij. Cherry keek hem scheef aan. Wat ging hij nu weer doen? Hij liep langzaam op haar af. Whut? Plotseling voelde ze een duwtje in haar zij. Geschrokken wankelde ze. Bijna viel ze in de sneeuw, maar Tall ving haar op. Met zijn twinkelende oogjes keek hij haar aan. Oké, misschien was dt niet de slimste zet geweest. 'Oke, oke, jij bent de sterkste.', Zei ze licht geïrriteerd, maar ook toegevend. Ondeugend keek ze op. 'Maar...', Grijnsde ze. 'Ik ben wel veel sneller!', En bij die woorden rende ze weg. 'Pak me dan, als je kan!', Riep ze nog over haar schouder.