You're a Queen now [&Beautysoul]

_{Toen hij zijn tabby kop door de ingang van de Nursery stak, zag hij een leeg nest. Missingkit was geplaatst bij een andere Queen, maar Petalcloud was nergens te bekennen. Bezorgd stapte de Warrior de Den binnen en dronk haar bekende geur een keer in. Wilde ze afstand van hem en hun kitten? Dacht ze eraan om hem alleen te laten? Nerveus zwiepte hij met zijn staart en begon te peinzen. Dat deed ze toch niet? Na alles wat er was gebeurd. Voorzichtig deed hij een paar pasjes en schopte een klein mosballetje naar een kitten die hem niet had durven pakken omdat 'die grote Warrior' erbij had gestaan. Uiteindelijk viel zijn blik op een grijze Queen. "Hey Beautysoul," Begroette ze de poes, wiens verboden partner nu in de RiverClan zat. "Heb je Petalcloud misschien gezien?"}

_{Hij kreeg een begroeting met een glimlach terug als antwoord. Goed, dus hij stoorde haar niet. "Ze ging wandelen volgensmij." Vervolgens stond de grijze Queen op. Ze was dus wandelen, geen bezorgde gevoelens.. "Dus hoe gaat het met jou Hawkscream?" Wat nerveus slikte de tabby en zwiepte wat met zijn staart. "Ik denk dat het altijd wel beter kan gaan.." Mompelde hij en keek Beautysoul even aan. Hij moest het snel even over iets anders hebben, anders zou hij weer een stap achteruit doen in zijn depressie. "Met jou?"}

_{"Ach... het gaat wel... Denk ik." Dat.. was goed, toch? "De kittens reageerden niet al te best toen ik hen aan hun vader voorstelde, ze wouden het niet geloven. Volgens mij nog steeds niet." Hawk fronste even. De vader was dus terug in de Clan, maar de kittens moesten toch wel zien dat het hun vader was? "Maar ik heb er nooit spijt van gehad, dat is zeker." De tabby gaf een knikje. "De kittens zijn toch niet boos op jou, toch?" Vroeg hij voorzichtig met een frons op zijn gelaat.}

_{"Ik weet het niet" Hij fronste een beetje bezorgd toen ze haar schouders ophaalde. Straks.. Nee, hij moest ophouden met die vervelende gedachten. "Maar ik denk het ergens wel, het idee dat ze ergens gewoon half-Clan zijn. Ookal zit hun vader nu in RiverClan..." Hij gaf een knikje, maar bleef nog naar zijn poten kijken. "Het is alleen... tja... Het lijkt wel of al mijn gevoelens voor Oddeye weg zijn... Dat ik mezelf wijs maakte dat ik verliefd op hem was omdat ik iemand nodig had.." Voorzicht keek Hawk op, maar dit keer had Beautysoul haar blik op iets anders gevestigd. "Ergens heb ik daarom de relatie met hem verbroken. Omdat mijn ogen op een andere kater gevallen waren, ik voel me daardoor zo slecht Hawkscream. Iedere keer als ik hem zie voelt het dan alsof ik mijn eigen kittens verraad." Begrijpend knikte hij en plaatste zijn poot even op die van Beautysoul. "Als je hart dat wilt, moet je het doen. Als je kittens toch al niet al te blij reageerden op Oddeye's plotselinge komst, kunnen ze zich misschien wel aanpassen aan een kater die wel in de RiverClan is opgegroeid, toch? Of.. komt deze ook niet uit de Clan?" Vroeg hij wat twijfelachtig. Hawk was er niet zeker van dat hij voor de tweede keer zo'n geheim kon bewaren..}

_{De grijze poes schudde haar kop en Hawkscream zuchtte opgelucht. Goed, dan kon ze onmogelijk nog meer regels overtreden. "Deze is wel uit de Clan Hawkscream" Hij gaf een knikje en keek even naar zijn poten. "Wil je.. ook kwijt wie het is?" Vroeg hij, een kleine toon van nieuwsgierigheid in zijn stem. "De clan is vol geworden, niet?" Hij spitste zijn oren wat en moest even nadenken waar Beautysoul het over had. "Uh.. ja. Meer monden om te voelen, maar meer poten om te jagen. Ik hoop dat we maar door Leafbare komen met deze extra katten."}

_{"Nouja, ik zou het best willen, maar ik denk niet dat het handig is.." De kater fronste, waarom niet? Alsof hij geheimen zomaar verklapte. "Want hij is een vriend van mij... En als ik het hem vertel, ben ik bang dat die vriendschap weg is." Dit bracht hem nog niet echt ver, maar goed, Beauty was zeker niet van plan om het hem te vertellen. "En hij heeft kittens..." De tabby hief zijn wenkbrauwen wat op. Uhm.. hij kon niet echt alle vaders opsommen van de Clan. "Zeg me niet dat het Stormstar is, eh? Of Smoketear, want die heeft ondertussen wel tien partners gehad." Sprak hij met een klein glimlachje. "Ik ook, maar waarschijnlijk wel. Ik heb best vertrouwen in hen, waar moeten ze anders heen?" Hawk haalde zijn schouders wat op. "We hebben een groot gebied en geen enkele andere Clan kan vissen vangen, dus we zitten denk ik wel goed."}

_{"Dan word ik zijn 11e misschien?" En dan was er zeker heel erg snel een twaalfde als Smoketear zo snel van gedachten zou veranderen. "Och, Dan word ik wel hoog aan geprijsd als ik de partner van Stormstar word." Hij knikte. "Maar dan moet je eerst door de hevige concurrentie van Mousefur." Zei hij alsof hij dit allemaal heel erg serieus nam. "Ze houden in ieder geval wel van water, maar ik denk dat ze mentoren nodig hebben om het te leren. Het is niet de makkelijkste techniek als je eerst in bomen jaagde." Misschien, maar ze hadden niet voor niets voor deze Clan gekozen. "Ze leren het wel en anders hebben we er Warriors bij die goed in ThunderClan gebied kunnen vechten, toch?"}

_{"Ach, een wedstrijd is altijd fijn om te hebben, het is weer een uitdaging niet waar?" Haha, misschien voor Beauty, maar Hawk hield zich liever aan de zijlijn en dan zou hij wel zien wat voor een geluk op zijn pad zou komen. "Of in ShadowClan. Vergeet dat niet" Hij knikte. "En ShadowClan." Voegde hij dan maar toe. "Niet dat we ruzie willen hebben met hun, of met ThunderClan, of met WindClan." Nee, dat wilde geen enkele Clan, nee. "ShadowClan zal ons niet zo snel aanvallen denk ik, en wij hen ook niet." Glimlachte hij op een soort geruststellende manier. "Maar het was me wel opgevallen dat de meeste katten naar ThunderClan zijn gegaan." Hmm ja.. "Velen volgden denk ik Silverfang." Mompelde hij met een schouderophaal. "Maar ik denk dat ik je nu aan het vervelen ben," Glimlachte hij krabbelde weer overeind. "Of moet ik je nog een verhaaltje vertellen voor het slapen gaan?" Grijnsde hij vervolgens. Hij was hier voor Petal gekomen en misschien had hij zich een beetje te ver laten meetrekken met het gezelschap van Beautysoul.}

_{"Ja papa" Hij werd wat verrast door het feit dat Beauty hem nog even hier wilde hebben, maar plofte weer neer op de grond. "Graag over de grote gemene kater die een Queen verlaat." Oké, kon niet moeilijk zijn, toch? "Goed dan.." Mompelde hij en probeerde een paar dingen in zijn kop te verzamelen om een verhaal te verzinnen. "Er was eens een poes, de mooiste van de hele RiverClan, zelfs de norse ShadowClan katten floten haar na, maar deze poes richtte zich niet tot deze katten." Hij nam een even een pauze om nog iets te kunnen bedenken, maar misschien kon Beauty nu ook even genieten van wat hij al had neergezeten. "In haar Clan was ze een gerespecteerde Warrior, geen ijdeltuitje dat niet vies wilde worden, nee, ze bracht altijd de beste vis mee en haar vacht was daardoor altijd doorweekt. Maar hoe vies ze ook werd, de volgende dag was ze weer zo mooi als eerst. Op een dag was ze aan het jagen in het bos, haar vangst bestond al uit een aardige verzameling, maar plots verscheen er een kat voor haar neus. Een kater. Deze kwam ook uit haar Clan, maar de poes had nooit veel met hem gesproken. De kater stapte op haar af met nonchalante passen en strekte zijn nek uit zodat hun neuzen nog geen muizenlengte van elkaar waren verwijderd." Hij nam weer een pauze om de spanning op te laten bouwen. "Met een zoete stem zei hij; "Zo, zo, dus het poesje heeft goed gejaagd?"" Hawk deed de stem zo goed mogelijk na. "De poes knikte en de kater cirkelde een paar keer om haar heen, haar lichaam goed in de gaten houdende. Toen hij weer terug was richtte hij zijn ogen op de poes en lachte wat. De poes wist niet wat er gebeurde en hief haar wenkbrauwen verward op. De later schudde lachend zijn kop. "Heeft iemand je ooit gezegd hoe mooi je bent?" Complimenteerde hij de poes en ze bloosde wat. Nee, niemand had dat gezegd, want iedereen staarde haar altijd zo vreemd aan. Ze schudde haar kop en de kater tikte haar aan met zijn volle staart. "Dan ben ik gelukkig de eerste," Snorde hij zachtjes en de poes begon ook te snorren. De twee besloten samen te gaan jagen, maar toen de avond viel had nog niemand hen gezien in het kamp." Weer een korte pauze om de spanning op te laten bouwen. "De poes en de kater lagen naast elkaar bij de rivier, hun heupen tegen elkaar aan gedrukt en keken elkaar diep in de ogen aan. Ze hoefden niets te zeggen. En toen viel de nacht.." Hawkscream stopte even en keek naar Beautysoul. "Moet ik nog verder gaan?"}

_{"Eh.. Ja, sorry ik ging helemaal in in het verhaal." Dan was het dus goed gelukt! Hawkscream ging weer in een wat denkende positie zitten om verder te puzzelen aan wat hij nog ging vertellen. "Het werd langzaam ochtend en de poes zag zichzelf wakker worden aan de rand van de rivier, met de kater nog aan haar zijde. Ze had geen idee meer wat er die nacht was gebeurd, maar de twee keerden al snel terug naar het kamp, waar ze gewoon werden ontvangen. Iedereen dacht natuurlijk dat ze samen een patrouille hadden gedaan, want ze hadden de twee nog nooit samen gezien. Maar goed, er gingen weken voorbij en de poes merkte dat de kater steeds minder aan haar zijde werd gezien. Ze had al een tijd aangenomen dat hij gewoon in andere patrouilles werd ingedeeld. Dat was niet de enige verandering die was ontstaan. De poes voelde zich vaker niet zo lekker en jagen ging haar steeds moeizamer af. Op een dag ging ze langs de Medicine cat, omdat haar maag erg pijn deed en ze geen idee had wat hielp. Moeizaam liet ze zich in een mosnest vallen en de Medicine cat stelde haar een paar vragen en bekeek alles goed. Uiteindelijk bleef de kat voor haar staan, een glimlach op het gezicht. "Je bent zwanger." Bracht de Medicine cat alsof het het beste nieuws was, maar de poes schudde met haar kop. Nee. Dat kon toch niet? Ze had zich nog nooit.. Nee.." Een pauze. "Het duurde een paar dagen voordat de poes naar de kater durfde te stappen, maar ze kreeg hem eindelijk te pakken. "Wat is er schoonheid, je ziet er zo bleekjes uit?" Vroeg hij met zijn charmante stem en de poes vertelde hem wat de Medicine cat had gezegd. Na het nieuws trok de kater zelf wat witjes weg. De dag erna werd de poes wakker naast een leeg nest. Haar buik was al aardig gegroeid en er werd haar gemeld dat ze zo snel mogelijk een plekje moest nemen in de Nursery. Maar eerst wilde ze de kater vinden. Hij moest er toch wel van weten dat ze binnenkort zou verhuizen? De poes trok door bijna het hele RiverClan gebied en kwam uiteindelijk aan bij de rivier. Daar zag ze de bekende vacht, maar na een paar seconden verscheen er nog iemand.. Een.. andere poes! De kater gebruikte precies dezelfde stappen als dat hij bij haar had gedaan en de poes viel gelijk voor hem. Nee, had ze zich zo makkelijk laten inpalmen? In tranen keerde ze terug in het kamp en tot haar ongeluk was het ook nog hard gaan regenen. Om de kater niet te hoeven zien trok ze de Nursery in. Het duurde nog geen paar weken voordat de bevalling begon. Na een hevige strijd tegen de pijn bracht ze drie gezonde kittens ter wereld, waarvan eentje ontzettend op de vader leek, maar de andere twee op de moeder. Meteen nadat het nieuws door het kamp was gekomen kwam de kater op bezoek, maar de poes wilde helemaal niets meer van hem weten. Ze schreeuwde tegen hem, probeerde hem weg te jagen door zoveel mogelijk scheldwoorden te roepen dat zelfs StarClan hun oren zouden bedekken, en ja hoor, al na de minste tegenstribbeling keerde de kater terug. Maar de woorden die hij hierbij had gezegd, bleven voor altijd rondspoken in de kop van de poes. "Die schoonheid van je betekent niets, je bent makkelijk om te gebruiken, je gelooft alles, echte liefde bestaat niet en jij bent het levende bewijs ervoor."" Dit keer was de pauze bedoeld voor een wat dramatisch einde. "De poes kon niet geloven wat er allemaal was gebeurd en toen de kittens een Moon oud waren, hadden ze hun moeder nog nooit één keertje zien lachen. Op een dag, toen de poes haar muis wat heen en weer schoof, ze was ontzettend vermagerd, kwam er een kater binnen die haar een nieuwe lading prooi kwam bezorgen. Bezorgd wierp de kater, wiens identiteit zelfs voor deze vertellen onbekend is, zijn blik op de poes en vroeg of er iets was. Zoals gebruikelijk werd deze vraag met een nee beantwoord, maar deze kater ging eigenwijs zitten en bleef doorvragen. Uiteindelijk keek de poes hem aan en mompelde dat ze zich verschrikkelijk alleen voelde en dat ze de kittens geen antwoorden kon geven op wie hun vader was. De kater keek naar de drie kittens en stelde voor dat hij tot ze Apprentices waren om de vader te spelen. Zodat ze met een normaal leventje zouden opgroeien. De poes nam dit wat twijfelend aan, maar door deze beslissing zag ze dat ze binnen een Moon weer een glimlach op haar gezicht kreeg. Deze kater was anders dan de vader van haar kittens en deed alles goed wat hij moest doen. Hij was lief, trok zich niet zoveel aan van haar schoonheid die nog was gebleven en gaf haar complimentjes als ze genoeg had gegeten. Ja, de poes kon zelfs zeggen dat ze de vlinder weer in haar buik voelde. De kater werd vergeten, want zij, zij had nu aan partner. Een echte partner. En ze leefden nog lang en gelukkig." Sloot Hawk het verhaal af. "Was dat goed?"}