Memories that never leave your mind [Breakingdawn]

Haar pootstappen klonken zacht terwijl ze haar weg baande door het territoria dat haar nieuwe thuis was. Ze kon er niks aan doen, maar ze had nog altijd teveel moeite met het aanpassen aan haar nieuwe leven.  Ze was niet opgegroeid voor de taken van een warrior en ze moest toegeven dat het niet de makkelijkste taak was die ze kon hebben. natuurlijk beschikte ze wel over de basis maar het was gewoon niet genoeg om haar Clan te helpen.
Waar ze heen ging was de enige plek die ze nooit volledig zou kunnen verlaten. Even bleef de gitzwarte poes staan en staarde naar de lucht boven haar hoofd terwijl een klein briesje haar pels iets optilde. "Did it really have to go like this?'' Fluisterde ze zacht en zette zich af om op een hoger tempo verder te lopen. Zacht snoof ze de lucht op, herinneringen in haar hoofd ophalend terwijl ze over het barre landschap liep.
Haar gele ogen gleden in de rondte voor ze langzaam naar voren liep en precies op de plek ging zitten waar vroeger de ingang van haar den zou zijn. Ze slikte en staarde recht voor zich uit voor ze haar ogen sloot en alle stemmen hoorde. Het leek voor haar alsof er niks was gebeurd en iedereen er nog altijd was.

Zachtjes trippelde de bruine tabby poes over het laagje sneeuw. Haar neus was vier omhoog gestoken. Ja ze was ver weg van het jong dat ze ooit was geweest. Het was al zo lang geleden dat ze haar familie bijna in de steek had gelaten. Het was allemaal dankzij Firestar geweest dat ze nu nog bij haar Clan was. Dat ze kittens had dat ze gelukkig kon zijn. Ze wou ook het liefst rechtstreeks door Thunderclan's territorium sprinten hun kamp binnenstormen en Fire te feliciteren met zijn nieuwe rang maar ook bedanken met het feit dat hij haar de gelukkigste poes ooit van Riverclan had gemaakt. Ze schudde met een klein glimlachje haar kop en staarde naar het onder haar poten. Ja het was alweer bijna zes manen geleden dat haar kittens geboren worden. Ze zou Stormstar op moeten zoeken om hem te verzoeken hen Apprentices te maken. Zachtjes gaapte ze en schudde haar vacht heen en weer voor ze langzaam opkeek. Ze zag haar vader lopen maar hij was slechts een schim van de kat die hij ooit was geweest. Ze zuchtte en keek weer weg. Langzaam sloot ze haar ogen en gaapte even terwijl ze verder liep door het kamp. "Snowcrystal." Begroette ze de witte kattin even die haar argwanend aankeek en daarna wegliep. Breaking's oren vielen half in haar nek en ze slikte. Sinds Lightkit door het kamp banjerde gedroeg niet alleen Snowcrystal zich zo maar ook haar vader, de kittens van die ene Queen die vermoord was.. Allemaal omdat Lighty het evenbeeld was van haar. Het evenbeeld van de poes waar Riverclan zich nog altijd niet overheen kon zetten. Dreamheart. Maar niet alleen dat. Ook zij kreeg argwanende blikken. Soms zelfs pijnlijke en het lag aan haar pelskleur. Hoewel ze nergens een bloedband had met de grote kater die ooit hun leader was geweest werd zij nogsteeds gezien als het evenbeeld van Crookedstar. Haar vacht was verkleurd in de tijd dat ze uit het kamp was geweest. Alsof het Crookedstar's wil was geweest om haar met zijn pels terug te brengen. Ze slikte even en schudde haar hoofd. Het was gewoon toeval, ze was een mengeling van haar vader en opa die haar deze kleur gaven, en Lightkit leek op haar vader en diens moeder en diens vader. Simpel zat. Ze zuchtte even en schoothet kamp uit. Ze had gewoon even wat alleen tijd nodig en nu al die Skyclan katten zich bij hen hadden gevoegd was het drukker dan ooit in het kamp. En ze moest gewoon adem halen. Maar niet alleen dat. Ze volgde het spoor van de grote zwarte kattin de formale Skyclan medicine cat. Breaking had het op zich genomen om de poes in het leven van een Warrior te brengen maar ze maakte zich eigenlijk grote zorgen om de poes. En zo nu ook met het spoor dat richting het verbrande gebied liep en zonder te twijfelen rende de kleine bruine poes verder tot ze langzaam tot een draf pasje kwam ze het 'kamp' binnen en zag haar al. Ze slikte en liep langzaam naar haar toe. "Whisper?" Fluisterde ze zacht en slikte even. "Are you okay?"

Haar ademhaling dimde in en ze liet haar kop iets zakken, alles weer voor zich ziend. De kittens die door het kamp rende en zelfs bij haar langs kwamen voor iets dat helemaal niet zo zorgwekkend was. De warriors waarmee zij kon zitten en een gesprek kon houden. De apprentices die ze kon meenemen als ze op pad ging en hulp nodig had. Alles kwam terug en als ze nu haar kop zou draaien keek ze het kamp door met de beelden die ze behoorde te zien. Zelfs ergens achter zich kon ze de stem van Duststar weer horen terwijl hij de clan toesprak. Zijn stem galmde weer door haar hoofd en ze hoorde Silverfang de patrouilles erop uitsturen. Een kleine glimlach verscheen rond haar snuit voor een stem haar deed opschrikken. "Wat?" Zei ze maar slikte zodra ze de veel kleinere tabby poes zag die haar hielp met het opbouwen van een ander leven. ''Yeah, I'm fine." Zuchtte ze zacht en haalde haar schouders op. Langzaam stond ze op en liep een paar pasjes naar voren om op een plek te gaan zitten waar ze normaal altijd kon zitten als ze echt even niks te doen had."Dit was een van de weinige plekken waar de zon de grond raakte op de mooie dagen." Zei ze zacht en staarde neer op haar voeten.

Ze slikte even en met zachte ogen keek ze op naar de donkere poes ze slikte even en volgde haar met haar grasgroene ogen voor ze langzaam omhoog kwam. "I see that." Mompelde ze zacht maar zuchtte even. Perfect snappend hoe veel pijn het moest doen voor haar maar het was ook niet makkelijk voor de andere clans. Vele warriors, waar Breaking er geen van was, zagen de Skyclanners nogsteeds als vijanden. Ze slikte even en likte haar lippen af het gevoel van pijn en verdriet dat er in deze verbrande plaats lag voelend in haar hart. "Whisper." Fluisterde ze zacht en liep langzaam naar haar toe en duwde haar neus onder die van Whisperwind om haar kopje meer omhoog te krijgen. "Sad doesn't suit you." Fluisterde ze en glimlachte zacht. "Its okay to hold memories but dont lose yourself in them. I know it hurts but you've got to man up. You've got a new clan to fight for." Fluisterde ze zacht en ging naast de poes zitten. "You're old clanmates that moved with you to Riverclan look up to you. They need you to hold on." Mompelde ze zacht. "You've got to show them that you're stronger than this fire." Mompelde ze en glimlachte even."You're not alone."

Ze werd aangekeken op wie ze was geweest, alsof ze zo een van haar nieuwe clanmates zo kon vergiftigen of ziek kon krijgen. Alleen leek niet iedereen in te zien dat ze nooit een ander pijn wilde doen. Ze had tijd nodig om haar verlies te temperen, ze zou niemand kunnen uitleggen hoe dit haar had getroffen. Ze zuchtte maar liet haar kop omhoog geduwd worden om hem zelf verder op te tillen. "I heard that a lot." Mompelde ze zacht en slikte even voor ze de jongere poes aankeek. Ze luistere alleen naar haar woorden en zuchtte zacht. "I know that, but I won't let Stormstar down." Zei ze en stond langzaam op. "I won't let anyone own. I won't turn my back on my friends. But I've seen enough pain already." Zei ze en rechtte zich helemaal en hief haar kop naar de lucht. Ze voelde zich machteloos, een blok aan het been van haar nieuwe clan. Zelfs een apprentice kon de taken die ze moest doen nog beter uitvoeren dan zij. "I know I'm not alone. The only thing I am is a lame excuse of a warrior. And don't say I'm not. Even you shoul addmit that I fail.'' Zuchtte ze en ging toch weer zitten om voor zich uit te staren.

Ze zuchtte even zacht en keek naar het kamp terwijl ze stil even haar ogen sloot zich afvragend hoe het leven in Skyclan geweest zou zijn als ze vandaag de dag nog bij elkaar waren. Maar ze bleef stil achter ze kon zich niet inbeelden hoe de katten waren want ze zou nooit zich in de katten kunnen verplaatsen. Ze was een Riverclan kat door en door. En ze was stom geweest daar ooit aan te twijfelen. ”Well maybe because it’s true sweetheart.” Fluisterde ze zacht en glimlachte opkijkend naar de donkere poes met een zeker respect in haar ogen. ”I know you won’t.” Fluisterde ze warm en rekte zich even uit. ”You’ve got a great loss to deal with.” Mompelde ze langzaam maar keek haar recht aan. ”But it didn’t kill you and so it will make you stronger in the end.” Ze keek haar recht aan en ze glimlachte. ”So what that you are. I’m god damn lucky I’ve had a monster training at the end of my apprentice time. I ran away from home for months and was welcomed back like I was the leader self.” Sprak ze wat harder en zette haar poot op die van Whisper. ”It does not matter how strong you are or how good you are in hunting.” Ze keek de poes aan en legde haar poot op diens borst waar haar hart klopte. ”It matters if your heart beats for the clan. Your new family.” Ze staarde haar recht aan en glimlachte warm. ”You did not fail because you haven’t even tried it yet.”

Haar gele ogen verzachtte iets terwijl ze ze weer rond de resten van het kamp liet gaan. Ze mistte het leven met haar clangenoten, zeker als ze nu goed naar de situatie keek. Het zou nooit meer hetzelfde zijn voor hen allemaal. Ze zouden elkaar nooit als echte vrienden meer kunnen behandelen, gezien vele andere wegen hadden gekozen en andere clans. Het deed haar pijn om zoveel van hen te moeten missen, maar ze had toch ook een kans op het vinden van nieuwe vrienden. Ze draaide haar kop weer bij het horen van de zachte fluisterstem van de kleinere poes. ''Well I guess it is, but I just miss them all.'' Zuchtte ze zacht en schudde haar kop. ''I wish I could have helped but StarClan chose this path for us and now I just have to bow my head and accept it.'' Zei ze en slikte even. ''But that's what you're clan is for. You are all family and they should love you all like no other.'' Sprak ze langzaam en keek weer voor zich uit voor ze even naar de kleinere poot van de poes keek. ''I know what matters Breakingdawn, I really know. I have seen cats grow to become good and average warriors. But they all had a heart of gold.'' Zuchtte ze en rolde met haar ogen. ''I'm just not cut out to be a warrior, but don't misjudge me because I used to be a medicine cat.'' Zei ze en stond langzaam op. ''In the time my sister was trained I joined in from time to time. Wasteland did teach me how to fight though it wasn't much. I don't like fighting. it solves nothing and only makes things worse.'' Zei ze en draaide haar kop naar de poes.

De jonge tabby poes keek de oud medicine cat warm aan. Ze wou haar absoluut helpen haar laten zien dat er een nieuw leven voor haar lag maar ook Breakingdawn begreep absoluut hoe moeilijk dat was in deze situatie. Ze was alles kwijt en zij was waarschijnlijk als een van de zwaarste getroffen door deze ramp. Niet alleen was ze haar huis, familie en vrienden kwijt. Nee ook was zij haar doel in dit leven kwijt. Zij was niet langer Medicine Cat iets waar ze haar hele leven voor getraind en geleerd had. Het was wie zij was en Riverclan kon het haar gewoonweg niet terugschenken. Hun clan was gewoon niet groot genoeg voor twee Medicine Cats en ze hadden alle warriors nodig die ze maar konden krijgen. Zacht zuchtte ze en duwde haar neus even in de donkere vacht. ”They’ll always be in your heart Whisper don’t fear that. It will take a long time before everyone calls themselves from that clan. Maybe not in this lifetime. Maybe their kits or grandkits will finally say I’m part of this clan. But no one will ever forget where they came from. The smell of Skyclan will always stay in your fur. No matter how your home might look.” Fluisterde ze zacht en kwam omhoog om iets van haar weg te lopen en gleed met haar zachte pootje over wat as een klein beukennootje er onder vandaan halend. ”In time even the most burned areas will restore to their former glory.” Mompelde ze en glimlachte het nootje met haar neus naar Whisperwind rollend. ”I don’t misjudge you my friend. I only know where your heart truly lies.” Mompelde ze zacht en keek haar aan. ”And I know that in time my grandfather will see that too. You’ll never have to do anything you don’t feel comfortable with.” Fluisterde ze zacht en hielt haar kop schuin. ”Here take this with you. Let’s go home.” Fluisterde ze zacht en zette haar poot voor het nootje hopend dat het Whisper iets van hoop gaf voor de toekomst van dit land. Haar land..

Ze zuchtte even maar luisterde in stilte naar de woorden van de veel kleinere poes. Ze knikte even en zwiepte lichtjes met haar donkere staart voor ze haar ogen weer op de hemel richtte. ''I know that Breakingdawn. Perhaps my heart has been a little too big for this jump. I loved them all and more than you think." Mompelde ze zacht en liet haar kop iets zakken voor ze hem de kant van de tabby poes op draaide. Ze wist heus wel wat er nu voor pad voor haar lag. Ze had haar pad van heling achter zich moeten leggen en nu accepteren dat ze moest leren een warrior te zijn. "Life as we all knew will never be the same, and the story of our clan will always be told. With or without approval of anyone else.'' Vervolgde ze en schudde haar kop weer. Zelfs zij zou haar verhalen doorvertellen aan een ieder die het wilde weten. Misschien dan niet de pijnlijke herinneringen maar ze kon een heel eind komen zonder deze. Ze keek weer even op en keek de kleinere poes vragend aan voor ze knikte. "though it will never have the same residents as it's used to have. The beauty what once was will never be the same too. Even though it will grow back, things will be different, perhaps even more beautifull." Zei ze rustig en sloot haar ogen even. Haar ogen schoten weer open en ze keek bedenkelijk naar het nootje. ''My heart lies deep withing a mind that used to have more peace. But you can say that now but if it comes down to it even I have to fight. It's a fate I cannot avoid, no matter how badly I want to avoid it." Mompelde ze voor ze zuchtte en haar poot uitstak om deze op het nootje te zetten. "Home," fluisterde ze en slikte.

De eeuwig groene ogen van Breaking bleven op de zwarte poes gericht met een warme blik en likte even over de zachte vacht van haar borst. "It was all too fast Whisper." Mompelde ze langzaam. "But life sometimes goes way too fast. The things that happend shouldn't have happend." Ze zuchtte even en schudde haar pluizige hoofd. "No it won't but we can make a new life out of the ashes." Ze glimlachte zacht en keek haar aan. "Perhaps not your generation or the next. But one day your grandchildren's children will be able to return to this land." Ze glimlachte en keek warm naar Whisper. "One day this land will be alive again. Skyclan will live again. Keep that idea in mind Whisper." Ze glimlachte zacht en duwde haar neus even tegen Whispers schouderblad.

Ze knikte even langzaam en zuchtte voor ze met haar poot over de grond streek. "That is an understatement." Antwoordde ze zuchtend voor ze haar brede schouders ophaalde. "Whatever happens, always happens for a reason. Never forget that. StarClan will always choose our paths for us and with every step we take we honor the guidance they give us." Zei ze rustig en schudde even haar kop. Ze moest er nu eens mee ophouden, ze had niks aan die woorden nu ze een warrior was. Langzaam stond ze op en rekte zich even uit voor ze slikte. Ze wilde weer wat antwoorde op wat de tabby poes zei maar slikte de woorden in, wetend dat wijsheid hier geen plek had. "My grandchildren's children? I have live knowing my love is for all of my clan and not for one alone.'' antwoordde ze even maar schudde haar kop. "And I don't think I want to change that." Zuchtte ze even maar keek de poes aan. "Perhaps by then, I'll watch them from among the stars as StarClan has claimed me." Zei ze langzaam maar schudde haar kop. "I'm not an idiot you know. SkyClan is living on as we speak." Zei ze en stond langzaam even op voor ze toche ven iets verder liep en voor de voormalige leaders den bleef staan en langzaam alle dens afging. ''Tell me something." Begon ze en draaide haar kop naar de tabby poes. "What would you do if there is someone you don't trust and all the time you were able to keep an eye on him or her, when they suddely choose a different place to live and you lose sight of them?'' Zei ze, haar gedactes bij de grote kater wie ze sinds het zogenaamde ongeluk van een kleine apprentice niet meer vertrouwde.

Ze glimlachte even en luisterde naar de zachte stem van de grotere kattin. De eeuwige wijsheid van een medicine cat was nog altijd duidelijk te horen en het liet Breaking heel even zuchtten. Hoe graag ze ook zou willen. Whisper zou nooit een echte warrior worden. Ze was geboren voor het pad van Medicine Cat. Als je maar even keek zag je het in haar eeuwig gele ogen. "If you truly think so." Mompelde ze en glimlachte even zacht beseffend hoe dom en onwetend ze eigenlijk was tegenover deze poes. Een kat die met Starclan had gesproken. Zij wist alles. En Breaking? Breaking wist maar zo weinig van dit leven. Zodra ze Whisper's stem hoorde zakte haar oren beschaamd iets omlaag. "Sorry, ik wou je niet beledigen of zo." Mompelde ze even maar glimlachte zacht en slikte. "Dat is een harde beslissing." Mompelde ze langzaam. "Je leven compleet wijden aan het welzijn van de Clan." In stilte besefte ze zich wat het betekende om een Medicine Cat te zijn. Alles op te geven voor het welzijn van je clan.. Haar kits. Een kleine rilling gleed heel even over haar rug en ze schudde haar hoofd alsof de gedachte van haar af kon vallen. "Someone you don't trust?" Mompelde ze en ging even zitten starend naar de hemel. Er was iemand die ze niet compleet vertrouwde. De blik van Storm's tante zei af en toe genoeg. Hij was niet te vertrouwen. Langzaam zakte haar oren opnieuw omlaag de donkere ogen herinnerend en zijn geflekte vacht. Alles aan hem klopte niet maar ze kon haar poot er niet op leggen. "What would I do.." Mompelde ze. "Well I'm nothing but a mere Warrior. You were their Medicine Cat. Go to the Leader of that Clan. If he or she is still in a clan and talk to them. Or to their Medicine Cat. If you say he or she is not to be trusted than so it must be true and the others need to be warned for whatever he or she may do." Mompelde ze langzaam. "Even though he or she is an complete enemy now. No clan deserves it to have a danger among them." Met die woorden dacht ze heel even aan de grote rossige kater die haar ooit naar huis had gestuurd. Firestar.. Als de kat waar Whisper het over had maar niet met hem mee was gegaan. Hoewel de rode kater in een compleet andere Clan zat en nog eens de leader van die Clan was kon Breaking het toch neit over haar hart verkrijgen om degene die haar leven in feitte had gered in gevaar te brengen op welke manier dan ook.

Ze schudde haar zwartte kop even en ademde diep in voor ze naar de tabby poes keek. Even sloeg ze haar klauwen uit en liet haar kop zakken. ''I don't thinks so Breakingdawn. I just know that cause we all have a path StarClan wants us to follow like you follow the path of the warrior to protect your clan. Stormstar follows the path of a leader to keep you all together.'' Zei ze en schudde haar kop voor ze toch even geamuseerd lachtte. Ze draaide zich iets om en keek Breakingdawn aan. ''Ben niet zo snel beledigd, maar het is gewoon  de harde waarheid.'' Zuchtte ze en glimlachte licht. ''Zo hard is het soms ook niet. Natuurlijk doet het soms pijn om anderen samen te zien en te weten dat het nooit een leven voor jou zal zijn, maar als je kijkt wat je ervoor terugkrijgt. Ik had een gehele clan om lief te hebben, bijna alsof het mijn kits waren.'' Zei ze en staarde even op naar de lucht voor ze knikte. ''Yeah someone I don't trust,'' antwoordde ze zacht en zuchtte voor ze haar kop omdraaide en slikte. ''It wasn't as easy as it looked. Cause even being the medicine cat makes you trustworthy not every word is trusted. And I highly doubt Firestar or Maskheart would listen to a gibbering former Medicine cat. But the apprentices should keep an eye out or they will end up like her...'' Ze slite even en liet haar kop zakken, alles nog maar al te goed herinnerend. ''She was and will never be the same again.'' Mompelde ze zacht en ging toch weer even zitten voor ze haar poot grof op de ondergrond liet landen, as laten opvliegen.

Break glimlachte zacht en slikte even niet wetend hoe ze moest reageren. Ze wou de grote poes geen pijn meer doen met haar woorden. Langzaam knikte ze en glimlachte. "If that's your wish" Mompelde ze warm en glimlachte even denkend aan haar grootvader. "Gelukkig maar." Mompelde ze zacht en gaapte heel even terwijl ze haar ogen samenkneep. "I see." Mompelde ze zacht en glimlachte even. "I wouldn't be able to do that I think." Mompelde ze en keek op. "Giving up everything for my own." Mompelde ze en keek naar de donkere poes. "What the cat you talk about is in Thunderclan!" Haar hart sloeg even een slag over en ze staarde in stilte deed ze een stap achteruit. "Who is this cat." Mompelde ze langzaam en staarde Whisperwind recht aan. "Who will never be the same again? Is Firestar in danger?" Ze keek geschrokken naar de donkere poes.

Ze staarde de poes even aan en schudde zuchtend met haar kop. ''Daar gaan we weer,'' Mompelde ze en draaide zich half om. ''What would've you said if I was but an ordinary warrior? you would've gone against my words wouldn't you?'' Vroeg ze en draaide zich weer half om voor ze haar schouders ophaalde. ''That's why you became a warrior. I am able to do that because it has become part of me. And it's not giving up...'' Ze schudde haar kop, doorhebbend dat het eigenlijk geen nu had om het uit te gaan leggen. ''Nevermind...'' Mompelde ze en knikte toch weer langzaam. ''As far as I know he is yes.'' Anntwoordde ze langzaam en ging zitten om haar staart om haar voorpoten te krullen. ''His name is Dangerdance, Duststars own brother.'' Zei ze en zuchtte voor ze de tabby poes lang aankeek. ''Dovepa... Song.'' Zei ze zacht en liet haar kop zakken om haar schouders op te halen. Hoe kon ze dit normaal uitleggen, ze wist het zelf al niet eens helemaal. ''And I don't know, I just don't know.'' Zei ze zacht en staarde naar de grond onder haar zwarte poten.

Zacht grinnikte de bruine tabby en keek op naar Whisperwind. "Sorry, macht der gewoonte." Mompelde ze lachend en keek haar aan. Even twijfelde ze maar haalde uiteindelijk haar schouderbladen omhoog. "Guess I would yeah." Mompelde ze en keek de wijze donkere poes aan. "You'll always keep that medicine cat part. You've seen things no other has seen." Mompelde ze. "I can't not respect your words." Mompelde ze en glimlachte warm. "Yeah that's why I'm born a warrior and you born a medicine cat. It's your destiny." Mompelde ze en besefte wat ze moest doen. Even trokken haar oren heen en weer maar ze knikte even. Ze zou naar haar grootvader moeten. Hij moest het al gezien hebben. Whispers leven was niet ee nvoor een warrior bestaan. Whisper was een Medicine Cat. En zij zou haar grootvader hiermee confronteren. Voor Whisper's geluk. "Duststar had a brother?" Vroeg ze en keek recht op. Dangerdance.. de naam liet een rilling over haar rug lopen en ze kneep haar ogen even samen."Well someone should tell Firestar!" Ze staarde recht naar Whisper en slikte heel even. "What happened to her.." Fluisterde ze haar stem bijna dik van zorgen en een naam door haar hoofd schietend. Firestar, Firestar zo lang Firestar maar veilig was.

Ze haalde even haar zwarte schouders op en zuchtte. ''Gewoontes moet je zo nu en dan gaan afleren.'' Antwoordde ze rustig en liet haar tong toch even over haar borst glijden voor ze haar kop weer omdraaide. ''Precies en bedenk je nu dan eens dat ik niet meer dan een warrior ben, plus al was ik dat niet duld ik nog altijd tegenspraak van anderen.'' Zei ze langzaam en schudde haar kop weer. ''What I've seen might have been for me but that is the past right now. My future will be on a different road, and just because i can speak like a wise elder doesn't mean i have all the wisdom you think I have.'' Mompelde ze langzaam en liet haar kop toch weer even zakken. ''Destiny you say. I guess that just isn't it anymore, no matter how much I wish for it. Your clan has a great medicine cat and no use for me as one.'' Zei ze langzaam en slikte voor ze voor zich uit staarde, wetend dat haar pas nu niet weer veranderd zou worden. Pas zodra ze de stem van de kleinere poes weer hoorde keek ze op en knikte langzaam. ''Yes, milkpaw of StarClan told me that. Well at least that's what I made from my sisters words since there was only one cat I felt distrust for.'' Zei ze en schudde haar kop. ''There is nothing we can do now, it would spread mistrust in the ThunderClan, creating a situation even StarClan won't be able to control. He will notice if anyone knows, he noticed I knew a lot more that it seemed.'' Mompelde ze en keek de kleinere poes aan voor ze weer opstond en langzaam terugliep naar haar oude den. ''I remember it all to well.'' Zuchtte ze zacht en slikte het brok in haar keel weg voor ze de tabby poes aankeek. ''One day he brought in his apprentice, claiming she was attacked by a badger, but I ain't dumb. We treated her, Falconpaw and I, and even though the young little apprentices claimed in fear it was a badger who attacked her but her eyes said different as she looked at her mentor.'' Zei ze langzaam en slikte voor ze haar kop weer schudde en naar haar vroegere, nu verwoeste den keek. ''I went back to check it out but I found no scent of a badger and those little tuffs of fur between his claws the day before that had already made my doubt. Knowing he was the only one with her there was only one explanation. He had attacked his own apprentice for a reason I still don't know.'' Vervolgde ze langzaam en liet haar kop iets zakken. ''We tried to talk to her but even her best friends or sister couldn't get her to talk. It took her moons to get out of my den and even longer for her to get out of the camp. The fear that she carried in her eyes was an obvious one, always looking behind her like someone could attack her any moment. That is a fear she will always live with, but that little girl kept us up at night when her dreams of terror raged through her mind. I don't know what happened to her but he destroyed a kind vunrable soul in a way it would never be restored.'' Zei ze zacht en schudde haar kop, beelden wegduwend uit haar hoofd.

Ze grinnikte zacht en trok even met haar oren. "Ik zal het proberen baas." Mompelde ze lachend en keek haar recht aan. "Je zal nooit een gewone Warrior zijn Whisperwind. Ik weet niet of je het wil of niet maar je zal altijd zijn waar Starclan je voor gekozen heeft." Sprak ze zachtjes en keek haar recht aan. Ze luisterde alleen even naar de poes en knikte langzaam met haar kop. "Whisper. You're destiny will always be what you were born to do." Mompelde ze. "And that is helping others. Making other cats healthy again." Ze keek recht naar de poes en glimlachte zacht. "You'll find your place again I'm sure of it." Sprak ze zacht maar haar blik trok zakelijk. "I never knew.." Mompelde ze zacht en keek Whisperwind aan. "I won't allow a cat that hurted a apprentice to be too close to Firestar. Who knows he even made it so that Duststar wasn't able to get out of the fire!" Alle haren in haar nek stonden omhoog. Ze luisterde nog naar het verhaal van Whisperwind maar de angst lag te dik in haar pels. "I won't allow Firestar to be in any danger." Mompelde ze zacht maar standvastig en keek Whisperwind aan. Ze wist over welke poes de ex medicine cat het had. Dovesong was een gebroken poes..

Ze trok even zacht met haar oren bij de woorden van de kleinere poes voor ze met haar kop schudde. ''Nee Breakingdawn, ik heb geen keus meer. Ik moet nu het pad belopen van een gewone warrior, wat je ook zegt het is een lot dat niet te ontlopen is.'' Zei ze langzaam en keek haar aan. Opnieuw schudde ze haar kop en keek omhoog. ''No destiny is never truly and completely foretold. Part of our destiny are the choices that we make. We make our own destinies and we all share one destiny.'' Zei ze langzaam en krulde haar staart weer om haar poten. ''We are all destined to live and die, what we do in between is out choice.'' Mompelde ze en slikte even voor ze haar kop schudde. ''Or watching them die, it wasnt all pretty and perfect. maybe I don't even mind becoming a warrior. It's a lot less complicated and worriesome.'' Zuchtte ze maar haalde haar schouders op. ''Who knows, only time will tell.'' Antwoordde ze en staarde even voor zich uit. ''Calm down!'' Beet ze haar bijna toe en draaide zich om. ''I don't even know if it will happen again! And like I said if you raise alarm now no SkyClancat will be trusted in any clan if it comes out. And I'm sure he's not responsible for the death of Duststar, and so should you. Look around you!'' zei ze scherp en zuchtte even. ]''I can't ask StarClan to tell me wether it's okay to let him go but Firestar is a good leader with lots of loyal warriors. And above that he's got Silverfang, I'm pretty certain he remembers and will recognise it if it happens. We can't interfere with the things now and I'm not going to raise a chaos amongst the clans and destroy the chances we've had.'' Snoof ze even en schudde haar kop. ''I'm only glad that Dove went with us, at least I know she is safe and within my grasp...''

De tabby poes bleef haar even aankijken en slikte haar hoofd naar beneden wendend en knikte langzaam. "Ik snap het, tenminste ik snap hoe jij je voelt." Mompelde ze langzaam. "Maar noch Stormstar noch Starclan zal jou niet dit pad laten lopen als ze ook maar voor een seconde zien wat jouw werkelijke doel is Whisperwind. Geloof daar ook in." Mompelde ze langzaam en glimlachte even. "Yes part is, but you had no choice in the fire that burned your home. And what if my aunt makes the choice to leave her roll as medicine cat?" Ze keek op en glimlachte even. "Then that would mean that with Whippaw still way too young you would have to become medicine cat right?" Een halve grijns gleed even over haar lippen en ze knikte zacht. "Yeah I can understand that. The life of a warrior is a lot simpler than that of a cat that walks paw in paw with Starclan." Fluisterde ze zacht en duwde haar neus nog even tegen Whispers zij. "Let's have faith in time that can restore all wounds." Haar zachte stem was iets krachtiger geworden de woorden van haar grootvader gebruikend, maar schoot in elkaar toen Whisper toe beet en slikte. "O..okay Whisper I just don't want Firestar to come close to any harm again." Fluisterdeze en keek haar aan. "Silverfang." Fluisterde ze pijn voelend denkend aan de naam van Whispers vorige deputy maar knikte zacht. "You're right. If you sure that doing nothing will be best than I will stand down." Mompelde ze zacht en keek iets op. "I trust you." Ze glimlachte even al wist ze niet zeker of ze zelf zo zeker was van haar woorden. "Nothing will harm her. Whole Riverclan will make sure of that."