Feeling alone [Open]

De kitten zat nog tot best laat die avond voor de ingang van de nursery en bekeek de sterrenhemel. Haar siblings lagen waarschijnlijk al te slapen, en er waren nog maar een paar Warriors aanwezig in het kamp. Zo nu en dan hoorde ze een harde krijs, niet wetend van wat, maar het leek afkomstig te zijn van een grote gedaante hoog in de lucht. Een voorbijkomende Warrior had haar net nog streng toegesproken dat ze absoluut niet naar buiten mocht gaan nu, en Arcanekit luisterde hier dus maar liever naar.

{+open}

Het pootgetrippel wat zich achter haar bevond ging totaal langs haar heen toen het ding daar boven nog eens krijste. Pas toen er een gestalte naast haar plaats nam, waar vooral de witte vlekken opvielen in het maanlicht, merkte ze dat ze niet langer meer alleen was. "Hey.." miauwde de kitten, en ze herkende Runningkit. "Hii," zei ze op haar beurt zacht en keek met grote ogen naar het ding daar boven, wat weer eens langs de maan vloog, en zo al het licht blokkeerde wat de nursery inviel. Het was even donker en geschrokken keek Arcanekit naar Runningkit, maar al snel verlichtte de maan het plekje waar ze zaten en haalde ze opgelucht adem. "Weet jij wat dát is?" vroeg ze vervolgens, doelend op dat ding wat soms de maan op leek te eten.

"Geen idee.." mompelde Runningkit op haar vraag en ze keek weer naar de sterren, Arcanekit volgde haar blik en ving het ding weer op met haar oogjes. Ze knipperde een keertje en hield haar kopje toen wat scheef. "en ik wil het denk ik ook niet weten." vervolgde de andere kitten haar zin en Arcanekit knikte zachtjes. Ze zag hoe de kitten haar aankeek en ze keek even snel naar de kitten. Een kleine glimlach sierde nu ook haar lippen, ze had Runningkit nog niet zien lachen, maar lachen was goed! "Waarom zou het de maan willen eten?" vroeg ze toen en keek weer naar de maan, die leek nog heel? Of toch niet?

Het ding kwam weer langs en ze keek er met grote oogjes naar. Het bewoog zich zo fier door de lucht heen, dat wilde zij ook! "Misschien zitten er in de maan wel heel veel muisjes?" Arcanekit hield haar kopje weer wat scheef en keek naar het ronde ding daar boven. "Ik wil later ook naar de maan!" miauwde ze toen wat opgewonden en deed een poot op de rand van de nursery, maar trok deze toen weer terug toen ze de stem van de warrior weer in haar kop hoorde.

"Misschien dat StarClan je wel helpt of je kan misschien vanaf Highstones naar de maan springen." De oogjes van Arcaekit werden nog groter bij dit goede idee. Ze keek vrolijk naar Runningkit. "Laten we samen gaan! Dan kunnen we die muizen daar in een hinderlaag laten lopen en ze dan allemaal opeten!"

"Dat durf ik niet hoor.." Mompelde Runningkit vervolgens. "Ik blijf wel hier.." Heftig schudde Arcanekit haar kopje. "Nee, jij moet ook mee hoor! Anders ben ik helemaal alleen!" Ze zette een pruillipje op toen er weer een ijselijke kreet haar oorschelpen in kwam. Deze was harder dan eerst. De kitten kromp in elkaar en sloot haar oogjes.

"Ik kan het helemaal niet.. Mijn moeder zal wel gelijk hebben dan.." Arcanekit opende haar oogjes weer en liet haar oortjes wat hangen. Echter werd ze al weer afgeleid door iets wat in het kamp plaatsvond. De laatste twee Warriors gingen naar de WarriorDen en het was nu helemaal leeg. De grote gestalte vloog echter nog altijd boven het kamp, dit keer dichterbij.

"Sorry.. als ik voor je voeten loop ga ik wel weer slapen." Geschrokken keek Arcanekit op, ze was even helemaal vergeten dat ze niet op Runningkit had gereageerd. Snel schudde ze haar kopje en glimlachte toen naar haar. "Natuurlijk niet, gekkie!" miauwde ze en glimlachte naar Runningkit. "Wil je vriendjes zijn met mij?" vroeg ze en hield haar kopje toen scheef, waarna ze vragend naar de zwart witte kitten keek.

De kitten leek wat opgelucht te zijn toen Arcanekit vertelde dat ze haar absoluut niet voor de voeten liep, in tegenstelling juist, ze vond het super leuk dat er eindelijk eens iemand was - op haar siblings na - die met haar wilde spelen. "Ik heb nog nooit vrienden gehad.. ik weet niet hoe dat moet.." Mompelde Runningkit op haar andere vraag. "Maar ik wil het wel hoor." voegde ze er nog zachtjes aan toe. Arcanekit straalde van blijdschap, maar keek toen wat bedenkelijk, ze had zelf ook nog niet echt een vriend gehad. "Nou.." begon ze en dacht eens na. "Je speelt heel veel met elkaar.. ene.. 's morgens kom je elkaar bij elkaars nest ophalen om te spelen... ene.."

"Oké.. dus we zijn nu vrienden?" vroeg Runningkit toen aan haar. Arcanekit knikte vrolijk en keek toen iet wat verlegen naar haar pootjes. "Ben jij al buiten de nursery geweest?" vroeg ze vervolgens aan haar eerste vriendin.