Whisky with petrol [Crystalpaw]

Graypaw opende zijn ogen langzaam. Toen zijn ogen eindelijk zichzelf scherp stelde merkte hij aan de grote groep leerlingen om hem heen dat het waarschijnlijk nog vroeg was. Voorzichtig om niemand wakker te maken krabbelde hij overeind en keek hij om zich heen. Toen hij meende iets wits te zien bewegen dicht bij de ingang stond hij wankel op en onderdrukte hij een geeuw. Hij liep heel voorzichtig tussen alle katten door naar Crystalpaw. Hij tikte haar voorzichtig met één poot aan. "Hé Crystalpaw, ik ben het Graypaw" Siste hij dringend en hij keek schuw om zich heen. Hij hield er niet van om eventuele rust en orde te verstoren. "Ik zag dat je wakker was en .. zullen we samen gaan jagen?" Miauwde hij misschien iets te snel en hij keek haar hoopvol aan in het schemerdonker.

Graypaw glimlachte waarderend in het schemerdonker naar Crystalpaw. Het was altijd gezellig om met elkaar te jagen dan alleen te jagen. “Oké, dat is goed. Volg mij maar” Zei hij stilletjes en hij sloop tussen de slapende den genootjes heen tot hij in de veiligheid van het vroege ochtend zonnetje stond. Hij ademde diep in en liet de warme zon zijn zwarte pels verwarmen. “Oké, Crystalpaw, laten we naar de Owltree gaan. Misschien zien we wel de uil die daar leeft” Zei hij uitdagend en hij sprong naar de uitgang van het kamp. Vluchtig dook hij er doorheen en krabbelde hij door het wenen zand in de richting van het ThunderClan bos. Hij had opgepikt van enkele krijgers die druk aan het praten waren gisteravond dat er veel prooi rond liep. Blijkbaar was er zo veel prooi in overvloed dat zowel de uil als de rest van de clan veilig in dat gebied kon jagen. Terwijl hij flink door draafde wierp hij een blik op Crystalpaw. “Wie is jouw mentor eigenlijk?” Vroeg Graypaw geïnteresseerd.

OOC: Verassing! Graypaw is eigenlijk zwart van kleur

Terwijl ze door draafde luisterde Graypaw ondertussen naar de geluiden om hem heen. Hij keek verbaasd op toen hij hoorde dat ze nog geen mentor had. Dat kon Firestar toch niet vergeten? "Wat hoezo? Dat is heel raar" Hij fronste en dacht aan zijn eigen mentor. Waar was hij eigenlijk? Die sliep nog vast aangezien hij zo vroeg op was. Misschien kon hij indruk op hem maken door veel prooi te vangen zo vroeg. Misschien kreeg hij dan wel vrij! "Nou ja, als we samen jagen kunnen ze zien hoe goed je bent en dan krijg je een mentor in no time!" Zei hij enthousiast.

Graypaw keek haar medelevend aan. Het was inderdaad niet leuk om geen mentor te hebben .. op dat moment besloot hij dat hij haar wilde steunen hoe hij maar kon. Het was niet rechtvaardig om te pochen over je eigen mentor als iemand anders er geen had. Toen ze plots langs hem rende schrok hij op uit zijn gedachten. 'Kom je nog?' Riep Crystalpaw naar achteren. Graypaw glimlachte. "Natuurlijk!" Hij sprong achter haar aan en haalde haar in. Het was nu dat hij opmerkte hoe koud het was geworden. De verzengende hitte was verdwenen en had plaats gemaakt voor een aangenaam, koud briesje. "Moet je zien, Crystalpaw" Begon hij en hij wees met zijn snuit naar de hoge bladeren die om hen heen hingen aan de hoge takken. "De bladeren worden oranje en rood" Merkte hij op en hij grijnsde vanwege de schoonheid.

Graypaw knikte instemmend. Dat was inderdaad weer een minpunt. Toen ze de muis opmerkte die hij nog niet geroken of gezien had dook hij snel in elkaar en wachtte hij tot ze hem zou pakken. Toen ze sprong en zich niet lang daarna omdraaide met de muis grijsde Graypaw heel breed. "Wauw Crystalpaw! Dat was een snelle reactie" Miauwde hij eerlijk en hij dook ook in de sluiphouding. Hij ging langs haar heen en ging de struiken door. Nu was het zijn beurt! Voorzichtig duwde hij zich de struiken weer uit aan de andere kant en bleef staan toen hij iets langs door het gras zag bewegen. Het kwam zijn kant op.. Hij maakte een verbaasd geluidje en kwam omhoog. Een gestreept, bruin slangetje gleed sierlijk door het gras heen. "Een adder!" Zei hij hardop en hij keek om zich heen. Als hij dit kon pakken dan zou hij zijn mentor helemaal verassen! Hij was zich bewust van het gif van de adder die net zo dodelijk was als doodsbessen. en toch .. was er een vreemde weerzin aanwezig dat hem nieuwsgierig maakte. Hij sloop er omheen zodat hij buiten het bereik van de kop zat en haalde diep adem. Binnen bereik van het lichaampje keek Graypaw nerveus om zich heen. Met een hoge sprong landde hij op de adder en beet hij het zijn dunne nekje door. Vol adrenaline krabbelde hij achteruit en verwachtte hij half en half dat het beestje weer wegkroop. Toen dat uitbleef glimlachte hij. "Hé Crystalpaw!" Joelde hij over de struik heen "Moet je zien wat ik heb!"

Graypaw grijnsde breed toen Crystalpaw eindelijk tevoorschijn kwam. Hij voelde zich trotser dan ooit en wilde niets liever dan het aan de hele clan laten zien. Een adder vangen deed zijn ego goed .. "Misschien zocht hij naar een plek om te leven als de leaf bare er aan komt" Zei hij met een frons. De snake rocks waren niet heel ver weg maar het was inderdaad bewonderenswaardig dat een adder zo ver weg zou komen. "en misschien zijn ze vaker hier maar zien we ze gewoon niet" Miauwde hij. Hij duwde de adder haar kant op met zijn voorpoot en vouwde zijn oren een beetje nerveus naar achteren. "Hier .. voor jou. Ik denk dat je nog nooit een adder geproefd hebt .. dan kun je hem vanavond opeten .. " Hij lachte nerveus en trok met zijn grijze snorharen. Graypaw had plots heel veel belangstelling voor de boom die links van hem stond.

Graypaw was blij toen Crystalpaw de leiding overnam en blijkbaar ook van onderwerp veranderde. Hij keek haar aan en was eventjes onzeker over zichzelf. Onzeker over wat hij moest zeggen. Hij was ook in gedachten verandert en er diep in weggezakt toen Crystalpaw haar stem hem uit zijn gedachten haalde. Hij keek verschrikt op en knikte toen. Toen ze terug naar hem kwam en de adder oppakte glimlachte hij en volgde hij haar met hernieuwde moed. Hij slikte en merkte hoe droog zijn keel plots was. Graypaw begon na te gaan waarom hij zich zo voelde- en kwam tot de conclusie dat de adder vast het probleem was. Hij had nog nooit zo iets slijmerig en glibberig gevangen.. de adder had vast wat effect op hem. "Inderdaad" Beaamde hij en met een vlugge sprong landde hij naast haar en rende met haar mee. "Eigenlijk weet ik niet of je hem kunt eten .. misschien is het alleen gevaarlijk als hij zijn gif spuit" Opperde hij. Vluchtig om haar bij te houden zette hij flink de pas er in. "We kunnen het vragen aan de rest van de katten als we terug komen, dan kunnen we ook gelijk laten zien dat we een adder gevangen hebben" Glimlachte hij naar Crystalpaw en hij sprong langs haar heen. "Wie het laatste bij de uilenboom is is een lelijke vos!" Riep Graypaw en hij snelde langs haar heen met een brede glimlach.

Graypaw rende zonder zichzelf in te houden in volle vaart door het territorium. Hij wilde geen lelijke vos zijn. Overtuigd dat hij ver voor lag hoorde hij hoe zijn hart wild tekeer ging in zijn oren. Hijgend rende hij door- tot plots Crystalpaw langs hem heen ging. Verbaasd struikelde hij bijna over een steen die half begraven lag en die hij helemaal over het hoofd gezien had. Haastig krabbelde hij er overheen en versnelde hij. Toen ze achterom keek glimlachte Graypaw boosaardig- en zag toen dat ze recht op een struik af ging. "Kijk-" begon hij maar het was al te laat. Ze rolde er in volle vaart in. Hij kwam slippend tot stilstand en keek haar bezorgd aan. "Gaat het?" Miauwde hij haastig. 'Kunnen we even stoppen?' Hij knikte en nam haar snel in zich op, maar hij zag geen blijvende schade. Afgezien van haar vacht die wilder zat dan gewoonlijk leek ze ongedeerd. Kon hij dat maar zeggen voor haar trots. 'dan ben ik de lelijke vos wel' Graypaw schudde zijn hoofd "Neen ik ben de lelijke vos wel- je bent veel te mooi om de lelijke vos te zijn" Miauwde hij zonder er erg in te hebben. Tja, dat had je als je vaak zei wat je dacht. "Zo te zien heb je niets?" Ging hij door tegen Crystalpaw en hij glimlachte. Zijn ogen gingen naar de dode, levenloze adder die half in de struik hing door haar val. Hij plukte het van de struik af en legde het weer neer. "Zullen we dan maar gewoon naar de Owltree lopen?" Stelde hij voor met een speelse grinnik.

Graypaw knikte en liep naast haar mee. De weg er naartoe verliep eigenlijk vrij stil. Zijn hoofd zat vol met adders, lelijke vossen en Crystalpaw. Het was opvallend dat hij een keer niets zei. Misschien omdat hij niets nuttigs te melden had of misschien om iets anders. Hoe zou zijn anders een gesprek moeten aanknopen als hij niet wist over wat. Hij had dat al eens eerder gedaan en hij moest bekennen dat het niet echt gewerkt had voor hem. Een sperwer vloog luidruchtig over en Graypaw keek omhoog. Zijn gele ogen miste het dier net en hij staarde weer voor zich uit. Toen de bomen iets uit elkaar begonnen te lopen keek hij op en zag hij de Owltree. 'Denkje echt dat we de uil zullen zien?' Siste Crystalpaw naast hem op gedempte toon. Hij haalde zijn schouders op. "Ik denk het wel.. heb je gehoord dat er een havik rond de territoriums rondvliegt?" Miauwde hij haastig. "Dan zal een uil die hier permanent woont er toch ook wel zijn?" Zei hij onzeker, ook op gedempte toon. "Ik ga kijken" Besloot hij, meer omdat hij wilde laten zien dat hij niet bang was dan om echt de uil te zien. Hij sloop de open plek op en was zich er erg van bewust dat zijn zwarte vacht erg opviel. Toen hij er voor stond op geruime afstand kon hij het gat in de bast zien die hoog in de boom zat. Van wat hij kon zien, was het gat leeg. Geschrokken dat Graypaw hem niet zag zitten keek hij omhoog. De takken stonden te dicht op elkaar om het goed te kunnen zien. "Ik zie nog niets" Zei hij hard op tegen Crystalpaw en hij sloop dichterbij. Toen hij onder aan de bast stond keek hij recht omhoog- en staarde hij in de lelijke, oranje schotels van een Oehoe. Het dier keek hem strak aan en Graypaw voelde zijn haren omhoog reizen. Hij deed wijselijk wat stappen achteruit. Hij vond het maar niets hoe goed de uil camoufleerde tussen de rode en oranje bladeren- maar ook vooral tussen de bruine takken. "Hier .. Crystalpaw! Ik zie hem!" Zei hij triomfantelijk, zijn angst wijselijk verbloemend.

Graypaw keek Crystalpaw zijdelings aan toen ze naast hem kwam staan en hij fronste. De uil was groot- maar .. hij zou toch geen leerlingen aanvallen? Ze waren te groot, toch? "Ik denk het ook niet .. de naam zegt ook al wat hier zit" Bevestigde hij en hij haalde nogmaals zijn schouders op. "Het is wel spannend om hem zo te zien, nietwaar?" Miauwde hij speels en hij glimlachte breed, de ergste angst een beetje weg geweken. De uil was wel groot- en zou een groot gevaar zijn voor de kits maar voor leerlingen niet zo. Of toch wel? Twijfelend deed hij nog een stapje achteruit. Je wist het maar nooit. Graypaw keek omhoog naar de steeds grauwer wordende hemel en hij zuchtte. "Zo te zien zal het gaan regen straks.. ik mis green leaf nu al" Bekende hij mistroostig met een zwiep van zijn staart terwijl hij haar recht aankeek in haar blauwe ogen. Een rilling trok over zijn rug heen.