Whisky with petrol [Crystalpaw]

Graypaw stemde in met haar idee en ging haar voor naar huis. De kou die opgetrokken was tegen zijn nog niet ingegroeide wintervacht begon hij nu toch wel te voelen. Terwijl hij nog één keer achterom keek naar de uilenboom zuchtte hij. Regen was nooit leuk. Het maakte je vacht nat! Soms moest je per sé in de regen jagen omdat prooi te schaars werd. Tenminste, dat had hij gehoord. Hij had het luxe gehad en was eind new leaf geboren. Toen was het nog warm, en aangenaam. Terwijl hij weer naar Crystalpaw keek schudde hij zijn vacht vlug uit. "Wat een avontuur was dat, hé?" Vroeg hij met een grijns.

OOC: Ja, daar heb je gelijk in B)

"Haha ja, maar het was wel leuk!" mauwde ze tegen hem. "Maar ja met Leafbare is het nog kouder, dus we moeten maar blij zijn dat het dat nog niet is. Maar toch is die regen niet echt leuk" mauwde Crystalpaw tegen Graypaw. Ook zij schudde nu haar witte vacht uit, die inmiddels tegen haar aan geplakt zat. Ze versnelde haar tempo wat. De witte poes verlangde nu naar de droge, warme Apprentice's Den. Uiteindelijk kwam het kamp in zicht. "Eindelijk!" mauwde Crystalpaw, en ze riep het zowat uit.

Graypaw versnelde zijn pas terwijl de regendruppels begonnen te vallen. Al snel was zijn vacht doorweekt en zaten de haren onaangenaam dicht tegen zijn lijf aangedrukt. Terwijl de lucht alleen maar donkerder werd en regen steeds harder ging rende de twee leerlingen door. De adder die Graypaw in het voorbijgaan snel had meegegrist bungelde uit zijn bek en raakte bijna de grond. Hij voelde de kou om zich heen slaan, dus toen hij het kamp in zicht zag komen was het een welkom gezicht. Hij sprong naar binnen toen hij haar een kreet van geluk hoorde slaken en dook gelijk naar een beschut plekje. Hij schudde zijn vacht uit en ging meteen zitten om zichzelf schoon te likken. "Gatverdamme, regen is zo víes!" Riep hij uit tegen Crystalpaw terwijl hij haastig de nattigheid van zijn vacht af wilde krijgen.

"Ja, echt vies, die regen" stemde Crystalpaw mee in. "Maar nu zitten we tenminste droog!" mauwde ze tegen Graypaw. Ze keek het hol rand en zag dat bijna alle Apprentice's er waren. Die die er niet waren, waren vast met hun mentor op pad, dacht ze wat minder vrolijk. Maar dat was al snel over. "Zullen we straks als het droog is de adder voor de Den leggen. Misschien schrikken ze wel" mauwde Crystalpaw tegen de zwarte kater, bijna fluisterend. Maar dat was zodat de andere Apprentice's haar niet hoorden. Terwijl ze op een antwoord wachtte begon ze haar vacht te likken, om alle nattigheid van de regen weg te halen.

Graypaw knikte instemmend. Gelukkig waren ze droog, indeed. Hij sloeg zijn staart om zijn voorpootjes en likte flink door. Langzaam begon de ergste nattigheid weg te trekken, en slaakte hij een blije zucht. Hij keek Crystalpaw ondeugend aan bij het horen van haar voorstel. Hij glimlachte breed. Dat zou een geweldig idee zijn! Hij kon de uitdrukking op hun gezichten al zo voor zich zien. “Ja, dat is goed” Fluisterde hij terug. Graypaw onderdrukte zijn gegrinnik om niets te laten merken naar de leerlingen die bij de leerlingen den aan het hangen waren. “Ik wil hun kop wel eens zien- ik wil wedden dat de oudste leerlingen net zo bang zijn als de jongste” Fluisterde hij boosaardig. Hij trok één poot op en begon die schoon te likken om wat om handen te hebben tot zijn metgezel klaar was.

na een korte vijf minuutjes was Crystalpaw klaar met likken. "Hopelijk hebben ze de adder dan nog niet gezien, of ons gehoord" fluisterde de poes terug naar Graypaw. Zelf wiat ze waar de adder lag maar als je net de Den in zou komen, zou je hem niet zien. Graypaw had hem dus goed verstopt. Even keek de Apprentice om zichzelf heen, niemand lette op haar, of op Graypaw. Mooi zo, dacht ze.

Graypaw keek om zich heen. Niemand keek naar hem- en niemand had de adder gezien want er was geen reactie hun kant op gekomen. “Het kan niet beter” Fluisterde hij tegen Crystalpaw die ook om haar heen keek of ze gezien waren. Hij duwde zich omhoog met fonkelende ogen. “Wat denk je er van? Laten we ze eens flink laten schrikken” Zei hij zacht en hij pakte de adder op bij zijn staart en nek zodat hij niet te opzichtig naar beneden zou bungelen. Nonchalant zonder enige aandacht te trekken deed hij alsof hij naar de ingang van de leerlingen den liep. Iedereen was druk bezig met hun maaltijd en het klagen over de regen. Niemand leek oog te hebben voor een zekere zwarte en witte leerling. Vlak bij de den stopte hij en legde Graypaw de adder voor Crystalpaw neer. “Aan jou de eer” Zei hij met een grote grijns.

"Maar al te graag" antwoordde ze. Crystalpaw legde de adder goed in het zicht voor de Apprentice's Den. In een kronkelende positie. Alleen was hij al dood, dus kronkelde de adder niet meer. "Hier zullen ze echt wel van schrikken! Denk je ook niet?" Fluisterde de witte poes tegen Graypaw. "En nu snel naar binnen voor dat iemand ons ziet!" siste ze. Al was het inmiddels opgehouden met regenen, vond ze het toch niet fijn om buiten te zijn. Met alle plassen en modderige grond. Nu zou ze dat weer van haar sneeuwwitte poten af moeten likken, wat al moelijk was. Maar dan had je nog die vieze smaak van modder.

Graypaw keek met grote ogen toe hoe Crystalpaw de adder weer mee nam en heel subtiel in een kronkelende positie voor de leerlingen den lag. Iedereen in en uit de den zou hem prima kunnen zien. Hij grinnikte zacht, met moeite kon hij zijn lachen inhouden. ‘Hier zullen ze echt wel van schrikken! Denk je ook niet?’ Hij knikte gretig. ‘En nu snel naar binnen voor dat iemand ons ziet!’ Hij volgde haar naar binnen en ging naast haar liggen, buiten haar mosnest die goed in het zicht lag van de uitgang van de den. Respectabel kroop hij niet naast haar. Zijn aandacht ging eventjes naar Crystalpaw terug en hij kreeg een blos op zijn wangen bij het idee dat ze in één nest sámen kónden liggen. Toen hoorde ze een gil en keek Graypaw naar de uitgang.

Ze ging in haar nest liggen. Een beetje verbaast omdat Graypaw naast haar kwam liggen. Opeens hoorde ze een gil. "Ha, nu al!" mauwde ze tegen Graypaw, terwijl ze naar de Den ingang keken. "Zou dat een Warrior zijn geweest? Of een Apprentice? Moet je nagaan als een Warrior van een Adder zou schrikken" mauwde Crystalpaw, Met een beetje geniepigheid in haar stem

OOC; Nogal kort en flut

Graypaw knikte gretig naar Crystalpaw. Hij probeerde zo veel mogelijk zijn alles onthullende lach in te houden, dus stak hij zijn neus maar tussen zijn voorpoten. “Ik vraag me ook af wie het geweest is” Gniffelde hij tegen haar. ’Zou iemand dit vreselijke ding kunnen weghalen!’ Hoorde hij iemand miauwen. Het klonk vrij jong- een leerling misschien? ’Hoe komt het hier?’ Vroeg iemand anders op zijn beurt. Graypaw keek Crystalpaw plots aan toen hem iets te binnen leek te schieten. “Hé? Crystalpaw? Denk je dat ze onze geur er uit op kunnen maken?” Siste hij op gedempte toon. Niet helemaal zeker er van wat ze zouden doen met zo’n grapje keek hij haar in het donker aan. “Misschien moeten we ons maar eens uit de voeten maken..” Stelde hij sinister voor.

"Ja, misschien heb je gelijk, maar we moeten als we de adder zien wel een beetje geschrokken doen. Kom op!" en ze ging hem voor naar de uitgang. Toen ze de Den uit kwam, wierp ze een blik op een het groepje dat ze in de Den haddden gehoord. Toen ze de adder zag, keek Crystalpaw expres geschrokken. Nu rende ze naar de kampingang, en een minuut later was ze het kamp al uit.

De snorharen van Graypaw trokken wat opgewekt terwijl hij ook opstond en Crystalpaw naar buiten volgde. Hij wachtte eventjes toen ze naar buiten sprong en volgde toen haar voorbeeld. Hij keek al even geschrokken en greep zijn kans om daar door nog sneller te rennen. Toen hij haar ingehaald had regende het nog steeds. “Laten we een droog plekje vinden ergens in het territorium” Stelde hij voor en hij sprong haar voor. Hij wist wel een plekje. Lenig sprong hij tussen twee doornstruiken door en rende hij in de richting van de rivier. Hij had daar een boom gezien waar een das ooit zijn vos had gegraven. Graypaw had geroken dat de geur enorm oud rook dus de vos was er al in geen manen geweest. Met snelle passen sprong hij over een plas heen en landde hij lenig aan de andere kant. Bomen wierpen schaduwen op hen terwijl ze door rende naar de boom. Met zijn staart hoog opgeheven zag hij de rivier al opdoemen en de boom! “”Daar is het” Riep hij naar achteren naar Crystalpaw over de huilende wind heen. De regenbui leek al te veranderen in een echte leaf fall storm! “Snel!” riep hij naar haar en hij dook tussen de wortels door het hol in. Hij ging tegen de achterkant zitten en begon op adem te komen. Er was niet te veel ruimte- Crystalpaw en hij konden beide recht op staan en dan raakte hun kop bijna het plafon. Ook konden ze beide naast elkaar staan in de lengte maar dan hadden ze het wel gehad qua ruimte. “Het is niet veel maar het is droog” Verklaarde hij tegen Crystalpaw met een zucht en hij begon zich opnieuw droog te likken.

Ze renden naar een boom met een kleine holle ruimte eronder. Maar het was wel droog. "Ja wel droog, maar ook krap!" mauwde ze. Toen de kater zichzelf alweer begon droog te likken, ging zij dat ook maar doen. Toen ze even later stopte regende het nog steeds, het stormde zelfs. Maar ze moesten toch echt terug naar het kamp, voordat het donker was in ieder geval. Al kon Craystalpaw niet zien of het al aan het schemeren was of niet, dat kwam door de stormwolken. "Hé Graypaw, we zullen toch wel voor het donker terug naar het kamp moeten" mauwde ze. Kijk Crystalpaw had geen zin om weer nat te worden, maar ze lag toch wel graag in haar eigen nest dan in dit koude holletje.

OOC; sorry, late rea XD

Graypaw knikte een beetje verontschuldigend. “Sorry dat het zo krap is, maar ik dacht dat alles beter was dan de natte buitenwereld. En het was dichterbij dan het kamp” Verklaarde hij ook al had hij haar stiekem hier ook heen geleid om haar zijn ontdekking te laten zien. Hij was heel erg blij met zijn vondst en zat hier graag als hij alleen wilde zijn. ‘Hé Graypaw, we zullen toch wel voor het donker terug naar het kamp moeten’ Stelde Crystalpaw voor. Graypaw beet op zijn lip. Nu al? Maar .. hoe lang zaten ze hier al? “Nou kunnen we niet wachten tot de storm echt ophoud?” Vroeg hij heel voorzichtig. Het stormde enorm buiten- en het begon heel donker te worden. Hij was er zeker van dat niemand ze zou missen.. toch? “Ik bedoel- als je het koud hebt kunnen we ook tegen elkaar kruipen voor warmte” Daar was zijn extroverte natuur weer. Zonder dat hij er erg in had zei hij soms wat hij dacht, het effect was vaak niet zo leuk als zijn intentie.

"Misschien wel ja, maar je hebt wel gelijk. Ik zit liever krap dan dat ik nat ben. Alleen hopelijk maken ze zich dan geen zorgen over ons, we zijn namelijk bijna de hele dag het kamp uit geweest" mauwde Crystalpaw. Eerst hadden ze gejaagd, en daar waren ze al vroeg mee begonnen. Ze waren ook maar even in de Apprentice's Den geweest. Waarna ze weer het kamp uit waren gegaan, weer de regen in. En toen renden ze gauw door naar dit best wel krappe holletje. Maar wat ze zelf al had gezegd, ze zat liever in het krappe holletje dan in de stormbui die buiten maar door bleef razen. "Weet je, het was eigenlijk we; een leuke dag! Het mocht wel wat mooier weer zijn geweest, maar toch was het leuk!" mauwde de witte poes tegen Graypaw.

(I'm so, so, so sorry....... Ik zat er niet echt meer achter, ik las meer de warriors boeken

Onderwerp: Re: Whisky with petrol [Crystalpaw]