Lights are fading { TWIRLFANG }

Dorre bladeren kraakte onder de grijze poten van de grote poes. De kille wind siste woorden over het landschap, tussen de clangebieden en de twoleg place. Haar ogen keken kil voor haar uit, ze was vandaag van plan wat katten op te zoeken, het maakte haar niet uit wat voor een katten. Clankatten, die geur drong haar neus binnen, de zure geur van de ShadowClan, de vermengde geur van de RiverClan en de ThunderClan. Waarschijnlijk patrouilles, maar ze hadden niet de rechten haar te verjagen. Een harde windstoot stootte tegen de dunne, gespierde poes en even raakte ze haar evenwicht kwijt. Ze duwde haar nagels in de harde, vochtige bodem. De lucht was lichtgrijs, het leek niet erg op onweerswolken of regenwolken. Vooral motregen, maar dat was juist zo irritant. De poes zuchtte en duwde haar neus in de vochtige lucht, de geuren van de clans waren niet erg vers. BloodClan was er helemaal niet, rogue of kittypet ook niet. Haar rode ogen stonden gericht op de grenzen. De zure wind stond naar het westen gericht, lichte druppels vielen uit de grijze lucht. De poes zuchtte en schudde haar dunne, grijze vacht uit, druppels vlogen rond. Ze ging zitten, haar ogen stonden scherp voor haar uit gericht, haar neus ving elke geur op die door de lucht zweefde. De poes ving ineens een lichte, maar verse geur van een ThunderClan kat op, het rook er naar dat de kat alleen was. "ThunderClan," siste ze en ze stond op, voor het geval dat er ineens een aanval van achteren kwam.

Zijn grote bruine gestreepte gestalte baande zich een weg door het Thunderclan territorium heen. Hij had een afspraak met Strawberry gemaakt; Zij zou de clan niets vertellen als hij zo vaak als hij maar kon uit haar buurt en zichtveld bleef. Wat hij dus ook deed. Misschien was het beter ook dat hij even niet onder zijn clangenoten kwam. Iedereen leed onder het verlies van Oakpaw, wat vast kwam omdat ze de laatste tijd al zoveel dood hadden meegemaakt. En gezien Twirlfang sowieso al slecht geskilled was op het sociale gebied vermeed hij gesprekken om zich niet verdacht te maken. Wat konden ze zeggen als hij te vaak wegging? Tenslotte deed hij gewoon maar zijn taken. Misschien ving hij wel meer prooi nu hij langer van huis weg was, en dan konden ze hem van niks verdenken. Dat kon niet, mocht niet. Dat stond hij gewoon niet toe. De kater haalde zijn wenkbrauwen even op toen hij plots een donkergrijs gestalte zag, een poes. Redelijk groot voor het geslacht 'poes'. Hij snoof even aan de lucht en merkte op dat ze van de Bloodclan afkomstig was. Voor heel even bleef hij naar haar kijken, waarna hij zijn schouders ophaalde en verder liep. Iemand anders zou haar wel van het gebied verjagen.

Algauw drong de geur van ThunderClan haar neus binnen, wat misschien ergens te verwachten was omdat ze op de grens van de ThunderClan zat. De geur was zwak, maar vers en het rook alsof de kat alleen was, de geur was namelijk niet erg "groot". De poes siste zachtjes en draaide zich razendsnel om, zodat ze niet van achteren werd aangevallen, maar de ThunderClan kat bleef op een afstandje staan. Het was een grote kater, bruine vacht met strepen. Mooie geelachtige ogen. De poes keek hem aan, haar rode ogen stonden kil en doordringend, haar lichaamsuitdrukking stond echter neutraal, rustig en het leek alsof ze niet eens door had dat ze op de grans stond, een beetje uit te testen wat de kater zou doen. Een klein, bijna onzichtbaar wolkje adem kwam uit haar neus en de poes verroerde zich langzaam, zijn richting op. Maar de kater draaide zich om en de poes stond even verbaasd te kijken, in een seconde moest ze beslissen of ze de grens over ging of op de grens bleef zitten. Ze zuchtte wat geirriteerd en schraapte haar keel. "Ehm meneer de bruingestreepte kater," gromde ze op een toon dat niet heel het territorium het horen kon, maar de kater wel. Misschien nog iets verder dan hij, maar dat maakte haar even niet uit, ze lokte het wel zelf uit. "Waar gaat deze grote kater heen? Ongebruikelijk van een ThunderClan kat," even bleef ze stil, ze spuugde ThunderClan bijna uit, maar erg duidelijk was het niet te horen. "Om een BloodClanner die op jullie grens zit, te negeren," miauwde ze met een zoete stem, al lag er nog een kille blik in haar ogen. Ze ging zitten en bekeek de kater nauwkeurig, benieuwd naar zijn reactie.

"Ehm meneer de bruingestreepte kater," Hij keek even op met een opgetrokken wenkbrauw toen de poes hem aansprak. Hij nam toch aan dat ze het tegen hem had, afgezien het feit dat er voor de rest niemand was. "Waar gaat deze grote kater heen? Ongebruikelijk van een ThunderClan kat," Zijn blik veranderde niet onder de spugende toon. Het was algemeen bekend dat Bloodclanners altijd overdreven als het op Clans aankwam. Het deed hem gewoonweg niets. "Om een BloodClanner die op jullie grens zit, te negeren," Hij greens even toen hij het woord 'grens' hoorde. Well, als het aan Strawberry lag zou het niet meer lang 'zijn grens' zijn. Hoe hij dan verder zou leven was nog maar de vraag, een vraag waar hij nu niet bepaald bij stilstond. "Heb je dan liever dat ik je wegjaag?" Vroeg hij met desintresse in zijn stem. Zijn ogen stonden kil, even kil zoals toen hij Oakpaw vermoordde.

Ze keek met een kille blik naar de bruine, gestreepte kater. Hij was groot, groter dan haar waarschijnlijk. "Ehm meneer de bruingestreepte kater," miauwde ze richting de kater, waarvan ze niks wist. Alleen dat hij een kater was en dat hij in de ThunderClan zit. "Waar gaat deze grote kater heen? Ongebruikelijk van een ThunderClan kat," miauwde ze met een spottende en spugende toon, ze had een hekel aan alle clans. Al was de BloodClan bijna het zelfde, de poes had er weleens overna gedacht om rogue te leven, zonder leader en zonder plichten. "Om een BloodClanner die op jullie grens zit, te negeren," ging ze langzaam verder, haar blik bekeek de kater nog heel opmerkzaam. Misschien viel hij haar wel aan, misschien ging hij haar negeren. "Heb je dan liever dat ik je wegjaag?" miauwde de kater en ze greens even. "Owh nee, sorry heb ik het verkeerd formuleert? Dat heb ik namelijk nooit gevraagd," siste ze naar de kater, haar oren zakte al wat dieper in haar nek. Maar haar houding bleef verder nog kalm. "Ik zou het erg, interessant, vinden om je naam te weten, ik zal de mijne ook verklappen," miauwde ze zachtjes en ze stond op, waarna ze enkele stapjes naar voren zette. De kater was interessant, al stond hij haar niet helemaal aan.