Bring it on {Gloomyclaw}

De zwarte kater had zich even uit het ShadowClan kamp verplaats, naar de grens. Van welke clan wist hij niet en het kon hem ook bar weinig schelen. Hij ging waar hij wilde en niemand hield hem tegen. Zijn grijns sierde zijn sterke tred goed. Hij kwam zelfzeker over en dat was ook zijn bedoeling. Zijn donkere ogen gleden over het gebied. Er was gras, meer niet. Zijn lachje werd breder. Hij wilde wel gezelschap, want hij had zin in een gesprek. Eenzijdig gesprek zou men het kunnen noemen, want het ging meestal over hoe geweldig hij wel niet was en zo niet, dan was hij bezig met die katten uit te maken voor stomme ratten of dergelijke. Ja, zo gingen de meeste gesprekken. Als het over een gesprek met Darkclaw ging, dan was het anders. Meestal zaten ze dan gezellig te lachen over andere katten of te roddelen. Ja, zijn bro was geweldig. Veel beter dan de meeste katten in de ShadowClan. Aurypaw kon je letterlijk een snob noemen. Zo was hij helemaal niet. Hij was gewoon geweldig, geen snob. Hij was gewoon... Tja geweldig! Hij ging zitten en maakte zichzelf nog groter door zijn borst wat omhoog te duwen.

Zijn ogen vlogen langs de grenslijn, veel spotte hij niet. Tot hij een duw kreeg. Een stem ging gepaard met de duw. 'Whaa! kijk eens uit waar je je zo gaat zitten optutten als een kittypet e!' Hij draaide zich furieus om en verkoopte de kater zo snel mogelijk een slag van zijn klauw. "Ik kan net zo irritant zijn hoor", gromde hij waarna hij de kater van zich afsmeet. Maar daar zat een ander dier, een redelijk grote roofvogel. Hij gniffelde zachtjes. "En was meneer bang van het kleine vogeltje? En moest hij terug naar zijn mama, boehoehoe", gniffelde hij. Hij haalde een pruillipje op en keek de kater strak aan. Hij was duidelijk groter dan dien. "Luister eens hier ukkie, je slaat geen zo'n tegen mij aan", zijn ijzige stem sprak voor zichzelf. Een zelfzekere grijns en blik maakte hem een benauwde companie. Ach, dt kon hem echt niks schelen.

De zwart-witte kater keek hem strak aan. Dit zorgde voor een voldane grijns langs zijn lippen. 'Zegt degene die zo net dacht van *ooh, ik ben zo knap en zo gewéldig* kuch kuch, en zich zo optutte,' Hij keek de kater kil aan. "Oh, als je ook beter bent dan de rest, dan moet je dat toch tonen? Wat voor zin heeft het om het te verbergen? Vroeg of laat zie je toch hoe geweldig -en ja ook knap- ik ben. Dat kunnen we niet van iedereen zeggen," Zijn blik gleed naar de kater. "Bang voor wat gevederd tuig! Hah, ben je serieus?" Hij stond recht en tilde zijn staart op. Zijn cyanblauwe ogen gleden langs de kater. "Echt, waar heb jij de laatste moons geleefd? Onder een steen? Bij Windclanners? Of heeft je familie je hier gedropt, misschien dachten ze dat je een badger was, zo'n gezicht man!" Hij kon het niet laten om luidop te lachen. "En dan zal ik nog niet eens beginnen over hoe bang je wel niet bent! Een eekhoorn slash badger ding. Bwahahahahahaha," De gedachte alleen al bracht hem op zijn knieën. "Sinds wanneer laat Shrewstar Badgers' in de clan?" Zijn stem bulderde over het gezicht. Hij bedoelde er duidelijk mee dat hij deze kat lelijk vond. Acht, hij lokte het alleen maar meer uit. Hij sloot zijn ogen, genietend van het moment. "En, oh starclan hier komt een goeie, wat is jouw naam? Turnback? Omdat je een lafaard bent? Turn omdat je ouders niet wilde en Back omdat niemand je wil aanstaren. Dat komt samen op; Turnback. Ha! Lafaard!" Zijn stem klonk zo kil, maar toch zo amusant. Dit vond hij leuk. Andere katten op hun plaats zetten en zo daarna keihard uitlachen. Zijn klauwen boorden zich in de grond. Hij kende het wel, meestal schoten de meeste katten op hem uit. Fysisch en psychisch.

Note; Sow sorry, kon het gewoon niet laten. xD

De zwart-witte kater probeerde iedere keer kort te spelen door te antwoorden op zijn vragen aka conclusies. Een brede grijns gleed langs zijn lippen. De kater was erg gefrustreerd, erg... Wat leuk. En toen bereikte hij wat hij wilde. De kater liet een soort strijdkreet horen. 'Rau-auwtch! De lafaard hier, is die domme zwarte muis voor me!' Zijn cyanblauwe ogen keken op, naar de kater. Nevermind kende de taktiek heel goed en met een simpele sprong vooruit, gevolgd door krachtige stoten van zijn achterhand, ontweek hij de aanval. Met een slide kwam hij enkele meters van de kater tot stilstand. "Hohohoho, je bent een aangebrand type niet?" Grinnikte hij. Neverminds' ogen staarden naar de kater. "Als we vechten moet je het op een beleefde manier doen, niet?" Hij keek hem scherp aan, zijn snijdende lach voor eeuwig op zijn gezicht gegriefd. "Of ik blijf je Turnback en Badger noemen of je vertelt je warriornaam," Hij duwde zijn ogen tot spleetjes. "Als je deze tenminste hebt."

Note; Je kan niet echt bepalen of een aanval raak is, want dit valt onder een soort godmoden. Tenzij je natuurlijk de aanval onmogelijk kan ontwijken, als ze bijvoorbeeld tegen elkaar staan ofzo. En aangezien Never duidelijk afstand van de kater had genomen, was er toch enige afstand. Dus zou je in het vervolg niet zo willen bepalen of het raak is? ^^"

'Mijn naam is Gloomyclaw.' "Bloempje," Sprong hem zo te binnen en het was meteen terug naar buiten gegaan. 'En wat is jouw naam? Blackmouse? Stupidmouse? of mischien zoiets als Loserose?' Probeerde de kater. Hij moest nog veel leren over 'het bloed van onder iemands nagels halen' of met andere woorden op hem te lijken. "Allemaal heel mooie namen, Bloempje, maar noem jij me maar Sir Nevermind," grijnsde hij. "En als je hersenentjes dat niet kunnen onthouden kun je me altijd met Sir aanspreken," grijnsde hij. Zijn cyanblauwe ogen vormden zich tot spleetjes en hij draaide zich om. "Bach, ik heb echt geen zin om nog meer tijd op dit Starclanvergeten veldje door te brengen, ik zie je later Bloempje," Een berde grijns had zijn lippen gesierd, zijn oren lagen in zijn nek en hij luisterde goed of de kater naar hem toe zou komen of juist zou weggaan.

Hij hoorde hoe Bloempje antwoorde. 'pfft, is de poesipoes nu opeens bang en wilt ie terug naar zijn mamie.' Never kreeg een nog bredere grijns en draaide zich om. Met een ijzige, misschien wel enge blik keek hij de kater strak aan. Hij sloeg zijn nagels uit, deze boorden zich diep in de grond. "Je weet echt niet wie je voor je hebt?" Grinnikte hij. Hij zwiepte zijn staart en kneep zijn ogen geamuseerd tot spleetjes. "Je kan nu nog maken dat je wegkomt zoals een echt lafaard doet of we zullen deze plek wat bekender maken," zei hij op een grijnzende ondertoon. Ja, als hij deze kater hier kon verwonden of misschien doden, dan werd deze plaats misschien wel bekender. "Kom dan, kom daaaaaaaaaan, kom, kom. Kom bloempje!" riep hij. "Ik moest een dienst van je ouders doen," hij zwiepte wild met zijn staart. "Jouw even tonen wie de baas is!"

Note: Flut ;.;