I'm so good {Aurypaw}

"Zo, zo, wat hebben we hier?" Een grijns ging rond zijn lippen te dansen. "Ik, echt... H-het spijt me," met trillende stem sprak de jonge kat hem aan. Nevermind rolde met zijn ogen en priemde daarna een dodelijke blik in diens ogen. Deze kat had hem omver gelopen, of hij had deze eerder omver gegooid. Hij had een breed lichaam en sterke spieren, een goed gebouwde kater. Deze kat leek nog op een apprentice. Zijn klauwen vlogen de aarde in. De kat verkrampte en maakte zich kleiner. "Luister eens hier schurft, loop je nog een keer tegen me aan en ik verzeker je dat je dat mooi mondje van je niet meer kan opendoen," De kat trilde. Zijn stem laaide als donder door het kkamp. "Gesnopen!?" Bulderde hij erachter. De kat knikte zachtjes en stoof er dan vandoor. Zijn donkere blik volgde de kat en in zijn ooghoek zag hij katten naar hem kijken. "Valt er wat te zien?" Brieste hij luid. "Ik dacht het niet, tenzij je mijn spieren wilt bewonderen," Een grijns vloog rond zijn lippen en hij zag hoe sommige katten afdropen. Bang of gewoon geïrriteerd door zijn doen. Zijn blik gleed nogmaals langs het kamp, wat hield hij toch van zijn perfecte leven.

Ze zat de hele dag al wat in het kamp te niksen. Natuurlijk kon ze wat nuttigs doen, maar ze had er nu gewoon geen zin in. Ze had nog de hele dag om te jagen of simpele klusjes te doen. Veel katten renden langs haar heen en hij hoorde anderen tegen elkaar praten of lachen. Normaal besteedde er nooit aandacht aan, maar één gesprek trok toch haar blik. Ze keek al een tijdje naar een gesprek tussen Nevermind en een mede-apprentice. Nou ja een gesprek kon je het waarschijnlijk niet echt noemen, het was meer Nevermind die dingen schreeuwde naar de kat en de kat die zo snel mogelijk weg wou komen zonder Nevermind nog bozer te maken. Ineens waren ze klaar en de apprentice maakte zich snel uit de voeten. Er verscheen een glimlachje op de snuit van Aurypaw. Toen zag ze ineens Nevermind haar kant op kijken. "Valt er wat te zien? Ik dacht het niet, tenzij je mijn spieren wilt bewonderen," Hij brieste luid en er verscheen een glimlach nadat hij klaar was. ’Hij denkt echt dat hij de baas is ofniet.’ Zei Aury eigenlijk meer tegen zichzelf. Ze zag dat katten die naast haar zaten wegliepen. Ze had niet eens gemerkt dat er katten naast haar ook naar Nevermind’s uitbarsting keken. Ze was niet van plan om weg te gaan, waarom zou ze? Nevermind is niet haar leider of haar mentor, hij had geen macht over haar. Ze stond op en liep richting Nevermind. ’Je moet eerst knap zijn willen andere je bewonderen.’ Zei ze fluisterend met een knipoog terwijl ze voorbij de kat liep. Ze liep richting de uitgang van het kamp, om misschien toch nog wat te jagen.

Een roestkleurige poes liep zijn kant op. Hij grijnsde, bewonderaar? ’Je moet eerst knap zijn willen andere je bewonderen.’ ze knipoogde en wandelde weg. Hij voelde hoe zijn bloed terug begon te koken. Hij was knap genoeg. Knapper dan zij. Veel knapper dan zij. De poes bewoog zich naar de uitgang van het kamp. Hij duwde zijn oogjes tot spleetjes, maar liet zijn grijns staan. Ze had pit om zo'n toontje tegen hem op te slaan. De zwarte kater stapte rustig verdere en wandelde naar de apprenctice toe. Hij had haar naam al eens horen vallen, Aurypaw. Hij haalde zijn beide wenbrauwen op en liet een gemene grijns zien. "Jij hebt wel pit," De roetzwarte warrior draaide zijn lichaam weg van haar en wandelde voor haar het kamp uit. Hij was nog steeds de beste. "En wie is je mentor?" vroeg hij. Zijn lichaam draaide zich terug naar haar. Zijn donkere ogen staarde recht in haar groene. De grijns bleef, zoals altijd.

De pootstappen van de kater die achter haar aankwam vielen niet te missen. Hij ging voor haar langs en trok allebei zijn wenkbrauwen op. De grijns op zijn snuit gaf hem niet echt een veel aardigere uitstraling, maar waarschijnlijk wou hij daar toch niet voor gaan. "Jij hebt wel pit," Voordat ze iets terug kon zeggen draaide hij alweer om en liep voor haar uit het kamp uit. Nee, kom ik nou de hele dag niet meer van hem af, ging er door haar hoofd heen en ze liet een zucht ontsnappen. "En wie is je mentor?" Hij draaide zich weer om en blokkeerde haar pad. Ze werd gedwongen om te stoppen en keek hem boos aan. ’Darkfire is mijn mentor en Innerghost is mijn moeder. Je kent haar vast wel, ze is onze deputy.’ Zei ze ongeduldig. ’En dankje, ik vind zelf ookwel dat ik pit heb.’ Ze glimlachte flauwtjes. ’En nu wil ik er graag langs.’ Ze propte zich langs hem op en liep verder het kamp uit. Nee, waarschijnlijk ging hij haar nu de hele dag niet meer alleen laten. Waarom moest ze dan ook weer iets tegen hem zeggen? Ondanks deze gedachten liep ze verder met haar hoofd en staart hoog in de lucht.

Zijn grijns werd onderdrukt door haar boze blik. Maar zo makkelijk werkte je zijn grijns niet weg. ’Darkfire is mijn mentor en Innerghost is mijn moeder. Je kent haar vast wel, ze is onze deputy.’ Tuurlijk kende hij Innerghost. Hij wist wel tegen wie hij geen hoge noten mocht kraaien. Shrewstar en Innerghost hadden een belangerijke stand in ShadowClan, natuurlijk wist hij wie ze waren. Haar ongeduldige toon irriteerde hem met de seconde meer. Als ze weg wilde, waarom ging ze dan gewoon niet weg? ’En dankje, ik vind zelf ookwel dat ik pit heb.’ zei ze vervolgens. Een flauw lachje sierde haar lippen. ’En nu wil ik er graag langs.’ Ze gleed langs hem. Hij sloot grijnzend zijn ogen. "Have fun," grinnikte hij er nog achter. Zijn silhout bewoog zich terug naar het kamp. Nee, hij ging niet achter een apprentice lopen. Wat voor beeld zou dat geven?

Tag: Nevermind
Words: 230
Notes: Beetje flut ~

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

Ze zag hoe hij zijn ogen sloot, met nog steeds dezelfde grijns op zijn snuit. ”Have fun,” Hoorde ze hem nog grinniken en zijn pootstappen liepen terug richting het kamp. Ze wou doorlopen, maar stopte toch. Hij had zich er te gemakkelijk vanaf gemaakt. Ze zuchtte, vervloekte zichzelf en draaide om. Toen ze naast Nevermind liep volgde ze zijn tempo. ’Ik weet dat je me niet kunt uitstaan, en het is wederzijds geloof me, en ik snap dat je nu denkt waarom gaat dat rotbeest niet weg, maar ik vraag me toch af waarom je zo moest schreeuwen tegen die kat.’ Ze zei het in een tempo waarvan de grootste sprekers nog konden leren en ze hoopte dat hij het allemaal verstaan had want ze ging het niet herhalen. Ze had het niet gemeen of sarcastisch gezegd en het klonk wel alsof ze medelijden had met de kat waar tegen hij schreeuwde, iets wat niet het geval was. Toch? Ze raakte soms zo in de war van zichzelf en ze schudde even met haar kop om de gedachten eruit te krijgen. ’Vind je het fijn als kleine katten voor je beven, zodat je misschien een kleine kans hebt om in hun nachtmerries voor te komen in plaats van de gewoonlijke Bloodclanners of Dark Forest katten?’ Jawel hoor, het sarcastische toontje was terug, de toon die eigenlijk haar hele karakter kenmerkte.

©rachel

Hij hoorde al snel de snelle pootstapjes van de jonge apprentice. Deze haalde al vlug zijn tred in en overdonderde hem met woorden. ’Ik weet dat je me niet kunt uitstaan, en het is wederzijds geloof me, en ik snap dat je nu denkt waarom gaat dat rotbeest niet weg, maar ik vraag me toch af waarom je zo moest schreeuwen tegen die kat.’ zei ze. Hij knikte en liet zijn grijns wat verdwijnen. Zijn azuurblauwe ogen kregen een zachtere uitdrukking, maar ze kwamen nog steeds arrogant over. ’Vind je het fijn als kleine katten voor je beven, zodat je misschien een kleine kans hebt om in hun nachtmerries voor te komen in plaats van de gewoonlijke Bloodclanners of Dark Forest katten?’ Vervolgde Aurypaw. Nevermind kon het niet laten om een grijns te tonen. "Bingo", zei hij zacht grijnzend. "Laten we zeggen dat ik gewoon niet van aardig doen houd. En zo te horen ben ik niet de enigste", Zijn blik viel op haar silhout. "We zijn allemaal wel eens prikkelig op één of andere leeftijd. Ik ben nu eenmaal rap op de teentjes getrapt en laten we zeggen dat dit niet alleen figuurlijk voorkomt", Hij richtte zijn aandacht terug voor hem. "Is dat de uitleg die je wilde?" Het was niet de enigste reden, de gedachten over zichzelf maakten hem nog gieriger en harder. Maar dat vertelde hij natuurlijk niet. Er was niks mis met hem.

Tag: Nevermind
Words: 189
Notes: Beetje flut ~

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

De grijns van eerder verscheen weer op zijn snuit, en het maakte hem er niet knapper op. "Bingo, laten we zeggen dat ik gewoon niet van aardig doen houd. En zo te horen ben ik niet de enigste", Ze snoof even, ze was hier niet om over haar eigen innerlijk te praten en haar eigen gedrag uit te leggen. Hij verplaatste zijn blik richting haar. "We zijn allemaal wel eens prikkelig op één of andere leeftijd. Ik ben nu eenmaal rap op de teentjes getrapt en laten we zeggen dat dit niet alleen figuurlijk voorkomt", Zijn aandacht ging nu weer naar voren in plaats van naar haar. "Is dat de uitleg die je wilde?" Ze bekeek hem even, hoe hij liep en naar voren keek. Het was duidelijk een kater die zichzelf heel wat vond, maar ook diepere problemen had. ’Aangezien jij me waarschijnlijk toch niet meer details gaat geven, ja dat was inderdaad de uitleg die ik nodig had.’ Ze glimlachte ook even. ’Dankje voor je tijd meneer.’ Opnieuw knipoogte ze naar de kater en stopte toen met lopen zodat hij voorbij haar ging.

©rachel

Walk away from anything or anyone who takes away from your joy.

Met een droge blik keek hij Aurypaw aan. ’Aangezien jij me waarschijnlijk toch niet meer details gaat geven, ja dat was inderdaad de uitleg die ik nodig had.’ Zei ze. Hij knikte instemmend. Wat moest ze nog meer over hem weten? Als ze wilde weten hoeveelkeer hij al een gevecht had gewonnen kon ze het gewoon vragen hoor. Een lachje gleed langs haar lippen. ’Dankje voor je tijd meneer.’ Hij haalde een verraste uitdrukking naar boven. Ze was beleeft?! "Formeel goedoe is niks voor zo'n jonge diertje als jij, laat dat maar aan de Elders over," grinnikte hij. "Tot ik een Elder ben, en katten me allemaal zo gaan aanpspreken, spreek je me maar aan met Nevermind," Hij wende zijn blik van haar silhout. Hij ging zitten en sloeg zijn staart langs zijn poten. "Ik ben gewoon snel aangebrant, er zit echt niks meer achter," terugkomend op de eerste conclusie van Aurypaw. Hij kon dit gesprek zo niet achterwege laten, hij had nog veel goed te zetten. Hij moest goed voorkomen voor iedereen. Ja, echt iedereen.

Life is too short to put up with fools.

robb stark

Tag: Nevermind
Words: 188
Notes: Beetje flut ~

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

Ze zag dat zijn blik naar verbaasd ging op haar meneer. "Formeel gedoe is niks voor zo'n jonge diertje als jij, laat dat maar aan de Elders over. Tot ik een Elder ben, en katten me allemaal zo gaan aanspreken, spreek je me maar aan met Nevermind," Hij grinnikte even en Aurypaw grinnikte even kort mee. ’Is goed, ik zal me eraan houden.’ Ze knikte even met een grijns op haar snuit. Hij ging zitten met zijn staart om zijn poten. Aury volgde zijn voorbeeld en ging ook zitten, alhoewel haar staart gewoon achter haar lag. "Ik ben gewoon snel aangebrand, er zit echt niks meer achter," Even trok ze een wenkbrauw op, waarom kwam hij hier nu ineens op terug? In haar gedachten haalde ze haar schouders op, ach het zal wel niks zijn. ’Ik geloofde je gelijk al hoor.’ Zei ze zacht lachend. ’Je hoeft voor mij niks goed te maken, ik ken het gevoel dat je gewoon even tegen iemand uit moet vallen.’ Haar grijns was veranderd in een soort glimlach-grijns. Het zag er een beetje raar uit, maar dat merkte ze niet.

©rachel

Walk away from anything or anyone who takes away from your joy.

Aurypaw beloofde hem geen 'meneer' meer te noemen. Een kleine grijns zorgde voor wat meer 'vreugde' in Nevers' ogen. Hij was niet altijd gemeen. Meestal was hij toch een zo lief en weerloos als een Kittypet. Bij deze gedachte kreeg hij een grijns rond de lippen. Dat mochten ze hopen, lief en weerloos. ’Ik geloofde je gelijk al hoor.’ Antwoorde de Apprentice. ’Je hoeft voor mij niks goed te maken, ik ken het gevoel dat je gewoon even tegen iemand uit moet vallen.’ Een grijnsachtige glimlach vormde zich op het gezicht van de roestkleurige poes. Hij knikte. "Dan is er toch iemand die me begrijpt," zei hij licht grijnzend. Darkclaw begreep hem ook, maar hij kende echter geen andere katten die zich zo gedragen. Meestal kon een kat zich inhouden en zijn woede dan later uitwerken. Ook woorden waren een veel gebruikt hulpmiddel, maar hij verkoos het manipuleren en vechten. Soms ook de tweede keuze. Maar enkel in zijn 'goede' buien.

Life is too short to put up with fools.

robb stark

Tag: Nevermind
Words: 174
Notes: Beetje flut ~

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

De zwarte kop van de kater ging op en neer. "Dan is er toch iemand die me begrijpt," Hij grijnsde iets, maar Aury grijnsde helemaal niet meer. Ze had misschien toch meer gemeen met Nevermind dan dat ze in het begin dacht. Ze wist niet zeker of deze gedachte haar angst aanjoeg of dat ze het diep van binnen al had geweten toen ze hem zag. ’Ik ken meer katten die zo zijn dan je denkt.’ Mauwde ze weer wat luchtiger. Ze moest niet zo gaan zitten mokken over dit alles. Ze merkte dat er weinig geluid om hen heen was en haar blik ging rond. Er waren maar weinig katten te zien in het kamp op dit uur, en anderen liepen wijd om hun heen. Misschien hadden ze allebei niet zo een goede reputatie in de clan. ’Misschien hebben wij wel meer gemeen dan je denkt.’ Zei ze met een glimlach die iets groter was dan net, maar nog steeds niet helemaal oprecht. Ze kon zichzelf nog steeds niet helemaal laten gaan.

©rachel

Walk away from anything or anyone who takes away from your joy.

’Ik ken meer katten die zo zijn dan je denkt.’ Zei de geschrokken Aurypaw. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij de apprentice aan. Toen de roestkleurige poes een blik op het kamp had gelegd, richtte Nevers' ogen zich ook op het kamp. ’Misschien hebben wij wel meer gemeen dan je denkt.’ Zei ze vervolgens. Een lachje speelde rond haar lippen. "Misschien," herhaalde hij. Hij keek vanuit zijn ooghoek naar haar. "Maar wie wil er nu op mij lijken?" Grinnikte hij zachtjes. Hij dacht er heel anders over, maar hij ging het niet zeggen. Aurypaw zou toch niet op hem willen lijken? De jonge poes moest niet echt zo als hij zijn. Hij mocht haar wel, dus moest ze niet echt veranderen. Hij sloot zijn ogen en dacht na. Hij kende geen enkele kat die zich beschermde via arrogantie zoals hij deed. Maar hoe kon hij dat te weten komen als hij nooit zijn tere kantje liet zien? Hij schudde al lachend zijn kop en opende zijn ogen. Met een strakke blik keek hij naar de apprentice.

Life is too short to put up with fools.

robb stark

Tag: Nevermind
Words: 268
Notes:~

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

Haar pupillen gingen richting de zwarte kater naast haar. Hij had haar blik gevolgd en keek ook richting het kamp. Ze had haar blik weer terug verplaatst voordat hij naar haar keek. "Misschien, maar wie wil er nu op mij lijken?" Hij grinnikte even. Damn, ze begon hem aardig te vinden. Toch wou ze inderdaad niet op hem lijken, hij had iets om zich heen wat zij niet wou worden. Ze wou niet uitvallen tegen katten jonger dan haar, maar ze was bang dat ze het toch zou gaan doen. Dat haar toekomst er zo uitzag. Ze zou een elder worden waar geen enkele kitten tegen wou praten omdat ze altijd zou schreeuwen dat ze van haar slaapplek af moeten blijven. Nogmaals keek ze vanuit haar ooghoeken naar de kater, hij had inmiddels zijn ogen dicht gedaan. ’Waarschijnlijk niemand. Maar niemand wil ook op mij lijken, dus daarom lijken wij misschien wel op elkaar.’ Zei ze, waarna ze haar kop weer terug draaide. Het puntje van haar staart ging wat heen en weer, waarna ze hem toch om haar lichaam heen sloeg. Haar tong ging even over haar neus. Er kwam een warrior binnen met wat eten. Haar blik volgde de kat richting de prooistapel. Het was kleiner geworden, en ze keek op tegen leafbare. Het zou haar eerste leafbare worden, maar door verschillende verhalen had ze er nu al geen zin meer in. Het was koud en er was weinig tot geen prooi. Ook werd ze al iets snotteriger, ze wou nog langs de medicine den gaan, en dat zou in leafbare niet beter worden.

©rachel

Never underestimate the power of cat stupidity.

’Waarschijnlijk niemand. Maar niemand wil ook op mij lijken, dus daarom lijken wij misschien wel op elkaar.’ Zijn oogleden schoven van zijn ogen. Zijn pupillen verkleinden van de opeense lichtinval. Hij keek vanuit zijn ooghoek naar Aurypaw. De roestkleurige poes had haar blik op een Warrior gelegd. Even bekeek hij haar, waarna zijn aandacht terug naar de lege plek voor hem ging. "Ja, maar vergeet niet dat je de dochter van de Deputy bent," Zijn blik kreeg een amusante glans. "Jij bent geboren met ambitie, het stroomt door je aderen. Ik kan zo een paar katten opnoemen die juist heel graag diezelfde kwaliteiten willen," Hij draaide zijn kop naar de apprentice. "En laten we zeggen dat er een bepaalde kater is die die ambitie wel mist," Een neutraal gezicht vulde zijn zin aan. Hij bleef even naar de poes kijken, waarna hij zijn kop terug naar de open plek draaide. "Je hebt ook een uitstekende mentor," vervolgde hij. Ze kon natuurlijk nog beter getraind worden, hij was zelf een uitstekende warrior. Als Shrewstar hem nu eens een ambitieuze apprentice gaf, dan kon hij er alle richtingen mee uit. Dan kon hij een meesterwerk creëren, met zijn training en de ambitie die die apprentice zou hebben, zou hij een waar monster kunnen maken. Vooral met zijn mentaliteit.

Tag: Aurypaw | Words: 217 | Note: X

robb stark

Tag: Nevermind
Words: 300
Notes: ~

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

"Ja, maar vergeet niet dat je de dochter van de Deputy bent. Jij bent geboren met ambitie, het stroomt door je aderen. Ik kan zo een paar katten opnoemen die juist heel graag diezelfde kwaliteiten willen. En laten we zeggen dat er een bepaalde kater is die die ambitie wel mist," Ze keek snel naar hem en zag een amusante blik op zijn snuit terwijl hij naar haar keek. Ze haalde haar schouders op. ’Je afkomst zegt niet alles.’ Zei ze zacht. Ze wist dat het waar was wat hij zei. Ze keek op naar haar moeder, wou net zo zijn als haar. Haar broer was medicine apprentice, ze kon trots zijn op haar familie. De zwarte kop draaide weer weg. "Je hebt ook een uitstekende mentor," Ze glimlachte en grinnikte even. ’Jij bent één van de weinige die hem geweldig vindt. De meeste vinden hem eng of lastig.’ Ze keek weer naar hem. ’Ik ben het met je eens, hij is een goeie mentor omdat hij weet hoe je een kat moet aanpakken. Ik ga later ook zo’n mentor zijn.’ Ze knikte vastberaden, alsof ze het al wist. Ze dacht na over Nevermind, maar zo ver ze wist had hij geen apprentice. Ze wou niet ruilen, zeker niet, maar dacht wel dat Nevermind een goeie mentor zou zijn. Ze hadden dezelfde gedachte, de kater en zij. ’Jij het toch ook familie, iemand waar je trots op kunt zijn?’ Mauwde ze vragend richting de kater. Haar blik ging richting de ingang van het kamp, maar daarna weer terug naar de kater. Darkclaw was een broer van Nevermind, en Darkclaw mocht ze niet. Ondanks dat hij haar had opgepakt bij thunderpath, het had eerst geleken alsof hij haar erop wou duwen. Toch had hij vast wel goeie kanten… toch?

©rachel

Never underestimate the power of cat stupidity.

Aury zei dat je afkomst niet alles zegt. Dit zette de zwarte kater aan het denken. Maar al snel staakte hij dat toen ze opnieuw haar mond opende. ’Jij bent één van de weinige die hem geweldig vindt. De meeste vinden hem eng of lastig. Ik ben het met je eens, hij is een goeie mentor omdat hij weet hoe je een kat moet aanpakken. Ik ga later ook zo’n mentor zijn.’ Hij draaide zijn kop naar haar. "Dan zal je een uitstekende mentor zijn, Shrewstar zal je zeker iemand met veel talenten toewijzen. Dat ben ik zeker," Hij draaide zijn kop terug weg van haar. Een klein lachje speelde op zijn lippen. Voor zover hij Darkfire kende, zag hij er erg ambitieus uit. ’Jij het toch ook familie, iemand waar je trots op kunt zijn?’ Vroeg de roestkleurige poes aan hem. Het grijnsje verdween van zijn lippen en hij draaide zijn kop naar de kattin. "Darkclaw?" Vroeg hij ietwat serieus. Toen verscheen een lichte grijns om de lippen. "Ik weet niet of je hem wel kent, maar hij heeft een erg groot ego. Nog groter dan dat van mij. Hij kan vriendelijk zijn, als je hem beter leert kennen," Daarna schudde hij zijn kop. "Darkclaw zal nooit echt iemand zijn om trots op te zijn. Hij blijft wel mijn broertje en mijn enige familie," Hij draaide zijn kop terug naar het kamp en zijn grijns veranderde in een hartelijke lach. Maar de ogen die er zich boven vertoefde, hadden een echte vurige uitdrukking. Ze waren klaar elke kat neer te halen op zijn knieën.

Tag: Aurypaw | Words: 266 | Note: X

robb stark

Tag: Nevermind
Words: 518
Notes: ~

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

Ze glimlachte om het complimentje van de mentor. ’Dat hoop ik ook.’ Mompelde ze. Zelf vond ze dat ze een goeie apprentice was, ze luisterde naar Darkfire en deed alles zonder te vragen, en ze deed het goed. Toch was Darkfire vaak niet blij, maar ze schoof het op zijn andere apprentice. De vorige, die voor haar kwam, had Dark erg teleurgesteld en hij had een vooroordeel voor apprentices ontwikkeld, of zo kwam het op haar over. "Darkclaw?" Ze knikte zijn kant op en zag hoe er een glimlach verscheen. "Ik weet niet of je hem wel kent, maar hij heeft een erg groot ego. Nog groter dan dat van mij. Hij kan vriendelijk zijn, als je hem beter leert kennen," Pff, vertel mij wat, dacht Aurypaw terwijl ze draaide met haar ogen. Dat hij een groot ego was viel niet te missen. Ze dacht weer terug aan de tijd bij het thunderpath. Misschien was hij wel echt bezorgd om haar toen hij haar oppakte en wegzette van de monsters. Ze vergooide het idee gelijk weer, hij was gewoon bang ervoor en deed het eerste wat in hem opkwam, hij wou niet uit de clan gegooid worden. Nevermind schudde met zijn hoofd en het voelde alsof hij het eens was met de uitkomst van de discussie in haar hoofd. "Darkclaw zal nooit echt iemand zijn om trots op te zijn. Hij blijft wel mijn broertje en mijn enige familie," Zijn kop draaide weer weg. Ze bleef even naar het silhouet van zijn kop kijken voor ze ook weer terug keek. ’Ik kan me niet eigenlijk niet goed voorstellen hoe het is om jou te zijn, omdat onze levens erg verschillen.’ Nog steeds keek ze naar het kamp. Achter de naaldbomen in de verte zag ze de zon al omlaag gaan. Ze kon zich niet herinneren dat ze al zo lang hadden zitten praten. ’Maar ik ben het met je eens over Darkclaw, ookal geloof ik nog steeds niet dat hij een hart heeft. Ik ben hem eens tegengekomen en dat was, hoe zeg je dit, niet echt een leuke herinnering.’ Een glimlach verscheen op haar snuit. Een kitten zat naar hun te kijken vanaf een afstandje. Hij stond half in de nursery en zijn blik was duidelijk op de rossige en de zwarte kat. Ze dacht er even over na om de kitten gewoon te laten zoals het is, maar trok toen toch haar lip en siste zacht. De kitten schrok en ging terug de nursery in. Ze hoefde geen extra paar ogen die alles wat ze deed in de gaten hield. Een paar ouders, een leider en een mentor waren er wel genoeg. ’Sommige vonden me te jong, toen ik begon met trainen.’ Zei ze in eens uit het niets. Het kwam op in haar gedachten. ’Ik werd apprentice in de tijd van Rushstar, dus ik was ongeveer 4 manen toen mijn trainingen begonnen. Misschien was dat wel de reden dat ik alles deed wat me werd gezegd, om me te bewijzen tegen anderen. Dat ík als 4 manen oude kat wel trainingen aankon.’

OOC: Random uitspraak is random ~

©rachel

Never underestimate the power of cat stupidity.

’Ik kan me niet eigenlijk niet goed voorstellen hoe het is om jou te zijn, omdat onze levens erg verschillen.’ Daar had ze gelijk in. Hij had een kleine familie -enkel Dark- en zij had een hele grote familie. ’Maar ik ben het met je eens over Darkclaw, ookal geloof ik nog steeds niet dat hij een hart heeft. Ik ben hem eens tegengekomen en dat was, hoe zeg je dit, niet echt een leuke herinnering.’ Zei ze met een glimlach rond de lippen. Hij knikte. Hij had ook wel akelige herinneringen aan zijn oude vriend en enigste familie. Toen een paar ogen hen vanuit de Nursery aanstaarde, keek hij net zo kwaad naar de kit als Aury deed. Maar toen hij net wilde rechtstaan om de kit een dreun te geven en even op zijn plek te zetten, hoorde hij hoe de roestkleurige poes een vals gesis uitbracht. Een grijnsje sierde zijn lippen. De kit vloog meteen met ogen zo groot als de maan zelf, terug de nursery in. ’Sommige vonden me te jong, toen ik begon met trainen.’ Zei ze opeens. Nevermind keek haar vragend aan. Niet echt goed wetend waarom de kattin nu opeens over dat begon. ’Ik werd apprentice in de tijd van Rushstar, dus ik was ongeveer 4 manen toen mijn trainingen begonnen. Misschien was dat wel de reden dat ik alles deed wat me werd gezegd, om me te bewijzen tegen anderen. Dat ík als 4 manen oude kat wel trainingen aankon.’ Hij knikte en keek haar met ontspande ogen aan. "Rushstar was heel slim," hij kreeg een zachte lach om de lippen. "Het was wijs van hem jouw al aan zo'n jonge leeftijd apprentice te maken," Zijn cyaan blauwe ogen keken recht in haar frisse groene ogen. "Ik vraag me af wanneer Shrewstar je tot warrior benoemt," Hij lachte even en keek toen terug naar het kamp. "Ik werd apprentice op de normale leeftijd en had een watje van een mentor. Toen ik 11 Moons was, kreeg ik mijn warrior naam..." Er viel een stilte. "Mijn ouders dachten dat ik het nooit zou maken in het leven. Mijn warriornaam komt van mijn domheid, de dwaasheid die ik uitsprak..." Hij sloot zijn ogen en zuchtte. "Geen echte naam om trots op te zijn..."

Tag: Aurypaw | Words: 380 | Note: X

robb stark

Tag: Nevermind
Words: 346
Notes: ~

All the pain and the truth. I wear it like a battle wound

Aurypaw

"Rushstar was heel slim," Verbaasd keek ze naar hem. Rushstar en slim wordt nooit in één zin gebruikt, tenzij er ook nog het woord ‘niet’ tussen staat. "Het was wijs van hem jouw al aan zo'n jonge leeftijd apprentice te maken," Hij keek in haar ogen. Het viel haar nu pas op dat zijn ogen een aparte blauwe kleur hadden, ze vielen op met zijn zwarte haarkleur. Ze glimlachte en knikte om te bedanken voor het compliment, ook al vond ze het wat overdreven. "Ik vraag me af wanneer Shrewstar je tot warrior benoemt," Hij lachte ook en keek weer het kamp in. Ze volgde zijn blik en keek ook om haar heen. ’Waarschijnlijk moet ik gewoon wachten totdat ik ongeveer 11 manen ben, ze laat me echt niet eerder warrior worden. Ze zei het neutraal met een aardig ondertoontje. "Ik werd apprentice op de normale leeftijd en had een watje van een mentor. Toen ik 11 Moons was, kreeg ik mijn warrior naam..." Een stilte viel in het gesprek terwijl ze nog steeds allebei het kamp in keken. "Mijn ouders dachten dat ik het nooit zou maken in het leven. Mijn warriornaam komt van mijn domheid, de dwaasheid die ik uitsprak..." Nevermind. Never, mind. Het viel haar nu pas op wat de echte betekenis van die naam kon zijn. Een zucht naast haar liet haar weten dat hij nog niet klaar was. "Geen echte naam om trots op te zijn..." Haar pupillen schoten opzij en keken naar hem. De zwarte kater had zijn ogen gesloten. ’Elke naam kan met trots gedragen worden, als je het er zelf naar maakt.’ Mauwde ze met een medelevende glimlach. ’Ik vind het wel een mooie naam, je spreekt het makkelijk uit.’ Ze bewoog met haar oren. ’Nevermind, alsof de wereld je niks boeit, dat je leeft in je eigen wereld. Een fantasie wereld speciaal voor jou. Ik vind het iets moois hebben.’ Met een grote glimlach keek ze nu weer richting hem. ’Je kunt je naam niet veranderen, maar wel de betekenis erachter.’

©rachel