Euhm hi there. (AvalancheDemon) [SPT]

AvalancheDemon keek haar licht geïrriteerd aan. "Met jou valt ook niet te praten hé?," zei ze tegen Swiftfur. Ze keek recht in de blauwe ogen van de zwart-witte poes. "Als je niet wil dat ik help moet je dat zeggen. Ik heb geen zin om mijn tijd hieraan te verspillen. Dus of ik help je of niet." zei AvalancheDemon licht kopschuddend. Swiftfur zweeg even. "I- Ik wil wel geholpen worden.... maar ik ben toch een ... hopeloos geval." antwoordde ze op een aarzelende toon na een tijdje. De she-cat werd nogal onzeker in de buurt van andere katten die ze amper tot niet kende.

Een tijdje bleef het stil, de inmiddels kouder wordende wind raasde tussen de bomen door. "I- Ik wil wel geholpen worden.... maar ik ben toch een ... hopeloos geval." antwoordde Swiftfur na een tijdje aarzelend. Wat moest je daar nou weer mee. Een kat die wel geholpen wilde worden maar er niet in geloofde dat het ooit zou lukken. Nee, dat is een geweldige instelling, dacht AvalancheDemon sarcastisch. Haar ijsblauwe ogen speurde het gebied af. Niet om iets van een prooi te zoeken, deze keer zocht ze naar ideeën hoe ze dit moest aanpakken. Echter vond ze deze niet, er was gewoon simpel weg geen oplossing. Als je geen vertrouwen had in verbetering, hoe zou je dan ooit geholpen kunnen worden. Maar AvalancheDemon was hier nu eenmaal aan begonnen, en als er iets was waar ze niet van hield was het opgeven. "Maar vertel anders gewoon even wat er nou precies aan de hand is. Anders kan ik je ook niet helpen hoor" zei ze tot slot tegen de she-cat. Als deze hier niet op zou antwoorden wist ze ook niet meer wat ze nou moest doen. Dus alles of niets in dit geval.

OOC: Meh geen zin om code voor postsheet te gaan zoeken Razz

"Maar vertel anders gewoon even wat er nou precies aan de hand is. Anders kan ik je ook niet helpen hoor." zei AvalancheDemon tegen haar. "Ik... ik kan me er gewoon niet tegen verweren." antwoordde Swiftfur. "Vroeger verdedigde mijn zus me altijd maar, .... ze is gestorven door greencough." vervolgde de zwart-witte poes. Ze zuchtte, ze miste haar zus nog elke dag. "Maar je wordt het toch gewend na een tijdje dat wel iedereen commentaar op je heeft." zei ze droef.

Even was het stil waarna Swiftfur toch antwoorde. "Ik... ik kan me er gewoon niet tegen verweren. Vroeger verdedigde mijn zus me altijd maar.... ze is gestorven door greencough." was alles wat ze zei. "Maar je wordt het toch gewend na een tijdje dat wel iedereen commentaar op je heeft." zei ze na een luide zucht. Nu wist AvalancheDemon al wat er aan de hand was en waarom Swiftfur gepest werd. Maar dit betekende ook dat het veel moeilijker was om haar er over heen te helpen. Eerder in de buurt van het onmogelijke. Maar dat maakte AvalancheDemon niets uit, ze moest en zou deze kat op z'n minst iets dapperder maken. "Je hebt nooit van je hele leven voor jezelf op hoeven komen, tot je zus stierf. Daar zit het probleem dus ook, je hebt het gewoon nooit geleerd. Stel nou dat je zus werd gepest, dan zou je toch ook voor haar opkomen?" vroeg AvalancheDemon met een strakke blik in Swiftfur's helder blauwe ogen.

"Je hebt nooit van je hele leven voor jezelf op hoeven komen, tot je zus stierf. Daar zit het probleem dus ook, je hebt het gewoon nooit geleerd. Stel nou dat je zus werd gepest, dan zou je toch ook voor haar opkomen?" vroeg AvalancheDemon. De grijsgestreepte poes keek haar aan met een strakke blik. "Tuurlijk zou ik voor haar opkomen. Wie zou nu niet voor zijn/haar eigen zus opkomen?" antwoordde Swiftfur. "Maar ik kan toch praktisch bijna niks mijn zus was altijd beter dan mij, .... ze was gewenst in tegenstelling tot mij." zei de zwart-witte poes na een tijdje. Ze keek naar de grond. Ze wist dat ze nu nog steeds niet gewenst was.

"Tuurlijk zou ik voor haar opkomen. Wie zou nu niet voor zijn/haar eigen zus opkomen?" antwoordde de she-cat al snel. Deze keer klonk haar antwoord niet onzeker of twijfelachtig. In tegenstelling zelfs, het klonk vastberaden en sterk. Een klein lachje verscheen op AvalancheDemon's snuit, ze had vooruitgang geboekt. "Maar ik kan toch praktisch bijna niks mijn zus was altijd beter dan mij, .... ze was gewenst in tegenstelling tot mij." zei Swiftfur vervolgens. De lach op haar kop verdween weer en ze keek weer bloedserieus. "Iedereen kan wel wat, je moet alleen uitvinden wat het is dat je kan. En als je je zus wel zou verdedigen, waarom jezelf dan niet? Doe anders gewoon of die katten die je pesten het niet tegen jou hebben maar tegen je zus." vertelde AvalancheDemon aan de she-cat. Als dit al niet zou helpen wist ze het eigenlijk ook niet meer. Maar opgeven zat er zeker niet in, opgeven stond gelijk aan zwakte. En als er iets was dat ze niet was, was het zwak. "Als je dat doet weet ik zeker dat je zus vanuit starclan trots op je zal zijn." maakte ze haar verhaal af. Hier zou Swiftfur toch wel iets van moed van moeten krijgen?

De lach op AvalancheDemon's gezicht verdween en de poes keek weer bloedserieus haar aan. "Iedereen kan wel wat, je moet alleen uitvinden wat het is dat je kan. En als je je zus wel zou verdedigen, waarom jezelf dan niet? Doe anders gewoon of die katten die je pesten het niet tegen jou hebben maar tegen je zus." zei de poes tegen haar. "Als je dat doet weet ik zeker dat je zus vanuit starclan trots op je zal zijn." maakte de poes haar verhaal af. "Ik wil dat best wel proberen." antwoordde de poes. De zwart-witte warrior wou het best proberen, het werd eens tijd dat ze wat meer zelfvertrouwen kreeg. Ookal was het niet veel.

Even was het stil, een ijskoude windvlaag jaagde door het bos. Een korte huivering ging door haar lichaam bij deze onverwachte koutte. Tegen kou had ze zeker niets, maar het was wel een beetje vervelend als het zo onverwachts kwam. "Ik wil dat best wel proberen." zei Swiftfur vervolgens. Een vrolijk lachje verscheen op AvalancheDemon's kop. Eindelijk had ze iets bereikt, eindelijk een manier om deze kat wat meer zelfvertrouwen te geven. "Goed zo, als je dat doet moet het misschien wel lukken!" zei ze misschien een beetje overenthousiast. Luid zuchtte ze, maar op een vrolijke manier. Zodra ze weer in het rond keek merkte ze dat het al donker begon te worden. Ze zouden zo weer terug naar het midden van het kamp gaan. Anders zouden ze het sharing tongues missen. Het was toch al iets waar ze niet van hield maar soms was het wel leuk.

Er verscheen een vrolijk lachje op AvalancheDemon's kop. "Goed zo, als je dat doet moet het misschien wel lukken!" zei de poes op een enthousiaste toon. De warrior zuchtte op een vrolijke manier. De grijze poes keek rond. Swiftfur had niet door dat het al donker aan het worden was. De zwart-witte poes zweeg even. "Euhm, heb jij soms broers of zussen?" vroeg Swiftfur.

OCC: sorry dat ik zo laat reageer het het druk met school enzo

Een korte stilte hing over het gebied, alleen hoorde je de vogels hoog in de boomtoppen, en de muizen tussen de blaadjes. Tot, totaal onverwachts, Swiftfur het woord nam. "Euhm, heb jij soms broers of zussen?" vroeg deze aan haar. Het was een van de meest typische vragen die je kon stellen. Maar het was een vraag en dat was dus vooruitgang. Iets waar AvalancheDemon altijd naar streefde. "Drie broers, een heeft de clan verlaten. De andere twee heb ik in geen tijden meer gesproken." antwoordde ze rustig. Waarom ze haar andere twee broers nooit meer sprak was ook voor haar een groot raadsel. Waarschijnlijk omdat ze deze vrijwel nooit tegenkwam, of gewoon niet de moeite nam om naar ze toe te gaan. Ergens wilde ze haar andere broer, die de clan had verlaten, wel opzoeken. Hem vragen hoe het leven buiten de clan was, waarschijnlijk was dat een heel stuk beter. Maar dat zou ze voorlopig niet weten. AvalancheDemon had geen flauw idee waar hij was, en of hij zelfs nog wel leefde. Dat laatste waarschijnlijk wel, haar broer was net als zij geen watje.

OOC: No worries, zorg jij nou maar dat alles goed komt met school enzo. Trouwens ik reageer ook bijna nooit de zelfde dag nog XD

"Drie broers, een heeft de clan verlaten. De andere twee heb ik in geen tijden meer gesproken." antwoordde AvalancheDemon rustig. "Waarom heeft je broer de clan verlaten?" vroeg Swiftfur. "Je moet het niet vertellen als je dat niet wilt." voegde de zwart-witte poes er snel aan toe. Ze hoopte dat die vraag niet gevoelig lag.

Het was amper een paar seconde stil of de zwart witte kattin vroeg verder. "Waarom heeft je broer de clan verlaten?" Maar daar bleef het niet bij, de vraag werd nog langer. "Je moet het niet vertellen als je dat niet wilt." Werd er aan toegevoegd, AvalancheDemon zuchtte er van. Daarnet durfde Swiftfur amper iets te zeggen en nu dit? "Hij vond het clanleven niet zo, en het leven van een Rogue stond hem meer aan. Eigenlijk begrijp ik dat ook wel," antwoordde de zilveren tabby rustig.

Onderwerp: Re: Euhm hi there. (AvalancheDemon) [SPT]