SPT | Love to see you again. &Roseheart

Greentear stapte goedgehumeurd de Warrior Den uit. Vandaag zou hij Roseheart weer zien, de kater zou haar ontmoeten bij de OwlTree, en daar was hij erg blij mee. Zonder te ontbijten begaf de Bengaal zich naar de machtige boom, de uil die erin huisde leek niet thuis te zijn, maar de Warrior wist dat dat niets zei. Behendig klom hij naar de afgesproken tak, de derde dikke, en ging daar relaxed op liggen.

Opgewekt stond Roseheart op. Ze had afgesproken met haar goede vriend, Greentear. Ze hadden vandaag afgesproken bij de OwlTree, op de derde, dikke tak om precies te zijn. Ze liep vlug langs de hoop met prooi en greep er 2 prooien af. Verheugd op hun volgende ontmoeting ging ze naar de grote boom waar de wijze uil zich had gevestigd en al tijden woonde. Aangekomen zag ze dat de Bengaalse kat al in de boom was geklommen en sprong ze er met een beetje moeite achterna. "Hoi Greentear, ik heb wat prooi meegenomen. Alles goed?", vroeg ze aan de kater.

Greentear keek op, een rood-witte poes kwam de boom in geklommen. Als reactie verscheen er een brede grijns op het gevlekte gezicht van de kater, terwijl hij keek hoe ze wat moeizaam de boom in klom en de tak op kwam. 'Hoi Greentear, ik heb wat prooi meegenomen. Alles goed?'Blij keek de kater haar aan, blij dat ze er weer was. 'Met mij alles prima, ik hoop met jou ook Roseheart?' Antwoordde de kater terwijl hij een prooi aannam.

_{Greentear grijnsde toen hij de rosse poes omhoog zag klimmen. Hij nam de prooi van Rose over en zei: 'Met mij alles prima, ik hoop met jou ook, Roseheart?' De poes antwoordde, nog wat hijgend van de inspanning: "Ja, zeker nu ik hier met jou ben", ze was nog wat verlegen, maar nadat Green haar mee uit had gevraagd, was haar zelfvertrouwen bij hem al hard gebeterd!
OOC; Ik vind het posten met Rose weer super c: Die tussenstop lijkt toch voor iets goed geweest ;'D}

_{Greentear keek de poes aan terwijl deze zich de op de tak hees, licht hijgende. De kater kon de liefdevolle blik niet geheel uit zijn ogen filteren, maar keek te laat weg, hij had de poes al aangekeken. 'Ja, zeker nu ik hier met jou ben,' sprak de poes. De kater grijnsde vreugdevol, en schoof wat achteruit op de tak om plaats voor haar te maken.}

_{De kater keek liefdevol in Rosehearts ogen wanneer ze de tak op klauterde. Greentear grijnsde en schoof wat op, zodat de rosse warrior poes plaats kreeg om het te plaatsen. Roseheart glimlachte al even liefdevol terug, zonder echt te beseffen wat ze deed. "Het is misschien raar, maar ik heb je echt gemist...!", zei de poes zonder al te veel van haar gevoelens prijs te geven. Ze had er gisteren de hele avond over nagedacht, en als hij haar liefde wou, moest hij die maar winnen!}

_{Greentear keek de poes aan, een zachte uitdrukking lag over zijn gezicht. 'Het is misschien raar, maar ik heb je echt gemist...!' Klonk de stem van de rosse poes. Pretlichtjes verschenen in zijn ogen terwijl zijn grijns verbreedde. 'Ik heb jou ook gemist Roseheart. Meer...' De kater wendde zijn blik af, en keek voor zicht uit. 'Meer dan ik verwacht had.'}

_{Greentear sprak met een zachte uitdrukking op zijn gezicht en wende zijn blik af. 'Ik heb jou ook gemist Roseheart. Meer... Meer dan ik verwacht had', sprak de kater. Wat is hij toch lief! dacht Rose. Ze leek te blozen. "Als... Als ik...", ze twijfelde even of ze dit wel zou zeggen. Ze raapte al haar moed bij elkaar en zei vrij vlotjes: "Als ik bij jou ben heb ik echt het gevoel dat ik speciaal ben weet je", sprak de poes, waarna een diepe zucht van opluchting haar mond verliet. Dan was dat er ook al weer uit!}

_{De bengaalse kater liet zijn blik weer naar haar terug dwalen, de rosse poes leek wat te blozen. 'Als... Als ik..." Ze leek te aarzelen, en de kater keek haar bemoedigend aan. 'Als ik bij jou ben heb ik echt het gevoel dat ik speciaal ben weet je.' Het kwam er vlot uit, en de kater keek zo waar een beetje beledigd. 'Maar Roseheart, je hebt dat gevoel niet.' Zijn blik veranderde, en toonde enkel nog genegenheid. 'Je bent speciaal.'}

_{'Maar Roseheart, je hebt dat gevoel niet. Je bent speciaal', sprak de kater. "Jij ook! Ik heb nog nooit zo'n knappe en lieve kater als jij tegengekomen...", zei de poes. Ze kroop wat dichter tegen Greentear aan en liet haar hoofdje leunen op zijn schouder. Ze tuurde voor zich uit en genoot volop van dit moment.}

_{'Jij ook! Ik heb nog nooit zo'n knappe en lieve kater als jij tegengekomen...' Sprak de poes, en de kater glimlachte gelukzalig. Greentear bekeek de rosse poes, terwijl deze wat dichter tegen hem aan kroop en haar hoofdje op zijn schouder liet rusten. De gevlekte kater sloot zijn ogen, en snorde zacht.}

_{De kater zei geen woord. Hij sloot enkel zijn ogen en snorde zacht. Dit kon niets anders zijn dan een slecht teken! Hij zei gewoon helemaal niets... Haar hart bonsde in haar keel, en lichtjes overstuur ademde ze diep in en uit.}

_{De bengaalse kater keek wat bezorgd op, toen Roseheart diep in en uit ademde, ze leek lichtelijk overstuur. Zenuwen verspreiden zich plotseling als adrenaline door zijn lichaam, maar hij probeerde er een vrolijke grijns uit te persen. 'Wat had je meegenomen voor prooi, Rose?'}

_{Greentear leek een vrolijke grijns op te letten, maar ze vond hem gewoon echt fake overkomen. 'Wat had je meegenomen voor prooi, Rose?', leek hij van het -niet veel eerder nog zalige- moment af te wijken. Een beetje dromerig schudde ze met haar hoofd om terug helder te worden. Ze staarde even naar de 2 dode diertjes die voor hen lagen. Kon hij nu echt de moeite niet nemen om even naar die beestjes te kijken? De laatste tijd was Roseheart zo... niet opgewekt. Wat scheelde er met haar? "Euhm... Een eekhoorn en een konijn", zei ze droogweg. De rosse poes zuchtte even; Ze was zó verward!}

Greentear keek de poes in haar heldere ogen, zijn gevlekte oren waren haar kant op gespitst. Toen ze uitgesproken was, wierp hij een blik op de twee dode dieren, en knikte. Hij had het net zo goed zelf even kunnen bekijken... 'Zullen we anders een stukje lopen? Dan komen we daarna hier terug om de prooi op te eten?' Levendig keken zijn ogen in de hare. Hij probeerde van harte zijn vreemde gedrag, zijn vreemde stemming goed te maken.

_{Greentear leek te beseffen dat hij even goed gewoon even een blik op de 2 dode dieren had kunnen werpen, dan wist hij het toch ook? 'Zullen we anders een stukje lopen? Dan komen we daarna hier terug om de prooi op te eten?', zei de kater. Hij leek te trachtten oogcontact te maken, waardoor Roseheart nu echt wel besefte dat ze nogal last had van stemmingsveranderingen... "Sorry voor mijn gedrag, Green... Ik,... Ik...", met neergeslagen ogen gaf ze het op. "Misschien is een wandeling wel goed voor me?", miauwde ze, waarna ze al even stijfjes al ze de boom was ingekropen, en terug uit klauterde.}

De gevlekte kater keek haar bezorgd aan, in zijn ogen lag een vreemde mengeling van emoties. Sorry voor mijn gedrag, Green... Ik,... Ik...' De poes sloeg haar ogen neer. Misschien is een wandeling wel goed voor me?' Klonk haar stem. Even stijf als Roseheart de boom in was geklommen, klom ze hem ook weer uit. De kater kwam haar in een rustig tempo achterna. 'Deze kant op?' Vragend trok hij zijn wenkbrauwen op, terwijl hij begon te lopen. 'Ik... Laat dit alsjeblieft niet al te raar klinken Rose. Maar... Gaat het allemaal goed met je?'

_{Greentear kroop vlak achter Rose de grote boom uit, in een rustig tempo. 'Deze kant op?', vroeg hij, zijn wenkbrauw optrekkend. De poes knikte instemmend, en liep met hem mee. 'Ik... Laat dit alsjeblieft niet al te raar klinken Rose. Maar... Gaat het allemaal goed met je?', vroeg hij voorzichtig. ''W... Whaat?'', zei Roseheart ontkennend met een wel erg hoge stem. ''Wel neeh joh!'', ontkende ze weer. Ze probeerde de twinkeling die ze steeds opnieuw in haar ogen voelde ontstaan wanneer Green tegen haar sprak, deze keer wat tegen te houden. "Sorry...", zei ze vervolgens.

OOC; Oeh, dat was je 200e post met Greentear! :'D}

De rosse poes ontkende zijn woorden met een hoge stem, en liet er meteen daarna nog een hoog uitgesproken ontkenning op volgen. Een lichte glimlach vormde zich om de lippen van de kater, terwijl hij haar zo hoorde. Zijn groene ogen begonnen te twinkelen terwijl hij naar haar keek, zoals altijd. Maar hij deed geen moeite meer om het te verbergen. Ze betekende gewoon te veel voor hem. Al wist ze dat zelf dan niet. 'Sorry...' Klonk haar stem naast hem op. 'Het geeft niet.' Klonk zijn stem warm.

_{Greentear glimlachte naar d'r met een twinkeling in zijn mooie, groene ogen. 'Het geeft niet', klonk zijn warme stem. Rose glimlachte voorzichtig terug. Ze liep naast hem mee, en nam de leiding. Misschien was het wel leuk om eens naar de Sunningrocks te gaan? "Gaan we naar de Sunningrocks?'', vroeg de rosse poes opgewonden.}

Onderwerp: Re: SPT | Love to see you again. &Roseheart