I'll seek you out

Zijn pootstappen waren log en zwaar terwijl hij doorliep. Hij had Littlepaw vandaag opgedragen om de kruiden uit te zoeken en te kijken wat er uit de winter voorraad was. Dan zou hij gaan kijken hoeveel van de kruiden de wintervorst overleden hadden. Maar hier was hij eerder mee klaar dan hij verwacht had. Dus nu had hij zowaar wat tijd om zijn poten om.. iets te doen. De kater liet zichzelf langzaam in zijn ietwat roestige jacthouding zakken. Wat had hij deze gemist... Hij sloop rustig voorwaarts, het geurspoor volgende. Uiteindelijk kon hij de muis zien zitten, een kleine vangst, maar het was wat. Hij zette zich af en klemde het dier tussen zijn massieve voorpoten. Voordat deze een waarschuwingsgeluid kon uiten, had de kater er al een einde aan gemaakt. De adrenaline rush door zijn lichaam was verheerlijkend. Kon hij dit maar elke dag doen. Met een ietwat teleurgestelde blik in zijn ogen hief hij zichzelf weer omhoog. Dit was immers zijn leven niet meer, jagen en vechten.

{Open}

Vol met teleurstelling keek ze omhoog, naar een rode pluimstaart die geleidelijk verdween tussen de bladeren van de bomen. Hè bah! Waarom had ze nou weer zo dom zitten dromen tijdens het jagen? Shrewstar schudde haar tweekleurige kop en draaide zich met een zucht om. Ze moest voortaan maar wat geconcentreerder te werk gaan en niet alles in haar kop houden. De poes verdween weer door een laag struikgewas en probeerde de lucht af te speuren naar een andere prooi, maar wat ze rook was zeker geen prooidier. Oh nee, dat zeker niet. Langzaam trippelde ze op de Medicine cat af, waar ze zo af en toe een 'meningsverschil' mee had gehad en zag dat hij muis had gevangen. Met een wat gefronst gelaat ging ze voor hem staan. "Goed van je dat je de prooistapel wilt bijvullen." Glimlachte ze zachtjes.

"Bedankt." Gelukkig geen kwade toon in zijn normale zware stem, dus zat alles wel goed tussen de twee. Shrew kon het namelijk niet hebben dat de Medicine cat in haar eigen Clan haar niet kon uitstaan. "Ik was toch al klaar met de kruiden." Ze knikte wat en keek naar het dode muisje. Ja, zo vaak had ze een Medicine cat niet zien jagen, maar het zag er toch uit alsof een heuse Warrior het werk had gedaan. "Hoe gaat het ermee?" Ze keek weer even wat geschokt op door de vraag, maar week niet af van zijn blik. Ze had zo wel haar theorieën waarom hij deze vraag had gesteld. Shrewstar haalde haar schouders vervolgens wat luchtig op. "Wel goed, denk ik.." Zei ze vervolgens, maar haar stem was ietsjes afgezwakt omdat ze in dit soort situaties altijd aan Timesong moest denken. "Ik kan er niets aan doen, toch? Ik moet mezelf er gewoon nog van overtuigen dat ik niet alles kan hebben."

"Verlies is altijd zwaar, Shrewstar," De poes trok wat met haar oortjes. Ja, daar was ze ondertussen wel achtergekomen. Ze was Smokebreath wel dankbaar dat hij geen vervelende toon had gekozen. "Je moet jezelf toestaan om te rouwen, verdriet te hebben. Maar je moet het niet een eigen leven laten lijden. Dat zou hij ook niet gewild hebben. Laat jezelf niet meetrekken in je eigen verdriet." Shrewstar knikte zachtjes en nam een paar keer diep adem. Nee, ze wilde zichzelf niet zwak tonen, maar zo af en toe kwam dat verdriet weer omhoog. "Zoals velen die je zijn voorgegaan." Nogmaals knikte ze zonder haar mond te openen. "Zover zal ik het niet laten komen.." Zei ze met nog steeds die wat afgezwakte stem. "Het belangrijkste is dat de Clan zelf werkend blijft."

"Je moet jezelf toestaan om even zwakte te tonen, al dan alleen aan jezelf." Ze keek hem weer wat rustiger aan, maar nog steeds achtervolgde de gedachte haar in haar kop. "Anders blijf je maar wegrennen voor je verdriet, iets wat toch altijd sneller is dan jijzelf en je zal aanvallen als je het het minste verwacht." Door deze 'uitleg' was ze er bijna zeker van dat hij het deels of grotendeels uit eigen ervaring vertelde. "Als er wat is, weet je me te vinden." Ze knikte. "Papaverzaadjes voor de rust." Shrew ging wat steviger op haar poten staan en sloot haar ogen voor een moment, maar opende ze al snel weer. "Kunnen.. we anders even wat gaan lopen? Dan heb ik nu sowieso al wat rust en zijn de papaverzaadjes niet heel erg nodig?" Sinds Timesong's dood was ze af en toe wat afhankelijk van gezelschap.

"Uiteraard." Gelukkig, anders was ze direct teruggekeerd naar het kamp en had ze weet-niet-wat gedaan. "Kom dan maar mee, ik moet toch m'n kruiden nog op gaan halen." Dit keer knikte Shrewstar, deden ze gelijk ook nog wel iets nuttigs voor de Clan. "Het meeste ligt bij de Sycamore." Smokebreath was de eerste die begon te lopen en Shrewstar moest in het begin haar pas wat versnellen om hem in te halen. "Zijn de meeste kruiden wel grotendeels teruggegroeid?" Vroeg ze vervolgens wat nieuwsgierig.

Het verbaasde haar misschien een klein beetje dat de kater ook daadwerkelijk wat begon te grinniken. "Kruiden zijn soms sterker dan katten." Haar witte poten stapten stevig door, terwijl ze haar ogen strak voor zich richtte, maar af en toe naast zich keek. "Ze komen na elke neerslag en slechte tijd weer op, lijkt het wel. Al kunnen sommige katten dat ook heel erg goed." Ze wierp even een blik opzij. "Is er soms iets wat je kwijt moet?" Vroeg ze met een kleine glimlach op haar gelaat.

"Nee," Ah. Het ging dus misschien weer zo? "Ik hoef niks kwijt." Shrewstar haalde haar schouders wat simpel op. Dan niet. "Mijn informatie en dergelijke dingen zijn niet van belang." Ze richtte haar groene blik weer naar voren en stapte weer stevig door. "Is goed." Antwoordde ze nog op een neutrale toon, hij hoefde niets te zeggen en gelukkig deed hij ook niet alsof er niet was. "Gaat het goed met de trainingen van Littlepaw?" Vroeg ze vervolgens maar om het gesprek niet in volledige stilte te laten onderdompelen.

"De trainingen gaan prima." Shrewstar knikte tevreden, dan ging er toch nog wel iets goed in de Clan. "Ze leert snel." "Oh.." Zei ze tevreden en keek weer strak voor zich uit. "Ken je.. Snowflurry?" Shrewstar draaide haar kop om naar de kater, een grote frons op haar gelaat. Ja, ze wist dat het een Warrior was, had er misschien ooit wel wat woorden mee gewisseld, maar echt kennen? Nee dat niet. "Niet echt goed." Zei ze met een gefronst gelaat. "Hoezo?" Haar toon had een lichtelijke nieuwsgierige toon.

"Nee, niks. Ik heb haar de laatste tijd niet meer gesproken. Gewoon even nieuwsgierig." Shrewstar fronste wat dieper, waarom vragen of ze de Warrior kende en dan zeggen dat het niets was? Moest ze verder vragen of zich gedeisd houden? Iets duwde haar dan toch in de nieuwsgierige richting. "Was ze een vroeger patiënt van je, die je nog in de gaten moet houden? Want dan kan ik wel wat Warrior vragen hoe het met haar is?" Stelde ze maar voor als Smokebreath geen tijd zou hebben voor dat.

"Nee, ze komt niet in de buurt van de medicine cat den, vrees ik." Haar frons werd nog dieper en ze opende haar mond al voor een respons. "Waarom?" Vroeg ze vervolgens en bedacht zich bijna direct dat ze misschien dit beter niet had kunnen doen. "Als ik het vragen mag." Voegde ze er nog snel aan toe, voordat hun gesprek weer eens wat 'minder' zou aflopen. Voor deze ene keer wilde ze hun ontmoeting wat vriendelijker laten ontknopen.