When all is laid down one by one [+Crimsonpaw]

De dag na de ceremonie was Shrew direct opgestaan bij het wekken van het vroege daglicht, omdat ze haar nieuwe Apprentice liever niet wilde laten wachten op haar eerste training met haar nieuwe Mentor. De Clanleader sprong gemakkelijk van de laatste paar steentjes en trippelde op een kalme tred naar de Apprentice Den, onderweg hield ze alle Warrior goed in de gaten, maar niemand was iets vreemds aan het doen. Toen ze haar kop door de ingang van de Den stak, zag ze dat deze wat voller dan normaal was, maar dat kwam natuurlijk ook door het feit dat Apprentices onder de acht Moons niet meer alleen uit het kamp mochten. "Crimsonpaw," Sprak ze met haar gewoonlijke neutrale toon en vestigde haar blik op de rossige Apprentice. "Het is tijd voor je training, eet maar eerst wat, want het wordt een zware dag." Sloot ze zichzelf af en stapte de Den uit, waarna ze op de open plek ging zitten en haar vacht begon te wassen.

Ze had zichzelf opgekruld in een kleine pluizige bal terwijl ze diep in haar dromenland verbleef. Gestaag daalde en rees haar flank heen en weer. Tenminste, tot een zwart met witte snuit tegen haar begon te spreken en haar deed ontwaken. Ietwat slaapdronken keek Crimsonpaw op. Ohja, ze had nu een mentor. Gapend kwam ze overeind uit haar nest en stapte ze de den uit. Eventjes nam ze de tijd om zichzelf ver en diep uit te rekken en nogmaals diep te gapen. Hierna stapte ze met kleine pasjes naar de clanleader toe. "Dus... goedemorgen..?" Miauwde ze, wat gereserveerd en haar kop iets naar beneden gericht, al hield ze haar ogen wel opgeslagen naar Shrewstar. Crimsonpaw was altijd gereserveerd richting vreemdelingen. "Gaan we beginnen?.."

"Dus... goedemorgen..?" Shrewstar liet haar mondhoeken wat licht krullen en knikte. "Gaan we beginnen?.." Shrewstar fronste lichtelijk, het had niet het enthousiasme wat ze altijd verwachtte bij een eerste training, maar Crimsonpaw was dan ook een Apprentice die al een tijdje zonder Mentor had gezeten, misschien zou het nog wel eens komen. "Als je niets hoeft te eten, kunnen we gaan, maar ik zou even snel een hapje nemen voordat we gaan beginnen, want ik las liever geen pauzes in." Haar stem had een lichtelijk vriendelijk toontje, want bij dit soort trainingen hoefde ze zich niet echt als een Leader te gedragen, meer als haar vorige leven, als een Warrior.