[The Final Prophecy] The final prophecy has faded

Hij droogde zijn tranen en keek hoe de leiders aan het overleggen waren. Ook Shrewstar arriveerde bij het gezelschap. Burnedpaw kwam op Eaglewing aflopen en begroette hem met een knik, en hij knikte terug. Het voorstel om gebied af te staan schoot niet goed in de keel bij de meeste clans. Ook Eaglewing dacht eigenlijk dat dit geen goed idee was, omdat de andere clans hieronder zouden leiden. Hij vreesde dat er geen oplossing was waarbij de Skyclan werd gespaard. Disturbingvoice viel ,van het ene moment op het andere, uit op Silverfang. Hij kon het geblaas van de Skyclanners horen en de haren overeind voelen, waarbij zelf zijn haren ook overeind gingen. Firestar kwam tussen de twee door het voorstel om Skyclanners op te nemen in de andere clans. Silverfang stemde er mee in net zoals Shrewstar. Eaglewing wist dat dit eigenlijk het enige goede idee was, maar op hetzelfde moment voelde hij alsof zijn familie uit elkaar werd gereten. Hij was woest, alweer had hij het idee dat hij niks kon doen, net zoals bij zijn moeder. Een diepe zucht kwam uit zijn woede op zetten. Hij hield zijn woede in zichzelf, hij had er niks aan om nu boos te worden, en andere ook niet. Rustig liet verliet de woede zijn gedachte, waarbij zijn lichaam weer ontspande. Burnedpaw zette bang een stap in zijn richting. Hij moest sterk zijn en niet alleen voor zichzelf, rustig ging hij naast de zijde van Burnedpaw staan. Everstar ging, zoals gewoonlijk dacht Eagle, in tegen dit voorstel. Ze had gedeeltelijk ook wel gelijk, om in een andere clan echt geaccepteerd te worden ging moeilijk worden. Na wat woordenwisselingen tussen Dangerdance en Everstar had ze toch besloten om in het voorstel mee te stemmen. De manier waarop het ging zinde Eagle niet helemaal, de optie voor Windclan was eigenlijk al doorgekruist voor zijn part. Stormstar was het met het voorstel eens en riep tegen de Skyclanners dat als ze bij de Riverlcan wilde, ze bij Mousefur moesten verzamelen. Eaglewing vond de Riverclan altijd een rustige clan hij wist niet waarom, maar zijn gevoel ging ergens anders uit...

SILVERFANG

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Hij zag de loyale glans in de ogen van Dangerdance verschijnen toen die zei dat er inderdaad geen andere mogelijkheid was. Silverfang knikte kort terug. Hij realiseerde zich nu pas hoe veel hij de steun van zijn warriors eigenlijk nodig had. Hij kon dit niet alleen, dat zou hem breken. De kater sloot even zijn ogen en keerde zich toen weer tot de leiders, verslagen om het feit wat hij de clan zo aan ging doen. 'Dangerdance heeft gelijk, wij als Clan zijn één grote familie. Hoe moeten we ooit een kant kiezen?' vulde Snakedance aan, haar stem schor van de rook. Silverfang liet zijn blik op Everstar vallen, dat kat die tot nu toe nog als enige haar twijfels over het idee had laten horen. 'Van mij mogen jullie ook gewoon vertrekken,' miauwde ze en de kater onderdrukte een grom. Toch stemde ze uiteindelijk wel in, op voorwaarde dat de nieuwe leden wel een eed van trouw aflegde. Silverfang knikte schamper, maar nam zich voor haar wel iets goed duidelijk te maken, voordat de clans zich weer zouden splitsen. Stormstar begon te spreken en zijn plechtige, zware sten was duidelijk hoorbaar over het hele terrein. Hij leek wel te begrijpen in wat voor zware positie de Skyclan katten zaten en gaf zijn toestemming namens Riverclan om de nieuwe katten te verwelkomen. Silverfang knikte weer zachtjes en met een blik op de heldere maan, stapte hij naar voren om voor de laatste keer Skyclan te vertegenwoordigen als Deputy. Het voelde als een afscheid en zijn hart leek een zware steen in zijn borstkas toen hij zijn mond opende om te spreken. "Ons thuis is misschien verwoest, maar onze loyaliteit aan de clan bestaat nog steeds. Jullie mogen niet van ons verwachten dat we dat van de één op de andere dag kunnen verbreken. Het heeft tijd nodig voordat we volledig trouw kunnen zijn aan onze nieuwe clan, heb daar alsjeblieft respect voor. En dan nog zullen we altijd met onze hart op twee plekken lopen." Hij wilde dat de clans dat goed begrepen, de sterke band in een clan kon je niet zomaar laten verdwijnen. Silverfang's blik ging even naar de Skyclan katten achter hem en zijn ogen vulden zich met trots. "Maar, weet wel dat al deze katten stuk voor stuk een aanwinst voor jullie clan zullen zijn. Ze hebben allemaal bewezen wat voor waardige krijgers ze zijn en.." de adem in zijn keel stokte. Dit was het dan. Het einde van Skyclan. Silverfang fronste om tegen de tranen in zijn ogen te vechten. Hij huilde nooit, maar nu kon hij het glinsterende vocht in zijn ogen niet ontlopen. Om tot rust te komen zodat hij de woorden kon zeggen die hij wilde zeggen, ademde hij even zacht uit en keek hij de clan toen aan. Er verscheen een uitdrukking op zijn gezicht die vervuld was met warmte. "Ik ben trots dat ik hun deputy heb mogen zijn."

Deputy - 26 Moons - Fourtrees

Brainkit staarde naar de waarschijnlijk leaders van de andere clans. Nerveus waggelde ze heen en weer. De grote katten praten samen over de Skyclan verdelen in de andere clans. Nadat alle leaders hadden in gestemd zag de kleine kitten hoe sommige katten een clan kozen. Nieuwsgierig keek ze op naar haar moeder "mama naar welke clan gaan wij?" mompelde ze.

Vol ongeloof staarde Dogdance naar hoe de deputy, die ze op dit moment eventjes weigerde bij naam te noemen in overleg trad over hún lot. Alsof ze een stel stukken prooi waren die met een pootomslag eventjes uitgewisseld werden. Dogdance geloofde haar oren niet. Haar hart leek in stukken te breken, deels om de desillusie die ze zichzelf had opgehouden, dat Silverfang voor de clan zou vechten. Hen zou verdedigen, niet op zou geven... Op dit moment was ze zelf te van streek om er ook maar op te letten dat Silverfang het er ook moeilijk mee had. De kater had wat haar betreft namelijk deze miserabele keuze veel te snel gemaakt. Maar ook deels omdat ze haar clan zou kwijtraken. Nee, ze was nooit de makkelijkste kat geweest, dat zeker niet. En haar clan en zij hadden een haat-liefde relatie, die beide kanten op ging, maar toch, het idee dat ze de clan zou verliezen.... Dat maakte haar kapot. Ze schudde haar kop iets en beet op haar lip, om vervolgens haar blik op haar poten te richten. Wat moest ze?

Misschien was een rogue leven wel iets? Maar dat idee werd vlug verworpen. Als ze het nu al vreselijk vond om een deel van de clan kwijt te raken, waarom zou ze dan nu de hele clan kwijt willen raken? Ze kon in ieder geval een deel de clan behouden... Maar welke..? Ze keek eventjes opzij naar Snowstorm. De Thunderclan was nooit onaardig tegen haar geweest... De Shadowclan had wat haar betreft een Phantomfang gevoel, eentje die ze absoluut niet zag zitten. Everstar zou haar verbannen op het moment dat ze over de schreef ging met het wantrouwen en de waarschuwingen van de rosse clanleader, dat zou ook niet bevorderlijk zijn. Aan water had ze een pokkehekel, dus Riverclan viel ook af. En het Thunderclan leek op... thuis. Zwijgend stopte Dogdance met denken en hief ze zichzelf omhoog om zich bij de Skyclan katten te voegen die zich naar Thunderclan zouden begeven. Ze wierp nog eventjes een blik door vernauwde ogen naar Silverfang, waarna ze omkeek of Snowstorm volgde. Het was onbeleefd om hem daar te laten zitten... Hierna ging ze zitten bij de Thunderclan, nukkig niet meer opkijkende.

Raspberry had de hele woordenwisseling gevolgd, maar nog altijd accepteerde ze niet dat SkyClan na vandaag niet langer meer bestond. De jonge kattin dacht na, hoe moest ze een nieuwe Clan kiezen? Ze slikte een keer. ShadowClan zat niet in haar bloed, dus die was uitgesloten. Everstar leek haar totaal niet vriendelijk, de rosse poes maakte haar wat nerveus, waarom wist ze niet. ThunderClan.. het leek gewoon te veel op thuis. Ze keek naar Stormstar, zijn gebaren waren best wel uitnodigend geweest. De eerste paar katten gingen naar hun nieuwe Clan toe. Voorzichtig volgde de poes, maar er was nog niemand in de buurt van RiverClan. Als een van de eerste naam ze aarzelend plaats naast de Deputy.

DANGERDANCE

Dangerdance slikte zichzelf er langzaam toch echt bij neerleggend. Ze waren alles kwijt. En hij.. Hij was het enige geluk dat hij ooit in zijn leven had kunnen voelen kwijt. De tijd die hij had door mogen brengen in de wetenschap dat de kat die hij eigenlijk had veracht de kat die hij duizenden keren had willen vermoorden zijn broer was. En hij was echt gelukkig geweest met zijn broer naast hem. Maar nu was alles over. Was alles voorbij. Verslagen staarde hij even voor zic huit voor hij langzaam zijn hoofd naar Silverfang liet glijden. "Silverfang." Mompelde hij. "Sta mij toe jou te volgen, waar je ook heen gaat." Mompelde hij langzaam waarom? Geen idee. Maar Silverfang was gekozen door Duststar en Danger wist voor een keer iets zeker. Zijn keuze was eentje geweest om te volgen.

_{Al snel werd duidelijk dat er geen andere optie was dan de clan op te splitsen. Een pijnscheut ging door haar hart. Zou ze haar clan moeten achterlaten om dan ergens opnieuw te beginnen? In oorlogen zou ze tegen haar vrienden komen te staan, haar familie misschien zelfs wel. Ze zouden weer opnieuw moeten beginnen met het verkennen van het territorium. Hun gebruiken aanleren. Geen enkele clan gebruikte de bomen zo veel als zij. "mama naar welke clan gaan wij?" klonk het plots naast haar. De normaal gezien witte poes haalde haar schouders op. "Waar jij heen wilt," miauwde ze zacht, "Ik volg je wel." Ze zou haar dochter laten kiezen, per slot van rekening zou zij daar het langste leven. Zij zou haar leven daar moeten opbouwen. Ze zou het niet eerlijk vinden als zij mocht kiezen.}

SILVERFANG

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Hij zag hoe de katten één voor één naar voren stapten en zich bij de verschillende clans aansloten. Silverfang beet op zijn lip, dit ging zo tegen zijn gevoel in. Het klopte niet. Een clan hoorde bij elkaar te blijven. 'Silverfang,' mompelde Dangerdance en Silverfang wende zijn blik van de katten af om naar de warrior te kunnen kijken. 'Sta mij toe jou te volgen, waar je ook heen gaat.' Hij knikte dankbaar. Het deed hem goed dat Dangerdance, de broer van Duststar, nog steeds trouw aan hem was. Blijkbaar dacht niet iedereen dat hij had gefaald als deputy. De kater liet zijn blik weer op de clanleiders vallen. Ja, ook hij zou moeten beslissen bij welke clan hij zich zou aansluiten.

Diep in zijn hart wist Silverfang dat hij de keuze al had gemaakt op het moment dat hij Dogdance naar Thunderclan zag lopen. En er was nog een reden. De clan leek het meest op zijn oude thuis. Silverfang wachtte totdat hij zeker wist dat elke kat een nieuw thuis had gevonden, voordat hij opstond en toen zelf ook naar voren liep. Bij de leider van Thunderclan bleef hij stil staan. "Ik zou me graag bij jouw clan willen aansluiten, Firestar," zei hij, zijn stem overrompeld door de tweestrijd die zich in hem afspeelde. Het voelde verkeerd, alsof hij verraad aan zijn clan pleegde. Een clan die weliswaar niet meer bestond.

Deputy - 26 Moons - Fourtrees

Everstar had ergens gelijk in, maar haar vraag werd al snel beantwoord en Shrew gaf een kort knikje. Ze zou voor de zekerheid de SkyClan katten die in haar Clan kwamen wat meer onder druk zetten. Ze was nog niet geheel zeker van die loyaliteit en wilde dat alleen aan ShadowClan trouw werd beloofd. Er waren natuurlijk katten die het een probleem vonden om te beslissen en ergens had ze het gevoel dat maar weinig katten zou kiezen voor de wat duistere Clan die ze onder haar hoede had genomen. Ook het feit dat ShadowClan problemen had met WindClan zou een minpunt kunnen zien. De Clanleader haalde haar schouders wat op en liep kalm in de richting van haar kamp en draaide zich vervolgens om. Nog niemand had zich bij haar gemeld.

"SkyClan katten die wensen ShadowClan binnen te treden dienen zich bij mij te melden." Zei ze over de open plek en ging weer gerust zitten. Shrewstar krulde haar staart over haar witte voorpoten en met haar groene ogen keek ze over het dal uit. Een paar nieuwe Warriors zou haar wel plezieren, maar ze kon leven met het feit dat geen enkele nieuwe kat ShadowClan zou binnenkomen. Ze had natuurlijk veel uit te leggen aan haar Clan als ze met een hele groep katten het kamp binnen zou komen.

Het was niets voor haar om zich stil te houden in zo'n situatie, maar sinds ze terug was gekeerd samen met Shrewstar en de ShadowClanners had ze geen woord meer gesproken. Charcoalflare ging nergens tegenin, liet haar mening niet horen. Ze was stil en keek toe, luisterde hoe de Clanleiders overlegde over hun lot. De verscheidene dingen die er werden geroepen deden haar vacht enkel wat omhoog komen. De ThunderClan leider kwam met een idee, eentje waar de meeste SkyClanners het niet mee eens waren, maar Silverfang wel. De tortoiseshell poes dacht even na en besloot toen dat dit de enige mogelijkheid was. Hoewel ze eigenlijk te trots was om zomaar op te geven, was er niets aan te doen. Het SkyClan bloed dat door haar aderen stroomde zou toch niet veranderen, waar ze zich ook bevond. Nadat iedere Clanleider was overgehaald begon het kiezen. Overal zag ze katten opstaan en weg lopen naar de vier overgebleven Clans. De woorden die Silverfang gesproken had gaven haar wat nieuwe moed en dus stond ook zij op. Ze keek even kort met een kritische blik naar de Clanleiders, om vervolgens richting Firestar te lopen. Bos, bos zou fijn zijn. Bomen hadden er in SkyClan altijd gestaan. Zonder er verder al te veel bij na te denken ging ze bij het groepje katten zitten. "ThunderClan it is" mompelde ze.

Shellblade had zitten luisteren naar wat de leiders aan het zeggen waren. Meenden ze het nu echt dat Skyclan zich moest opsplitsen? Hij keek even naar de katten om hem heen, hij wist dat hij de keuze voor hemzelf moest maken. Hij wilde eigenlijk niet weg van de clan, maar hij had geen keus. Hij moest nu een keuze maken naar welke clan hij wilde. Windclan was duidelijk niks voor hem, hij zag zichzelf echt niet in een clangebied leven dat geen bomen had. Shadowclan stond hem ook niet echt aan, hij zou zich daar nooit echt op zijn gemak kunnen voelen. Dan waren nog Riverclan en Thunderclan over. Thunderclan leek wel het meeste op hun oude territorium, daar zou hij zich dus waarschijnlijk wel prettig kunnen voelen. Thunderclan, dat was de clan die hij koos. Hij stond op en liep naar de plek waar de Skyclankatten aan het verzamelen waren die naar Thunderclan gingen.

DANGERDANCE

Langzaam probeerde hij iets van een glimlach te kweken maar het veranderde meer een een 'akward' blik en schudde zijn kop even voor hij langzaam omhoog kwam en met zijn deputy mee liep. Diep haalde hij adem en draaide nog een maal zijn kop naar Firestar en prentte diens groene ogen diep in zich voor hij langzaam omhoog kwam en zacht met zijn kop knikte. "En datzelfde geld voor mij Firestar." Mompelde hij zacht duidelijk de tweestrijd horend in zijn stem en hij beet zijn kaken op elkaar. Misschien moest hij toch eindelijk laten blijken dat hij een fatsoenlijke warrior was. Dat zijn Loyaliteit werkelijk lag waar het hoorde hoe getikt hij af en toe ook was. Hij wou.. Goed zijn.

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

Nu ook Everstar om was, kon het moeilijkste van die nacht beginnen. De katten van SkyClan zouden nu moeten beslissen naar welke Clan ze het liefst wilde gaan. Firestar sloeg zijn staart om zijn poten, terwijl hij luisterde naar de woorden van Silverfang. Het moest vreselijk zijn om zo van je plaats gerukt te worden, om je Clan te verliezen. Maar het was beter dan de dood. "Katten die zich bij ThunderClan willen voegen kunnen bij mij komen zitten" sprak hij kalm, zijn stem een wat zachtere toon om niet te afstandelijk te klinken. Langzaam maar zeker begonnen er SkyClan katten op te staan. Enkelen liepen naar hem toe en gingen zwijgend bij de groeiende groep ThunderClanners zitten. Hieronder viel ook de poes die eerder met Silverfang zijn kamp binnen gestapt was. Nadat iedereen zich had verdeeld kwam de SkyClan deputy in beweging. Tot Firestar's verbazing liep de zilveren kater op hem af en hield bij hem stil. Nadat Silverfang was uitgesproken, knikte de rode kater even. "Welkom dan in ThunderClan, Silverfang." In zijn stem was zijn medeleven te horen. Het was tijd om terug te gaan naar ThunderClan territorium. De rest zou vast vol spanning op hen staan te wachten, als ze niet al van vermoeidheid in slaap waren gevallen. "Het is al laat en ik neem aan dat er hier genoeg katten zijn die graag nog wat willen slapen voordat de morgen begint. Ik stel voor dat we gaan." Hij keek even de andere Clanleiders aan en knikte hen vervolgens gedag. "ThunderClan, we gaan" riep hij kalm, waarna hij opstond en de richting van ThunderClan op liep, terug naar zijn territorium, waar de hel zo wel los zou barsten.

(Katten die nog moeten kiezen kunnen nog even doen alsof ze voor deze mededeling naar het TC groepje gaan en dan posten alsof ze mee lopen. Dit is om er een beetje vaart in te houden)

WORDS ### TAGS Clanleaders NOTES None

Zijn blik was gevestigd op de zilveren kater die het woord had genomen voor SkyClan. Eerst was het hem nog niet opgevallen, maar nu begon hij het in de gaten te krijgen dat Dogdance wel opvallend veel naar hem keek. Al waren het enkel woedende blikken die de deputy toegeworpen kreeg, iets maakte hem jaloers. Hij schudde zijn kop en keek gauw weer naar zijn eigen Clanleader, Firestar, die het teken gaf dat de katten die nu geen thuis meer hadden en naar ThunderClan wouden gaan zich bij hem moesten neerzetten. Hij keek even naar Dogdance, wachtend wat zij zou doen. En zodra de poes in de richting van de roodkleurige kater stapte, stond hijzelf ook op en volgde hij de poes. "Je zult er vast geen spijt van krijgen." Probeerde hij haar wat te kalmeren. Niet dat hij dacht dat ze gesust wou worden, maar het was ook eerder een vaststelling. Hij zou ervoor zorgen dat de poes zich thuis zou voelen in ThunderClan, hoe dan ook.

_{Windclan. Daar was ze zeker van. Ze zou zich naar Windclan verplaatsen. Met de strenge Everstar was dat misschien niet de meest voor de hand liggende keuze, maar op de een of andere manier trok deze clan haar. Daarom trippelde ze dan ook direct op de rode kattin en haar Deputy af, toen ze werden onderverdeeld. Het drong op dit moment nog niet echt door dat ze haar vrienden zou achterlaten, dat ze misschien ooit tegen hen zou komen te staan. Op dit moment nog niet... Dat kwam nog wel. Als ze in het kamp waren misschien, of nog later...}

Silentcry... De naam van zijn mentor was de eerste naam die door zijn kop heen schoot toen hij besefte wat voor keuze hij nu moest maken. Zijn amberkleurige ogen gleden als gladde slangen de menigte van katten rond maar hij kon het gestalte van de poes nergens zien. Stond hij er dan alleen voor? Zonder familie noch vrienden? Hij slikte de krop in zijn keel door en staarde naar Firestar. ThunderClan trok hem het meest aan. Hij had er niet echt een reden voor, het was gewoon de eerste Clan geweest waar hij aan had gedacht. En het viel hem op dat er toch wel een redelijk groot aantal SkyClan katten naartoe gingen, dus misschien was het beter dat hij ook maar naar daar ging. Hij hief zich overeind en stapte met stijve poten van vermoeidheid richting de rode kater genaamd Firestar. Geen woord kwam uit zijn mond, hij keek de ThunderClan leider enkel met twee vermoeide en angstige ogen aan, niet wetend wat voor levensweg hij nu had gekozen.

De rode kattin leek totaal in shock toen ze hoorde dat SkyClan werd verdeeld. Ze was nog altijd kapot van het verlies van haar familie en kon hierdoor niet helder meer denken. Ze zag hoe Charcoalflare resoluut naar de groep ThunderClan katten liep. Peachpaw sprong op en trippelde achter de poes aan. Ze voelde zich gewoon veilig in haar buurt. De kattin keek naar haar rode, verschroeide pels. Ze voelde zich moe, misselijk en duizelig. Hopelijk zouden ze geaccepteerd worden door de rest van ThunderClan.

Zijn keuze was snel gemaakt: WindClan. Hij stond op en ging vlak na Swanlake aan de kant van Everstar zitten. Of het was om dat hij de Clan fijn vond of om Linesong was nog niet te beslissen, maar eerlijk gezegd, dat eerste zou het nooit zijn. Hij zou misschien meer over haar, en over haar zus Applefrost, te weten komen. Zo, nu kende hij al twee katten binnen die Clan! Hij keek naar Everstar, het zou nog een hele opgave voor hem worden om haar ooit écht te gaan respecteren. Nieuwsgierig keek hij rond of er nog meer katten waren die hem volgden naar WindClan.

Ook Stormstar liet horen dat de SkyClan katten welkom waren in zijn clan. Nu nam Silverfang het woord. "Ons thuis is misschien verwoest, maar onze loyaliteit aan de clan bestaat nog steeds. Jullie mogen niet van ons verwachten dat we dat van de één op de andere dag kunnen verbreken. Het heeft tijd nodig voordat we volledig trouw kunnen zijn aan onze nieuwe clan, heb daar alsjeblieft respect voor. En dan nog zullen we altijd met onze hart op twee plekken lopen," sprak hij. "Maar, weet wel dat al deze katten stuk voor stuk een aanwinst voor jullie clan zullen zijn. Ze hebben allemaal bewezen wat voor waardige krijgers ze zijn en.." Zijn stem stokte. "Ik ben trots dat ik hun deputy heb mogen zijn." Plotseling kwam er even een brok in Everstars keel, één die ze snel wegslikte, zodat niemand het, in haar ogen, teken van zwakte zou kunnen zien. Vijf clans, altijd waren er vijf clans geweest. En nu was dat voorbij.
De één na de andere kat voegde zich bij ThunderClan. Silverfang was één van hen en velen volgden het voorbeeld van hun deputy. Waarschijnlijk kwam het doordat Firestar het plan had bedacht en doordat hun ThunderClan territorium veel op dat van SkyClan leek. De katten van de bossen vonden haar uitgestrekte velden waarschijnlijk niet erg aantrekkelijk. Bovendien waren ze vast ook niet erg gecharmeerd van Everstars bijna onverschillige houding. Toen kwam er echter toch een kat haar kant uit, kort daarna gevolgd door een tweede: de warriors die naar haar kamp waren gekomen om WindClan om hulp te vragen. Everstar keek ze niet onvriendelijk aan. Ze voelde wel degelijk medeleven voor de katten die hun thuis en nu ook hun vrienden en familie verloren. Ze liet er alleen niets van merken.
Everstar was niet erg blij met het feit dat er zo veel katten naar ThunderClan gingen. Op die manier kon die clan nog te sterk worden en dat was gevaarlijk. Ze kon de SkyClanners echter moeilijk van keuze laten veranderen. Ze was er wel tevreden mee dat tot nu toe nog niemand zich bij Shrewstar had gevoegd. Mocht er een strijd tussen WindClan en ShadowClan uitbreken...

Iets in haar fluisterde om bij het grootste deel van de Clan te blijven, en deze gingen allemaal naar de ThunderClan. Snakedance volgde hun Deputy trouw. Ze keek naar de katten van ThunderClan, ze leken haar wel aardig, maar of ze ook zo zouden zijn zou ze snel merken. En als het haar niet beviel, ze kon altijd nog weglopen, right? Een grijnsje verscheen op haar gelaat, maar verdween als sneeuw voor de zon toen ze weer dacht aan het feit dat SkyClan voor altijd weg was. Sloffend volgde ze de groep, die al vertrokken was. Gelukkig ging het niet zo snel, maar ze wilde zo graag slapen, rusten, bijkomen van deze vreselijke dag in de geschiedenis van de Clans.