[The Final Prophecy] The final prophecy has faded

SILVERFANG

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Silverfang zag de sceptische blik van de Windclan leider en vernauwde zelf ook zijn ogen. Hij had tegenspraak van de andere clans verwacht, hun kostbare gebieden stonden ten slotte op het spel, maar dat betekende niet dat Silverfang zich zo snel weg zou laten jagen. Hij zou de clan verdedigen, ten alle kosten. 'Verwacht je van ons dat we jouw clan een deel van onze gebieden gaan geven?' vroeg Everstar. De zilvere kater zwaaide even met zijn staart, terwijl zijn hoofd overuren draaiden. Te midden tussen het pijnlijke gebons en de golven van wanhoop probeerde hij met een oplossing te komen. Het Skyclan territorium was volledig verwoest, onbewoonbaar. En hij kon niet met de clan naar een nieuw leefgebied trekken, dat was een te groot risico. 'Jullie kunnen de Skyclan niet in de steek laten! Er zijn altijd 5 clans geweest!' De stem van Dogdance brak door zijn gedachtegang heen en hij keek even op om de angst in haar ogen te ontmoeten. Silverfang fronste ongerust, klemde zijn kaken op elkaar en keek toen vastberaden weer naar Everstar. Hij knikte om de woorden van de poes kracht bij te zetten. "Wat moeten we anders, Everstar? Je verwacht toch niet dat wij uit dit land vertrekken? Ik heb gewonden. Kittens. Elders. De helft van de clan zal die reis niet halen!" Hij zwaaide weer met zijn staart, terwijl hij haar met zijn doordringende blik uitdaagde om tegen hem in te gaan. Hij ging niet de levens van zijn clanleden op het spel zetten. Niet na alles wat ze al hadden meegemaakt.

Deputy - 26 Moons - Fourtrees

Shellblade was samen met Shrewstar weer teruggekomen naar vierboom. Hij zag dat de andere drie leiders er ook al waren en liep het dal in naar zijn clan. Hij was wel blij dat hij weer terug was bij zijn eigen clan, maar nu was het nog afwachten wat er met hun zou gebeuren. Ze konden namelijk niet meer terug naar hun eigen territorium, maar hij wist ook wel bijna zeker dat de andere clans niet bereid waren om hun territorium te geven. Dan was de vraag wat er met hun zou moeten gebeuren. Hij luisterde mee met de dingen die door de leiders werden gezegd en hij merkte inderdaad al wel dat ze niet bereid waren om hun territorium te geven. Een aantal katten zouden het inderdaad niet overleven als ze ergens anders naartoe zouden moeten gaan, maar was er nog wel een andere optie?

Met angst tranen in haar ogen waggelde Brainkit over Fourtrees. Er was net van alles gebeurd er kwam vuur de grond schudde katten gingen dood. Voor haar was het ergste nog dat ze haar moeder niet kon vinden, Flufftail had haar niet mee genomen een andere warrior die voor haar onbekend was had de kleine grijze pluisbal mee getrokken. "Mama.. mamma waar ben je?" piepte Brainkit. Haar moeder had het toch wel overleefd? ze was toch niet dood..
Brainkit werd van alle kanten aan gekeken sommigen wouden haar mee trekken boos duwde ze zich dan weg. Haar gele ogen vielen op een lange zilver grijze vacht "mama ben jij dat?" piepte ze hoopvol.

_{Silverfang had warriors er op uit gestuurd om de andere clans om hulp te vragen, terwijl zij nog hopeloos op zoek was naar haar kittens. De warriors waren al snel terug, toen ze een bekende stem hoorde, "mama ben jij dat?" piepte ze hoopvol. Direct keek ze om, "Brainkit!" sprak ze vrolijk en drukte haar neusje tegen die van de kleine kitten aan. "Kom hier, mijn schat. Je broertjes en zusjes al gezien?" vroeg ze hoopvol, ze had er in ieder geval eentje terug.}

Brainkit begroef haar neusje in de dikke vacht van haar moeder. "Kom hier, mijn schat. Je broertjes en zusjes al gezien?" zij Fluffytail. "nee ik ben alleen mee gebracht door een warrior ik heb ze niet meer gezien.." De kleine grijze kitten schudde haar kopje ze konden toch niet dood zijn dat zou Starclan toch nooit doen.. waarom deed Starclan dit eigenlijk. "Mam waarom doet Starclan dit wat hebben we fout gedaan?" mompelde Brainkit. In haar gele oogjes was duidelijk een onzekere en verdrietige glans te vinden.

Silverfang begon met spreken toe zij was gearriveerd. "Het territorium van Skyclan is volledig verwoest," Shrewstar richtte haar blik even op de plek waar het SkyClan territorium zich ooit had bevonden en zag de grijze massa. "Na de beving is er een brand ontstaan in het kamp die alles verzwolgen heeft. Duststar is in de brand omgekomen en ik heb de clan hierheen gebracht omdat we nergens anders heen konden." Shrewstar fronste. En wat nu? Wilden ze hier blijven? "Ik heb de clans bijeengeroepen omdat we moeten overleggen hoe we nu verder moeten. Ik kan de clan niet hier laten, Skyclan heeft een thuis nodig." Everstar was degene die weigerde SkyClan ook maar enig gebied te geven en ergens gaf Shrewstar de poes hierin gelijk, maar ze besloot niets te zeggen. WindClan en ShadowClan konden nog steeds niet goed met elkaar omgaan, dus nu ook niet. "Jullie kunnen de Skyclan niet in de steek laten! Er zijn altijd 5 clans geweest!" Een SkyClan kat riep dit uit en Shrewstar gunde haar een korte blik. "Wat moeten we anders, Everstar? Je verwacht toch niet dat wij uit dit land vertrekken? Ik heb gewonden. Kittens. Elders. De helft van de clan zal die reis niet halen!" Silverfang sprak weer en dit keer stond de Clanleader op, haar groene ogen vonkten fel. "Dus dat betekent dat wij echt gebied in moeten leveren?" Gromde ze licht geïrriteerd. "Dan zijn alle Clans straks gedoemd om te sterven!" Riep ze wat kwaad uit en zwiepte een keer woest met haar staart. Als dit de oplossing zou zijn, dan zou ze weigeren SkyClan een hap van haar Clan's gebied te laten nemen.

Heel de weg had de witte kater zijn ogen niet van Dogdance weten af te houden. Iets aan haar trok zijn aandacht, iets van haar interesseerde hem. Maar voor nu hield hij zich nu nog gedeisd, per slot van rekening zat de poes in een andere Clan. En het laatste wat hij nu wou was dat zijn mede Clangenoten hem begonnen te wantrouwen omdat hij omging met een vijandelijke kat. Maar zodra ze de Fourtrees bereikten en hij zich afzonderde van de rest kreeg hij alle kansen om de kattin op zijn gemak in de gaten te houden. Stalk? Ja, misschien. Maar tot zover hij wist had ze er geen problemen mee, tot nu toe dan.
Hij spitste zijn oren wat toen hij haar stem hoorde. "Jullie kunnen de Skyclan niet in de steek laten! Er zijn altijd 5 clans geweest!" Miauwde ze luid, en misschien probeerde ze zich sterk op te stellen, maar Snowstorm zag zonder probleem hoe moe ze was. "Ik vind dat ze gelijk heeft." Stelde hij vast terwijl hij de Clanleaders wat uitdagend aankeek. Mochten ze iets tegen zijn mening inbrengen stond hij klaar om nog altijd voor SkyClan op te komen.

Haar poten trilden en beefden en haar knieën knikten licht. Niet alleen begon de vermoeidheidsslag nu echt een tol van haar te eisen als een tsunami die neercrashte, nee, ze vond het ook maar niks dat ze tegen een menigte moest spreken. Toch kon ze het niet laten, impulsief dat ze was. Haar mening moest gehoord worden. Maar hoe lang ze zich nog sterk op kon stellen? Ze plofte weer neer op haar achterste en trok haar schouders weer wat op. Haar staart drapeerde ze netjes over haar pijnlijke, klamme poten heen en ze luisterde naar de kalmerende stem van Silverfang die het van haar overnam, tot het nodige scepsis van de andere clanleaders. Ze konden de Skyclan toch niet wegjagen? Het kon niet.. Ze beet eventjes wat op haar lip. Shrewstar klonk absoluut niet alsof ze het zo'n stralend idee vond, de Skyclan in haar gebied uitnodigen. Het leek een hopeloze situatie en het maakte haar wanhopig.

Haar blik ging wat vermoeid naar beneden, tot een wat onbekendere stem haar weer bij de les trok. Nee, de stem was niet onbekend. Ze had hem al wel eens gehoord en niet al te lang geleden... Wat behoedzaam trok de poes haar blik wat omhoog en richtte ze deze op de witte kater die ze op de gathering ontmoet had. Snowstorm was het niet? Ze sloeg hem wat wantrouwig gade, maar was toch dankbaar dat hij haar mening ondersteunde en zo indirect ook die van Silverfang. Maar waarom? Waarom zou een Thunderclan kat de Skyclan verdedigen? Ze bleef dus maar zitten, van een afstandje de volgende ontwikkelingen aanschouwende. Ze had al meteen een zitplekje uitgekozen die een beetje afgescheiden was van de andere Skyclan katten, waardoor ze alles goed kon zien, hoe eenzaam dit plekje ook voelde.

_{Er werd wat gediscussieerd over hoe het nu verder moest. Zwijgend volgde hij het gesprek, zich er nog even niet mee moeiend. Het ging over het verdelen van het clangebied. Ze waren helemaal gek geworden ofzo? Hier was hij het eens met Shrewstar. Dan was er nooit genoeg prooi! Plots begon een van Thunderclans warriors zich er ook tussen te gooien, "Ik vind dat ze gelijk heeft." sprak de warrior kordaat. Was die nu helemaal van lotje getikt? "Ho, ho, ho, en waar dacht jij genoeg eten vandaan te halen voor 5 clans op het territorium van 4? We komen al amper rond tijdens Leafbare!" sprak hij de kater luidkeels tegen. De kater keek wat uitdagend, maar hij kon al even uitdagend terug kijken. De kater moest niet denken dat hij milder met hem zou zijn omdat het een clangenoot was.}

Snowstorm trok zijn oren wat naar achter toen hij Timefall hoorde spreken. "Ho, ho, ho, en waar dacht jij genoeg eten vandaan te halen voor 5 clans op het territorium van 4? We komen al amper rond tijdens Leafbare!" Dus die verrader waagde het zijn stem te laten horen in een situatie als deze? Hijzelf moest niet veel zeggen, hij was de helft van de dag weg naar StarClan mocht weten waar. Als die kat echt dacht dat hij het hier voor het zeggen had, dan had hij het goed fout. Deputy of niet, een gezond verstand had de kater niet. "Meer katten betekent ook meer handen die kunnen helpen tijdens het jagen. Wat ben jij dan van plan te doen? Hen wegsturen zodat ze kunnen omkomen van de honger? En dat durft zich een deputy te noemen." Gromde hij luidkeels. Dat hij geen zachte mond had tegen Timefall, daar trok hij zich niets van aan. En van de geschrokken blikken die op hem werden geworpen, daar al minder van.
Uiteindelijk gleed zijn blik weer naar Dogdance en merkte hij op dat ze alleen zat. Geweldig, kon hij even naar iemand gaan die nog wel een gezonde geest had. Kalm stond de kater op en liep hij richting Dogdance. "Gaat het een beetje?" Vroeg hij vervolgens zacht.

Dogdance hief haar kop wat geschrokken toen ze de stem van Snowstorm tegen zijn deputy hoorde grommen. Maar daarna verwierp ze het. Ze was zelf immers geen haar beter, nooit geweest tegen degenen die hoger in rang waren dan zij. Op dit moment was ze echter te moe om er diep op in te gaan in haar gedachten en dreef ze weer af. Ze wierp af en toe een blik op Silverfang en hield Snowstorm ook nauwlettend in de gaten. Ze had wel gezien dat de kater haar bewegingen volgde met zijn mooie blauwe ogen en het leek haar maar niks. De kater kwam plotseling ook naar haar toe gelopen en Dogdance keek hem wat wantrouwend aan, al dan licht nerveus. Toch ging ze niet weg. Ze bleef zitten op haar locatie. "Het gaat prima," Mompelde ze zachtjes als reactie. Nee, haar eigen fouten, zwakheden en moeilijkheden toegeven lag niet in haar aard. Zelfs niet nu ze zo uitgeput was als nu.

Everstar keek met een ruk naar de warrior die riep: "Jullie kunnen de Skyclan niet in de steek laten! Er zijn altijd 5 clans geweest!" "Wat moeten we anders, Everstar? Je verwacht toch niet dat wij uit dit land vertrekken? Ik heb gewonden. Kittens. Elders. De helft van de clan zal die reis niet halen!" viel Silverfang haar bij. "Ik vind dat ze gelijk heeft." Deze derde stem kwam uit onverwachte hoek: een kat van ThunderClan had zijn stem verheft. Timefall sprak hem tegen: "Ho, ho, ho, en waar dacht jij genoeg eten vandaan te halen voor 5 clans op het territorium van 4? We komen al amper rond tijdens Leafbare!" De witte warrior bleek behoorlijk brutaal te zijn. Hij ging rechtstreeks tegen zijn deputy in. "Meer katten betekent ook meer handen die kunnen helpen tijdens het jagen. Wat ben jij dan van plan te doen? Hen wegsturen zodat ze kunnen omkomen van de honger? En dat durft zich een deputy te noemen."
Everstar sloeg de discussie misprijzend gade. Onenigheid in de gelederen van ThunderClan? Daarmee brachten ze zichzelf heel wat imagoschade toe.
Shrewstar bleek het met Everstar eens te zijn. "Dus dat betekent dat wij echt gebied in moeten leveren?" Gromde ze. "Dan zijn alle Clans straks gedoemd om te sterven!" Ook Everstar begon weer te spreken: "Ik begrijp best dat jullie clan de kracht niet heeft om een ander thuis te vinden, maar mijn eigen clan gaat eerst en wij hebben ons territorium zelf nodig als bladkaal weer komt."

SILVERFANG

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Terwijl Silverfang de leiders voor hem confronteerde, was hij zich sterk bewust van de gestalte van Dogdance even verderop. Vanuit zijn ooghoeken zag hij haar staan, eenzaam, maar dapper haar kop opgeheven naar de rest van de clans. Ze was de eerste warrior die het voor Skyclan had opgenomen en dat vulde zijn hart met trots. Hij keek haar even warm aan en zag toen plots de witte kater die zich naast haar had gevestigd. 'Ik vind dat ze gelijk heeft,' riep hij uitdagend. Silverfang draaide even verbaasd zijn kop. Waarom zou een Thunderclankater het voor de clan opnemen? Hij was te verrast om er dankbaar voor te zijn en om eerlijk te zijn zinde het hem ook helemaal niet hoe hij zich zo beschermend naast Dogdance opstelde. De deputy van Thunderclan leek er ook niet echt al te blij mee te zijn en wees de warrior op zijn plaats, die hem vervolgens woorden terug beet waar zelfs Silverfang even zijn wenkbrauwen van optrok. Shrewstar trok ondertussen ook haar conclusies en ging tegen Silverfang in, die diens blik met een felle glans ontmoette. Hij wist dat geen van de leiders ooit vrijwillig zou toestemmen om een deel van hun territorium op te geven. Niet als dat hun eigen clan kon verzwakken. Maar, hij moest ze overtuigen, wat konden ze anders? "Wat stellen jullie dan voor?" siste hij de katin toe. "Ik weiger om de clan nog verder in gevaar te brengen." De spanning begon te stijgen en wekte onrust op tussen de clans. Silverfang probeerde kalm te blijven, maar de vermoeidheid begon onderhand zijn tol te eisen.

Deputy - 26 Moons - Fourtrees

Ze knikte bij Evergreen's antwoord, voor even vergat ze het feit dat ze op het punt stonden een oorlog te voeren. Dit was nu een groter probleem. "Wat stellen jullie dan voor?" De toon van Silverfang deed haar oren tegen haar nek gaan en een zachte grom ontsnapte uit haar keel. "Ik weiger om de clan nog verder in gevaar te brengen." Shrewstar zwiepte woest met haar staart en keek de SkyClan Deputy woest aan. "Iets waarbij de andere Clans wel kunnen overleven." Gromde ze de kater toe. "ShadowClan is niet van plan enig deel van haar territorium of prooi af te staan!" Gromde ze uiteindelijk en ging maar zitten om niet alles dreigend te laten worden.

Tot die tijd was Disturbingvoice stil geweest maar stapte langzaam dichterbij. Elk woord opgeslagen en zacht grinnikte ze. "Als een clan een miezerige brand niet kan overleven laat dat dan niet al zien hoe zwak de clan is?" Vroeg ze en hief haar hoofd op starend naar elke Skyclan kat die ze kon vinden. "Als je het mij vraagt wou Starclan gewoon van jullie af." Zacht grijnsde ze en likte haar lippen af voor ze naar Shrewstar keek met een zachte grijns. Goed zo wees maar hard. Laat duisternis je overnemen. "Silverfang, is wat je in je poten hebt nog wel een Clan?" Vroeg ze en lachtte even schamper strak naar de kater starend. "Al wat ik zie is een miezerig hoopje katten gedoemd te sterven."

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

Firestar luisterde zwijgend naar de discussie die oplaaide tussen de Clanleiders. Natuurlijk deed Silverfang een beroep op hen, wat kon hij anders met zijn gewonde Clan. De ThunderClan leider snapte echter ook uit welke hoek zijn mede Clanleiders kwamen. Op het moment wist hij niets nieuws in te brengen en dus hield hij zich stil, peinzend over mogelijke oplossingen. Zijn vacht rees een beetje toen hij de protesten hoorde, maar ook de plotselinge meningsuiting van zijn eigen Clangenoot streek hem lichtelijk tegen de haren in. Gelukkig viel Timefall al in voor hij zelf zijn mond open hoefde te trekken. Zijn eigen warriors terechtwijzen zou niets helpen nu hij had zijn concentratie nodig. Territorium afstaan, dat ging niet in de ogen van Shrewstar en Everstar. Hoewel hij SkyClan niet weg wilde sturen, wist hij dat hij hen gelijk moest geven. De woorden van een ShadowClan poes deden echter nieuw vuur bij hem oplaaien. StarClan zou nooit zomaar een Clan de dood in sturen. Icestorm zou nooit rustig hebben toegekeken als er zoiets zou gebeuren. Plots schoot hem iets te binnen, iets dat misschien zou lukken. Het was een grote gok, dat wel en de andere Clans inclusief SkyClan, zaten er waarschijnlijk niet op te wachten, maar het was beter dan hen laten vertrekken. De rode kater schraapte zijn keel om zo de aandacht te trekken van de andere Clanleiders die in een cirkeltje zaten tijdens de bespreking. "Ik heb een idee," begon hij kalm, hoewel zijn hart vanbinnen te keer ging, "Ik weet dat we geen stukken van ons territorium kunnen afstaan. Om deze tot één geheel te moeten brengen zou SkyClan Fourtrees moeten bezetten, dat is al één probleem. Daarnaast is het zo dat als we de territoria opdelen, we niet genoeg overhouden, voor niemand. SkyClan zal met tekorten zitten, evenals de andere Clans. Dit komt omdat iedere Clan afzonderlijk te weinig Clangebied heeft. Goede jaagplekken zullen moeten worden verdeeld." Hij nam een korte pauze om vervolgens zijn voorstel op tafel te leggen. "Als we SkyClan echter onderverdelen in onze Clans, hebben we geen territorium verlies en behouden we belangrijke plaatsen die goed zijn voor je jacht. We hebben meer monden te voeden, maar ook meer katten om te jagen en we verliezen daarbij geen kostbare grond. Zie het als een goede Greenleaf, waarin veel kits geboren zijn." Zijn groene ogen gingen het gezelschap langs en bleven vervolgens op Silverfang hangen, zijn reactie peilend.

WORDS ### TAGS Clanleaders NOTES None

SILVERFANG

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

De woeste glans van Shrewstar weerspiegelden in zijn bleekgroene ogen en brachten verzet in hem op. Silverfang trok even zijn lip op, maar besefte toen dat zijn emoties hem niet meer rationeel lieten denken en hij zwiepte met zijn staart om de geïrriteerde golf van zich af te slaan. Shrewstar ging zitten, waarmee ze haar dreigende houding iets verminderde en ook Silverfang dwong zichzelf te ontspannen. Ze kwamen nergens als ze gingen ruzie maken.
Een warrior van Shadowclan stapte naar voren en grinnikte vermakelijk, alsof het allemaal één grote grap was. 'Al wat ik zie is een miezerig hoopje katten gedoemd te sterven.' Wat?! Silverfang wierp de warrior een woeste blik toe, maar besloot er niet op in te gaan om Shrewstar niet nog verder tegen de haren in te strijken. Het koste hem al zijn moeite, maar gelukkig stapte Firestar naar voren, met de mededeling dat hij een idee had, zodat de kater zijn aandacht weer op hem kon vestigen. Hij luisterde verwachtingsvol naar de woorden van de Thunderclanleider, hopend dat hij te midden in de duisternis met het licht zou komen. 'Als we SkyClan echter onderverdelen in onze Clans, hebben we geen territorium verlies en behouden we belangrijke plaatsen die goed zijn voor je jacht.' De hoopvolle blik veranderde in ongeloof. Skyclan onderverdelen? "Dat kan niet! Je kan ons niet uit elkaar halen!" De stem van de jammerende queen weergalmde door zijn oren en Silverfang legde zijn oren plat om de geschokte kreten van Skyclan te dempen en zich op zijn gedachtegang te kunnen focussen. Alle cellen in zijn lichaam schreeuwde hem toe dat dit fout was, dat hij dit Skyclan niet kon aan doen. Maar, toen zijn ogen naar de ongeschonden sterrenhemel boven hem gleden, besefte hij met pijn in zijn hart dat hij geen keus had. Dit was de enige oplossing. Op deze manier hoefde Skyclan het land niet te verlaten en was er een grotere kans dat iedereen deze ramp ging overleven. Duststar, is dit de juiste keuze? De kater sloot even zijn ogen terwijl hij de twijfels aan zijn vriend voorlegde en toen uiteindelijk een beslissing nam. Hij stapte naar voren, richtte zijn blik weer op de leiders voor hem. Je kon aan de glans in zijn ogen zien hoeveel pijn dit hem deed. "Firestar heeft gelijk," zei hij en hij probeerde zich voor te bereiden op het gemiauw van protest. Vergeef het me. "We hebben geen andere keus.." Met hangende oren keek hij de leiders van de andere clans één voor één aan. "Stemmen jullie hier ook mee in?" vroeg hij toen.

Deputy - 26 Moons - Fourtrees

Silverfang besloot het ook wat rustiger aan te doen en Shrewstar wierp Disturibingvoice even een woedende blik toe. Als ze zoveel onrust wilde schoppen moest ze vooral nog harder schreeuwen en op dit moment had Shrew besloten zichzelf wat te kalmeren. Het idee om territoria te geven aan SkyClan was van de tafel geveegd. Firestar verscheen weer en had blijkbaar een idee. "Als we SkyClan echter onderverdelen in onze Clans, hebben we geen territorium verlies en behouden we belangrijke plaatsen die goed zijn voor je jacht. We hebben meer monden te voeden, maar ook meer katten om te jagen en we verliezen daarbij geen kostbare grond. Zie het als een goede Greenleaf, waarin veel kits geboren zijn." Shrewstar fronste direct. Wat? SkyClan onderverdelen in de Clans? Ze keek naar Silverfang naar hoe zijn reactie zou zijn en werd niet verrast. "Firestar heeft gelijk," Verrast hief ze haar wenkbrauwen wat op. Ging hij nou echt mee met Firestar? "We hebben geen andere keus.." Blikken werden gericht op de Clanleaders en Shrewstar krulde haar staart om haar poten. "Stemmen jullie hier ook mee in?" Ze haalde een paar keer diep adem en gaf haar borst een paar vlugge likken. "ShadowClan zal niet lijden onder een paar nieuwe Warriors, dus ik zie er niet veel tegen." Het was dan geen ShadowClan bloed dat door de aderen stroomde van de SkyClan katten, maar wie weet had ze wel meer poten nodig en misschien zouden de nieuwe Warriors de loyaliteit wel wat omhoog halen.

Tag: ShadowClan, SkyClan, ThunderClan, WindClan, RiverClan
Words: 221
Mood: Bang

Burnedsoul

In spanning had de jonge Apprentice gewacht tot Eaglewing terug was. Hij was de Leader en Deputy van RiverClan gaan halen, en had Burnedpaw zomaar achtergelaten. Wanneer hij hijgend bij Fourtrees aankwam, was dit al een hele geruststelling. Ze liep op hem af en begroette hem met een knik. Wanneer ook ShrewStar van ShadowClan arriveerde, begonnen de Leaders en Deputy's te overleggen. Geen enkele Clan was akkoord met het voorstel om gebied af te staan, dus steeg de spanning hoog bij Burned. Moesten ze naar een ander gebied trekken? Zouden ze gewoon allemaal naar StarClan verhuizen? Ooh, als dat zo was, dan zou ze die andere Clans wel eens goed terugpakken! Dan konden ze allemaal bij hen komen wonen, zien hoe leuk dat zou zijn! Plots viel Distrubingvoice uit tegen Silverfang en heel de SkyClan, waarop Burnedpaw vijandig blies en een stap naar haar richting zette. Hoe durfde die kat zó over hen te praten?! Firestar kwam met een voorstel, om de katten te verdelen over de vier andere Clans, Silverfang en Shrewstar stemde hierop in. Bang zette het zwarte poesje een stapje in de richting van Eaglewing; hij was een van de weinige die ze een beetje vertrouwde... Het was afgelopen met haar, ze zou het niet overleven in een andere Clan, dat was het enige wat momenteel zeker was...

©rachel

De suggestie van Firestar sloeg in als een bom en Dogdance voelde langzaam het bloed wegtrekken uit haar gelaat. Paniek was hetgene wat opborrelde en pure wanhoop stak fel af tegen haar normaal zo vurige gelaat. Haar oren gingen plat in haar nek. Dat kon Silverfang niet accepteren, toch? Haar blik schoot naar de bekende, zilverkleurige kater waarvoor ze langzaam het vertrouwen opgebouwd had. Iemand die ze langzaam maar zeker toegang gegeven had tot haar hart. Hij kon dit niet accepteren. Hij kon hun clan toch niet laten vergeten? Verdwijnen? Nee. Dat zou hij niet doen. Dat vertrouwen had ze in hem. Ze wist zeker dat hij zou vechten voor zijn clan.

Ze had verkeerd gedacht.

Zijn woorden klonken onwerkelijk. Hij gaf toe, zonder slag of stoot gaf hij toe. Haar oren konden niet meer verder naar achter gelegd worden toen ze de woorden hoorde, de woorden die het lot van hun clan zou bezegelen. Twee van de vier overige clans hadden al ingestemd. Haar adem was in haar keel gestokt en ze was begonnen met beven. Beven van wat? Woede voor Silverfang? Ja, maar dat had nog niet eens de overhand.. Pas later besefte ze zich dat het pure angst was, bang voor de nieuwe omgeving. Waar zou zij heen moeten? Dit sloeg in als een bom voor haar en ze vond het maar niks. Ongelovig bleef ze naar Silverfang staren, haar blik vonkte met maar één betekenis, één woord.

Verrader