Why must life be so complicated...! [OPEN] [SPT]

Blue rolde zich behaaglijk op onder de lavendelstruik in de tuin van haar twolegs. De zon scheen lekker warm op haar donkergrijze pels, en haar buik was goed gevuld. Ze dacht terug aan de laatste dagen van Skyclan... er was vuur, ellende, angst... bijna was ze zelf dood geweest. Als haar clanmates haar niet onder die tak vandaan hadden geholpen, was alles nu voorbij... Even rilde ze, ondanks de warme zon. Ze verborg zuchtend haar kop onder haar poten en wenste dat dit alles niet was gebeurd. Dan had ze nu geen trauma gehad, en ze had blij kunnen zijn bij de clans... bij haar partner... waarom moest hij sterven!? Hij had nooit iets misdaan? Ze miste hem... Ze had niet bij de clans willen blijven na het verval van Skyclan. Skyclan was haar enige clan, en ze zou zich nooit thuis kunnen voelen in een vijandige Clan...

'Why must life be so complicated?' grauwde ze toen er een bij op haar oor ging zitten. Ze sloeg geïrriteerd naar het beestje, hopend dat deze weg zou gaan. Ze zuchtte, en snoof de kalmerende lucht van Lavendel diep op. Ze hoorde voetstapjes in de buurt. Ze ging staan, en keek rond. Was hier een andere kittypet in de buurt?

[OPEN] [SPT] ♥

Sour liep rond, op zoek naar een zwakke kittypet om te doden. Hij had wel zin in een affaire, maar niet in een te lastige. 'Why must life be so complicated?' Sour keek op. Zijn oor bewoog in de richting van het geluid en hij hoorde een zachte ademhaling. Sour grijnsde. Hij zou deze kittypet is laten zien hoe 'complicated' het leven zou kunnen zijn. Sour sloop, voor zover dat kon met zijn grote poten, naar de kat toe. Een poes, zag hij. De poes ging staan en keek zijn richting in.

"Hallo." zei Sour met een kille stem toen hij uit de bosjes stapte, het tweebeengebied in. Sour rook de zachte geur van lavendel en trok een vies gezicht. "Wat is er aan de hand?" Hij zei het zonder enig gevoel, geeneens interesse. Het was alleen maar handig om informatie te hebben over de katten die je dood.

Bluestream keek wantrouwend achterom toen ze een onbekende stem hoorde. Een bruine kater stond achter haar, en zei; "Wat is er aan de hand?" vroeg hij. Het was niet moeilijk aan zijn stem te horen dat het hem niets boeide. Bluestream gromde even, en zei op een even kille toon als de zuur kijkende kater; 'Hoezo? Wat gaat jou dat aan? Volgens mij ben jij geen bekende.' Ze spande kort de sterke spieren in haar rechterpoot. Waarom wist ze niet, maar ze had geen goed gevoel over deze kater. Misschien kwam het door de geur in zijn vacht, of de toon van zijn stem. Of het was maar gewoon een gevoel. Maar toch, een kat meer of minder, vriend of vijand, zou toch geen verschil maken. Een kleine grijns verscheen op haar gelaat. Eigenlijk was het wel fijn zo, kittypet zijn. Welke kat zou nu verwachten dat van onder het beeld dat iedereen had van een 'kittypet', plots een gespierde warrior tevoorschijn zou komen? Ze was een van de geduchtste Skyclanners geweest, onderschatten moest je haar zeker niet. 'Ik kan precies hetzelfde aan jou vragen,' zei ze kalmpjes en met een halve grijns. 'Wat is er met jou en wat moet je hier, in mijn tuin?'