Just playing around with some friends [open] [spt]

Sunga sprong van haar bekende schutting af en ze trippelde richting het bos. Het was haar favoriet plek geweest sinds ze bij haar baasje ging wonen. Ze kwam hier graag om met takken te spelen en ze snoof graag de bosgeuren op. Ze had een geheime plek, een soort holletje dat eerst van een ander dier geweest was. Waarschijnlijk van een mollige konijnenfamilie, want Sunga paste er net in. Toen bedacht ze zich, draaide ze zichzelf om en trippelde naar de tuin van een andere kat, waarvan ze even de naam vergeten was. Ze mocht de kat graag, maar ze was jong dus onthield ze niet heel veel. Ze sprong op de hoge schutting en viel er bijna vanaf, dus krabbelde ze wild met haar nagels en wist ze zich vast de klampen. Ze liet zich van de schutting vallen, zodat ze in haar vriendjes tuin viel. Ze miauwde hard en krabbelde aan het harde glas. Dit gaf een vervelend geluid en Sunga probeerde de rilling te onderdrukken, wat niet goed lukte. Ze zag haar vriendje naar buiten lopen, en ze liep erop af.

Bluestream lag opgerold in haar stoffen, zachte mand. Het leek alsof ze een middagdutje deed, maar eigenlijk was ze klaarwakker. Alleen... ze verveelde zich hier. Of nouja... vervelen? Nee, dat was het niet. Het was meer het knagende gevoel dat ze iets miste. Ze had vriendelijke twolegs hier, lekker eten, een warme mand, aardige buren, een prachtige tuin... maar toch, ze had het gevoel dat ze niet compleet was. Wat er precies was wist ze wel... ze kon het simpelweg niet verkroppen dat alles, maar dan ook echt alles waarvan ze dacht dat ze het nooit kwijt zou raken gewoon, poef, weg was. Haar clan, haar partner... Ze stond met een korte rilling op, geeuwde, en sprong op de grijze, stenen vloer met vloerverwarming. Blue zelf wist niet hoe het kwam dat de tegels zo warm waren, maar nu leafbare steeds dichterbij kwam vondt ze het prettig. Ze besloot buiten wat afleiding te zoeken, en ze trippelde over de vloer naar de achterdeur. Bij het naar buitengaan klepperde het kattenluikje tegen haar nog steeds pijnlijke staart. Blue keek even vuil naar het luikje. Dar zou ze nooit aan wennen. Ze keek rond, en zag Sunga, een vriendelijke kitten van de buren, naar haar toe komen rennen. Ze glimlachte bij het zien van de kit, en mauwde; 'Hoi Sunga, hoe gaat het ermee?' blue kon in Skyclan meestal goed omgaan met de kits, misschien dat ze daardoor zo blij reageerde bij het zien van Sunga?

Sorry, niet bepaald SPT xDD