{Open} The Scent of new Leaves

De geur van nieuwe bladeren was overweldigend, de pollen, de bloesem. Het was schitterend om te aanschouwen en ze kon het niet laten om voorzichtig te glimlachen door het aangezicht. Langzaam begon de hoop weer te schitteren in de harten van de Thunderclan katten. Ze wist het zeker. Firestar was nu aan de macht en de barre tijd der bladkaal was over. Alles zou nu weer goed komen... Ze was er zeker van. Strawberry spitste haar oren toen een zacht geritsel haar gehoor bereikte. Ze knipperde wat verbaasd met haar ogen en keek naar de struiken. "Hallo? Iemand daar?" Vroeg ze, licht nieuwsgierig een paar stappen dichter zettende totdat ze nagenoeg met haar kop in de struik zat.

Voorzichtig raapte hij de eekhoorn op. Vandaag viel alles best wel mee; Het jagen, de katten waren beter gehumeurd, zelfs de zon verwarmde zijn rug weer. Een zacht gespin kwam voort vanuit zijn bek toen hij de schaduwen uitstapte en de warme zonnestralen hem een overweldigende begroeting gaven door de koude uit zijn botten te verjagen. Hij moest nog maar één iemand tegen komen en dan was zijn dag gewoon helemaal compleet. "Hallo? Iemand daar?" Opgeschrokken keek hij op toen twee blauwe ogen hem vanaf een struik aankeken. Glimlachend liet hij de eekhoorn vallen zodat hij respons kon geven. "Nee, hier is niemand hoor." Lachte hij haar toe waarna hij het prooidier weer opschepte met zijn kaken en richting de poes liep.

Strawberry hield haar kop eventjes geïnteresseerd scheef terwijl haar blik de struiken in priemde. Wie of wat daar was, het had haar interesse gevangen. Ze ademde eventjes diep in en snoof de lucht op. Thunderclan geur, en een bekende ook nog bovendien. Vlak voordat de kater begon te spreken, had Strawberry beseft wie het was. "Nee, hier is niemand hoor." Lachte de kater terwijl hij tevoorschijn kwam. "Twirlfang," Begroette Strawberry hem, haar kopje beleefd buigende. "Ik zou toch bijna zeggen dat je me achtervolgde, elke keer dat je opduikt als ik ergens heen ga," Miauwde ze daarna een beetje droogjes, een beetje scheef glimlachende.

"Twirlfang," Begroette de poes hem beleefd. Hij knikte terug en glimlachte. "Oh, je herkend me dus nog, wat een verrassing," Snorde hij waarna hij over de struik heen sprong zodat de poes haar kop niet meer tussen de bladeren hoefde te steken. "Ik zou toch bijna zeggen dat je me achtervolgde, elke keer dat je opduikt als ik ergens heen ga," Hij schudde zijn kopje en keek haar speels, bijna plagend aan. "Ben jij niet degene die deze keer opdook vanuit de struiken?" Alleen bij haar was hij zo, bij niemand anders durfde hij zichzelf zo ... jong te gedragen. Ze had een sterke invloed op hem, dat was duidelijk. "Het territorium is kleiner dan je denkt." Stelde Twirlfang uiteindelijk maar vast toen hij zijn gele ogen in die van de tweekleurige poes priemde.

Strawberry rekte zich eventjes uit en richtte daarna weer haar blik op Twirlfang. Ondanks dat ze hem nu wel redelijk vertrouwde, spookte er nog steeds een lichte geest van angst door haar hart heen. "Oh, je herkent me dus nog, wat een verrassing," Miauwde Twirlfang. Strawberry hield haar kop wat scheef en glimlachte, "Schat je me zo laag in?" Vroeg ze onschuldig. "Ben jij niet degene die deze keer opdook vanuit de struiken?" Vroeg Twirlfang aan haar. Strawberry schudde haar kop, "Nee, beslist niet," stelde ze vast, "Jij sprong net over de struiken heen," Ze stak eventjes haar tong uit, vastbesloten haar gelijk te krijgen. "Het territorium is kleiner dan je denkt." Stelde Twirlfang vervolgens vast. Strawberry haalde haar schouders op. "Blijkbaar wel," Stelde ze vast.

"Schat je me zo laag in?" Vroeg de poes onschuldig waarop hij plagend greens. "Nee, beslist niet," stelde ze vast, "Jij sprong net over de struiken heen," Een ietwat toegevende glans verscheen in zijn ogen en humeurig knikte hij. "Maar jij stak als eerste je kop door de struiken!" Kaatste hij uiteindelijk terug in de hoop de discussie te kunnen winnen. Maar hij kende haar, ze zou niet ophouden totdat hij haar gelijk gaf. "Blijkbaar wel," Stelde ze vast, net zoals hij. Hij haalde zijn schouders op en bestudeerde nadien de omgeving. Het viel hem op dat de nieuwe bladeren sneller aan de bomen kwamen te hangen dan hij had verwacht. Het was altijd fijn om het sneeuw te zien verdwijnen, zeker als je weet dat een seizoen vol bloesems en nieuw leven dan op je te wachten staat. "Hoe gaat het trouwens met je?" Besloot hij maar te vragen met een vriendelijke toon.

Strawberry vernauwde haar ogen, zo blauw als de lucht getint toen Twirlfang een tegenargument opwierp. Dat had hij niet moeten doen. "Maar jij stak als eerste je kop door de struiken!" Miauwde de kater naar haar. "Ik keek door de struiken, dat is iets anders dan erdoorheen springen zoals jij deed," Wees ze hem op, op een ietwat bijdehante toon. Strawberry kreeg graag haar gelijk, dat was één ding wat zeker was. Ze gaf een aantal vlugge likken over haar borstkas om wat vuil te verwijderen, waarna ze haar oren spitste en weer opkeek toen Twirlfang begon te spreken. "Hoe gaat het trouwens met je?" Vroeg de kater. "Gaat wel goed," Miauwde ze met een schouderophaal, maar hierna begonnen haar ogen iets te twinkelen. "Ik heb een apprentice gekregen en ik mocht met Firestar mee naar de maansteen," Vertelde ze stralend. "Met jou?" Vroeg ze vervolgens.

Zijn lichte bruine kop welke een tabby patroon bevatte net zoals zijn gehele lichaam tilde hij ietsjes op toen de poes alweer een nieuw antwoord klaar had liggen. "Ik keek door de struiken, dat is iets anders dan erdoorheen springen zoals jij deed," De gespierde kater snoof en sloot zijn ogen schijnheilig. "Ik werkte aan m'n lenigheid, nah" Stelde hij vast, eveneens op een bijdehante toon. Op het vlak gelijk krijgen waren ze beide tegenpolen, want beiden zouden ze niet opgeven totdat de andere zijn ongelijk toegaf. "Gaat wel goed," Beantwoordde de poes zijn vraag. Hij glimlachte en spitste zijn oortjes. "Dat is goed om te horen," Beaamde hij oprecht. Het was nu al enkele moons geleden, minstens vier of vijf, sinds dat hij de poes geen angst meer aanjoeg. Dat Twirlfang zijn lesje begon te leren en het besef kreeg dat het best wel onvolwassen was om een poes te bedreigen met de dood. En nu, zelfs na al die manen, had hij nog altijd spijt van zijn daden. En het spijtgevoel wakkerde alleen maar meer en meer aan door de volgende woorden die de kattin uitsprak. "Ik heb een apprentice gekregen en ik mocht met Firestar mee naar de maansteen," Een steek van jaloezie doorboorde zijn hart en in een fractie van een seconde keek hij van Strawberry weg. Hij zou zo'n grote eer nooit krijgen. Nooit zou de Clanleader hem nog vertrouwen, niet na al het wantrouwen dat hij bij iedereen had opgewekt. "Met jou?" Vroeg de poes vervolgens. Met moeite vermeed hij haar blik toen hij weer voor zich uit keek. Moeite door de drang haar weer aan te kijken en haar prachtige blauwe ogen weer te kunnen zien, maar de angst dat ze misschien de gepijnigde blik in zijn gele ogen zou zien was groter en had dus ook de overmacht. "Goed," Sprak hij neutraal. "Wie is je nieuwe apprentice dan?" Besloot de brede cyperse kater maar te vragen, om aan te tonen dat hij wel degelijk geïnteresseerd was.

Nee, beiden waren ze niet van het toegeven. Dat was wel duidelijk toen Twirlfang alweer een tegenargument opwierp. Strawberry zwiepte wat fanatiek met haar staart. Discussies moesten gewonnen worden in haar opzicht. Het was alleen een beetje moeilijk dat Twirlfang er exact hetzelfde over dacht. Hierdoor konden discussies nog wel eens ietwat... lang worden. "Ik werkte aan m'n lenigheid, nah" Miauwde de kater haar toe, waarna Strawberry haar ogen weer vernauwde. "Welke lenigheid?" Miauwde ze droogjes om hem te plagen. "Of je nou aan je lenigheid werkte of niet, je kwam door de struik heen." Vervolgde ze, "Dus jíj kwam door de struik heen, dus jij bent de stalker van ons twee," Besloot ze, nog steeds ietwat plagerig. Ze hoopte hem hiermee in de hoek gedreven te hebben en de discussie te winnen. Ondanks dat Twirlfang een stuk ouder was dan zij, schortte het Strawberry zeker niet aan de intelligentie. Maar plotseling leek Twirlfang te verduisteren en Strawberry zette meteen met achteruit gedraaide oren een pasje achteruit. De schrik zat er nog steeds in, zelfs na al die maanden... Ze behield haar afstand terwijl Twirlfang het gesprek weer vervolgde, ietwat gespannener dan voorheen. "Goed," Sprak hij neutraal. "Wie is je nieuwe apprentice dan?" Vroeg hij vervolgens. "Oakpaw," Miauwde Strawberry enkel, eventjes ietwat op haar lip bijtende.

"Welke lenigheid?" Voor heel even zette hij een beledigde uitdrukking op zijn gelaat, maar hierna glimlachte hij weer zachtjes. "Of je nou aan je lenigheid werkte of niet, je kwam door de struik heen." Twirlfang fronste even en haalde zijn schouders op. "Dus jíj kwam door de struik heen, dus jij bent de stalker van ons twee," Ietwat nonchalant keek hij van haar weg. "Wat jij wilt." Murmelde hij schijnheilig. "Oakpaw," Toen hij de poes terug aankeek merkte hij op dat ze ietwat teruggetrokken was. Had hij dan iets verkeerds gedaan? Hij liet een ietwat bezorgde blik doorschemeren in zijn gele ogen en keek Strawberry vragend aan. "Oh, leuk!" Reageerde hij vrolijk op haar antwoord met de hoop haar zo weer ietwat open te laten bloeien.

Strawberry staarde wat mat naar de opengesprongen knoppen. Het lente-groen was een schitterend aangezicht maar toch kon Strawberry er niet van genieten. Ze kon het niet helpen, ze schrok elke maal als Twirlfang uit z'n gareel viel, bang dat hij toch weer terug zou vallen in wat haar eerst beangstigde. Ze had het leuk met de kater nu, vaak zelfs, maar zelfs al streek je een verfrommeld papier weer glad, je zou altijd de kreukjes blijven zien. "Oh, leuk!" Miauwde Twirlfang toch enthousiast. Strawberry glimlachte wat voorzichtig en knikte zachtjes. "Ja," Murmelde ze terwijl ze een aantal vlugge likken over haar poot gaf.

"Ja," Murmelde de poes terwijl ze haar poot enkele likken gaf. De kater zuchtte even en sloeg zijn gele blik neer op de grond. "Sorry," Zei hij zachtjes in de hoop dat de poes niet verbaasd zou opkijken. Hierna haakte hij zijn blik dan toch maar in de hare zodat ze er zeker van kon zijn dat hij niet loog. "Toen je zei dat je mee mocht met Firestar voor zijn ceremonie werd ik 'n tikkeltje jaloers." Zuchtte hij. Zijn bruine oren gingen ietwat hangen en ook zijn houding versomberde wat. "Ik ben er gewoon zeker van dat de Clan me nooit meer genoeg zal vertrouwen om me een apprentice te gunnen of om mee op een reis te gaan naar de maansteen.." Verklaarde hij zijn ietwat duistere moment van daarnet.

Can I take another step? I've done everything I can
All the people that I see I will never understand
If I find a way to change, if I step into the light
Then I'll never be the same, and it all will fade to white

Zwijgend hief ze haar hoofdje iets en keek ze Twirlfang wat schuchter aan toen deze begon te spreken. "Sorry," Miauwde de kater. "Toen je zei dat je mee mocht met Firestar voor zijn ceremonie werd ik 'n tikkeltje jaloers." Zuchtte hij. "Ik ben er gewoon zeker van dat de Clan me nooit meer genoeg zal vertrouwen om me een apprentice te gunnen of om mee op een reis te gaan naar de maansteen.." Strawberry aarzelde eventjes maar zuchtte daarna zachtjes. "Het geeft niet," Miauwde ze zachtjes maar toch niet heel erg overtuigd. Ze was toch ietwat geschrokken.

De kater probeerde zijn schouders wat te ontspannen toen hij haar aankeek. "Het geeft niet," Miauwde de poes zachtjes. Hij kon nog steeds zien aan haar houding dat ze nog niet geheel hersteld was van de schok die ze waarschijnlijk was ondergaan toen hij daarnet weer iets duisterder was. "Hey," Miauwde hij vriendelijk. "Je weet dat ik je nooit meer iets kwaad zal doen, toch?" Probeerde hij haar op te peppen terwijl hij zijn gele blik in de hare priemde. Misschien was het beter geweest dat hij daarnet gezwegen had, dan zou ze hem tenminste nog evenveel hebben vertrouwd.

Trust is like a mirror, you can fix it when it's broken
But you still can see the crack in the reflection

Strawberry kneedde de aarde wat nerveus met haar voorpootjes. "Hey," Miauwde Twirlfang op vriendelijke toon. "Je weet dat ik je nooit meer iets kwaad zal doen, toch?" Strawberry hief haar kopje voorzichtig en knikte zachtjes, "Ja, dat weet ik," miauwde ze zachtjes, al lag er niet een complete overtuiging in haar stem. Ze was duidelijk geschrokken. "Euh.. Wil je anders gaan jagen ofzo..?" Vroeg ze daarna maar voorzichtig.

"Ja, dat weet ik," Al hoorde hij de overtuiging niet echt in haar stem, de woorden betekende al genoeg. "Euh.. Wil je anders gaan jagen ofzo..?" Vroeg de poes voorzichtig. Twirlfang wiebelde even met zijn bruine oortjes en knikte al glimlachend. "Ja, dat lijkt leuk." Sprak hij kalm. "Ik ben blij dat het weer Newleaf is en dat prooi minder schaars is." Zuchtte hij toen hij zijn poten even uitstrekte. Hij keek naar de bomen welke al knoppen begonnen te vertonen en glimlachte zachtjes. Twirlfang had het de laatste tijd meer voor Newleaf. Al zou de winter altijd zijn favoriete seizoen blijven, de warmere tijden hadden eindelijk een goed plaatsje in zijn hart weten te vinden.

Langzaam maar soepel hief Strawberry zichzelf omhoog uit haar zittende positie en keek ze eventjes om zich heen. Ze fixeerde haar blik al vlug weer op Twirlfang toen deze begon te spreken. "Ja, dat lijkt leuk." Sprak hij kalm. "Ik ben blij dat het weer Newleaf is en dat prooi minder schaars is." Miauwde de kater. Strawberry keek hem even wat verbaasd aan. "Ik dacht dat jij niet van de warmere maanden hield?" Vroeg ze de kater met een lichte frons op haar gelaat. Ze was duidelijk verrast door zijn woorden.

"Ik dacht dat jij niet van de warmere maanden hield?" Miauwde ze verbaasd. Hij liet zijn spieren nog eens rollen en keek de poes nadien rustig aan. "Ik had het dan ook over het prooi," Grapte hij. Hierna schudde de bruine kater even zijn kop en liet hij een gaap uit zijn mond ontsnappen. "Blijkbaar ben ik wat veranderd." Miauwde hij met een grijns op zijn voorhoofd.

Strawberry hield haar kopje eventjes scheef toen de kater weer begon te spreken. "Ik had het dan ook over het prooi," Grapte hij. Hierna schudde de bruine kater even zijn kop en liet hij een gaap uit zijn mond ontsnappen. "Blijkbaar ben ik wat veranderd." Miauwde hij vervolgens. Strawberry haalde haar schouders wat op, "Blijkbaar wel," Miauwde ze, zijn woorden bevestigende op een timide toon. Ze wist nog steeds niet goed hoe ze op de kater moest reageren. Maar ook zij had behoefte aan aandacht, iets wat Twirlfang haar gaf. Dat was op zich wel prettig... Maar ze twijfelde bij zichzelf nog steeds of ze geen misbruik van hem maakte... Vond ze hem echt aardig? Of was het gewoon omdat hij haar aandacht gaf? Ze hoopte het eerste.

"Blijkbaar wel," Miauwde de poes op timide toon. Alweer wou de kater zuchten, maar deze keer deed hij dat binnensmonds. Het zou vast weer wel een tijdje duren voordat de poes weer iets meer ontdooide. De gespierde tabby kater zwiepte even met zijn staart in de lucht en snoof de diverse geuren op. Stiekem had hij geen zin in jagen maar wou hij gewoon even van het warme weer genieten. Echter had hij ook weer geen zin om Strawberry teleur te stellen, gezien zij had gevraagd of hij mee wou gaan jagen. Misschien dat de poes dan nóg onzekerder werd. Plots begon hij weer te grijnzen. "Ik heb trouwens nog niet opgegeven," Miauwde hij speels, doelende op hun discussie.