{Open} The Scent of new Leaves

Strawberry spitste haar oren even en trok een wenkbrauw verbaasd op toen Twirlfang ineens weer begon te grijnzen. Ze hield de kater immers vanuit haar ooghoeken in de gaten. "Ik heb trouwens nog niet opgegeven," Miauwde de kater. Strawberry fronste eventjes verbaasd, tot het bij haar opkwam waar hij het over had. "Dat is dan jammer, want je hebt wel verloren," Miauwde ze als reactie, terwijl een lichte glimlach haar mondhoeken omhoog trok en iets liet krullen. Ze ademde eventjes diep in en liet haar oren even wat teleurgesteld hangen toen ze niks rook. "Helemaal geen prooi," Miauwde ze met een diepe frons.

Ze leek eventjes na te moeten denken voordat ze doorhad waarover hij het had. Maar gelukkig duurde het niet lang of ze wist het. "Dat is dan jammer, want je hebt wel verloren," Hij haalde zijn wenkbrauwen op en grinnikte. "Wie heeft dat gezegd?" Vroeg hij terwijl zijn snorharen geamuseerd trilde. "Helemaal geen prooi," Miauwde ze nadien met een diepe frons. Stiekem was hij nu heel blij, gezien dat betekende dat het gewoon dom zou zijn zouden ze nu toch nog gaan jagen. "Dan kunnen we beter hier blijven." Miauwde de tabby terwijl hij terug ging zitten en zijn staart rond zijn lichaam krulde.

Strawberry hield haar kop wat scheef en zette een onschuldige blik op toen Twirlfang weer begon te spreken. "Wie heeft dat gezegd?" Had de kater gevraagd. Strawberry's mondhoeken krulden nog iets verder omhoog. "Ikke," Miauwde ze, met dezelfde onschuldige blik op haar gezicht. "Want ik had immers gewonnen," Legde ze vervolgens uit op een zo onschuldig mogelijk toontje, bijna kittenachtig. Maar haar humeur daalde al vlug iets toen er geen prooi vindbaar bleek te zijn. "Dan kunnen we beter hier blijven." Besloot Twirlfang. Strawberry zuchtte zachtjes als reactie en knikte. "Jammergenoeg wel," Miauwde ze, met een spijtige toon in haar stem. "Maar wat nu dan?" Vroeg ze daarna weifelend.

"Ikke," Miauwde ze, waardoor zijn wenkbrauwen nog iets hoger op zijn voorhoofd kwamen te staan. "Want ik had immers gewonnen," Legde ze vervolgens uit op een onschuldige toon. "Maar ik ben alsnog géén stalker," Stelde hij vast op schijnheilige toon terwijl hij zijn neus in de lucht stak. "Jammergenoeg wel," Mauwde ze. "Maar wat nu dan?" Vroeg de poes nadien weifelend. "Gewoon genieten van het warme weer zeker?" Stelde hij voor terwijl hij zijn gele blik over het gebied rondom hen heen liet glijden. Ook had zijn neus zonet nog vast gesteld dat er geen andere katten in de buurt waren, dus waren ze volledig alleen.

Strawberry haalde haar schouders wat en een plagerige grijns verspreidde zich over haar lippen. Het liet haar ogen oplichten en een haar gezicht wat opklaren. "Maar ik ben alsnog géén stalker," Stelde hij vast op schijnheilige toon en stak zijn neus in de lucht. Strawberry deed hetzelfde, haar kopje arrogant heffende, ook al was ze dat meestal niet. "Bewijs het," Reageerde ze rustig, de arrogantie door laten sijpelende in haar stemtoon. Ze wist echter niet of ze blij was met Twirlfang's volgende idee. Het voelde zo... nutteloos. "Gewoon genieten van het warme weer zeker?" Had de kater gesteld. Maar goed, ze haalde haar schouders toch maar op als reactie en knikte. "Nou ja, goed dan maar, als er toch geen prooi is." Miauwde ze, nog steeds ietwat weifelend.

"Bewijs het," Hij keek haar even ongelovig aan en beet op zijn lip. Hoe kon hij nou in Starclan's naam bewijzen dat hij géén stalker was? Een zucht rolde over zijn lippen en hij gunde zijn borstkas snelle likken. Hierna tilde de tabby zijn kopje weer op en haakte hij zijn gele ogen in de hare. "Hoe kan ik dat nou bewijzen?" Mopperde hij half tegen zichzelf. "Nou ja, goed dan maar, als er toch geen prooi is." Door haar woorden begon de kater weer zachtjes te glimlachen. "Als jij zin hebt om te gaan jagen wanneer er geen prooi is, mij goed." Grinnikte hij. "Ik zal je beloven dat ik je niet volg, en bewijs dat ik geen stalker ben." Voila, zijn verklaring.

"Hoe kan ik dat nou bewijzen?" Mopperde hij half tegen zichzelf. Strawberry grijnsde wat onschukdig. "Niet, daarom win ik ook," Miauwde ze met een kittenachtige onschuldigheid. "Als jij zin hebt om te gaan jagen wanneer er geen prooi is, mij goed." Grinnikte hij. "Ik zal je beloven dat ik je niet volg, en bewijs dat ik geen stalker ben." Strawberry haalde haar schouders wat op, zich nog steeds niet gewonnen gevende. "Misschien dat ik dat wel ga doen," Miauwde ze, op doodserieuze toon, al meende ze er niks van. Ze wilde niet haar energie nutteloos verspillen, maar wilde wel Twirlfang's reactie zien.

"Niet, daarom win ik ook," Hij gromde even en keek schijnheilig van haar weg. Hij zou zich nooit zo kinderachtig kunnen gedragen bij iemand anders, dan zou hij zich gewoon doodschamen. Maar bij haar durfde hij het gewoon, hij had er niet eens een verklaring voor. "Misschien dat ik dat wel ga doen," Miauwde ze nadien op doodserieuze toon. Voor heel even keek hij haar weer aan. Meende ze dat nou? Hij haalde één wenkbrauw op en keek haar vriendelijk aan. "Maar gezien ik ook weer niet als lui wil worden beschreven ga ik dan toch misschien mee, maar niet als stalker."

Strawberry vernauwde haar ogen en een speelse grijns speelde op haar lippen toen ze Twirlfang's verwarring zag verschijnen. Hij reageerde precies zoals ze hoopte. "Maar gezien ik ook weer niet als lui wil worden beschreven ga ik dan toch misschien mee, maar niet als stalker." Miauwde de kater haar toe. Eventjes tikte ze plagerig met haar staart tegen zijn neus aan waarna ze een paar stappen wegzette. "Smoesjes, smoesjes!" Miauwde ze plagerig, waarna ze het op een lopen zette. Als er toch geen prooi was... "En ik ben toch véél sneller dan jij bent!" Miauwde ze vervolgens, waarna ze in de bosjes verdween.

"Smoesjes, smoesjes!" Miauwde de poes plots plagerig. Hij voelde zich overvallen door domheid. Hij kon zichzelf wel met een hamer op de kop slaan. Natuurlijk had ze het niet gemeend! "En ik ben toch véél sneller dan jij bent!" Miauwde ze vervolgens waarna ze wegrende. Oh nee! Deze keer zou hij écht winnen, for real! Meteen nadat de poes in actie was geschoten zette hij zijn ledematen in beweging en rende hij achter haar aan. "Wedde van nie!" Riep hij terwijl hij zijn passen ietwat versnelde.

Het was heerlijk haar poten tot het maximale te strekken, tot het uiterste te gaan terwijl ze in een dollemansvlucht rende. Takjes kraakten onder haar sneeuwwitte voetjes en haar adem werd in kleine hijgerige pufjes haar mond uit geduwd. Toch kon ze Twirlfang achter haar horen, steeds luider ook. Hier had de kater een voordeel, hij had veel langere poten dan zij had met haar kleine gestalte. "Wedde van nie!" Riep Twirlfang. Strawberry versnelde haar passen nog iets, maar veel sneller kon ze niet meer, vooral niet toen ze een open veldje op rende. Ze vervloekte zichzelf mentaal, hier kan ze ook niet meer gebruik maken van de begroeiing. Toch probeerde ze zichzelf nog harder te forceren, sneller... sneller... Nee, ze kon niet sneller.

De vorige keer was hij verloren. Deels doordat ze toen tussen de bomen rende en hij zich niet zo snel had weten te oriënteren als de poes, en deels omdat zijn uithoudingsvermogen niet zo goed was als dat van Strawberry. Maar nu ze op een open veld renden kon hij gebruik maken van zijn snelheid en moest hij niet om de seconde uitkijken voor passerende bomen. "Ik heb je!" Miauwde hij plezierig waarna hij naast de poes kwam te rennen. Echter was het nog te vroeg voor de kater om al te zegevieren. Zijn gele blik hield hij op de poes gericht en zo dus kon hij de put die in aankomst was ook niet zien. Met een klein gilletje begon hij te rollen en nam hij Strawberry met zich mee door tegen haar zij te vallen. "Sorry!" Miauwde hij nadat hij was uitgebold. Hij hoopte maar dat hij haar geen pijn had gedaan.

Het gekletter van zijn pootstappen kwam nader en nader, totdat ze hem in haar ooghoek zag verschijnen. Mousedung! Verloren! Een lichte teleurstelling maakte zich even de meester van haar. Ze verloor niet graag. Maar ze had niet lang de tijd om teleurgesteld te zijn, want een plotseling gewicht tegen haar zij liet haar uit balans raken. "Ah!" Bracht ze geschrokken uit, waarna ze over de grond heen tuimelde. Een beetje draaierig schudde ze met haar kop en wreef ze er even over heen. Ze had zich in ieder geval geen pijn gedaan. "Geeft niet," Miauwde ze, terwijl ze de draaierigheid uit haar kop probeerde te schudde. "Gaat ie?"

"Geeft niet," Miauwde de poes. Hij glimlachte even en rolde zich op zijn rug zodra hij doorhad dat zijn kop op Strawberry's rug lag. "Gaat ie?" Vroeg de poes nadien. Hij greens even en keek naar haar. "Ik ben eigenlijk degene die moet vragen hoe het met jou gaat," Miauwde hij. "Maar ja, het gaat. Niks gebroken." Verklaarde hij waarna hij zich overeind hees en het zand uit zijn bruine vacht schudde. "Heb ik je pijn gedaan?" Vroeg Twirlfang nadien voorzichtig.

Nu pas besefte Strawberry dat hij bovenop haar lag en bevroor even iets. Maar hij had het ook snel genoeg door en ging van haar af. "Ik ben eigenlijk degene die moet vragen hoe het met jou gaat," Miauwde hij. "Opnieuw was ik eerder," Merkte Strawberry koppig op, weer voorzichtig iets glimlachende. "Maar ja, het gaat. Niks gebroken." Verklaarde hij, waarna hij overeind kwam. "Mooizo," Miauwde Strawberry. Langzaam, volgde ze zijn voorbeeld en schudde even één voor één met haar voorpoten, uittestende of ze het nog wel goed deden. "Heb ik je pijn gedaan?" Vroeg Twirlfang. Strawberry's blik ging van haar voorpoten naar zijn gele ogen in een voorzichtige beweging. "Alleen een beetje duizelig," Verzekerde ze hem met een voorzichtige glimlach. "Ik red me wel."

Na een poos draaide de poes haar blauwe blik richting zijn gele ogen en glimlachte ze voorzichtig. "Alleen een beetje duizelig," Verzekerde ze hem. Hij zuchtte even van opluchting en spitste zijn oortjes toen hij haar stem weer hoorde. "Ik red me wel." Hij glimlachte en sloeg nadien met zijn staart in de lucht en merkte op dat zelfs die nu wat stof afgaf. "Dan is het goed." Snorde hij. "Maar ik ben wel gewonnen." Sprak hij nadien, opnieuw een discussie aangaande. Ietwat plagerig keek de kater Strawberry aan, hopende dat hij algauw een sterk tegen antwoord kreeg.

Voorzichtig hief Strawberry haar witte, nu ietwat stoffige pootje en wreef ze over haar hoofd heen. Ze voelde zich vies en zanderig op het moment, dus ze schudde haar pels eventjes wat uit. "Dan is het goed." Snorde Twirlfang. "Maar ik ben wel gewonnen." Meteen kwam Strawberry's blik weer met een ruk omhoog en haar mond opende zich in verontwaardiging. "Je tackelde me! Dat is vals spelen!" Besloot de poes, nog steeds met dezelfde verontwaardiging. Ze ging zeker mee met het 'spel' wat gespeeld werd, erg fanatiek zelfs. Strawberry hield niet van verliezen, dat was één ding wat zeker was. Ze vernauwde haar ogen en keek hem strak aan. Ze zette zelfs nog een stapje dichter tot ze bijna neus aan neus stond met Twirlfang, hem uitdagende tegen haar in te gaan.

Met pretlichtjes in zijn ogen zag hij hoe de poes haar kop met een ruk omhoog haalde en ze haar mond opende. "Je tackelde me! Dat is vals spelen!" Hij begon te grijnzen en probeerde zijn hoofd koel te houden toen de poes een stapje dichter zette. "Ik viel, tja, als jij dan mee omvalt dan kan ik er niets aan doen." Plaagde hij terug waarna hij zijn ogen vernauwden en haar uitdagend aankeek. Twirlfang vond het geweldig leuk om de poes uit te dagen, in een spel natuurlijk. De tijd dat hij haar met de dood bedreigde was voorbij, en die zou ook nooit meer terug komen. Nee, hij zou zichzelf haten zou dat ooit gebeuren.

"Ik viel, tja, als jij dan mee omvalt dan kan ik er niets aan doen." Miauwde de kater, waardoor Strawberry alleen maar verontwaardigder raakte. Je kon het aan haar hele houding zien, haar gelaat, haar ogen. "Dat is niet waar, ik kan er niks aan doen dat jíj me omduwt!" Miauwde ze koppig, al had ze nog steeds een speelse uitdrukking op haar gezicht. "Wacht, maar ik zal jou eens omduwen!" Miauwde ze vervolgens strijdlustig, waarna ze langs Twirlfang heen sprong en zich op zijn rug stortte, in een poging hem tegen de grond te drukken om daad bij het woord te voegen.

Hij kon zijn lach niet meer inhouden toen de poes haar hele houding veranderde en alleen maar verontwaardigder werd. "Dat is niet waar, ik kan er niks aan doen dat jíj me omduwt!" Miauwde ze koppig. Hij hield zijn mond gesloten en met moeite probeerde hij zijn mondhoeken terug in één strakke lijn te krijgen, zonder succes."Wacht, maar ik zal jou eens omduwen!" Vervolgde ze waarna ze langs hem heen sprong en zich op zijn rug stortte. Veel moeite moest de poes niet doen want de kater zakte al door zijn poten door het lachen. Hij draaide zich nadien om zodat hij de overmacht had en de poes op de grond lag. "Your argument is invalid!" Plaagde hij haar.